Morgunblaðið - 03.12.1980, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. DESEMBER 1980
t
Útför fööur okkar,
EINARS G. SKÚLASONAR
bókbindara frá ísafiröi,
fer fram föstudaginn 5. desember kl. 1.30 frá Fossvogskirkju.
Geir Einarsson,
Skúli Einarsson.
t
Útför eiginmanns míns,
GUNNARS GUDMUNDSSONAR,
skólastjóra,
Skólatröó 8, Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 4. desember kl. 1.30.
Rannveig Siguróardóttir.
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
HULDA KARLSDÓTTIR,
Asvallagötu 29,
lést í Landakotsspítala mánudaginn 1. desember.
Svanur Steindórsson,
Þórir Svansson, Matthildur Þórarinsdóttir,
Svanhildur Svansdóttir, Svanur Þorsteinsson,
Barnabörn.
t
Útför fööur okkar og tengdafööur,
GUNNARS SCHRAM,
Stýrimannastíg 8,
fyrrv. ritsímastjóra,
fer fram frá Dómkirkjunni, miövikudaginn 3. desember kl. 13.30.
Gunnar G. Schram, Elisa Jónsdóttir Schram,
Margrét Gunnarsdóttir Schram, Helgi Hallgrímsson.
t
Eiginkona mín,
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Grenimel 40,
andaöist í Borgarspítalanum 28. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna,
Haraldur Pálmason.
Móöir okkar.
ANNA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Borgarholtsbraut 45, Kópavogi,
andaöist á Landakotsspítala 2. desember.
Unnur Bjarnadóttir,
Erla Bjarnadóttir,
Auður Bjarnadóttir.
t
Útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur, dóttur, systur og
ömmu,
BIRNU BJÖRNSDÓTTUR LÖVDAL,
Heióargerói 88,
sem lést 25. nóvember, verður gerð frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 4. desember kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamiega bent á Hjartavernd.
Ingi Lövdal,
Björn Sverrisson, Salvör Þormóósdóttir,
Kristfn Jensdóttir, Árni Björnsson,
Birna og Lára.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
GÚSTAF SIGURÐSSON,
Suöurbraut 10, Hafnarfiröi,
veröur jarösunginn frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi, fimmtudaginn 4.
desember kl. 2.
Blóm vinsamlegast afþökkuö, þeim sem vildi minnast hans er
vinsamlegast bent á Krabbameinsfélag íslands.
Guórún Bjarnadóttir,
Ólafur Gústafsson,
Jóhanna Gústafsdóttir, Ragnar Ragnarsson,
Árni Gústafsson, Bára Ásgeirsdóttir,
og barnabörn.
Pálína Jóhanna
Pálsdóttir
í dag, miðvikudaginn 3. des.,
verður jarðsungin frá Fossvogs-
kapellu, heiðurskonan Pálína Jó-
hanna Pálsdóttir, er lést að
Hrafnistu sunnudaginn 23. nóv. sl.
Pálína var fædd 29. sept. 1890 á
Eyri í ísafirði, Reykjafjarðar-
hreppi, N-ísafjarðarsýslu.
Foreldrar hennar voru hjónin
Helga Sigurðardóttir og Páll
Pálsson, er voru búsett á Eyri.
Við þetta hamfara- og blíðviðra-
djúp ólst Pálína upp og þótti bera
af ungum stúlkum á æskustöðvum
sinum.
Árið 1914 giftist hún glæs-
imenninu Símoni Guðmundssyni,-
er fæddur var á Borgareyrum,
Austur-Landeyjum í Rangárvalla-
sýslu og hófu þau búskap í
Reykjavík, en árið 1922 fluttu þau
til Vestmannaeyja. Þar bjuggu
þau á Eyri við Vesturveg, hús sem
Símon byggði yfir fjölskyldu sína
og hún er jafnan kennd við.
Þau hjón eignuðust 14 börn, þar
af komust 10 til fullorðinsára.
- Minning
Símon stundaði útgerð á velbátum
og fiskverkun, og var þá fjöldi
sjómanna á heimilinu og reyndi
þá á dugnað og mannkosti Pálínu
með öll þessi börn og svo bættust
erfiðleikar kreppuáranna ofan á.
Eftir 20 ára hetjulega baráttu
fyrir lífinu í Vestmannaeyjum
fluttu þau til Reykjavíkur ásamt
mörgum börnum sínum. Þar
stundaði Símon vinnu við trésmíð-
ar uns hann missti heilsuna í
slysi. Árið 1953 fluttu þau til
Hafnarfjarðar og bjuggu þau að
Hvaleyrarbraut 5, þar hjúkraði
Pálína helsjúkum manni sínum
þar til hann lést 2. apríl 1955 á
sjúkrahúsinu Sólvangi í Hafnar-
firði. Eftir lát manns síns bjó
Pálína áfram í Hafnarfirði uns
hún fór á Hrafnistu í Reykjavík
árið 1967. Ég, sem þessar línur
rita, hef aldrei kynnst göfugri
konu á lífsleið minni. Erfiðleikum
og mótlæti tók hún með æðruleysi
og hetjulund hennar sýndi sig
þegar hún missti soninn Karl
Símonarson, skipstjóra, en hann
fórst með skipi sínu frá Grindavík
12. apríl árið 1976. Það var mikill
missir fyrir svo aldna móður, -en
Karl sýndi móður sinni sérstaka
umhyggju og hlýju meðan hann
lifði.
Pálína lifði að verða 90 ára og
átti 72 afkomendur sem kveðja
hana í dag og biðja henni Guðs
blessunar.
Jóhann L. Gíslason
Dagmar Helgadóttir
Síðbúin kveðjuorð
Fædd 15. júní 1914.
Dáin 10. október 1980.
Dauðinn kemur okkur ávallt á
óvart og í opna skjöldu. Jafnvel þó
að okkur gruni návist hans, lifir
vonin um að hinn beiski bikar
verði frá okkur tekinn, uns hið
mikla kall kveður við.
Þegar mér barst andlátsfregn
vin- og nágrannakonu minnar til
fjarlægrar strandar, urðu mér
þessi sannindi ljós. Ég hafði kvatt
hana áður en ég fór og þá lét hún í
ljós þá ósk að baráttan við hinn
erfiða og kvalafulla sjúkdóm færi
að taka enda. Hún gerði sér vel
ljóst að hverju dró og tók því með
þvílíku æðruleysi að það hlaut að
Okkur
vantar
duglegar
stúlkur og
stráka
Hringiðtf/
í síma Miöbær:
Laufásvegur frá 2—57.
Æ Þingholtsstræti.
004Uo ~r,rá'“33
+
Þökkum auösýnda vináttu og samúö viö andlát og jaröarför
ÁSTU KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Holti,
Keflavík.
Vandamann.
+ Þökkum auösýnda samúð og vinarhug móður okkar og tengdamóður, viö andlát og jaröarför
LÁRU ANDRÉSDÓTTUR,
Guöný Sæmundsdóttir,
Þuríöur Steingrímsdóttir, Jón Bjarnason,
Helga Steingrímedóttir, Hallgrímur Pátursson,
Guömundur Steingrímsson, Unnur Guömundsdóttir.
vekja undrun og aðdáun þeirra
sem til hennar komu. Þetta var
ríkur þáttur í fari hennar, en ekki
síður hitt hversu henni var annt
um allt sem fagurt var og þurfti á
umhirðu og nærgætni að halda.
Þessir eðlisþættir hennar komu
best fram í umhirðu og umhyggju
fyrir fjölskyldu og heimili og ekki
síst garðinum hennar, þar sem
hún hlúði að hverjum sprota og
hverju blómi svo að það gæti notið
sólar og sumars sem best. Þannig
birtist lífsviðhorfið jafnt í því
smáa sem hinu stóra. Henni var
annt um hvert það blóm sem á
vegi hennar varð. Hún kom þrá-
faldlega til mín til að líta á blómin
og gefa góð og nærfærin ráð um
meðferð þeirra og umhirðu. Ég
veit ekki til þess að hún hafi lagt
stund á það sem kallað er fagrar
listir, en hæfileikar sona hennar
bera þess vott að eitthvert sækja
þeir listgáfu sína og fegurðarskyn,
en slíkar náðargáfur fengu ekki
notið sin vegna óblíðra vaxtarskil-
yrða sem löngum hafa verið hlut-
skipti íslensks alþýðufólks.
Kynni okkar hófust þegar við
urðum nágrannar hérna í Hamra-
hlíðinni. Blómin í garðinum henn-
ar urðu til þessa að færa okkur
nær hvora annarri og treysta
vináttu okkar sem óx í áranna rás
líkt og trén og runnarnir sem hún
fór varfærnum höndum um. Nú
standa þeir laufvana og verða að
þola frost og hríðar og aldrei
framar mun hin nærfærna hönd
hirða um vöxt þeirra og hlúa að
þeim. Hið sama á við um eigin-
mann og syni, vini og alla þá sem
kynntust henni. Eftir lifir minn-
ingin um mikilhæfa húsfreyju og
móður og við hin getum tekið
okkur í munn orð skáldsins sem
kvað:
elk i Rtorml hrynur háa
hamra þvi beltln akýra frA
en þá tfolan fellur bláa
fallift þaA enxinn heyra má:
en angan horfin innlr fyrst
urtabygKðin hvörs hefir mlsst.“
Drífa Garðarsdóttir.