Tíminn - 29.06.1965, Blaðsíða 9

ÞBIÐJUDAGUR 29. júní 1965
TÍMINN
Guðmundur
msoh
húsasmíðameistar
í dag fer fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför forseta
Landssambands iðnaðarmanna,
Guðmundar Halldórsonar húsa-
smíðameistara.
Guðmundur lézt snögglega að
heimili sínu mánudaginn 21. þ.m.
Með Guðmundi er fallinn, á
bezta aldri, einn af fremstu og
beztu mönnum í forystuliði iðn-
aðarmanna, verður það skarð, sem
nú er höggvið í þá fylkingu, vand-
fyllt.
Guðmundur var um íjölda ára
einn af fremstu forustumönnum í
samtökum iðnaðarmanna í Reykja-
vík bæðj í sérfélögum bygginga-
manna og í heildarsamtökum
þeirra, og nú á annan áratug í
forustu landssamtaka iðnaðar-
manna.
Guðmundur var fæddur 7. des
1903 að Gröf í Miklaholtshreppi
í Hnappadalssýslu. Ólsta hann þar
upp hjá foreldrum sínum og
dvaldi þar fram til 1929. Á upp-
vaxtarárum sínum vann hann alla
algenga vinnu eins og gerist til
sveita. Tók hann ungur þátt í
Ungmennafélagsþreyfingunni í
sveit sipni, mun sá félagsskapur
hafa orðið honum, sem svo mörg-
um öðrum á þeim árum, drjúgt
veganesti undir það starf, sem:
bejð hans í samtökum iðnaðar-;
manna. ■ j
Árjð 1929 fluttist Guðmundur
Halldórsson til Reykjavíkur og
hóf nám í húsasmíði hjá Sigmundi
Halldórssyni bróður sínum, síðarí
byggingafulltrúa í Reykjavík,
sem iézt á síðastliðnu ári. Svo vel
þekkti ég Sigmund frá þeim
tíma, að ég er þess fullviss að
hjá honum hefur Guðmundur
fengið góðan skóla og undirbún-
ing undir síðari fjölþætt störf í
iðnaði og félagsmálum
Guðmundur lauk sveinsprófi í
húsasmíði árið 1934 með ágætum
vitnisburði. Árið 1935 réðist hann
til Kornelíusar Sigmundssonar,
múrarameistara, sem þá var með
umsvifamestu byggingameisturum
í Reykjavík og var Guðmundur
hjá honum allt til 1943. Komu þá
fljótt í ljós forystuhæfileikar Guð-
mundar, því síðari árin var hann
yfirsmiður hjá Kornelíusi
Árið 1943 réðist Guðmundur tilj
Byggingafélagsins Brúar sem yf-í
irsmiður og varð fljótlega fram-
kvæmdastjóri þess, og gegndi því
starfi þar til 1956, að hann réðist
til Reykjavíkurborgar sem eftir-j
litsmaður með öllum húseignum
borgarinnar, gegndi hann því
starfi til æviloka.
Hvar og að hverju sem Guð-'
mundur gekk hafa skýrt komið íj
ljós hans ágætu forystuhæfileikar j
og var hann því ávallt mjög eftir-
sóttur til allra starfa, og kom'
það ekki sízt fram í hinum fjöl-
mörgu félagsmálastörfum, sem
hann ieysti af hendi.
Að lcknu iðnprófi gekk hann í
Trésmíðafélag Reykjavíkur, sem
þá var samfélag meistara og sveina
og má segja að þá um leið hafi
hafizt félagsstörf hans fyrir sam-
tök iðnaðarmanna, sem hafa stað-
ið viðstöðulaust fram til síðustu
stundar og ávallt í vaxandi mæli
og ábyrgð. Var hann fljótt kosipn
i stjórn Trésmiðafélagsins og
formaður þess um árabil,
Þegar að því kom að Trésmiða-
íélaginu var skipt árið 1954 í
meistara- og sveinafélag, gerðist
Guðmundur stofnandi að meist-
arafélaginu og var kosinn fyrsti
formaður þess, hann var hvatamað
ur að stofnun Meistarasambands
byggingamanna og um fjölda ára
fulltrúi trésmiða í Iðnráði Reykja-
víkur og formaður þess síðustu
15 árin
Guðmundur var kosinn í stjórn
Landssambands iðnaðarmanna ár-
ið 1952 og kosinn forseti þess
1960 og hefur verið það síðan. j
Frá 1956 hefur hann verið full-
trúi Landssambandsins í Iðn-'
fræðsluráði og verið varaformað-
ur Iðnaðarmannafólagsins í
Reykjavík um árabil. Hann var í
stjórn Norræna byggingadagsins,
Sýningarsamtökum atvinnuveg-
anna, í stjórn Iðngarða h.f. frá
stofnun þeirra, í vörusýninga-
nefnd og í stjórn Húsfélags iðn-
aðarmanna. Hann var í nefnd
þeirri, sem endurskoðaði iðn-
fræðslulögin og endurskoðandi
Iðnaðarbanka íslands h.f. Margt
fleira mætti telja af félagsstörf-
um, sem Guðmundi hafa verið
falin, en ég læt hér staðar numið.
Öll þessi fjölþættu félagsstörf
voru unnin, sem aukastörf í
hvíldar- og frítímum frá oft um-
svifamiklum daglegum störfum,
má af því ráða að hvíldartíminn
hefur ekki oft verið langur, því
aldrei sparaði Guðmundur tíma
eða yfrirhöfn, þvi að starfið var
honum allt,
Vegna langs starfstíma við
fjölþætt iðnaðarstörf, mikillar
reynslu í félagsmálum og afbragðs
upplags, reyndist honum ávallt
auðvelt að vinna að félagsmálum
iðnaðarmanna og vera í forystu
þeirra, enda hafa iðnaðarmenn
eins og reynslan sýnir, óspart
notað sér það á liðnum árum, með
því að fela honum sívaxandi störf
auMébairrÖtíí
tiuðmundur kvæntist .16. nóv.
1931 eftirlifandi konu sinni Jó-
hönnu Lovísu Jónsdóttur frá Höfn
í Fljótum, hefur sambúð þeirra
verið með ágætum. Má nærri geta
að ekki ósjaldan hefur það skapað
óþægindi og erfiði fyrir eiginkonu
og fjölskyldu, öll þau störf, sem
Guðmundur hafði með höndum,
og fáar hljóta að hafa verið stund-
irnar, sem hann gat verið óskipt-
ur með fjölskyldu sinni, en óhætt
má fullyrða að án góðrár konu
hefði honum ekki tekizt að ljúka
sínu dagsverki, enda var hún hon-
um sú stoð, sem þurfti og stóð við
hlið hans í öllum hans störfum.
Þau hjón eignuðust þrjár dæt-
ur, tvær þeirra eru búsettar í
Reykjavík en ein í Danmörku.
Að Guðmundi Halldórssyni er
sár harmur kveðinn, ekki ein-
göngu að eftirlifandi konu hans
og fjölskyldu, heldur og að sam-
starfsm*hnum og vinum um allt
land. en bót er í harmi að minnast
hans góðu og miklu verka og sem
framúrskarandi góðs félaga
Ég flyt Guðmundi látnum þakk-
ir fyrir löng og góð kynni og góða
samvinnu okkar á milli öll þau
ár, sem við höfum starfað saman,
ég flyt honum einnig þakkir iðn-
aðarmanna fyrir öll störfin. sem
hann vann í þeirra þágu
Eftirlifandi konu hans og öðr-
um ástvinum færi ég hugheilar
samúðarkveðjur og bið þeim
styrks og blessunar frá þeim, sem
öllu ræður
Vigfús Sigurðsson.
Kveðja frá Landssambandi
iðnaðairmanna.
Guðmundur Halldórsson, forseti
Landssambands iðnaðarmanna
lézt að heimili sínu mánudaginn
2. júní s.l., 61 árs að aldri.
Guðmundur var kosinn forseti
Landssambands iðnaðarmanna á
22. Inðþingi íslendinga í Reykja-
vík 4. nóv. 1960 og endurkjörinn
Framhain » siðu
Þórhallur Pálsson
borgarfógetí
í dag er gerð útför Þórhalls
Pálssonar, borgarfógeta. Er hann
gekk til hvílu að kvöldi þess 16.
júní var ekiki vitað, að hann kenndi
sér alvarlegs meins, en sláttumað-
urinn mikli gerir ekki ætíð boð á
undan sér, og að morgni þess 17.
júní var Þórhallur brott kvaddur.
Þórhallur Pálsson var fæddur
hinn 26. júlí 1915 að Njálsstöðum
í Vindhælishreppi, sonur hjónanna
Ingibjargar Sigurðardóttur og Páls
Steingrímssonar, bónda þar. Páll
lézt á s.l. ári, en Ingibjörg er
enn á lífi. Þórhallur lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum á
Akureyri árið 1937 með I. einkunn
og embættisprófi í lögfræði frá
Háskóla íslands, einnig með I.
einkunn 1942. Hann varð fulltrúi
lögmannsins í Reykjavík haustið
1942 og fulltrúi hjá Borgarfógeta
í ársbyrjun 1944. Borgarfógeti varð
Þórhallur 1961 og gegndi því starfi
siðan Auk síns fasta embættis
gegndi Þórhallur fjölmörgum öðr-
um 'rúnaðarstörfum. Skal hér að-
eins til nefnt, að hann var í stjórn
Byggingarsamvinnufélags starfs-
manna rikisstofnana frá 1957 og í
stjórn Kaupfélags Reykjavíkur og
nágrennis frá 1960.
Eftirlifandi konu sína, Soffíu
Jóhannsdóttur Jenssonar, hrepps-
stjóra frá Hlíðarenda í Ilaukadal,
gekk Þórhallur að eiga 1940.
Þeirra börn eru Hrafn, Jóhann og
Ingibjörg. Hrafn er kvæntur Jónu
Guðlaugsdóttur, og eiga þau einn
son, Þórhall Inga.
Er við í dag stöndum yfir mold-
nm Þórhalls Pálssonar er gott að
minnast þess, að hann var mikill
gæfumaður. Það var gæfa hans að
eiga ástríka og góða eiginkonu,
sem hotium var samhent um alla
hluti. Engum, sem var kunnugur
á hinu stórmyndarlega heimili
þeirra hjóna, gat dulizt sá andi
ástúðar og eindrægni, sem þar réði
húsum. Það var og gæfa Þórhalls
að eiga elskuleg og mannvænleg
börn, og vil ég þar einnig tilnefna
tengdadótturina og sonarsoninn
unga. Þá leikur og vart á tveim
tungum, að Þórihallur hafi verið
gæfumaður í starfi, svo sem sýndi
embættisframi hans, en um þann
þáttinn í ævi míns látna vinar
mun ég ekki fjölyrða hér, fyrir sak
ir ókunnugleika.
Ekki verður skrifað svo um Þór-
hall Pálsson látinn, að ekki sé
minnzt á hinia einstæðu hjálpsemi
og hjálpfýsi hans. f því efni var
hann engum manni líkur. Það kom
alveg af sjálfu sér, að hjálpar hans
urðu þeir helzt aðnjótandi, er höll
; um fæti stóð í erfiðri lífsbaráttu.
i Þegar að kreppti, var hann þeirra
umboðsmaður, og þeir leituðu til
hans óspart. „Nú er Þórhallur
j genginn í þetta fyrir mig“, heyrði
J maður stundum sagt, og þá var og
1 líka vi*að, að því máli væri svo vel
i borgið. sem kost • var á. Eg minn
| ist þess vart að hafa setið svo
' kvöldstund að Karfavogi 38, að
Þórhallur væri ekki kallaður í sím
ann til ráðuneytis um hin óskyld-
ustu mál. Með eigin augum sá ég
I menn ganga af fundi húsbónlans,
| keikari í baki og kvikari í spori en
! þá er þeir höfðu komið.
Þórhallur Pálsson var maður
I gæddur fágætum persónulegum
töfrum. Á yfirborðinu léttleiki og
sívakandi kímnigáfa — undir niðri
alvara og íhygli. Sumum mönnum
er gefið að hafa meiri áhrif á um-
hverfi sitt en öðrum og geta þessi
áhrif reyndar verið með ýmsu
móti. Hvar sem Þórhallur fór,
fylgdi honum friður og rósemi,
sem hlaut að hafa áhrif á alla, sem
komust í persónulega snertingu
við hann. Eg hygg, að þessi sér-
stæðu persónulegu áhrif hafi staf-
að af því, að Þórhallur átti sjálfur
þá rósemi hugans, sem margir
leita að, en fáum hlotnast. Af þess
um áhrifum leiddi. að menn áttu
auðvelt með að leita til hans með
vandamál sín, svo sem áður var að
vikið, og ennfremur, að börn undu
sér framúrskarandi vel i návist
hans. Þeir, sem kynni hafa af börn-
um, munu sammála um, að þau eru
öðrum fremur næm fyrir þeirri
útgeislun persónuleikans, sem hér
er drepið á. Þórhallur Pálsson var
mikill barnanna vinur og þau
fundu og að hjá honum áttu þau
vini að fagna.
Þungur harmur er nú kveðinn !
að eiginkonu, börnum, móður og
öðrum ástvinum. er ástríkur eig-
mmaður, faðir og sonur er burt
kvaddur í blórr.a lífsins, þegar allt i
virtist leika í lyndi og hvergi sá
bliku á lofti. Þeim og þeira öllum,
er nú syrgja Þórhali Pálsson bið
ég stuðnings og blessunar guðs.
Hann mun græða meinin stóru, er
stundir líða, og þá mun okkur
skiljast, að minningin um hinn
góða dreng, handtak hans hlýtt og
fölsfcvalausa vináttu, verður ei
frá okkur tekin, meðan dagar
ævinnar endast.
Vinur minn góður. Skjótt hefur
nú sól brugðið sumri, að þú skulir
genginn, er ævisól þín sjálfs leið
að hádegisstað. Þakklátum huga
minnist ég allra okkar samveru-
stunda. Fyrir hönd konu minnar
og barna fjarstaddra kveð ég þig
sérstalklega.
Hvíl þú í frið?. Haf þú þökk fyr-
ir ailt og allt.
Sigurður Markússon .
A ölliupi Ö14um hefur mannkyni
voru stafað hætta af sjúkdómum,
styrjöldum eða illu árferði. Vís-
indin hafa leygt margan vanda,
en samt berjumst vi^í í dag við
alla þessa þætti sem fyrr, aðeins
í mismunandi myndum.
í dag erum við frammi fyrir
þeim mikla vanda, að menn á
unga aldri falla í valinn fyrir ald-
ur fram af hjartasjúkdómum, sem
áður voru lítt áberandi.
Þannig fór um Þórhall A. Páls-
son logfræðing, sem nú hefur yfir-
gefið oss á miðju aldursskeiði í
blóma lífsins frá þýðingarmiklu
starfi, frá ástvinum — og félögum,
sem nú syrgja góðan vin og traust
an félaga.
Þórhallur var fæddur að Njáls-
stöðum i A Húnavatnssýslu, son-
ur Páls Steingrímssonar bónda
þar og Ingibjargar Sigurðardótt-
ur konu hans. Einn af 8 börnum
fátækra hjóna. Fór hann að heim-
an 15 ára til atvinnuleitar og
barðist fyrir lífinu á eigin spýtur
j og brauzt í gegnum langskóla-
; nám af miklum dugnaði og hörku.
Lauk hann öllum prófum með 1.
einkunn og aut trausts og trúnað
ar allra, sem honum kynntust.
j Sat hann í vandasömum störfum
! frá 1942 að embættisprófi loknu.
j Ég held ekki að hann hafi í starfi
sínu eignazt nokkurn óvildar-
mann, sem þó er ekki vandalaust
um þá, sem fara með sáttasemj-
ara störf og skuldaskil manna við
opinbera stofnun.
Mörg trúnaðarstörf hlóðust á
Þórhall og gegndi hann ábyrgðar-
stöðum fyrir eftirtalin félög og
stofnanir.
í stjórn Kron um lengri tíma.
í stjórn Samb. ísl. byggingarfé-
laga og formaður Byggis h.f. For-
maður nýs tryggingarfélags —
Heimir h.f. Þar að auki formaður
og framkvæmdastjóri bygginga-
samvinnufélags starfsmanna ríkis-
ins, sem er eitt stærsta og fjöl-
mennasta byggingarfélag hér á
landi. Það starf er vandasamt og
vanþakklátt. En aldrei brást Þór-
hallur þegar til hans var leitað til
forystu og sást lítt fyrir um
vinnuálag og vann ávallt langan
vinnudag. Við eigum því öll Þór-
halli vangoldna mikla þökk fyrir
hans þrotlausa starf í þágu ann-
arra. Þórhallur var sífórnandi af
kröftum sínum og hirti ekki um
hvort laun komu fyrir, sem hon-
um bar eða eigi. Við slíka menn
er gott að bindast vináttu, en
þeim mun sárara að missa svo
óvænt á miðjum degi starfsins.
Þórhallur gekk í hjónaband
1940 og er eftirlifandi kona hans
— Soffía Jóhannesdóttir — ætt-
uð úr Dalasýslu. Eignuðust þau
3 börn. Hrafn 21 árs, sem er gift-
ur — Jóhann 14 ára og Ingi-
björgu 12 ára.
Eg vil votta ástvinum hans
dýpstu samúð og færi Þórhalli al-
úðar þakklæti fyrir langt sam-
starf, sem aldrei bar á skugga.