Morgunblaðið - 09.02.1983, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 1983
71
Það er e.t.v. ekki allt gott um
lögboðnar brunatryggingar á hús-
um hér á íslandi að segja, sbr. það
sem kemur fram í sama tölublaði
Morgunblaðsins og Velvakanda-
grein Jóns Guðmundssonar: Þegar
matsmenn eru að gera upp tjón á
húsum á Patreksfirði, kemur í ljós
að brunabótamatið færir eigend-
um húsa ekki nema hluta þess
tjóns sem þeir hafa orðið fyrir.
Það sama hefur átt sér stað þar og
í Vestmannaeyjum forðum, að
ekki er nægilegt samræmi milli
verðgildis húseigna og brunabóta-
mats. Og það er þetta sem er fyrst
og fremst að í sambandi við
brunatryggingar húsa, miklu
fremur en að þær séu of dýrar.
Til upplýsingar má segja frá
því, að iðgjöld Samvinnutrygginga
sem tekin voru af landsmönnum
vegna lögboðinna brunatrygginga
húsa árið 1981 (uppgjör á því ári
liggur fyrir), námu rétt liðlega 1,9
millj. króna; brunatjón af sömu
áhættum urðu liðlega 2 millj.
króna sama ár. En þátttaka fé-
lagsins er ekki umtalsverð, eða
innan við 10% af heildarviðskipt-
um landsmanna á þessu sviði
vegna mjög þröngra laga sem
gilda þar um. Húsatryggingar
Reykjavíkur hafa lögverndaðan
einkarétt til þess að tryggja allar
húseignir í Reykjavík, en Bruna-
bótafélag Islands hefur svipaðan
einkarétt til að tryggja alla kaup-
staði og nánast öll önnur sveitar-
félög í landinu. Þess vegna er
kannski spurningin: Er ekki leiðin
til að laga það sem er að fram-
kvæmd á lögboðnum brunatrygg-
ingum húsa að gefa þær frjálsar,
eins og gert hefur verið í öllum
nálægum ríkjum, og láta vátrygg-
ingarþjónustuna um það að koma
á þeirri vátryggingarvernd, sem
löggjafinn ætlaðist til, þegar lögin
um brunatryggingar húsa voru
samin? Lögin eru að stofni til frá
1917, en tilgangur þeirra er auð-
vitað sá að fólk gæti fengið hús sín
bætt, ef þau yrðu ónýt vegna
eldsvoða, og nú samkvæmt lögum
um viðlagatryggingu íslands, líka
vegna náttúruhamfara.
Það, sem re að er, er sem sagt,
að brunabótamatið er í ólagi, og
þess vegna getur hver og einn orð-
ið að þola það, hvenær sem er, að
missa húseignir sínar annaðhvort
vegna eldsvoða eða náttúruham-
fara. Að hafa þær vantryggðar er
að bera sjálfur ábyrgð á e.t.v. ein-
um þriðja eða helmingi tjónsins.
Og þetta er auðvitað alveg ófull-
nægjandi framkvæmd á lögboð-
inni vátryggingarefnd. Þess vegna
gera Samvinnutryggingar tillögu
um það, að þessar tryggingar
verði gefnar frjálsar og sett lög
um að viðkomandi tryggingar-
stofnanir séu skyldaðar til að
skila raungildi tjónanna þegar
þau verða.“
Barnaskfrnin ekki
byggð á Guðs orði
Sóley Jónsdóttir, Akureyri, skrif-
ar:
„Velvakandi.
Umsjónarmenn síðunnar „Á
Drottinsdegi" í Mbl. segja í smá-
grein 9. janúar, sem ber yfirskrift-
ina „Ekkert skilyrði", að barna-
skírnin sé „óverðskulduð gjöf
haps“ (þ.e. Guðs).
Þessu vil ég mótmæla, enda er
þetta ekki kenning Biblíunnar.
Það er raunar hvergi í Biblíunni
getið um barnaskírn. Hvernig er
þá hægt að segja að hún sé
óverðskulduð gjöf Guðs?
Bæði barnaskírn og ferming eru
eingöngu manna boðorð og hvergi í
Biblíunni er að finna fordæmi
fyrir þeim athöfnum. Og hvað seg-
ir Biblían um manna boðorð? „Og
til einskis dýrka þeir mig, er þeir
kenna lærdóm, sem eru manna
boðorð." Mark 7.7.
Vissulega er boðið í Biblíunni að
skíra (Matt. 28.19.). En hverja er
boðið að skíra? Svarið við þeirri
spurningu fáum við í Matt. 28.19.
„Skírið þá“, þ.e. lærisveinana. Get-
um við ekki öll verið sammála um
það, að ómálga ungbörn geti ekki
talist lærisveinar?
Hvernig skírnin fór fram
(þ.e.a.s. hin biblíulega skírn), get-
um við lesið um í Postulasögunni
8. 36.-39.
Finnst ekki fleirum en mér
furðulegt, að textinn í Markúsar-
guðspjalli 10.13.—16. skuli vera
lesinn upp við skírnarathafnir í
þjóðkirkjunni, þar sem hvergi í
þeim texta er minnst á skírn
ungbarna?
Textinn er þannig: „Og menn
færðu börn til hans, til þess að
hann skyldi snerta þau, en læri-
sveinarnir ávítuðu þá. En er Jesús
sá það, gramdist honum það og
sagði við þá: Leyfið börnunum að
koma til mín og bannið þeim það
eigi, því slíkra er Guðsríkið.
Sannlega segi ég yður, hver sem
ekki tekur á móti Guðrsíki eins og
barn, mun alls eigi inn í það koma.
Og hann tók þau sér í fang, lagði
hendur yfir þau og blessaði þau.“
Eins og lesendur munu sjá, er
hvergi minnst á skírn í þessum
texta. Það finnst ekki, í allri Biblí-
unni, eitt orð um það, að skíra eigi
ungbörn.
Barnaskírnin er því ekki byggð
á Guðs orði, og þar sem barna-
skírnin er forsenda fermingarinn-
ar, er fermingin heldur ekki byggð
á Guðs orði. Biblían segir að það
sem ekki sé byggt á Guðs orði sé
byggt á sandi.
Er ekki kominn tími til að for-
ystumenn þjóðkirkjunnar taki þau
sannindi alvarlega?"
viðhorf geta margir túlkað. En
eiga Morgunorð ekki að vera
eitthvað meira? Mér þætti vænt
um ef ritningargrein kæmi í
hverjum þætti.
Ekki vanþörf á
Guðmundur Gíslason, Kópavogi,
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja:
— Mig langar til að senda
kveðju til allra þeirra menningar-
frömuða, sem standa að þessum
frábæru dönskukennsluþáttum.
Það er svei mér ekki vanþörf á að
kenna ungu fólki á Islandi dönsku,
ásamt drykkju og reykingum; í
hverjum þætti hefur verið skálað
allmyndarlega finnst mér — og þó
allra mest í þriðja þætti.
Hver greiðir
kostnaðinn?
Bjarney Olafsdóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að vita, hvað
Freeport-ferð kostar, með öllum
undirbúningi áður en lagt er af
stað og alveg þar til komið er heim
aftur. Hver borgar? Er uppihald
viðkomandi að kostnaðarlausu eða
greiðir hann hluta þess? Hver
greiðir kostnað vegna þess sem fer
með viðkomandi alkóhólista?
Hvað kostar afvötnun og/ eða
meðferð á a) Silungapolii, b)
Sogni, c) Hlaðgerðarkoti eða þeim
heimilum öðrum sem til staðar
eru í þessu skyni hér innanlands?
Og hvað kostar að reka þessi
heimili? Væri ekki tilhlýðilegt, —
með tilliti til sparnaðarsjónar-
miða, sem svo sannarlega veitir
ekki af, að stjórnmálamenn og
forustumenn aðrir í þjóðfélaginu
miði gerðir sínar við, — að afvötn-
unarferðir alkóhólista greiðist
með tilliti til þjóðfélagsstöðu
þeirra, þ.e.a.s. að tekið verði mið
af tekjum þeirra, og því hærri sem
tekjur viðkomandi eru, því stærri
hluta af kostnaðinum greiði hann
sjálfur. I því sambandi mætti hafa
ákveðna launaupphæð til viðmið-
unar, t.d. þannig að þeir sem hefðu
meira en 7—8 þúsund króna mán-
aðarlaun, greiddu einhvern hluta
og því stærri hluta sem tekjurnar
færu lengra fram úr viðmiðunar-
tekjunum. í sparnaði er það þann-
ig, að margt smátt gerir eitt stórt,
á þessu sviði sem öðrum. Og e.t.v.
veitti þetta auk þess visst aðhald.
GÆTUM TUNGUNNAR
Heyrst hefur: Bæði samtökin kusu full-
trúa.
Kétt væri: Hvortveggju samtökin kusu full-
trúa. (Ath.: Orðið „samtök“ er ekki til í
eintölu.)
Vaxberið skíðin
á staðnum
vaxáburöartaekiö
er einfalt í notkun
Stingið
í samband við
sígarettukveikjarann.
Berið á
skíðin og
jafnið úr.
A 5- T A'
UTIUF
Glæsibæ, sími 82922.
ALLTAFÁ FIMMTUDÖGUM
BROSTU!
MYNDASÖGURNAR
KOMA Át MORGUN
Vikuskammtw af skellihlátri