Morgunblaðið - 04.01.1980, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. JANÚAR 1980
19
Margrét Astvaldsdótt-
ir — Minningarorð
Fædd 31. maí 1959
Dáin 15. desember 1979
Tuttugu ár er ekki löng
mannsævi. En það er misjafnt hve
djúp spor markast eftir hvern
einstakling, hversu gamall sem
hann verður. Þegar staldrað er við
og litið á æviferil Margrétar
Ástvaldsdóttur undrar kannski
margan ókunnugan hve stórt
skarð heggst við fráfall svo ungrar
konu. Raunar brestur mig orð til
að geta þakkað allt það góða er
hún sýndi mér þau fimm ár er ég
þekkti hana, og ég veit að það eru
fleiri sem svo hugsa. Ég minnist
hennar ungrar, brosmildrar
stúlku aðeins sextán ára er Ingólf-
ur dóttursonur minn kynnti hana
fyrir mér sem konuefni sitt.
Seinna þegar þau hófu búskap
sinn á heimili sínu, Melgerði 3 í
Reykjavík, kynntist ég brosinu
betur og fann að þarna fór konu-
efni sem var mér að skapi. Heima-
kær, dugleg ung kona. Kona sem
hugsaði um að vera börnum sínum
góð móðir og manni sínum góð
eiginkona. Þau höfðu þá eignast
eldri dóttur sína, Huldu Klöru, f.
13. 9. 1975. Gagnvart mér gömlum
manninum var hún slík, að vand-
gert hefði betur verið. Alltaf hress
og kát, tilbúin að spjalla eða
hlusta og urðu þær margar stund-
irnar er við gleymdum okkur yfir
góðum sögum sem ég hafði að láni
úr blindrabókasafninu. Hún þá
gjarnan með handavinnu. Hjá
okkur var ekki kynslóðabil þótt
aldursmunurinn væri 65 ár. Og
ekki rofnuðu vináttuböndin þegar
þau fluttu í sitt eigið húsnæði, að
Laufvangi 1 í Hafnarfirði. Ingólf-
ur þá orðinn stýrimaður, fjöl-
skyldan að stækka og framtíðin
virtist svo björt. Nei, það var ekki
líkt Möggu að gleyma afa gamla,
því oft hringdi hún í mig eða
jafnvel sótti mig og þá varð ég
oftast að gista hjá þeim. Nú voru
dæturnar orðnar tvær, Ása litla
fæddist 24. 3. 1979. Og ekki var
umhyggja Möggu síðri þótt fleiri
deildu og var gaman að fylgjast
með því hvað heimilið dafnaði.
Síðan kemur þetta hræðilega slys
sem enginn gat séð fyrir. Fjöl-
skyldan unga er á leið til ömmu og
afa í Keflavík, þar sem litlu
stúlkurnar eru boðnar á jólaball,
enda stutt til jóla. Það er oft erfitt
að skilja Guðs vegi, en ég vil trúa
því að þörf hafi verið á hennar
milda brosi og kærleika í æðri
heimi og þess vegna hafi hún verið
hrifin svo skyndilega frá okkur,
sem mest unnum henni og nutum
ástúðar hennar hér á jörð. Það er
mín einlæga ósk að hún verði í
hópi þeim er ég vonast til að mæta
Minning:
Svava Jakobsdótt-
ir frá Fagrabœ
Fædd 23. ágúst 1908
Dáin 23. desember 1979.
Hinn 23. desember sl. andaðist á
Landspítalanum eftir erfiða og
langa sjúkdómslegu Svava Jak-
obsdóttir, Lönguhlíð 23,
Reykjavík. Hún var fædd 23. ágúst
í Fagrabæ í S-Þingeyjarsýslu.
Foreldrar hennar voru hjónin
Kristjana Kristjánsdóttir og Jak-
ob Jakobsson. Ung fluttist Svava
til Akureyrar ásamt foreldrum
sínum og hóf störf í bakaríi þar,
ásamt annarri vinnu er til bauðst
á þessum árum.
Svava giftist á Akureyri 11.
ágúst 1934 eftirlifandi eiginmanni
sínum, Garðari Jónssyni, sjó-
manni. Hann var fæddur og upp-
alinn við Klapparstíginn í
Reykjavík. Svava fluttist suður og
hóf búskap í Reykjavík, þar sem
þau hafa ávallt búið síðan.
Þau eignuðust fjóra syni, þá:
Birgi, Baldur, Braga og Berg.
Birgir er bifvélavirki en hinir eru
allir prentarar.
Oft voru erfiðir tímar á árum
áður, aðallega í „síðari heims-
styrjöldinni", en þá sigldi Garðar
þegar ég hverf héðan. Megi góður
Guð styrkja Ingólf, dæturnar og
aðstandendur í þeirra miklu raun-
um og sorg.
Sigurður Ásmundsson.
Hún Magga er dáin! Okkur berst
helfregnin í barnaafmæli, sem
einnig hún hefði verið stödd í með
dæturnar ef það hefði ekki borið
upp á sama dag og jólaballið í
Keflavík. Allt hljóðnar og við
getum varla trúað þessu. En
kaldur veruleikinn blasir við.
Minningarnar streyma að um þau
tvö ár sem við bjuggum saman í
húsi afa míns að Melgerði 3,
Reykjavík. Þar kynntist ég þessari
elskulegu stúlku, sem alltaf hafði
einstakt lag á að draga fram
björtu hliðarnar á tilverunni þeg-
ar aðrir sáu ekkert nema gráan
hversdagsleikann. En í stuttri
kveðju sem þessari er ekki hægt
að rekja allar þær góðu minn-
ingar, sem ég geymi í huga
mínum. Að endingu vil ég þakka
Möggu allar okkar samverustund-
ir, en ljúf er minningin um góða
vinkonu. Eiginmanni og dætrum
óska ég Guðs blessunar. Hvíli hún
í Guðs friði.
Gugga.
á skipum Eimskipafélagsins.
Svava minntist oft á það við mig
hversu hræðilega löng þau ár
voru.
Svava bar ávallt hlýjan hug til
Eimskipafélags íslands hf., því
þar hefur eiginmaður hennar
starfað í 58 ár, bæði til sjós og
lands.
Svava var sérstæð persóna. Hún
hafði ekki mörg orð um hlutina,
en þau hittu oft rétta leið.
Hún hafði dvalið mikið á ýms-
um sjúkrahúsum, aðallega Land-
spítalanum þessi rúmu þrjú ár
sem veikindin þjáðu hana. Starfs-
fólki öllu sem hjúkruðu henni í
veikindunum er þakkað fyrir á
einlægan hátt.
Ævisól hennar er til viðar
gengin.
Eiginmanni og fjölskyldu votta
ég mína innilegustu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Vinur.
Sífellt fleiri sæk j
lítinn, traustan c
Við ákváðum þv
stóra glæsibifre
heldur þrjár mir
gerð sem á fran
Honda Civic.Dr
ast nú eftir að eiga
g sparneytinn bíl.
að hafa ekki eina
ið í aukavinning í ár
ni. Eftirsótta
tíðina fyrir sér,
égið verður 10. janúar
Þrír
eftirsóttir
bílar
dregnir út
/ • / W /
i jum