Morgunblaðið - 23.01.1977, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JANUAR 1977
JTJLÍA:
Jákvæðar
hugmyndii'
I ÖÐRU bindi endurminninga
Lillian Hellman er smásaga, er
nefnist Júlía. Segir hún frá
tveimur æskuvinkonum, og
mísmunandi orlögum þeirra —
Lillian er þekktur leikritahöf-
undur, tannhvöss og hnyttin,
Júlía, sem komin er af sóöum
ættum, er and-fasisti og berst
fyrir málstaðinn bæði í Vín og
Berlín. Lillian dáist innst inní
að hufísjónum og baráttuþreki
Júlíu ok smyftlar til hennar
peninííum yfir frönsku landa-
mærin. Júlía er að lokum pynt-
uð til dauða af nazistum og Lill-
ian situr í lokin ein syrfjjandi
yfir líki hennar í London.
Upp úr þessarí söíju hefur nú
verið í>erð kvikmynd, sem er á
lokastifíi í framleiðslu. Myndin
her heití söjtunnar, Júlía, ok er
tveggjá tíma mynd Kerð fyrir 8
milljónir dollara. Leikstjóri er
Fred Zinneman, en hann hefur
áður f>ert m.a. Hifth Noon og A
Man For All Seasons, athyfílis-
verðar myndir, sem notiö hafa
vinsælda. Vanessa Redfjrave
leikur Júlíu en Jane Konda
leikur Lillian. Báðar hafa þess-
ar leikkonur sterkar pólitískar
skoðanir, þó ekki séu þær endi-
lega sammála. Þeffar blaðamað-
ur varpaði fram þeirri spurn-
infju, hvort myndin væri póli-
tísk, urðu svörin allmísmun-
andi: „Nei," saftði framleiðand-
inn, Richard Roth.
„Þaö er ekki tekin nein póli-
tísk afstaða," saf>ði Zinneman.
„Allar myndir eru pólitísk-
ar," saftði Jane Fonda.
„Allar myndir. sem eru gerð-
ar af alvöru, eru pólitískar,"
saftði austurríski leikarinn
Maximilian Schell, sem leikur
lítið en áhrifamikið hlutverk í
myndinni.
„Allar kvikmyndir eru póli-
tfskar í þeim skilninfti, að þær
eru skoðanir þess fólks, sem
íierir þær," sapði Vanessa Red-
ítrave. „Júlfa er ekki pólitísk
kvikmynd, en hins vepar munu
allir þeir, sem sjá myndina,
kynnast pólitískum skoðunum
þess fólks, sem gerði myndina."
Fred Zinneman lef>f>ur höfuð-
áherslu á það, að myndin fjalli
fyrst og fremst um persónuleg
samskipti Júlíu og Lillian, um
Jane Fonda sem Lillian og Vanessa Redgrave sem Júlfa í hinni nýju mynd Fred Zinnemans: Júlía
hugmyndir og háleitar hug-
sjónir. Jane Fonda segir að
þetta sé einmitt ástæðan fyrir
því, að hún vildi leika i mynd-
inni.
„Flestar kvikmyndir sýna
samkeppni milli kvenna, venju-
lega um karlmann. Sjáið allar
þessar kvikmyndir, þar sem
karimenn eru vinír en fólki óar
við slíku sambandi milli
kvenna. Hér er hins vegar saga
um tvær konur, sem elska hvor
aðra, styðja hvor aðra og geta
talað af innlifun um hugmyndír
en ekki aðeins rómantík."
„1 myndinni er mjög athyglis-
vert samspil persóna," segir
Fred Zinneman," milli hinnar
alvörugefnu Júlíu og Lillian,
sem er ekki í tilfinningalegu
jafnvægi. Annars vegar dáist
hún í einlægni að Júlíu og hins
vegar er hún mjög vör við gildr-
ur velgengninnar og hina þægi-
legu hluti, sem velgengnin
skapar. Henni finnst einnig, að
í velgengninni felist eins konar
spilling. Það er eitthvað við
köllun Júlíu, sem heillar hana,
og sem hún reynir að líkja eftir,
þó að hún víti vel, að hún geti
það ekki."
Lillian í sögunni er að sjálf-
sögðu Lillian Hellman, en Júlía
er endurminning um stórkost-
lega persónu. Hlutverk hennar
er því hulið fjarlægum bláma,
og persónan aðeins dregin upp f
stórum dráttum. Er Lillian
Hellman lýsir kveikjunni að
þessari sögu notar hún máltæki
málaranna, „pentimento", en
gömul málning á striga verður
oft gegnsæ með aldrinum og í
ljós kemur önnur mynd undir
hinni." Ég vildi fá að sjá það,
sem einu sinni var, og hvað það
er mér nú."
í myndinni Júlia leika einnig
Jason Robards og Hal
Holbrook, en kvikmyndatöku-
maður er Douglas Slocome,
einn af reyndustu kvikmynda-
tökumönnum Breta. Handritið
skrifar Alvin Sargent, en hann
hefur m.a. skrifað handrit að
Paper Moon fyrir Bogdanovich
og The Sterile Cuckoo (Pookie)
fyrir Pakula. Með Zinneman
sem leikstjóra virðist svo sann-
arlega ekki skorta á hæfileika-
mennina við þessa mynd og
vonandi verður árangurinn,
sem kemur í ljós á þessu ári,
eftir því. SSP.
PUNKTAR...
Wim Wenders, einn af þekkt-
ari leikstjórum nýju þýsku
hylgjunnar, er nú aðgera mynd
með Dennis Hopper i aðalhlut-
\erki. Myndin er ýmist nefnd
The Anierican Friend eða Rule
W ilhout Kxeeption.
I janúarhefti Films and Film-
íng er gerð úttekt á árinu 1976
og myndir valdar með ýmislegt
fyrir augum. M.a. er myndin
Goodbye, Norma Jean nefnd
furðuverk ársins
(Emharrassment of the Year).
I stað þess að gera Superntan
(handrit eftir Mario Puzo) á
Italíu verður hún tekin- í
Shepperton -kvikmyndaverinu
í Bretlandí. Astæðan er sú, að á
Italíu á Marlon Brando, sem
leikur eitt af aðalhlutverkum,
enn yfir höföi sér klántdóm fyr-
ir Lasl Tango in Paris, og ef
hann lætur sjá sig þar í landi,
verður honum stungið inn.
Peter Bogdanovich hefur ný-
lokið við handrit, þar sem
James Stewart, John Wayne og
Henry Fonda eiga að leiða sam-
an hesta sína.
Eftir að Claude Cihabrol hætti
við að leikstýra The Petersburg
— Cannes Express (vegna
ósamkomulags við framleiðand-
ann) hefur Joseph Losey tekið
verkið að sér, en kvikmynda-
taka mun um það bil að hefjast.
Lilliana Cavani (The Night
Porter) er nú hyrjuð á nýrri
mynd. sem nefnist Beyond
Good and Evil með Dominique
Sanda i aðalhlutverki.
John Frankenheimer (The
French Connection II) byjaði í
síðasta mánuði á mynd, sem
nefnist The Lasl Public
Enemy, sem er sjálfsævisaga
Alvins nokkurs Karpis.
John Cassavetes (leikstjóri
og leikari) hefur gert nokkrar
myndir, sem vakiö hafa mikla
athygli (Ilusbands, Faces, A
Wonian Cnder the Influence,
Minnie and Moskowitz og The
Killing of a Chinese Bokkie),
þó aðeins hafi ein þeirra
(Minnie) verið sýnd hér.
Cassavetes er nú að undirbúa
eina myndina enn, Opening
Night, þar sem vinur hans, Ben
Gazzara, leikur aðalhlutverkið
og sjálfsagt mun Peter Falk
(Columbo) einnig koma viö
sögu, en þessir þrír hafa mikið
unnið saman.
Ivan Passer nefnist tékknesk-
ur leikstjóri, sem flúði þaðan
eftir innrásina " 68 til Banda-
ríkjanna. Hann hefur nú byrjað
Burt Lancaster leiKur varnarmálaráðherran Peres f enn einni mvndinni um atburðina á Entebbe í
sumar. Þessi mynd er gerð til sýninga í sjónvarpi á vegum ABC — sjónvarpsstöðvarinnar f
Bandaríkjunum, en verður strax á eftir dreift f kvikmvndahúsin. Leikstjóri þessarar mvndar er
Mervin Chomsky.
Orson W'elles.
á annarri mynd sinni þar (sú
fyrsta nefnist Law and
Disorder), en hún heitir The
Silver Bears, með Michael
Caine og Cybill Shepherd i
aðalhlutverkum.
Leslie Caron er meðal leik-
enda i nýjustu mynd Francois
Truffaut, sem nefnist The Man
Who Loved Women. Kvik-
myndatöku á þessari mynd á að
ljúka í þessum mánuði, en
Truffaut fer þá til Indlands, til
að ljúka við leik sinn í mynd
Steven Spielhergs (Jaws),
Close Eneounters of the Third
Kind.
Myndin, sem Peler heitinn
Fineh hafði nýlokið við að leika
í um atburðinn á Enlebbe-
flugvelli, heilir Raid on
Enlebbe. Mynd þessi sem er
þriggja tíma löng, er gerð fyrir
NBC — sjónvarpsstöðina i
Bandaríkjunum og áætluð til
sýninga í næsta mánuöi. Með
önnur hlutverk fara Charles
Bronson, sem leikur General
Dan Shomron og Yaphet Kotto,
sem leikur Idi Amin. Leikstjóri
er Irvin Kershner.
Meöal annarra hluta, sem
Orson W'elles hefur haft fyrir
stafni síðustu árin, er tilraun til
að gera mynd, sem hann nefnir
The Other Side of the Wind.
Hann hefur þegar tekið hluta
myndarinnar en gengur erfið-
lega að útvega sér fjármagrj tal
að Ijúka henni endanlega.
Mynd þessi fjallar um einn dag
í Iífi kvikmyndastjóra, en þessi
persóna ér einskonar sambland
af Ernest Hemmingway, John
Ford og John Huston, en sá
síðastnefndi leikur þennan
leikstjóra. I myndinni leikur
einnig Peter Bogdanovich ung-
an mann, sem er að rita sögu
leikstjórans, en Bogdanovich er
hér f rauninni að leika sjálfan
sig, því hann ritaði einmitt sögu
John F’ords á þennan hátt, með
því að fylgjast með Ford við
vinnu. Auk þessa er svo hópur
ungra kvikmyndagerðarmanna
að gera heimildarkvikmynd um
starf leikstjórans. Myndin er
því eiganlega byggð upp á fjór-
um efnisbrotum: Atriðum úr
„raunverulegu " lífi leikstjór-
ans, svipmyndum úr þeirri
mynd, sem hann er að gera,
ritverki Bogdanovich og atrið-
um úr heimildarkvikmyndinni.
Þetta hljómar ekki illa og von-
andi tekst Welles að Ijúka við
þessa mynd. SSP