Morgunblaðið - 13.01.1983, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 1983
„ þe’s51 bók, y/N)cittrúrcm" sem pu se/dir
rr>ér, er foara. um d^/r 09 plöntor. "
c IIB Uni.m.1 Pt»H Synl.ctL

ásí er ...
o
&->}
... að sýna honum blíðu
á mánudagsmorgni.
TM Reo U.S Pat. Oft.-aH rights resarvad
•1982 Loe Angatea Tlmes Syndicata
... og skólinn er hér aóeins
steinsnar frá.
Brunabótamatið trygginga-
félögunum óviðkomandi
„En eins og nú er háttað er brunabótamatið í algjöru ólagi og ekkert
samræmi milli verðgildis og tryggingarupphæðar, eins og svo glögglega kom
í Ijós í Vestmannaeyjagosinu. Þá stóð til að notast við brunabótamat, þegar
300 hús eyðilögðust, en það reyndist óhæft, vegna þess að matið var hvorki
fugl né fiskur.“
Héðinn Emilsson, deildarstjóri
brunadeildar Samvinnutrygginga,
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja: — Föstudaginn 7. janúar
hefur Kristín Bjarnadóttir sam-
band við Velvakanda og talar m.a.
um almenna reiði sumarbústaða-
eigenda yfir að þurfa að greiða
sýsluvegasjóðsgjöld. Síðan minn-
ist hún á að á siðastliðnu ári hafi
Samvinnutryggingar tekið það
upp hjá sér að láta endurmeta til
brunabótamats alla sumarbústaði
í sveitarfélögum í Árnessýslu og
það er vegna þess sem ég hringdi,
af því að þarna gætir svolitils mis-
skilnings.
Samvinnutryggingar láta ekki
endurmeta húsin. Samvinnutrygg-
ingum, eins og öðrum brunatrygg-
ingafélögum, sem taka að sér
lögboðnar brunatryggingar húsa,
er brunabótamatið nánast óvið-
komandi, vegna þess að í lögum og
reglugerðum um brunatryggingar
húsa er matsskyldan lögð á sveit-
arfélögin. Það sendur í auglýs-
ingu, sem heilbrigðis- og trygg-
ingamálaráðuneytið gefur út 26.
febrúar 1981 og styðst víð þau lög
um brunatryggingar húsa, að bæj-
ar- og sveitarstjórnir skuli láta
sjá um að dómkveðja matsmenn,
tvo í hverju sveitarfélagi, til þess
að annast þetta brunabótamat.
Matsmennirnir eru skyldir til þess
og eiga jafnframt, um leið og þeir
taka þetta að sér, að meta hvert
hús, og viðhalda matinu réttu
miðað við raungildi hússins á
hverjum tíma.
Þannig er þarna um að ræða
ákvörðun sveitarstjórnanna að
láta gera þetta endurmat. Endur-
matið kemur síðan til félagsins og
félaginu er skylt samkvæmt lög-
um og samningi við sveitarfélögin
að gefa út brunatryggingu á húsin
sem metin hafa verið (og það eru
öll hús í landinu skyldutryggð) og
húseigendum er gert samkvæmt
sömu reglum að greiða iðgjaldið
og matskostnaðinn.
Hér er um að ræða reglur, sem
styðjast við lög sem eru að stofni
til frá 1917 og orðin æði forn að
okkar mati. Ætti því að ógilda þau
með því að gefa húsatryggingar
frjálsar í landinu, þannig að hver
og einn húseigandi gæti fengið að
ráða því sjálfur, hvar hann
tryKgði húsið sitt, og þá mætti
þetta skipulag, sem Kristín talar
um í fyrrnefndum pistli, þ.e. að
tryggingafélögin annist bruna-
bótamatið sjálf, gjarna koma til
framkvæmda, auk þess sem þau
bæru fulla ábyrgð á húsinu í hvert
sinn sem á því yrði einhver skaði.
En eins og nú er háttað er
brunabótamatið i algjöru óiagi og
ekkert samræmi milli verðgildis
og tryggingarupphæðar, eins og
svo glögglega kom í ljós í Vest-
mannaeyjagosinu. Þá stóð til að
notast við brunabótamat, þegar
300 hús eyðilögðust, en það reynd-
ist því miður óhæft, vegna þess að
matið var hvorki fugl né fiskur. Þá
urðu fjölmargir verkfræðingar að
vinna við það í tvö ár að reyna að
finna út eitthvert verðgildi á þess-
um húsum. Sama ástandið er í
fjölmörgum byggðarlögum í dag
og vandræðin mundu endurtaka
sig ef svipaðir atburðir gerðust.
Ríkisútvarpið og
nafnlaus lesendabréf
„Velvakandi!
I dálkum þínum þann 9. þ.m.,
kvarta starfsmenn fréttastofu
ríkisútvarpsins yfir því að
ósanngjarnt sé að birta nafnlausa
^gagnrýni á þá stofnun í dálkum
þínum eða að þú skulir yfirleitt
birta nafnlaus lesendabréf.
Starfsmennirnir segja að ekki
birti blöð í útlöndum eins og Ixmd-
on Times, Guardian og önnur slík,
nafnlaus lesendabréf.
Eg vil láta í ljós gagnstæða
skoðun og tel sjálfsagt að birta
nafnlaus bréf í lesendadálkum
dagblaðanna, enda gæta blöð eins
og Morgunblaðið og DV þess ætíð
að í slíkum bréfum sé ekki ráðist á
nafngreinda einstaklinga. Les-
endabréf undirritað „húsmóðir",
„verkamaður", „lýðæðissinni", eða
„kommúnisti" segja miklu meira
um bréfritara en t.d., nöfnin Jón
Jónsson eða Páll Pálsson.
Ut í hött er að bera saman ís-
land og þjóðir sem telja milljóna-
tugi, svo sem Breta, varðandi
nafnlaus lesendabréf. Einstakl-
ingar hér á landi vilja hafa mögu-
leika á því að koma fram skoðun-
um sínum í dagblöðum án þess að
þurfa að lenda á milli tannanna á
nágrönnunum, í þessu landi kunn-
ingskaparins. Enda er boðskapur-
inn, eða gagnrýnin, sem birtist í
lesendabréfum það sem máli
skiptir og til umræðu er, en ekki
nafn eða persóna bréfritara. Einn-
ig mætti í þessu sambandi minna
,á níð og mannorðsrán, sem stund-
uð eru í blöðum kommúnista um
allan heim og er Þjóðviljinn gott
dæmi um slíkt hér á landi. Slík
skrif kommúnista eru að sjálf-
sögðu stunduð til þess að þagga
niður í gagnrýnisröddum almenn-
ings. Er því illa séð af þeim að
almenningur fái orðið á þann hátt
að ekki sé komið við slíkum per-
sónuárásum og rógi.
Til umræðu mætti einnig vera