Alþýðublaðið - 30.05.1931, Blaðsíða 2

Arnfiiraiar Jónsson
annar af frambjóöendum Al-
þýðuflokksins í Suður-Múlasýslu,
er fædidur 7. maí 1898 á Hrygg-
,stekk í Skriðdal. Foreldrat Ragn-
keiður, dóttir séra Páls heitins
Pálssonar, .síðast prests að Þing-
múla, og Jó.n fsleifsson vegaverk-
stjóri. Fluttist Arnfinnur 11 ára
gamall með foreldrum sinurn til
Eskifjarðar og ólst þar upp. Tók
-hann gágnfræðapróf "■— utan
skóla ^ í Rvík 1917 og sat næsta
vetur í 4. bekk Mentaskólans, Vet-
urinn 1919 fór hann í verzlunar-
erindum til New York og ;kom
heim aftur um sumarið. Tók hann
stúdentspróf utan skóla vorið
1920: Las hann siðan hermapeki
og uppeldisfræöi í tvö ár við
(háskólann í Leipzig, en var settur
skólastjóri á Eskiíirði 1923 og
veitt staðan í. okt. 1924. Fór Arn-
finnur aftur til Þýzkalands til
þess að kynna sér ,skólamál árið
1927 og dvaldi þar,þá í nokkra
mánuði.
Arnfinnur varð gagntekinu af
hugsjón jafnaðarsteínunnar þegar
hann var á 14. ári og hefir ávalt
síöan verið jafnaðarmaður. Hann
hefir verið meðlimur verkamanna-
félagsins Árvakurs síöan hann vax
á fermiingaraldri og oft veriö í
stjórn þesis, ýmist sem formaðux
eða varaformaöur. Arnfinnur er
formaður Jaínaðarmannafélags
Eskifjarðar og fulltxúaráðs verk-
lýðsfélaganna á Eskifir'ði. Arn-
finnur á sæti í hreppsnefnd Eski-
fjarðar og í fjölda opinbexra
nefnda. Hann e: formaðux Sam-
vinnufélags Es.kifjarðar og Bún-
aðarfélags Eskifjaröar.
iBsioImf lætur slcjöta and-
stæðlugí sinn.
Rómaborg, 29. maí. U. P. FB.
Stjórnleysinginn Micheíe Schirru
var dæmdur til lífláts í gæx fyrir
að hafa áformað aö bana Mus-
solini. Hann var tekinn aí lífi
kl, 4,27 í morgun. Tólf skotrnenn
úr heriiði svartliða voru í af-
tökusveitirtni. Aftakan fór frarn
í gamla Braschi-víginu, sem er
skamt frá Vatikan-svæðinu.
Hundrað , hermenn umkxmgdu
hinn dauðadæmda og aftöku-
sveitina á meðan aftakan fór
fram.
JöMas finðmnndssont
forseti Alþýðusambands. Austur-
lands, ritstjóri „Jafnaðaxmanns-
ins“, blaðs Alþýðuflokksins á
Austfjörðum, og bæjarfulltrúi á
Norðfirði, annar af frambjó'ðend-
um Alþýðuxlokksins i Suðurr
Múlasýslu.
Feigðarboðinn.
Skt/ldi lífs á leidarmótum
liggja feigdarbodi sá,
fíd inó purkum for af fótum
ftjrri daga vonum á?
Þorst. Erl.
Eitt af því, siem einkennir
stjórnarfar síðustu ára, er sam-
vizkulaus hagnýting þeirra á-
galla, sem loða við stjórnarfar-
ið frá fornu fari. Mátti naunar
vita að til þiessa dragi, að því
skapi setn stéttabaráttan harðn-
aði. En hitt mun þykja allkeski-
legt af forsjóninni og ekki laust
vdð kuldaglettni, að láta það
verða hlutverk Framsóknar-
f.lokksins a'ð leiða þessa ágalla
svo bersýnilega í Ijós, að engum
hugsandi manni kemur til hug-
ar að við þá megi. lengur hlýta.
Ber þar einkum til að nefna hina
fornfálegu kjördiæmaskipun og
hundúreltu kosningaaðferð.
Um leið og Framsóknarflpkk-
urinn gerir sig að talsmanni
þess rangleetis, sem þar með er
framið á stórum hluta kjósenda,
heíir hann í rauninni kveðið upp
dóiminn yfir sjálfum sér. Tjáir
honum í rauninni ekkert að vitna
til hinnar nýprentuðu stefnuskxár
sinnar eða annars f.agurgala. Allir
vita, aö það er ekkert annað en
pólitísk sparisvunta, sem sett er
upp nú um kosningarnar, með-
an verið er að vi'ðra sig með
hofmannlegum brettum framan í
kjósendur. Aöalmarkið er fyrst
og fremst yfirráð fámennrar
klíku, sem hefir frábæran smekk
fyrir borgaraliegt dúll og tilidur,
en er gersamlega áhugalaus um
hag verkaimanna og beint íjand-
saim.lieg öllum helztu hagsmuna-
málum alþýðu.
Til þess að <á . þessu fraim
geugt i’.efir Framsóknarflokkur-
inn orðið a'ð grípa til þess rá'ðs,
að höfða til lúalegustu og ves-
. aldarlegustu hvatanna, sem finn-
ast í hugum manna. Hann hefir
orðið að gróðursetja þann hugs-
unarhátt með bændum og búa-
lýð, að þeir væri svo miklir vesa-
lingar, að þeim myndi óvært í
þjóðfélaginu, nema þeir nyti þar
mieiri, þegnréttinda e n aðrir
menn. Liggur á bak við þetía
svo mikil vanti’ú á landið og
raunverulega mö.guleika þess til
þess að geta hafist til gengis
við hlið annara atvinnuvega og
svo mik.il fyrirlitning á mann-
dómi og' þroska bænda, að furðu
gegnir, ef þeir sjá það ekki bráö-
lega. Er það nálega einsdæmi, að
nokkur flokkur hafi lagst 'svo
lágt að þurfa að gera megin-
þoirra fylgjenda sinna að bón-
bjargalýð og ölmusumönnum til
þess að geta knúið þá til fylgd-
ar við sig. Og mikið má það
vera ef allmikill hluiti þeirra
þakkar ekki fyrir góð boð og
telur sig fullfæran um að halda
til jafns við^aðrar stéttir á grund-
velli jafnréttis um íhlutan þjóð-
armálefna.
En auk þeirrar lægingar, sem
þetta er fyrir flokkinn, er þ.að
honum einnig sá siðfer'ðishnekk-
ir, sem jafnan er undanfari póli-
tískrar feígðar. Og hún kernur
a'ð því skapi skjótar fram, sein
stefnuskrár og yfirlýst markmió
stangast óþyrmilegar við raun-
veruiegar athafnir. „Framsökn“
og „höfleg umbótaviðleitni" eins
og Tíminn orðar það, fer að
verða hægfara og hjáleit þegar
eini lífsmöguleikinn er drepseig
vi'ðloðan við helztu meinsiemd-
ir og vankanta ríkjandi fyrir-
komulags. Og hætt er við að
heldur taki að þynnast í fyik-
ingunum þegar mönnum verður
það nú alment ljóst, a'ð með
þessu isíðasta, tiltæki er floikk-
urinn að þurka forina af fótum
sér á vonum og hugsjónum fyrri
daga, en blöð hans og forystu-
menn æpa á þá menn og þá
stjðrnmálastefnu, sem á skipu-
legum heildargrundvelli taka upp
baráttuna fyrir viöreisn og menn-
ingu þjóðarinnar í anda jafnað-
arstefnunnar. Er þar ójafnt á-
komið, og mun framtíð floikk-
anna fara þar eftir. Öðrum
megin barátta fyrir frelsi,
jafnrétti og bræðralagi. Hinum
rnegin togstreita og lúalegar
sviltingar um forréttindi, bón-
bjargir og ölmusur. Hvorum er
giftusamlegra aö fylgja? Hverj-
ar sakir eiga bygðir landsins á
hendur verkalýö og alþýðu bæj-
anna, svo að þær vilji láta bæði
dtengskap og metnað til þiess1
að enn um stund verði unt að
traðka. á rétti þeirra, sem þjóð-
félagið leikur haröast?
L. .
1
Óregía með Irmheimtii
útsvars.
Fyrir nokkru var komið heim.
á heimili mitt og kraöð um
greiðslu. á útsvari íyrir árið
1929. Tilkynta þeir lögtak , við
það tækifæri. Nókkru sí'ðar
komu þeir aftur, og hafði þá
móðir mín fengiö lána'ð fé til
greiðslu á útsvarinu. Mennirnir
neriuðu að taka við peningumrm
og sögðust hafa ákveðið lögtak,
en fóru viö svo búið. í d.ag komu
þieir svo aftur og .ætlubu að taka
á móti greiðslunni. Ég hefi alt
af verið á sjónum og ekki vitað
um þénna gauragang, -en svo vel
vildi til a'ð.. ég . kom inn í morg-
un og frétti um þetta og þá,
neitun þéssara manna um aö líða
um greiðslu útsvárisins þar til
ég kænii i:nn. -- En ég hafði
greitt útsvarið og gat. sem betur
fór sýnt kvittunina. Vil gg á-
minna stéítarbræ'ðux mína um að
geyma útsvarskvitía.nir s'nar, svo
’að þeir verði ekki creglu þes,s-
ara útsvars-logtaksmanna að-
bráð.
Sjómadur.
Haraldnr
finðmnndsson
þingmaður Isfirðinga
siðasta kjörtímabil,
frambjóðandi Alþýður
flokksins á Seyðiis-
firði.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ