Morgunblaðið - 09.02.1983, Blaðsíða 22

70
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 1983
ást er...
k?„
... að fá álit hans
á nýju hárgreiðsl-
unni.
TM R«a U.S. Pat. Off — all rlflhts reserved
• 1982 Los Angeles Times Syndtcate
Náðuga frú hringduð þér?
Með
morgnnkaffinu
I*að er kominn alvarlegur aftur-
kippur í framleiðsluna!
HÖGNI HREKKVISI
Verð á hrúts-
pungum mið-
ast við verð
á erlendum
mörkuðum
Jóhannes Gunnarsson skrifar f.h.
Verðlagsstofnunar:
„í Velvakanda Morgunblaðsins
28. janúar sl. gerir Arnór Ragn-
arsson athugasemd við hátt verð á
hrútspungum og beinir þeirri
fyrirspurn til Verðlagsstofnunar,
hvort eðlilegt sé að selja kílóið af
þessari vöru á 200 kr.
Verðiagning á landbúnaðarvör-
um er í höndum Framleiðsluráðs
landbúnaðarins (sex manna
nefndar) en ekki Verðlagsráðs eða
Verðlagsstofnunar. Framleiðslu-
ráðið hefur hins vegar ekki talið
ástæðu til þess að verðleggja
hrútspunga og hefur það verið í
höndum sláturhúsanna að annast
það. Hámarksálagning er þó á
þessari vöru í smásölu.
Vegna athugasemdar Arnórs
gerði Verðlagsstofnun athugun á
heildsöluverði á hrútspungum.
Það reyndist í desember 1981 vera
„Enda kostar það ekki nema 36 aura á hvert þúsund af brunabótamati húss
að tryggja það gegn eldsvoða í eitt ár. Frá þessum 36 aurum dregst sérstakur
afsláttur vegna opinberra eldvarna í sveitarfélögunum og hann er frá kr. 0,
þar sem engar eldvarnir eru og upp í 35%, þar sem þær eru bestar, eins og
t.d. á Keflavíkurflugvelli. Reykjavík er með 30% afslátt frá þessum töxtum.
Algengt er að sveitahreppar, eins og t.d. Grímsneshreppur, séu með 15%
afslátt vegna opinberra eldvarna á svæðinu."
Brunatryggingariðgjöld hér á landi:
Trúlega einhver þau
lægstu í heiminum
kr. 56 kílóið, en var hækkað í kr.
150 hinn 1. nóvember sl. og hafði
því hækkað um nær 170% á einu
ári. Sláturhúsin gefa þá skýringu
helsta á þessari miklu hækkun, að
þau miði nú verð sitt á þessari
vöru við það verð sem þau fá fyrir
hana á erlendum mörkuðum. Eft-
irspurn eftir hrútspungum er það
mikil erlendis, að hægt er að flytja
alla framleiðsluna út og þess
vegna telja sláturhúsin eðlilegt að
verðið á innanlandsmarkaði sé
sambærilegt við útflutningsverð-
ið.
Þetta eru þær upplýsingar, sem
Verðlagsstofnun fékk hjá hlutað-
eigandi aðilum um verðlagningu á
hrútspungum, en stofnunin verður
að öðru leyti að vísa Arnóri til
þeirra um frekari upplýsingar."
Héðinn Emilsson, deildarstjóri
skrifar:
„í Velvakanda 27. janúar beindi
Jón Guðmundsson, Hafnarfirði,
nokkrum spurningum til okkar,
jafnframt því sem hann var að
skrifa um sýsluvegasjóðsgjöld og
brunatryggingagjöld og okur I
sambandi við hvort tveggja. Hann
spyr í framhaldi af því, hversu
margir sumarbústaðir hafi brunn-
ið í Grímsnesinu, án þess þó að
tiltaka ákveðið tímabil.
Það er bæði ljúft og skylt að
segja Jóni Guðmundssyni frá því,
að í Grímsneshreppi hafa ekki
orðið nein umtalsveð brunatjón á
sumarhúsum á síðastliðnum
tveimur árum, þar sem félagið
tryggir. Þar hafa húseigendur
reynst vera góðir og gætnir og
hafa getað varið húseignir sínar
gegn eldsvoða. Aftur á móti hafa
ekki allir verið svona heppnir og
það hafa nokkrir sumarbústaðir
brunnið í nálægum sveitarfélög-
um, eins og í Þingvallahreppi og
Grafningnum, og félagið hefur
einnig tekið ábyrgð á þeim húsum.
Varðandi þessa meintu okur-
starfsemi sem Jón minnist á má
geta þess, að frá því að Samvinnu-
tryggingar höfðu möguleika á því
að skipta sér af lögboðnum bruna-
tryggingum, eða frá árinu 1955,
með nýjum lögum þar að lútandi,
hefur félagið hvað eftir annað
beitt sér fyrir verðlækkunum á
þessum tryggingum. T.d. bauð fé-
lagið landsmönnum 50% lækkun
árið 1955. Árið 1973 lækkuðu Sam-
vinnutryggingar þessi iðgjöld um
25%, og 1978 lækkaði félagið þessi
sömu iðgjöld um 40%. Þannig eru
brunatryggingaiðgjöld á lögboðn-
um brunatryggingum húsa hér á
landi trúlega orðin einhver þau
lægstu í heiminum. Enda kostar
það ekki nem 36 aura á hvert þús-
und af brunabótamati húss að
tryggja það gegn eldsvoða í eitt ár.
Frá þessum 36 aurum dregst sér-
stakur afsláttur vegna opinberra
eldvarna í sveitarfélögunum og
hann er frá kr. 0, þar sem engar
eldvarnir eru, og upp í 35%, þar
sem þær eru bestar, eins og t.d. á
Keflavíkurflugvelli. Reykjavík er
með 30% afslátt frá þessum töxt-
um. Algengt er að sveitahreppar,
eins og t.d. Grímsneshreppur, séu
með 15% afslátt vegna opinberra
eldvarna á svæðinu.
Þesslr hringdu . .
Ekki einar
um hituna
Borgnesingur hringdi og hafði
eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að koma á
framfæri leiðréttingu við frétt
sem birtist á bls. 3 í blaðinu á
fimmtudag (3.2.), um vörulyftara-
stúlkurnar. Það er ekki rétt, sem
þar er haldið fram, að karlmenn
hafi hingað til verið einir um að
gegna þessu starfi. Það er stúlka
hér í Borgarnesi, sem er búin að
starfa á vörulyftara í a.m.k. nokk-
ur ár hjá Kaupfélagi Borgfirðinga.
Er gert ráð fyrir
því að fréttamenn
taki afstöðu í
fréttaflutningi?
Útvarpshlustandi hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
— Ég vil láta í ljós ánægju
mína með breytt fyrirkomulag á
kvöldfréttum útvarpsins. Mér
finnst nýja skipulagið mjög
skemmtilegt og tek þann frétta-
þátt fram yfir sjónvarpsfréttirn-
ar. Síðasti fréttaaukinn sem ég
heyrði um löndin fyrir botni
Miðjarðarhafs var mjög góður.
Þar fannst mér gæta óhlutdrægni.
Oft er fróðlegt að heyra frétt-
irnar beint frá útlöndum, en
sunnudaginn 6. febrúar hrökk ég
við. í hádegisfréttum þann dag
flutti fréttamaður útvarpsins í
Helsinki þátt um umræður á þingi
Finna um ný nafnalög. Greindi
hann í stuttu máli frá því, hvaða
venjur hefðu ríkt um ættarnöfn og
í hverju frumvarp um breytingar
væri fólgið. En allt í einu fer
fréttamaðurinn að lýsa eigin áliti
á málflutningi þingmanna og seg-
ir að sumir þeirra hafi „málað
skrattann á vegginn", að því er
virðist er þeir véku að ýmsum sið-
gæðisvandamálum í þjóðlífi
Finna.
Nú væri fróðlegt að vita: Er gert
ráð fyrir því, að fréttamenn taki
afstöðu til manna og málefna í
fréttaflutningi sínum og það með
svo smekklegum hætti sem lýst
var?
Þá vildi ég óska, að þeir sem
ráða Morgunorðum sæju til þess,
að þar kæmi fólk sem hefur kristi-
legan boðskap að flytja, þó að það
sé ekki endilega að prédika.
„Komdu með orð frá Kristi," segir
í sálmi einum. Það ætti að vera
höfuðreglan í öllum kristilegum
málflutningi. Almenn mannleg