Tíminn - 29.06.1965, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
ÞRIÐJUDAGUít 29. júní 1965
MINNING

Ásgeir G. Stefánsson
framkvæmdastjóri
Allt mannlegt er fallvalt. Okk-
ttr er skapað að skilja. Skuldina
við lífið eigum við allir að gjalda.
í>ú í dag, ég á morgun. Þegar
kallið kemur kaupir sér enginn frí.
Um gildi tilveru okkar í þessum
heimi skortir okkur skilning. Hún
er ekki auðráðin. En hver maður
mótar með ýmsum hætti sitt um-
hverfi, breytir því, bætir það eða
spillir allt eftir eðli sínu og at-
höfnum. Og áhrifin lifa í framtíð-
inni, eins og verk, orð og hugsan-
ir fortíðarinnar lifa í nútíðinni.
Menningin frá minningunni,
manntakið í nútíðinni, framtíð
skulu hefja hæst.
Þáttur hvers einstaklings í þró-
uninni liggur ekki alltaf ljóst fyr-
ir, heldur fellur inn í heildarsvip-
inn. En hlutur einstakra verður
slikur að hann ber af, vekur at-
hygli og ristir sínar rúnir á nú-
tíð og framtíð, svo að ekki verður
um villzt. Þegar slíkur þáttur hef-
ur verið til heilla, ber að minn-
ast hans sem fordæmis og
þakka.
í dag kveðja Hafnfirðingar einn
af bæjarins mestu sonum, at-
hafna- og framkvæmdamanninn,
Ásgeir G. Stefánsson, er með
manntaki sínu á löngum starfs-
degi og þátttöku í margskonar at-
vinnurekstri setti svip sinn á
þetta byggðarlag, og efldi vöxt þess
og viðgang og treysti frarptíðar-
grundvöll þess.
Ásgeir Guðlaugur Stefáns-
son var fæddur í Hafnarfirði 28.
marz 1890, og var þannig rúmlega
sjötugur, er hann lézt 22. júní s.l.
Foreldrar hans voru Stefán Sig-
urðsson trésmiður og kona hans,
Sólveig Gunnlaugsdóttir. Ásgeir
ólst upp hjá foreldrum sínum, og
tók þegar eftir fermingu að læra
trésmíðar hjá föður sínum og síð-
ar hjá bróður sínum, Sigurði Jóel
trésmið. Hann lauk sveinsprófi í
þeirri grein árið 1909. Hann stund
aði síðan húsgsmíðar í stórum stíl,
bæði í Hafnarfirði og víðar, og
gat sér við það mikið orð fyrir
dugnað og afköst. Þá stundaði
hann og nám í gagnfræðaskólan-
um í Flensborg og á verzlunar-
skóla í Hamborg 1922—1923. Út-
gerðarmál tóku og hug hans
sneipma og á þeim vettvangi er
saga hans mikil og merk. Árið
1915 átti hann hlut að því, að
vélbáturinn Freyja var keyptur til
bæjarins, og varð síðan aðaleig-
andi þess báts og sá um rekstur
hans þar til hann var seldur 1°‘?4
Hann var einn af stofne. n
Sviða hf. 1928, átti stóran þaft. í
stofnun samvinnufélagsins Hauka
nes, 1932 og sá um rekstur þess
félags. Ásgeir var og frumkvöðuxl
að stofnun Vífíls hf. svo
og Hrafna-FIóka hf.; sem keypti
og rak togarann Ola Garða í
mörg ár, og var þar framkvæmda-
stjóri. Epnfremur var hann fram-
kvæmdastjóri Akurgerðis hf. allt
frá stofnun þess, og þar til hann
hætti störfum vegna veikinda. For
stjóri Bæjarútgerðar Hafnarfjarð-
ar var hann frá stofnun hennar
1931—1954. Hann var og meðeig-
aruii og átti sæti í stjórnum fjölda
fyrirtækja svo og landsamböndum
útgerðarmanna, frystihúsa og
skreiðarframleiðanda. í stjórn Iðn
aðarmanafólags Hafnarfjarð-
ar átti hann sæti í mörg ár, enn-
fremur stjórn Eimskipafélags ís-
land skipaður af ríkisstjórninni,
og virkur þátttakandi í fjölda ann-
arra félaga.
Hann var þæjarfulltrúi fyrir Al-
þýðuflokkinn 1946—1954. Á veg-
um bæjarstjórnarinnar var hann
í ýmsum nefndum, s.s. skipulags-
nefnd, byggingarnefnd, hafnar-
nefnd ennfremur byggingarnefnd
sundhallarinnar og el-liheimilisins.
Af upptalningu þessari, sem á
engan hátt er tæmandi, má
glöggt marka, að hér var enginn
meðalmaður á ferðinni, held-
ur maður, sem bar af. Sæti hans
þótti hvarvetna velskipað, og eft-
ir honum sótzt til vandasamra
verkefna, og gegnir furðu hversu
miklu hann gat í verk komið.
■Áágéií ‘fiWíáí WWÍWj&töf'
Sólveigu Björnsdóttur, skipátrjór'a,
í Hafríkrfit’ði. ,3Þiiu;' éighúðusT'Á
börn, sem öll eru á lífi: Sólveigu,
sem gift er Jósef Ólafssyni, lækni
í Hafnarfirði, Hrafnkel, er lauk
lögfræðiprófi nú í vor, kvæntur
Höllu Magnúsdóttur, og Ragn-
hildi, gift Einari Óskarssyni, full-
trúa, búsett í Reykjavík. Þá ólu
þau og upp sem sitt barn, dóttur-
dóttur sína, Áslaugu.
Ásgeir var einkar vel kvæntur.
Kona hans bjó honum hið bezta
heimili, og studdi hann í blíðu
og stríðu. Góð kona er hverjum
manni mikil gæfa, og Ásgeir naut
þeirrar gæfu í ríkum mæli. Börn
og barnabörn efldu og þá ham-
ingju.
Dagsverk Ásgeirs, G. Stefánsson
ar er harla mikið, margþætt og
var ekki ætíð auðleyst. Hlutur
hans að stofnun og rekstri Bæjar-
útgerðar Hafnarfjarðar mun þó
bera hæst. Til hennar var stofnað
af brýnni nauðsyn. Til Ásgeirs var
leitað í upphafi til að veita henni
forystu. Hann gekkst undir þá
skyldu. Tók við fyrirtækinu í reif
um, varði það áföllum og sýndi
í því frábæran dugnað, dirfsku og
hagsýni. Það varð stórveldi und-
ir stórn hans og til fyrirmyndar
öðrum sveitarfélögum. Sjálfum óx
honurn ásmegin í þeim átökum,
hlaut verðskuldaða athygli og al-
þjóðarvirðingu. Að vísu hafði
hann góða samstarfsmenn löngum
og vitra stjórnarmenn sér við hlið,
en forstjórinn setti svip sinn á
allt, óumdeilanlega.
Ásgeir var góður stjórnandi. í
starfi ákvarðandi og fyrirmælandi
og persónuleiki hans mjög sterk-
ur. Sumir virtust glata sjálfum sér
í nærveru hans. Latir menn og lin-
ir voru lítt að hans skapi. En
hann var maður réttsýnn og hélzt
þv-í vel á góðu starfsfólki og kunni
að meta ákvéðinn vilja og einarða
framkómu. Uiidirmenn hans báru
til hans hlýjan hug og virtu mik-
ils. Hann gerði til þeirra verulegar
kröfur, en þeir vissu líka, að
stærstu kröfurnar gerði hann til
sjálfs sín.
Til allra starfa var hann ham-
hleypa og fóru af því sögur. Afköst
við húsasmíðar þóttu með ólíkind-
um. Hann fylgdist með öllu, vann
Framhald á 12. síðu
Eg kenni hana hér við Hallgils
staði á Langanesi því að þar heyrði
ég hennar fyrst getið, og þar sá
ég hana fyrst fyrir nál. 50 árum.
Hún kom þangað ung að sunnan,
en nú á hún heima á Álfatröð 3 í
Kópavogskaupstað, hefur komið
við hér og þar á lífsleiðinni og
víða tekið til hendinni, svo að um
munaði. En fædd er hún á Efri-
Grund í Holtshreppi undir Eyja-
fjöllum 29. júní 1885, og á áttræð-
isafmæli í dag.
Foreldrar Sigríðar voru Friðrik
bóndi á Efri-Grund, en síðar á
Núpi, Benónýsson, og kona hans,
Oddný Benediktsdóttir. Þau Frið-
rik og Oddný eignuðust 20 börn,
og er Sigríður elzt þeirra. Ekki
komst allur þessi mikli systk-
inahópur til fullorðins ára, en
kunnastur þeirra, sem á lífi
eru, mun vera Benóný skip-
stjóri og „aflakóngur" í Vestm.-
eyjum. Friðrik Benónýsson stund-
aði á vetrum sjóróðra í Þorláks-
höfn og Grindavík, og um aldamót
in eða því sem næst fluttist hann
með fjölskyldu sína til Vestmanna-
Áttræð í dag:
Sigríður Friðriksdóttir
frá Hallgilsstöðum
eyja og gerðist þar útvegsbóndi.
Átti þar og jafnan fjárbú nokkurt
og fékkst við dýralækningar.
Nokkrum árum síðar lá leið
elztu dótturinnar, Sigríðar ,norður
á Þórshöí'n, á Langanesi. Árið 1907
giftist hún, 22 ára gömul, Pétri
Metúsalemssyni frá Miðfjarðarnesi
á Strönd, Péturssónar og Þórdísar
Sveinsdóttur frá Hallbjarnarstöð-
um. Hófu þau það ár búskap á
Hallgilsstöðum og bjuggu þar í
14 ár. Brugðu þá búi þar og flutt-
ust til Vestmannaeyja með börn
sín sex, hið elzta á fermingaraldri
eða þar um bil. Tveim árum síðar
er þau voru komin norður á ný,
hófust þau handa um að reisa ný-
býli að Höfnum á Strönd. Áttu þau
þeir hiema síðan meðan þeim var
Fimmtugur \ dag:
Sigtryggur Árnason
yfirlögregluþjónn
Fimmtugur er í dag Sigtryggur
Árnason, yfirlögregluþjónn í
Keflavík. Hann er fæddur 29.
júní 1915, í Forsæludal í Vatns-
dal, Húnvetningur að ætt og upp-
runa, sonur hjónanna Þórunnar
Hjálmarsdóttur og Árna Ólafsson-
ar. Bjuggu foreldrar hans að
Kárastöðum í Svínadal, og þar
ólst Sigtryggur upp fram yfir
fermingaraldur. Ungur að árum
fór hann úr foreldrahúsum, og
þá að Stóra-Dal til hjónanna
Sveinbjargar og Jóns alþingis-
manns og bónda. Dvaldi hann þar
í nokkur ár, en síðan á ýmsum
bæjum í Húnaþingi við ýmis bú-
störf, unz han fór til náms i
íþróttaskólann í Haukadal, en þar
var hann í 2 ár, og sinnti þá jafn-
framt störfum við búið fyrir bónd-
ann þar. Þaðan kom hann til
Keflayíkur árið 1940, og hefur
átt hér heima síðan, að undan-
teknu einu ári, .sem hann var
bóndi á Úlfljótsvatni.
Sigtryggur varð snemma manna
gervilegastur, greindur vel og
glæsimenni hið mesta, íþróttamað-
ur og vel sterkur. í upvexti sín-
um hafði hann hug á að gerast
bóndi, því honum létu vel sveita-
störf við hirðingu búfjár og rækt-
un jarðar, enda búinn kostum,
sem góðan bónda prýða, þeim að
vera vinnugefinn, framsýnn og á-
ræðinn, og þó hóf.samur. Mun sú
hugimynd aldrei með öllu hafa
hvarflað frá honum. Fylgist hann
jafnan af áhuga með því, sem er
að gerast í sveitum landsins, og
dvelur nú, á fimmtugsafmæli sínu,
í heimabyggð sinni þar nyrðra.
Til Keflavíkur kom Sigtryggur
félítill ungur maður, en aldarfjórð
ungurinn hér hefur fært honum
góð efni. Hann hefur eignazt góða
konu, sjö böm, eina stjúpdóttur,
allt vel gefið og listhneigt fólk.
Er fjölskylda hans öll fríð og
gervileg, svo að á orði er haft.
Kona hans er Eyrún Eiríksdóttir
frá Grindavík. Eiga þau hjón fall-
egt og myndarlegt heimili.
Sigtryggur hóf lögreglustörf í
Keflavík árið 1947, þá við 2. eða
3. mann, nú eru lögregluþjónar 10
á staðnum, og hann búinn að vera
yfirlögregluþjónn síðustu 10 árin.
Hefur hann rækt starf sitt af kost-
gæfni og reglusemi, enda er hann
starfsmaður ágætur að hverju því,
sem hann tekur sér fyrir hendur.
50 ára afmæli Sigtryggs gefur
mér og mörgum mönnum öðrum
tilefni til að þakka honum vináttu

og viðræðustundir á liðnum árum.
Jafnframt óska ég honum til ham-
ingju með hálfrar aldar afmæli
og vænti þess, að heilladísir hans
og fjölskyldunnar megi áfram eins
og hingað til fylgja honum eftir,
og skapa þeim öllum giftu og
gengi,
Valtýr Guðjónsson.
samvista auðið, en þar andaðlst
Pétur árið 1935. Árið 1942 fluttist
Sigríður til Reykjavíkur og hefur
síðan átt heima hjá elzta syni sín-
um, Marínó, þar og í Kópavogi,
og séð þar um heimili hans. Böm
þeirra Sigríðar og Péturs á lifi eru:
Marínó, sem fyrr var nefndur, rek-
ur umboðs- og heildverzlun í Rvik,
Elín, gift Eggert Ólafssyni, bónda
í Laxárdal í Þistilfirði, Valgerður,
gift Braga Halldórssyni, sparisjóð
gjaldkera í Keflavík, Oddgeir, verk
stjóri í Keflavík, kvæntur Þór-
hildi Valdimarsdóttur frá Þórsthöfn
Björn, fyrrv. kaupfélagsstjóri og
útgerðarmaður, nú starfandi við
fasteignasölu'í Rvík, kvæntur Þur-
íði Guðmundsdóttur frá Syðra-Lóni
og Ágúst búsgagnasmiður í Kópa-
vogi. kvæntur Guðrúnu Kristjáns-
dóttur — öll fædd á Hallgilsstöð-
um. — en yngsta son sinn, Garðar
sem fældur var í Höfnum, misstu
þau í bernsku
Systir Sigríðar, Valgerður.gift-
ist nokkru síðar en hún, Sigtryggi
Vilhjálmssyni, bónda á Ytri-Brekk
urn á Langanesi. Fleiri af þeim
systkinum komu norður og dvöldu
þar við störf utp lengri eða
skemmri tíma. Bræður þeirra tveir
stunduðu sjóróðra á Skálum á ára-
bátatímanum.
Sigríður Friðriksdóttir var á bú
skaparárum sínum húsfreyja, sem
skipaði sinn sess með myndarbrag,
sköruleg og starfsöm og lét sér
ekki erfiðleika fyrír brjósti brenna
Hún hefur á langri ævi orðið mörg
um að liði, fyrr og síðar. í dag á
hún margs að minnast. Úr bernsku
sinni undir Eyjafjöllum man hún
vel jarðskjálftan mikla árið 1896
þegar hús hrundu víða og heimilis-
laust fólk bjó í tjöldum úti á tún
um. Oft hefur síðar á ævipni reynt
á kjark hennar og þrek. Það
þótti tíðindum sæta, er þau hjónin
komu aftur að sunnan með barna-
hópinn og réðust t að koma sér
upp nýjurn samastað á Höfnum, en
þar vegnaði þeim vel og synir
þeirra sóttu þaðan sjó af miklum
dugnaði. Gestkvæmt var mjög hjá
þeim hjónum. bæði á Hallgilsstöð-
um og í Höfnum. Olli þar nokkru
um, að Pétur var maður söne
hneigður og lék m.ÍPg ve) á orgel
Kenndi hann mörgum ungmennum
þá list og var í 13 ár organisti 1
Sauðaneskirkju. En sjálfur mun
hann hafa lært hjá börnunt séra
Framhald . . ú síðu.