Morgunblaðið - 02.08.1980, Page 25

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 1980
25
smáauglýslngar — smáauglýsingar — smáauglýsingar — smáauglýsingar
Fíberbflaloftnet
tvær lengdir
Hl|ómplötur, múslkkassettur og
ittar&saspólur. íslenskar og er-
lendar. Mlklð i gðmlu veröl.
Oplö i laugardögum.
F. BJÖrnsson radfóverslun. Berg-
þórugötu 2, siml 23869.
Krossinn
Ðlblíulestur í dag kl. 4.30 aó
Aubrekku 34, Kópavogl. Trevor
Scott talar um efniö .Hvernlg
getur þú þekkt vllja Guös í Iffl
þínu'. Almenn samkoma f kvöld
kl. 8.30. Trevor Scott talar. Alllr
hjartanlega velkomnir.
Fíladelfía
Allar samkomur helgarinnar
veröa i sumarmótinu Kirkju-
lœkjarkoti Nœsta samkoma
veröur þriöjudag 5. igúst kl.
20.30.
FERDAFÉLAG
ÍSLANDS
ÖLDUGÖTU 3
SÍMAR 11798og 19533.
6. ágúst kl. 08. — Þórsmörk.
Fariö fri Umferöamiöstööinni aö
austanveröu. FargJ. greitt v/bfl-
Inn.
Feröafélag íslands.
Sunnud. 3. 8.
kl. 8 Þórsmörk, 4 tíma stanz í
Mörklnni, verö 10.000 kr.
Kl. 13 Esja eöa fjöruganga eftir
vali, verö 3000 kr.
Hjálprædisherinn
Sunnudagur: kl. 20: Bæn, kl.
20.30: Almenn samkoma. Alllr
velkomnir.
Verzlunarmannahelgin
— dagsferðir:
3. igúst kl. 13 — Krísuvikur-
bjarg og nágrenni. Verö kr.
5000.—
4. igúst kl. 13. — Blifjöll —
Leltl — Jósepsdalur. Verö kr.
3000.—
UTIVISTARFERÐIR
Einsdagsferðir:
Laugard. kl. 13.
Vlfilfell — Jósepsdalur, verö
3000 kr.
Mánud. kl. 13.
Ksilir eöa Sog eftir vali, verö
4000 kr.
I allar feröirnar er fariö fri B.S.i.
vestanveröu.
Hilandahringur, 11 daga ferö
hefst 7. ágúst. Leitiö upplýsinga.
Útivist, s. 14606.
Minning:
Olafur Guðmundsson
framkvœmdastjóri
Fæddur 26. apríl 18%.
Dáinn 22. júlí 1980.
Jóhanna María
Jóhannesdóttir
- Lítil kveðja
Laugardaginn 26. júlí var jarð-
settur á Isafirði Ólafur Guð-
mundsson framkvæmdastjóri.
Hann var fæddur að Fossi í
suðurfjörðum Arnarfjarðar 26.
apríl 1896. Foreldrar Guðmundur
Einarsson hreppstjóri ættaður úr
Breiðafjarðareyjum og kona hans
Ingibjörg Jónatansdóttir ættuð úr
Strandasýslu. Þau hjón eignuðust
4 börn: Elínu, Ólaf, Sigurlaugu og
Ásthildi. Þegar Ólafur var 3ja ára
fluttist fjölskyldan að Hóli í
Bíldudal og sex árum seinna til
ísafjarðar. Eftir fimm ára dvöl
þar flutti Guðmundur með fólk
sitt til Bolungarvíkur og tok við
starfi útibússtjóra frá verslun
Leonards Tang á ísafirði.
1910 er Ólafur sendur til náms
við Verslunarskóla íslands og lýk-
ur þaðan prófi 1914. Um 1920
stofnar hann verslun í Bolungar-
vík í félagi við Guðmund Péturs-
son frá Hafnardal. Þeir reka síðan
í nokkur ár verslanir á ísafirði og
Vestmannaeyjum samtímis, undir
nafninu Ól. Guðmundsson & Co.,
aðallega með fatnað og skó. Ólafur
fer í innkaupaferðir til Englands
og Þýskalands.
Á miðju ári 1926 hættir Ólafur
þessari verslun og snýr sér að
síldarsöltun á Torfnesi í félagi við
Kristján Guðmundsson, auk þess
sem hann selur allskonar olíu.
1928 kaupir Fiskimjöl h/f í
Reykjavík, í félagi við enskt fyrir-
tæki, eignirnar á Torfnesi og setur
upp fiskimjölsverksmiðju, sem
vinnur úr þurrum beinum (skreið).
Verksmiðjan tekur til starfa í
ársbyrjun 1929 og er Ölafur verk-
stjóri og framkvæmdastjóri henn-
ar. Beinin voru keypt víða að, frá
Ólafsfirði til Snæfellsness um
tíma og hafðir bátar í ferðum.
Löngu seinna kaupa útvegsmenn á
ísafirði og Bæjarsjóður fyrirtækið
(Fiskimjöl h/f). 1949 upp úr bruna
á verksmiðjunni er henni breytt
Ökuferða-
bæn fyrir
bílana
JÓN Oddgeir Guð-
mundsson á Akureyri
hefir samið ökuferða-
bæn og látið prenta
hana á límmiða til að
festa á mælaborð bíla
eða á annan hentugan
stað.
Límmiðarnir fást í
verzluninni Kirkjufelli,
Klapparstíg 27, Reykja-
vík, og í verzluninni
Hljómver, Glerárgötu
32, Akureyri.
til vinnslu á óþurrkuðum beinum
og síðar einnig til vinnslu á síld.
Verksmiðjan var starfrækt til
ársloka 1970, en þá voru komnar 4
verksmiðjur til viðbótar á því
svæði í nágrenninu, sem Fiskimjöl
h/f hafði þjónað áður. 1938 stofn-
ar Ólafur ásamt fleirum útgerðar-
félagið Muninn h/f, kaupir það 24
tonna bát, sem Bárður Tómasson
skipaverkfr. hafði byggt 2 árum
áður, en ekki selt. Þá lætur félagið
Marselíus Bernharðsson byggja
tvo 18 tonna báta og síðan kaupir
félagið svo kallaðar „Kompaní"
eignir, skipabryggju og geymslu-
hús við Aðalstræti. Útgerðin gekk
mjög vel á stríðsárunum, en árin
eftir fer að halla undan fæti af
ýmsum sökum, eru bátarnir smám
saman seldir, sá síðasti um 1954.
Öll útgerðarfyrirtæki, sem
starfandi voru á stríðsárunum eru
löngu hætt störfum, flest fyrr en
þetta.
1942 stofnar Ólafur ásamt út-
vegsmönnum á ísafirði og ná-
grenni, Vélsmiðjuna Þór h/f, sem
kaupir samnefnda vélsmiðju af
Bergsveini Árnasyni o.fl., og ger-
ist Ólafur framkvæmdastjóri
fyrirtækisins og er það til þess
tíma er hann lest. 1946 er ráðist í
mikla nýbyggingu við Suðurgötu,
sem flutt var í 1949.
Á árunum 1942 og 1943 rekur
Ólafur ásamt fleirum Brúnkol h/f,
sem starfrækti surtarbrandsnámu
í botni Súgandafjarðar. Unnu
Færeyingar í námunni. Surtar-
brandurinn var fluttur á bíl til
ísafjarðar og seldur þar í elds-
neytisskorti stríðsáranna.
Eins og fram hefur komið var
Ólafur umsvifamikill um skeið,
sérstaklega á stríðsárunum og
reyndar miklu lengur. Hann veitti
forstöðu 4 fyrirtækjum með fjölda
manns samanlagt. Hann var dug-
mikill og óhræddur að hrinda af
stað framkvæmdum og ávallt
kjörinn leiðtogi slíkra fram-
kvæmda. Hann var sparsamur og
mikill reglumaður um alla hluti og
leit mjög vel eftir öllu. Ólafur var
mjög áreiðanlegur í öllum við-
skiptum og fór það orð af honum,
að munnleg loforð stæðu sem
stafur á bók. Þegar umsvif hans
jukust, var hann ávallt til staðar,
en notaði póst og síma til við-
skipta við Reykjavík og umheim-
inn í stað sífellds flakks, sem
einkennir forstöðumenn fyrir-
tækja fyrr og nú.
í félagsmálum var Ólafur líka
dugmikill. Hann var einn af stofn-
endum Vinnuveitendafélags Vest-
firðinga og formaður þess í nær-
fellt fjóra áratugi. 1934 var hann
einn af stofnendum Skíðafélags
Isafjarðar og formaður þess
fyrstu árin, þegar skíðavegurinn
var lagður og fyrsti skíðaskálinn
byggður. 1937 var hann meðal
stofnenda Rotaryklúbbs ísafjarð-
ar og löngu orðinn heiðursfélagi
hans.
Ólafur hafði mikinn áhuga fyrir
líkamsrækt og útiveru, göngu- og
skíðaferðum og sundi. Sú saga
gekk hér áður og fyrr, að ólafur
og tveir félagar höfðu stundað
sund í sjó eitt sumarið og héldu
áfram um haustið fram á vetur og
syntu jafnvel á milli ísjakanna er
„Pollinn“ lagði en hættu svo þegar
einn þeirra fékk lungnabólgu.
Ólafur var fróður og vel lesinn
líka á ensku og átti gott bókasafn.
Hann fylgdist vel með því sem var
að gerast í efnahagsmálum og
hafði mjög ákveðnar skoðanir á
þeim málum, taldi að beita hefði
átt gengishækkunum smátt og
smátt, sérstaklega þegar vel áraði
hjá þjóðarbúinu í stað sifelldra
gengislækkana.
Ólafur var alla ævi einhleypur
og barnlaus, bjó fyrst með föður
sínum og systur Ásthildi, sem lést
1947 og faðir hans nokkuð seinna.
Mjög kært hafði verið með þeim
og var andlát systur hans mikið
áfall. Ári seinna kemur Rannveig
Valdimarsdóttir frá Suðureyri til
hans sem ráðskona og hefur verið
hjá honum alla tíð síðan. Hún var
á köflum heilsuveil og reyndist
Ólafur henni vel í veikindum
hennar, sem hún svo launaði aftur
í veikindum hans undir lokin.
Ólafur var barngóður og sást
hann oft á fyrri árum leiða krakka
á hjólinu sina og síðar í jeppanum.
Þannig hófust kynni hans og
Gests Halldórssonar fyrir um 25
árum. ílengdist Gestur hjá honum
er foreldrar hans fluttu suður og
gerðist fóstursonur hans, var
mjög kært með þeim og mikil var
hamingja gamla mannsins, þegar
börn Gests fór að dveljast hjá
„afa“.
Ólafur var alla tíð mjög heilsu-
hraustur, en haustið 1978 veikist
hann skyndilega og var fluttur á
sjúkrahús þá 82 ára. Þó honum
liði þar vel, héldu honum engin
bönd hann vildi komast heim og
hrista af þér aumingjaskapinn.
Hann jafnaði sig furðu vel enda
likamlega fílhraustur og fór að
stunda aftur gönguferðir.
Þriðjudagsmorguninn 22. júlí sl.
hafði hann verið óvenjuhress, afa-
drengirnir voru hjá honum, hann
fór fram, lagði sig svo aftur og
andaðist í svefni örstuttu síðar.
Ég þakka gamla húsbónda mín-
um samveru í aldarfjórðung og
sendi systrum hans, skylduliði,
Gesti Halldórssyni og börnum og
Rannveigu Valdimarsdóttur sam-
úðarkveðjur mínar og fjölskyldu
minnar.
Konráð Jakobsson.
Fædd 17. maí 1903.
Dáin 15. júlí 1980.
Þegar fréttin um lát Jóhönnu M.
Jóhannesdóttur á Akureyri barst,
var ég að fara út úr dyrunum í
ferðalag til Vestfjarða, og þegar
ég kom heim aftur, hafði jarðar-
förin farið fram. Þess vegna er
kveðjan frá mér síðbúin.
Minningar um þessa góðu vin-
konu eru margar og ná allt til
unglingsára, er hún kenndi mér að
sauma, leyfði mér að vera hjá sér
dögum saman, og ég fékk að njóta
handleiðslu hennar í gamla heim-
ilinu að Oddagötu 5 á Akureyri.
Hún var mikil hagleikskona, snill-
ingur í öllu er að saumaskap laut,
ákaflega vandvirk og uppfinn-
ingasöm. Það varð allt fallegt, sem
hún vann, hún fór sínar eigin
leiðir og datt oft margt skemmti-
legt í hug. Hún var vel menntuð á
þessu sviði, enda var sóst eftir
henni til kennslu, og um skeið
kenndi hún við Húsmæðraskólann
á Akureyri. En sökum greindar og
mannkosta var spurt um Jóhönnu
á fleiri vinnustöðum og um árabil
veitti hún forstöðu verslun á
Akureyri. Hún hafði verið skips-
jómfrú á ungum árum og kunni
frá mörgu að segja, en kynni
okkar eru samt fyrst og fremst
tengd Zontaklúbbi Akureyrar og
Nonnahúsinu. Þar lágu leiðir sam-
an á ný og þar vann Jóhanna
merkilegt starf, sem seint verður
þakkað. Áhugi hennar á málefn-
um klúbbsins og þó alveg sérstak-
lega á Nonnahúsinu og öllu í
sambandi við Jón Sveinsson og
minningu hans, var ósvikinn og
hún helgaði því mikinn tíma og
lagði sig alla fram. Þetta starf
varð snar þáttur í lífi Jóhönnu hin
síðari ár og henni þótti vænt um
það eins og móður um afkvæmi
sitt. Þegar hún heimsótti mig í
Reykjavík snerist talið ævinlega
um þetta áhugamál hennar og hún
sagði frá, hvernig miðaði áfram að
byggja upp safnið, og þegar fund-
um bar saman fyrir norðan var
gleði hennar mikil, er hún gekk
með mér um stofur litla hússins
við Aðalstræti og sýndi mér, hvað
áunnist hefði frá síðustu fundum
okkar. í bréfum frá henni var
Nonnahúsið aðalumræðuefnið.
Hún var ákaflega vel lesin um allt
er varðar Jón Sveinsson og bækur
hans voru henni hjartkærar, og ég
er ekki viss um að margir finnist
öllu betur að sér í sögunum hans
Nonna en Jóhanna var. Hún hafði
yndi af að segja frá og fræða og
gerði mikið af því að segja skóla-
börnum frá Nonna og bauð þeim
þá að koma í húsið. Eg man, hve
hún ljómaði af gleði, þegar hún
sagði mér frá þessu starfi. „Þú
verður að koma, meðan ég er enn
hérna megin,“ sagði hún við mig
síðast, er við ræddum saman í
síma. Það fór á annan veg. Það
verður öðru vísi að koma norður,
eftir að Jóhanna er ekki lengur til
að fagna mér, en minningin um
góða konu og tryggan vin mun
lifa. Jóhanna gekk að hvaða verki
s’em var með reisn og myndarskap
og hún var ákaflega trygg og góð
vinum sínum og venslafólki. Seint
mun ég gleyma henni vordag fyrir
tveim árum, þegar sú er þetta
ritar fylgdi öldruðum föður sinum
hinstu ferð norður. Þá mætti
Jóhanna okkur öllum prúðbúin við
komuna til Akureyrar og fylgdi
okkur á leiðarenda, alla leið út að
Tjörn í Svarfaðardal.
Jóhanna María var Svarfdæl-
ingur og þótti vænt um dalinn
sinn og uppruna. Hún var komin
af merku bændafólki, en foreldrar
hennar voru þau Hólmfríður Júlí-
usdóttir frá Syðra-Garðshorni og
Jóhannes Björnsson frá Hóli. Hún
giftist ekki en eignaðist einn son,
Víði Haraldsson, flugmann og
barnabörn átti hún tvö, sem hún
unni mjög. Það eru ekki aðeins
nánir ættingjar, sem sjá á bak
kærum vin og góðri konu. Margir
munu sakna hennar og litla húsið
við Aðalstræti hefir misst einn
ötulasta og áhugasamasta starfs-
kraft sinn. Það starf verður seint
þakkað.
Blessuð sé minning hennar.
Anna Snorradóttir.