Morgunblaðið - 22.10.1980, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 1980
HÖGNI HREKKVISI

MJöLKOiebÓlO op. o
5KJ0NI £3
“—rn-
-
4._____7
/^VTTy
V£YFOO M&gA tf-K AÐ Kó/MÁSr ót
ó£ tfiióKóewM
i"
así er...
.. að Icyfa honum
ad nota baðið öðru
hvoru.
TM Reg. U.S Pat Off — all riflhts reserved
® 1979 Los Angeies Times Syndicate
... <>K afKanKÍnn í seðlum!
Með
morgunkaffinu
Ék vifturkenni fúsleKa, ég er
slakur veiOimaður!
COSPER
Hann var á stórútsölunni!
„Söguskýringar44
Barða í útvarpi
Ingjaldur Tómasson skrifar:
„Það er sannarlega ömurleg
tilviljun, að einmitt þegar eru að
koma í ljós sögulegar staðreyndir
um þétta byggð í Hrafnkelsdal,
eins og fornsagan greinir frá, þá
er verið að lesa söguskýringar
Barða um Njálssögu í útvarpi. Það
er öllum ljóst, að ráðamenn út-
varps hafa í langan tíma stutt þau
þjóðskaðlegu niðurrifsöfl, sem
vilja veg fornsagnanna sem
minnstan. Og yfirstjórn útvarps
dæmir útlegðardóm sagnanna úr
útvarpi, en fjölda manns er haldið
uppi bæði við að þýða og lesa upp
alls konar erlendan söguóþverra,
allt upp í 40 lestra eins og
Babbit-þvæluna sem nýlokið er.
í nákvæmlega
sömu sporum
Ég held nú að fáir, leikir eða
lærðir, haldi því fram í alvöru að
fornsagnir okkar (hvort sem telja
þær að nokkru sannar eða ekki)
séu ekki með fremstu bókmennt-
um heimsins og segja má að
sögugrúskarar standi í nákvæm-
lega sömu sporum nú og þegar
þeir byrjuðu að læða þeim
lymskulega áróðri inn í þjóðarsál-
ina, að sögurnar væru allar hreinn
skáldskapur.
Goðsagnir og
skáldskapur
Margar greinar hefi ég skrifað
um þetta fornsagnahneyksli, sem
sprenglærðir menn hafa staðið
fyrir, og aldrei verið virtur svars,
þar til þau tíðindi gerðust að
hámenntaður maður er á sömu
skoðun, að þá „sprakk blaðran" og
hópur menntamanna (sem virðast
helst vilja veg fornsagnanna og
móðurmálsins sem minnstan)
ruddist fram á ritvöllinn til and-
svara, með heldur lítilli reisn, því
að málstaður þeirra er óverjandi.
Margar aðferðir eru notaðar við
niðurrifið. Einn segir þær eintóm-
ar goðsagnir. Annar algeran
skáldskap. Læknir hélt erindi í
útvarp og staðhæfði að Fróðár-
undrin hefðu stafað af taugaveiki
og viðurkenndi þar með að sagan
væri að einhverju leyti sönn.
„Nýjar aðferðir“
Nú nýlega lét eitt hámenntagoð-
ið, Hermann Pálsson, söguljós sitt
skína í útvarpi og sagðist nú hafa
spánnýjar aðferðir í sögurann-
sókn, og hélt síðar um það fyrir-
lestur, sem tók yfir þrjár heilsíður
Morgunblaðsins 12. október 1980.
Aðspurður hvort rannsóknir hans
tækju tillit til þess sem fundist
hefði nú í Hrafnkelsdal, virtist
hann bregðast mjög ókvæða við
spurningunni, og svarið var að
fornleifarannsóknir sönnuðu ekk-
ert nú um fornar sagnir og hefðu
aldrei gert.
Orðskviðir Publíusar
Hermann byrjar fyrirlestur
sinn með því að vitna í þræl
nokkurn, sem gefið var frelsi á
dögum Júlíusar Sesars og varð
frægur af gerð leikrita, sem nú eru
glötuð, en hnyttin tilsvör hans ku
enn lifa og Hermann „telur lík-
legt“ að orðskviðir Publíusar hafi
verið notaðir í skólum hér „þótt
engin sönnun finnist þar um“.
Orðrétt: „í skemmstu máli er
viðfangsefni mitt að skýa tiltekna
þætti í sögunni með því að bera
hana saman við önnur rit, og þá
sérstaklega lærdómsrit, sem Is-
lendingar hafa þekkt eða „munu
að öllum líkindum" hafa þekkt í
þann mund sem hún var rituð."
Að rugla saman bók-
menntum og veruleika
Kvartað er yfir því að Sig.
Nordal telji hin almennu sannindi
orðskviðanna komin frá „blessaðri
alþýðunni"!! En Sigurður er afsak-
aður með því að nú séu söguskýr-
ingar fullkomnari. Nú séu sögurn-
ar bornar saman við rit frá fyrri
öldum, frekar en við órökstuddar
tilgátur um raunverulega atburði
á „svokallaðri söguöld". Sagt er að
fornieifafundurinn í Hafnkelsdal
skipti rannsóknir sögunnar sára-
litlu máli. En þó jafnvel einhverju.
Prófessorinn er þó ekki að byrja
að skripla á rannsóknaskötunni?!!
Birti nú hrossataðspóstinfi orð-
réttan: „Þeir menn kunna að vera
til, sem þykjast sjá nýja innsýn í
Hrafnkelssögu með því að þukla á
„Það er aldeilis_____46
Guðm. Guðmundsson skrifar:
„Guðmundur heitinn Guð-
mundsson, er lengi var læknir í
Stykkishólmi, fluttist til Amer-
íku á gamals aldri, og þá að
nokkru kominn út úr heiminum.
Sú gamansaga hefir víða flogið,
að þá er Guðmundur leit New
York-borg af skipsfjöl, hafi hann
heyrzt segja: „Ja, það er aldeilis,
að þeir eru búnir að byggja hér í
Hólminum.“
Nú víkur sögunni til annars
Guðmundur (J.) Guðmundsson-
ar. Sá er sagður hafa flúið til
Stykkishólms á næstliðnu vori,
er núverandi ríkisstjórn þurfti
að leggja byrðar nokkrar á
„alþýðuna". Sá hinn sami Guð-
mundur hafði og ráðgert för til
New York, en hefur nú frestað
henni um sinn (alltaf vilja þessir
„allaballar" ólmir komast í Am-
eríku-sæluna, ef færi gefst). —
Nú er líklegt, að búið verði að
leggja viðbótar-pinkla á alþýðu
manna hér heima, er Guðmund-
ur kemur vestur. — Kannski
honum verði þá að orði: „Ja, það
er aldeilis að maður fréttir aftur
af drápsklyfjum hér í Hólmin-
um“?