Morgunblaðið - 17.11.1979, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 1979
17
Milli fimmtíu og sextíu manns komu á fundinn á Borðeyri. og
skemmtu menn sér hið besta á köflum.
Jósep Rósinkransson tók nokk-
urn tíma af ræðumönnum Fram-
sóknar.
Sigurgeir Bóasson i pontu. Jón á Melum og Ólafur i Reykholti honum
á hægri hönd.
hefði verið gert, með því að boða til
vetrarkosninga. Þá bað hann um að
fá lánað Morgunblaðið hans Ólafs,
og sagði er hann hafi gruggað í það
um hríð að Sjálfstæðisflokkurinn
gæti ekki fengið 35 þingmenn, en 35
lista gæti hann sennilega boðið
fram.
Loks kom hann með fyrirspurn
um stefnu flokkanna í kjördæma-
málinu og um skoðanir þeirra á vægi
atkvæða Vestfirðinga.
Þriðji írambjóð-
andi Framsóknar
Þá bað um orðið Jósep Rósin-
kransson, en þar sem hann er einn
frambjóðenda Framsóknarflokksins
í kjördæminu var að tillögu fundar-
stjóra ákveðið að draga tíma hans af
tíma framsögumanna. Jósep kom
ekki með neina fyrirspurn, en talaði
hins vegar í sex mínútur, og gerðust
framsögumenn Framsóknar ærið
langleitir áður en hann iauk máli
sínu, og sáu greinilega eftir þeim
tíma er hann tók frá þeim.
U tankjördæmismaður
Þá tók til máls Guðlaugur Ósk-
arsson, og kvaðst hann vilja byrja á
því að biðjast forláts á því að taka
tíma fundarmanna, þar sem hann
væri ekki úr kjördæminu.
Erindi sitt væri hins vegar að
biðja menn um að segja frekar hvað
þeir ætluðu að gera, heldur en að
tönglast á því hvað allt hefði verið
illa gert fram til þessa.
Landhelgisgæslan
í próíkjör
Fleiri tóku ekki til máls undir
liðinum fyrirspurnir, og hófst nú
önnur umferð. Talaði þá fyrstur
frambjóðandi Alþýðubandalagsins,
Pálmi Sigurðsson sem fyrr er nefnd-
ur.
Ræddi hann meðal annars um
prófkjörin, og sagði þau hafa verið
mikið auglýst, meira að segja hefði
einn frambjóðandinn látið taka af
sér mynd í einkennisbúningi Land-
helgisgæslunnar. Einnig upplýsti
hann fundarmenn um að ekki hefði
þurft að breyta maga Islendinga til
að fá þá til að borða meira lamba-
kjöt.
Pálmi fór sér að engu óðslega,
talaði hægt og gaf sér góðan tíma til
að fletta blöðum sínum, og tók sér
jafnvel málhvíldir. Honum hitnaði
þó talsvert í hamsi er hann sagði
Lúðvík ekki hafa orðið forsætisráð-
herra vegna þrýstings erlendis frá.
Einnig sagðist hann gjarna vilja fá
að sjá myndir af klofi íhaldsins, sem
nú væri í framboði. Hér staldraði
ræðumaður við eins og hann ætti
von á klappi eða hlátri, en fundar-
menn höfðu greinilega ekki sama
smekk og hann, því enginn hló.
Hvor belgdi sig meira,
Karvel eða Kjartan?
Næstur talaði Einar K. Guðfinnss-
on. Rakti hann í nokkrum orðum
ósamkomulag Framsóknar og Al-
þýðubandalags, og sagði hann það
furðu gegna að þessir flokkar vildu
fara í samstarf saman, og jafnvel fá
Alþýðuflokkinn til liðs við sig. Sam-
komulagið hefði ekki verið svo gott
að eftirsóknarvert gæti talist að búa
við slíkt! Sem dæmi um ósamkomu-
lag þessara flokka nefndi Einar, að á
fundi á Hólmavík kvöldið áður hefðu
þeir Kjartan Ólafsson og Karvel
Pálmason ekki einu sinni getað
komið sér saman um hvor þeirra
remdist og reigði sig meira í ræðu-
stól!
Þá sagði hann það táknrænt að
Ólafur veifaði Alþýðublaðinu fram-
an í fundarmenn, þeir ætluðu sér
greinilega að komast í samstarf með
þeim eftir kosningar, þótt þeir þætt-
ust annað veifið ekki vilja við þá
kannast. — Er hér var komið sögu
kaliaði Ólafur Þórðarson frammí, og
sagðist aldrei hafa veifað Alþýðu-
blaðinu, en Einar lét það frammíkall
ekki trufla sig, hélt ótrauður áfram
og sagði Ólaf víst hafa veifað því.
Varð talsverður hávaði í salnum við
þessi köll, og var fundarmönnum
skemmt yfir ákveðni Einars.
Þá sagði hann það einnig áberandi
hvað þeir Alþýðubandalagsmenn
söknuðu Karvels og Sighvatar, og
væru þeir greinilega hálf væng-
brotnir án þeirra. Og mætti af því
ráða að þangað leitaði klárinn sem
hann væri kvaldastur.
Engar grunnkaups-
hækkanir á næsta ári
Næsti ræðumaður var einnig úr
Bolungarvík, Sigurgeir Bóasson,
frambjóðandi Framsóknar. Hann
sagðist vera ánægður með að vera
kominn til Borðeyrar í fyrsta skipti
á ævinni, og síðan lýsti hann fyrir
fundarmönnum ókostum verðbólg-
unnar sem hann sagði vera marga.
Þá sagði hann Framsóknarflokk-
inn einan flokkanna úr síðustu
stjórn hafa lagt fram ábyrga stefnu,
sem meðal annars byggðist á norsku
aðferðinni svonefndu. Samkvæmt
þessu yrði verðbólgan komin niður f
30% árið 1980, og í 18% árið 1981.
Ljóst væri hins vegar að engar
grunnkaupshækkanir mætti leyfa á
næsta ári.
Sigurgeir var vel búinn að koma
prúðmannlega fyrir, en virtist þó
ekki beinlínis líklegur til mikilla
vígaferla á hinum pólitíska vígvelli.
I lokin reyndi hann þó að hvessa sig.
og tókst það bærilega, er hann sagði
„fólkið í landinu" ekki vilja nýja
viðreisn, og ef menn vildu koma í veg
fyrir það yrði að styrkja Framsókn-
arflokkinn!
Morgunblaðið með
stóru íyrirsögninni
Nú var komið að síðustu umferð-
inni, og áður en varði var Aage
Steinsson kominn aftur í pontuna.
Sagðist hann vilja byrja á því að
fletta því sem hann kallaði Morgun-
blaðið með stóru fyrirsögninni.
Sagði hann unga ofurhuga í Sjálf-
stæðisflokknum hafa búið stefnu-
skrá flokksins til, og síðan hefðu
gömlu mennirnir verið sendir með
hana útá land. En leiftursókn Sjálf-
stæðisflokksins sagði hann meðal
annars þýða hækkað raforkuverð á
Vestfjörðum.
Islensk atvinnustefna, minni stór-
iðja og fleira í þeim anda var einnig
meðal þess sem Aage lagði áherslu á,
en í lokin sagðist hann vilja svara
fyrirspurn Jónasar á Meíum um
vægi atkvæða. Sagðist Aage ekki
vilja gera neinar breytingar á kjör-
dæmaskipuninni aðrar en þær, að
sameina Hafnarfjörð, Kópavog og
önnur þéttbýlissvæði við höfuðborg-
ina Reykjavík, og gætu þessi byggð-
arlög sem best haft hina tólf þing-
menn Reykjavíkur í samvinnu við
þá, nema til kæmu önnur atriði til
jöfnunar á réttindum landsmanna.
Eins og í fyrri ræðunni, var
frambjóðandinn alvörugefinn, og
hafi einhver átt von á hressleika eða
svo sem einum brandara, þá hefur sá
hinn sami orðið fyrir vonbrigðum.
Merarhland Stein-
gríms til pillugerðar
Matthías Bjarnason talaði næstur,
og fór hann nú á kostum í ræðu-
stólnum, svo hvað eftir annað velt-
ust fundarmenn um af hlátri. Fyrst
ræddi hann um það er kratar
þjófstörtuðu í kapphlaupinu úr
vinstri stjórninni, er þeir höfðu af
því pata að kommar ætluðu að gera
slíkt hið sama.
Þá sagði hann það vissulega
athyglisvert, að frambjóðendur
Framsóknarflokksins væru nú farn-
ir að vitna í Dagblaðið á framboðs-
fundum, einhverntíma hefði það þótt
ótrúlegur spádómur. En nú væri það
þó komið fram, og kvaðst hann vilja
nota þetta tækifæri til að óska þeim
Ólafi Þórðarsyni og Jónasi Krist-
jánssyni innilega til hamingju með
hvorn annan. Einnig vék hann sér-
staklega að þeim orðum Ólafs, að
Ólafur Jóhannesson væri vinsælasti
flokksleiðtoginn á landinu. Senni-
lega væri það fyrir þá sök að hann
hefði fyrst minnkað Framsóknar-
flokkinn úr 18 þingmönnum í 17, og
síðan úr 17 í 12. Það væri vissulega
afrek sem bæri að þakka og meta að
verðleikum!
Þá ræddi Matthías nokkuð um
framboð Ólafs Þórðarsonar, sem
ætti sér orðið langa og raunalega
sögu. Hefði hann loks í vetur getað
kálað Gunnlaugi í Hvilft í þriðju
atrennu í atkvæðagreiðslu, og þann-
ig komist í framboð þótt hann væri
hlaupinn brott úr kjördæminu, suð-
ur í Borgarfjörð! — „En þú skalt vita
það, Ólafur," sagði Matthías, „að það
er engin sérstök ánægja með þig í
Önundarfirði, það er ekki beinlínis
hrifning meðal bænda með þitt
framboð."
Þá sagðist Matthías vilja vekja
athygli á afrekum Steingríms Her-
mannssonar í landbúnaðarmálum,
og á þeirri stefnu sem hann ætlaði
að koma á í þeim málaflokki. Bæri
þá fyrst að nefna að Steingrímur
ætlaði að nýta auðu básana til
kjötframleiðslu, drepa allar skap-
miklar kýr, nota hland úr hrossum
til að framleiða getnaðarvarnarpill-
ur, og koma upp minkarækt með
hluta karldýra á hverju búi. Sagði
hann Steingrím hafa útlistað það á
fundi í Hólmavík, að koma ætti upp
minkabúum með svo og svo miklu
plássi fyrir læður, og svo og svo
miklu plássi fyrir yrðlinga, og einnig
væri gert ráð fyrir rými fyrir hluta
úr högna,— Skaði væri þó að ekki
væri gert ráð fyrir því í þessari
stefnu hvaða hluta högnans væri
gert ráð fyrir að hýsa! — Er hér var
komið sögu veltust fundarmenn um
af hlátri, og var greinilegt að
Matthías hafði náð betri tökum á
fundinum en nokkrum hinna ræð-
umanna hafði tekist, jafnvel þó sagt
sé að þarna um slóðir sé ekki að
finna marga heitttrúaða sjálfstæð-
ismenn.
Undir lokin sló Matthías síðan
aftur á alvarlegri strengi, og sagði
menn verða að gera sér grein fyrir
alvöru þeirra tíma er nú væru, að
menn yrðu að velja á milli óráðssíu-
stefnu vinstri flokkanna annars veg-
ar, og framfarastefnu Sjálfstæðis-
flokksins hins vegar.
Matthías á sérstak-
ar þakkir skilið
Nú var röðin komin að síðasta
ræðumanninum, Ólafi Þórðarsyni,
enda klukkan farin að nálgast
mjaltatíma hjá bændum. Sagðist
hann vilja byrja á því að kenna
hinum unga frambjóðanda, Einari
K. Guðfinnssyni, þá góðu reglu, að
fara ekki með rangt mál. Hann hefði
nefnilega alls ekki veifað Alþýðu-
blaðinu eins og Einar hafði fullyrt!
Þá sagði hann Matthías hafa verið
skemmtilegan að vanda, og minnti á
skemmtileg svör hans við spurning-
um Sigurlaugar Bjarnadóttur á Al-
þingi um kynferðisfræðslu. Þá sagði
Ólafur að það færi greinilega í
taugarnar á Matthíasi að hann væri
kominn í framboð. — Kallaði
Matthías þá fram í og sagði það vera
síður en svo, og gerðu fundarmenn
góðan róm að því. Síðan vék Ólafur
að framboðsraunum Sjálfstæðis-
flokksins, og þótti honum það greini-
lega skemmtilegt umræðuefni, því
hann skellihló svo hann mátti varla
mæala um hríð, og tár voru farin að
blika á hvarmi af hlátri. Fór svo að
fundarmenn samglöddust Ólafi og
hlógu með honum, enda er hlátur
hans tær og drengjalegur.
Þá sagðist hann örugglega verða
orðinn sköllóttur áður en Alþýðu-
bandalagið fengi meirihluta á Al-
þingi, og sagði einnig að Lúðvík
hefði einfaldlega ekki orðið forsætis-
ráðherra vegna þess að hann hefði
ekki haft til þess traust.
I lokin sagði Ólafur svo að hver
einasti ábyrgur vinstrimaður ætti að
kjósa Framsóknarflokkinn, til að
koma í veg fyrir nýja viðreisn, enda
væri það að kjósa Alþýðubandalagið
það sama og koma að einhverjum
stofukommum í Reykjavík sem eng-
inn þekkti. Að síðustu þakkaði hann
fyrir skemmtilegan fund, og sagði
Matthías þó eiga öðrum fremur
heiður skilið fyrir frammistöðu sína.
Var fundinum þar með lokið,
menn tóku að tínast á brott, sumir
til verka á búum sínum, en aðrir
heim til kvöldverðar. Virtust menn
hafa skemmt sér ágæta vel, en hvort
fundurinn sneri einhverjum, bjó til
nýja íhaldsmenn eða gallharða
kommúnista skal ósagt látið, en það
kemur í ljós í byrjun desember
hvernig til hefur tekist á Vestfjörð-
um eins og annars staðar.
- AH
Pálmi frá Klúku fór sér að engu óðslega, fletti I blöðum. tók sér Guðlaugur óskarsson baðst af- Aage Steinsson veifaði Morgunblaðinu eins og fleiri frambjóðendur.
málhvildir annað veifið, og fékk sér vatnssopa úr könnu. Fyrir sökunar á þvi að vera ekki úr
framan hann má sjá þá flokksbræðurna, Sigurgeir og ólaf. kjördæminu.