Morgunblaðið - 17.03.1979, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. MARZ 1979
1 HLAÐVARPANUM
BORGARBÓNDI
Brúnstaðir. Gunnar er ekki síðasti
bóndinn í Reykjavík, því Stefnir
Ólafsson býr að Reykjum við Múla-
veg, einnig í Laugardalnum.
— Ég er búinn að vera hér frá
því að ég var eins árs, en þá kom ég
hingaö fyrst, segir Gunnar í spjalli
við Morgunblaðið, en það var á því
herrans ári 1918. — Ég hefi ekki
annars staðar búið og er því Reyk-
víkingur í húð og hár. í seinni tíð er
alltaf verið að þrengja að okkur og
búið er að taka um helming lands-
ins og ekki hefur nein greiðsla
komið fyrir það enn þá, sagði
Gunnar G. Júlíusson bóndi á
Laugabóli.
Ekur mjólkurbíl
af Trabant-gerð
• Gunnar bóndi Júlíusson á
Laugabóli inni í miðri Reykjavík
hafði í mörgu að snúast er blaða-
menn Morgunblaðsins bar að garði
í vikunni. Þetta var fyrir hádegi og
mjaltir, skepnuhirðing og sitthvað
fleira stóð hug hans nær en rabb
við blaðmenn. Þá þurfti Gunnar
líka að koma mjólkinni frá sér upp
á stöð eins og hann kallaði. Flestir
muna eftir Gunnari akandi á
traktor sínum eftir Laugaveginum
með framleiðslu sína til vinnslu í
Mjólkurstöðinni.
Síðan í vor hefur Trabant-bíll
leyst gamla traktorinn af hólmi við
mjólkurflutningana og er bíll
Gunnars sennileg eini mjólkurbíll-
inn af Trabant-gerð. Traktorinn
notar Gunnar til heyvinnu og ann-
arra snúninga heima við. Gunnar
hefur 8 kýr í fjósi og fer daglega
með mjólk í stöðina nema um
helgar. Auk kúnna er Gunnar með
kindur og hænsni.
Laugaból stendur við Þvotta-
laugaveg og þessi gata, sem í eina
tíð var töluverð umferðaræð, er
sjálfsagt hálfgleymd nema þeim 12
íbúum sem búa við götuna. Segja
má að Þvottalaugavegurinn sé að
talsverðu leyti kominn undir
íþróttamannvirki, sem breiða úr
sér í Laugardalnum. Austast er
Laugaból, sem er rétt við gömlu
þvottalaugarnar, en við hinn end-
ann eru bæirnir Undraland og
SlÐASTI SÓTARINNIM
Enn finnast
kolakynt hús í
henni Reykjavík
• I eina tíð höfðu sótarar nóg að gera í borginni.
Húsin voru þá ýmist olíu- eða kolakynnt, en með
hitaveitunni hefur þetta breyst og húseigendur
þurfa ekki lengur að fá sótara til að hreinsa
skorsteina með ákveðnu millibili. Það kemur þó
fyrir. Enn eru hús í borginni, sem annaðhvort eru
ÍPAMTOSf'M ° “
kynnt með olíu eða kolum og þá ekki endilega hús,
sem eru í útjaðri borgarinnar.
Einn af vinum Hlaðvarpans þurfti á dögunum
nauðsynlega að ná í sótara, en þrátt fyrir miklar
tilraunir reyndust þær árangurslausar og maðurinn
varð því að hreinsa hjá sér skorsteininn. Rannsókn-
arblaðamaður Hlaðvarpans fór því á stúfana til að
reyna að hafa uppi á sótara. Til að byrja einhvers
staðar var fyrst hringt í Brunamálaeftirlit ríkisins
og spurt hvort stofnunin gæti bent á hvar hægt væri
að ná í sótara. Greiðvikin kona, sem varð fyrir
svörum, athugaði málið við bónda sinn í matmáls-
tímanum og benti síðan á olíufélögin.
Hjá ESSÓ fengust þau svör, að viðskiptavinir
Olíufélagsins fengju miðstöðvarkatla sína hreinsaða
með fullkominni sótsugu þegar þeir þyrftu á að
halda. Ekki höfðu þeir þó sótara af gamla taginu á
sínum snærum, mann til að krukka í og hreinsa
sjálfan skorsteininn. Sótsuguna sögðu þeir hjá Essó
koma víða að notum, t.d. í Hafnarfirði, Garðabæ,
Álftanesi, Kjósinni og víðar. í húsum í borginni, sem
ekki væru innan skipulagsins, væri sums staðar ekki
hitaveita og t.d. við Gnoðarvog og Sólheima fyndust
hús, sem væru olíukynt.
En okkur vantaði mann til að hreinsa strompinn
og eftir ábendingum hjá Essó hringdum við í sótara
í Kópavogi. Hann sagðist eingöngu hreinsa mið-
stöðvarkatla og þeir væru tveir sem gjarnan tækju
einn dag í viku í þessa hreinsun. Þessi ágæti maður
benti okkur á Slökkviliðið og þangað var hringt.
Sótarar hafa eflaust oft þurft að hreinsa þessa
strompa, en eftir að Hitaveitan kom til sögunnar
þarf þess ekki lengur.
Þar var okkur gefið samband við Eldvarnareftir-
litið, sem aftur sagði okkur að sótun hefði verið í
verkahring eftirlitsins til skamms tíma, en í fyrra
hefði sótunin verið sett undir Hreinsunardeild
Reykjavíkurborgar. Nú vorum við orðnir heitir.
Pétur Hannesson hjá Hreinsunardeildinni sagði
okkur loks, að deildin hefði á sínum snærum mann,
sem hefði skorsteinahreinsun að aukastarfi. Síðasti
sótarinn í borginni var fundinn. Sótunin var hluti af
eldvarnareftirliti eða brunavörnum í borginni
meðan öll hús voru kynnt með olíu eða kolum sagði
Pétur. Enn væru allmörg hús t.d. uppi við Rauða-
vatn kynnt með kolum og þau þyrfti að sóta.
Sömuleiðis væru talsvert um olíukynnt hús ennþá og
þá ekki aðeins í hverfum utan skipulagsins.
Einstaka menn teldu ódýrara að kynda hús sín með
olíu og því væri nauðsynlegt að þeir gætu fengið
sótara, en starf hans væri þó orðið það lítið að
viðkomandi maður hefði það að algjöru aukastarfi,
en ynni aðra vinnu hjá borginni.
í leiðinni..
*
Anamöðkum má úða á öngulinn
• Hvað er ekki hægt í henni Ameríku? j
Þessari spurningu er varpað fram í
Iðnaðarblaðinu og i stuttri frétt, sem fylgir,
er sagt frá því að um nokkurt skeið hafi verið
á boðstólum þar vestra efni á úðabrúsum, sem
verður að gerviánamöðkum þegar þrýst er á
hnappinn.
Þannig geta veiðimenn hætt að hafa áhyggjur af því að ná ekki í
nægilega marga og stóra ánamaðka áður en haldið er í veiðitúrinn.
Allt og sumt sé að hlaupa út í búð og kaupa nokkra brúsa. Þegar á
veiðistaðinn er komið er bara að úða á öngulinn og beitan er klár,
ekki annað eftir en að kasta fyrir þann stóra. Meö þessu ættu
vökunætur í vætunni í Hljómskálagarðinum að vera liðin tíð, en
menn skyldu gæta þess að ruglast ekki á svitalyktaeyðinum og
maðkabrúsanum. Tæpast lítið spennandi að mæta uppábúinn á
dansstað með maðka undir höndunum.
Lási kokkur hf.
• Nýlega var stofnað nýtt fyrirtæki í Reykjavík, sem hefur þann
tilgang að framleiða og selja fullunnar matvörur til smásölu-
verzlana. í nýju Lögbirtingablaði er greint frá stofnun þessa
fyrirtækis og heiti þess er LÁSI KOKKUR hf.
Hundar bíta börn
• Úr Degi á Akureyri:
„Síðasta föstudag urðu árekstrar í bænum og á laugardaginn
var ekið á handrið Glerárbrúar og sama dag var bílvelta innan við
bæinn. Ökumaður grunaður um ölvun.
Hundar hafa bitið börn undanfarna daga, bæði á Ytri brekkunni
og á Oddeyri. Þeir ganga lausir þótt bannað sé og ber
hundaeigendum að hlýða betur settum reglum.“
ísland söng vel í Höfn!
• „Gallarnir hverfa vegna yfirgnæfandi kosta, lifandi og rétts
takts, góðs jafnvægis milli raddanna og síðast en ekki síst fyrir
áferðarfallegan góðan samhljóm. Margir danskir áhugamenn
gætu lært ýmislegt af þessu," segir m.a. í umsögn danska blaðsins
Berlingske tidende hinn 10. marz um tónleika íslenska Háskóla-
kórsins í Kaupmannahöfn.
Blaðið segir að hinir 50 áhugamenn í kórnum hafi flutt mjög
fjölbreytta efnisskrá af fullu jafnvægi og hafi stjórnandinn Rut
Magnússon nýtt til fulls þær raddir sem kórinn hefur upp á að
bjóða.
Þröngt máttu sáttir sitja
• Gróskuvika er það kallað í Menntaskólanum á ísafirði þegar
regluleg kennsla er felld niður í eina viku og nemendur vinna í
staðinn að verkefnum, sem þeir hafa valið sér sjálfir. Þessa ágætu
viku var nýlega að finna á almanaki þeirra vestra og í Vestfirzka
fréttablaðinu er sagt frá því að hópur nemenda hafi farið til
Reykjavíkur og kynnt sér þar starfsemi fjölmiðla og heilbrigðis-
þjónustu (hvernig svo sem það getur farið saman!), aðrir kynntu
sér línu- og rækjuveiðar og enn aðrir sömdu tónverk. Tvær stúlkur
í skólanum tóku sér það fyrir hendur að athuga hvernig
húsakostur á ísafirði hefur breytzt á einni mannsævi.
I ritgerð stúlknanna kemur fram að ísfirðingar búa nú mun
rýmra en þeir gerðu t.d. um aldamótin. Dæmi er tekið um hús í
Tangagötu, sem er 208 rúmmetrar. Þar bjuggu hér á árum áður
gjarnan tvær fjölskyldur, en nú býr þar einn maður.
Oregla á kaffitímum
• Það færist sífellt í vöxt að nemendur í hinum ýmsu skólum
landsins séu sendir út af örkinni til starfsfræðslu á vinnustöðun-
um sjálfum. Þorlákur A. Jónsson nemandi í 9. bekk Höfðaskóla,
A-Hún., var fyrir nokkru í starfskynningu hjá Degi á Akureyri.
Hann sagði að kynningunni lokinni, að hann myndi ekki slá
hendinni á móti blaðamennsku ef það byðist, starfið virtist
skemmtilegt: „En mér finnst þið ættuð að hafa kaffitímana á
réttum tírna," sagði Þorlákur í spjalli við blaðið.
Mgndavél fyrir fólk
sem notar gleraugu
• Fólk sem notar gleraugu getur nú fjarlægt þau og tekið myndir
með nýrri japanskri myndavél, að því er fréttir frá Tokyo herma.
Myndavélin er framleidd af Minolta fyrirtækinu og er með
innbyggðan fókuspunkt í leitaranum sem nær frá mínus 0,8 að
mínus 2,7 geislabrotum. Vélin mun kosta um 220.000 íslenskar
krónur.
Bíræfni
• Það er ekki ofsögum sagt um bíræfni pörupilta — sem stöðugt
virðist fara í vöxt. Við heyrðum í vikunni litla sögu um slíkt dæmi.
Eldri kona brá sér í banka og tók þar út um 50 þúsund krónur af
sparifé sínu. Á leiðinni af vinnustað sínum, en konan hellir á
könnuna á vinnustað í bænum, kom hún við í verzlun í miðbænum.
Þar keypti hún lítilræði, en er hún kom að kassanum tók hún
buddu sína úr veskinu, sem hún lagði á bögglahillu utan á
afgreiðsluborðinu. Er hún hafði greitt vöruna sem hún keypti
ætlaði hún að taka tösku sína og halda út. Þá brá svo við að veskið
var horfið af hillunni og þá um leið 50 þúsund krónurnar, sem hún
hafði skömmu áður tekið úr bankanum. Veskið hefur ekki staðið á
hillunni nema 2—3 mínútur, en það nægði þjófunum til að grípa
góssið. Full ástæða er til að brýna fyrir fólki að hafa augun opin og
leggja ekki frá sér verðmæti.