Morgunblaðið - 21.06.1983, Side 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚNÍ 1983
35
gat hafið hverja stund upp yfir
hversdagsleikann.
Ásthildur Erlingsdóttir og
Jónas Elíasson.
Um miðja 13. öld orti Strada
biskup í Bologna kvæðið um hið
skammvinna líf, De brevitate
vitae, sem síðan hefur hljómað
meðal ungra og eldri námsmanna
víða um lönd „Gaudeamus igitur
juvenus dum sumus" — „Gleðj-
umst meðan við erum ungir af því
að...“ Þessi söngur kemur
ósjálfrátt í hugann, þegar minnst
er Jóns E. Ragnarssonar hæsta-
réttarlögmanns, sem fallinn er frá
langt fyrir aldur fram. Jón er
ímynd hinna glöðu stúdentsára í
augum okkar, sem áttu því láni að
fagna að verða honum samferða á
skólaárunum.
Fjör Jóns og óteljandi uppátæki
í félagslífi okkar á þeim árum eiga
eftir að verða okkur sagnaefni til
æviloka. Fundir í Orator, félagi
laganema, þar sem Jón kom af
stað hinum ótrúlegustu mála-
flækjum með tillögum og umræð-
um um lög félagsins eða fundar-
sköp, voru í senn holl og skemmti-
leg þjálfun fyrir þátttakendur.
Norrænu laganemafundirnir og
alþjóðlegir stúdentafundir, þar
sem Jón var potturinn og pannan í
alls kyns uppátækjum, báru hróð-
ur hans og íslen$kra námsmanna
langt út fyrir landsteinana. Póli-
tískir fundir og annað brölt í fé-
lagslífi, sem Jón tók þátt í, urðu að
eftirminnilegum skemmtunum.
Frásagnir Jóns, tilsvör hans og
sögur af samveru með Jóni eru
okkur fjársjóður af græskulausu
gamni.
Að loknu háskólanámi skildu
leiðir. Lífsfjörið dofnaði hjá mörg-
um, þegar starfsskyldur og
áhyggjur af velferð fyrirtækja og
þjóðfélags bættust við hefðbundna
lífsbaráttu. En þar var þó ein
skínandi undantekning. Lífsgleði
Jóns E. Ragnarssonar dofnaði
aldrei. Hann var ávallt hinn glaði
stúdent, þó á hann hlæðust
ábyrgðar- og virðingarstörf.
Spaugsyrði lágu honum jafnan
létt á vörum og krafturinn, sem
geislaði frá honum, hreif menn
með sér á góðri stund. Og slíkar
stundir átti hann margar.
I áður tilvitnuðum ljóðlínum
Strada biskups segir næst: „Post
jucundam juvetutem, post molest-
am senectutem, nos habebit hum-
us“ eða „eftir glaða æskutíð, eftir
dapra ellitíð, hirðir jörðin okkur“.
Jón lifði aldrei nema glaða
æskutíð. Þrátt fyrir alvarleg veik-
indi síðustu árin lét hann þau ekki
á sig fá og hélt sínu striki í starfi
og leik. Hann var ungur fram i
andlátið.
Andlátsstund hans bar að, er
hann horfði á sjónvarp í stofu
sinni að loknum erilsömum starfs-
degi. Hann varð bráðkvaddur.
Mér kemur í hug, að Jón hefði
sjálfur orðað það þannig: „Já,
þannig er sjónvarpsdagskráin."
Slík var hans kímni.
Ég votta aðstandendum mína
innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Jóns E.
Ragnarssonar.
Björn Friðfinnsson.
Skafð það, sem Jón E. Ragn-
arsson skilur eftir sig innan
Bandalags háskólamanna, verður
vandfyllt. Um árabil hafði Jón
gegnt þar margvíslegum trúnað-
arstöðum. Nú síðast var hann
formaður Ráðs sjálfstætt starf-
andi háskólamanna, en að því
standa sjö félög, þ.á m. Lögfræð-
ingafélag íslands og Læknafélag
íslands. Jafnframt var hann rit-
nefndarmaður blaðs BHM og átti
drjúgan þátt í vexti þess og við-
gangi siðustu mánuðina.
Það var að vonum að Jóni voru
falin fjölmörg trúnaðarstörf en
hér er getið einvörðungu starfa
hans innan Bandalags háskóla-
manna. Hann var félagslyndur að
eðli og upplagi, hafði áhuga á öll-
um þeim málum, sem til framfara
horfðu fyrir land og þjóð og þá
ekki sízt fyrir stétt sína. Má með
sanni segja að hann væri hinn
prýðilegasti leiðtogi lögfræðinga
innan þessara heildarsamtaka og
kom þar jafnan fram af festu og
djörfung.
Sá var kostur Jóns umfram
flesta aðra menn að hann kunni að
bregða leiftri kímni og gamansemi
yfir þau mál, sem hann hafði til
úrlausnar. Fyrir vikið urðu erfið
mál oft auðleystari, ágreining
tókst að jafna og menn skildu
sáttir að leikslokum. En það var
ekki aðeins hin létta lund Jóns,
sem gerði hann svo vinmargan og
vinsælan, heldur ekki síður prýði-
leg greind, hæfileiki til þess að
skilja hismið frá kjarnanum,
greina aðalatriði hvers máls og
leysa það að bragði. Og snarpur og
hnyttinn ræðumaður var hann
ætíð á málþingum.
í lögmannsstörfum eru þetta
ómetanlegir kostir og þeirra naut
Jón þar í ríkum mæli. Það á raun-
ar ekki síður við innan fjölmennra
heildarsamtaka, þar sem saman
koma menn með ólíkar stjórn-
málaskoðanir og mismunandi
stéttarviðhorf. Með lagni sinni og
leiðsögn fann Jón einatt þær
lausnir, er á var sætzt, og þóttu
þjóðráð, þegar upp var staðið. Því
er sæti Jóns vandfyllt í röðum
þeirra, sem innan samtaka há-
skólamanna starfa.
í sömu viku og fráfall Jóns bar
að höndum kom út blað BHM. Þar
ritaði Jón forystugreinina og fjall-
aði þar af skarpskyggni og skiln-
ingi um horfur í menntunar- og
menningarmálum okkar um þess-
ar mundir. Sú hugvekja á erindi
til allra landsmanna — lokaorð
hans um málefni, sem hann bar
fyrir brjósti öðru fremur. Því lýk
ég þessari kveðju með orðum hins
látna drengskaparmanns:
„Eðlilegt er að staldrað sé við og
litið yfir farinn veg til þess að ná
áttum. Varðar þá mestu, að aftur-
haldssjónarmið verði ekki ráð-
andi. Nauðsynlegt er að haldið sé
skipulega á málum, bæði af ráð-
deild og framsýni...
Reynir því mjög á samstöðu há-
skólamanna og styrk samtaka
okkar BHM.
Hagsmunirnir eru bæði al-
mennt þjóðhagslegir og varða
menningu og betra mannlíf á Is-
landi, en einnig framtíð fræða
okkar háskólamanna og lífskjör."
Gunnar G. Schram
Jón E. Ragnarsson var mikill
fundamaður. Hann var hnyttinn í
ræðustól, rökvís og glöggur á veil-
ur í málflutningi andstæðinga.
Hann flutti mál sitt af þunga, og á
kappræðufundum var honum lagið
að setja mál sitt fram með þeim
hætti að eftir yrði tekið. Það var
erfitt að koma honum úr jafnvægi
í ræðustól, og hann virtist vita
hvernig áheyrendur hugsuðu, —
hann setti líka rökin fram á ólíkan
hátt, eftir því, hvort hann var að
tala á fundum með frömmurum,
kommum eða að skýra út sjálf-
stæðisstefnuna hjá menntaskóla-
strákum. Það var því eðlilegt, að
Jón væri vinsæll meðal ungra
sjálfstæðismanna meðan hann var
í þeirra röðum, og hann gegndi
fjölda trúnaðarstarfa fyrir sam-
tök ungra sjálfstæðismanna, bæði
í Heimdalli og Sambandi ungra
sj álf stæðismanna.
Hann var einlægur sjálfstæðis-
maður og mikill stuðningsmaður
Bjarna Benediktssonar. Jón hafði
fyrst og fremst áhuga á utanrík-
ismálum og var harður varnar-
sinni. Vegna þeirrar afstöðu sinn-
ar töldu margir hann vera yst til
hægri í stjórnmálum, en það var
mikill misskilningur. í innan-
landsmálum var hann frekar hæg-
fara, fylgdi svipaðri stefnu og
ríkti í landinu á viðreisnarárun-
um. Hins vegar var hann á móti
undanlátssemi í stjórnmálum og
fyrirleit dekur við tískuhugmynd-
ir.
Fyrir utan stjórnmál átti lög-
fræði huga Jóns. Hann átti fallegt
heimili, prýtt fögrum málverkum
eftir höfuðmálara, og hann var
bókasafnari, einkanlega á sviði
lögfræði. Hann hafði gaman af því
að ræða um lögfræði og sagði
gjarna frá málum, sem hann var
með í flutningi, ef þau voru áhuga-
verð frá lögfræðilegu sjónarhorni.
Við sátum saman í ritnefnd
Fréttabréfs LMFÍ, og ég átti
margar góðar stundir með honum
að ræða hvernig hann vildi efla
þetta blað, og vitnaði hann þá oft
til danska Lögmannablaðsins í því
sambandi.
Á heimili sínu leið Jóni einna
best. Það var gaman að heimsækja
hann og ævinlega var tekið vel á
móti gestum. Þá skipti ekki máli,
hvort menn voru rétt að líta inn
eða vildu fá hjá honum ráð um
málflutning.
Jón E. Ragnarsson var karakt-
er. Hann var aldrei hornreka,
heldur kunni best við sig í sviðs-
ljósinu. Hann setti mikinn svip á
umhverfi sitt, hvort heldur sem
foringi skólabræðra, bardagamað-
ur í samtökum ungra sjálfstæð-
ismanna eða málflutningsmaður.
Blessuð sé minning hans.
Haraldur Blöndal.
Hratt flýgur stund.
Þó að það séu sennilega ein 28
eða 29 ár síðan fundum okkar Jóns
E. Ragnarssonar bar fyrst saman,
er þessi tími í endurminningunni
sem aðeins örfáir dagar. Þetta var
einhvern tíma á menntaskólaár-
unum, er hann var forseti Fram-
tíðarinnar, leiftrandi snjall og
skemmtilegur ungur maður.
Síðan lágu leiðir víða saman, í
háskólanámi, í félagslífi, í starfi
og í persónulegri vináttu.
Nú er hann skyndilega allur,
langt um aldur fram.
Þessi góði vinur minn verður
mér lengi minnisstæður fyrir
margra ágætra hluta sakir: Fjöl-
hæfur og fjölfróður menningar-
maður. Heimsmaður. Frumlegri í
hugsun en títt er og gæddur
óvenju frjóu ímyndunarafli. Orð-
heppinn, svo að af bar. Fimur
ræðumaður, sannkallaður orator,
þegar bezt tókst til. Gleðimaður.
Um leið, og í rauninni miklu frek-
ar, viðkvæmur og dulur alvöru-
maður. Vinfastur.
Það er ekki að undra, að maður,
er slíkum persónueinkennum og
eiginleikum var gæddur, veldist
víða til forystustarfa í félagsmál-
um. í menntaskóla, í háskóla,
meðal ungra sjálfstæðismanna,
meðal lögmanna, hjá Junior
Chamber og víðar.
Æskuheimili Jóns á Frakkastíg
12 skipar svo sérstæðan sess í
hugum okkar vina Jóns frá skóla-
árunum, að það kemur ósjálfrátt í
hugann, er hans er minnst. Þetta
mikla myndar- og menningar-
heimili þeirra ínu Edwald og
Ragnars Kristinssonar stóð okkur
vinum yngri kynslóðarinnar á
heimilinu ætíð opið. Það varð því
eins konar samkomustaður stórs
hóps af ungu, lífsglöðu fólki. í
þessum hópi var húsmóðirin, ína,
eins og yngst allra, en jafnframt
eins og móðir allra.
Þeim systkinunum Rögnu Láru
og Kristni, sem nú standa ein eftir
af hinu eftirminnilega heimilis-
fólki á Frakkastíg 12, senda gaml-
ir félagar Jóns innilegar samúð-
arkveðjur.
Hörður Einarsson.
Hinn 10. júní sl. lauk lífi Jóns E.
Ragnarssonar, hæstaréttarlög-
manns. Jón var sonur Matthildar
Edvaldínu Edwald og fóstursonur
Ragnars H.B. Kristinssonar, eig-
inmanns hennar, en þau hjón
bjuggu á Frakkastíg 12 í Reykja-
vík.
Við Jón ferðuðumst saman „í
gegnum lífsins kynjaskóg", sem
sannarlega var ekki ætíð dimmur,
en átti sér tíðum björt og fögur
rjóður, þar sem gott var að setj-
ast, hvíla sig og æja um stund við
góða tónlist, söng og líflegar frá-
sagnir. Þótt stundum bæri tré í
milli á ferð okkar nafna, skárust
leiðir jafnan aftur. Minningar um
okkar fyrsta fund eru úr því fræga
menntasetri Grænuborg, og höfð-
um lifað um hálfan áratug. Kom-
um við fram í Gamla bíói til
skemmtunar bæjarbúum. Jón lék
þar hlutverk drengs úr gaman-
sögu, en drengurinn biður Guð al-
máttugan að gefa sér hjólhest.
Foreldrarnir heyra bænina og
gefa barni sínu þríhjól. Mörgum
er enn í minni sú leikræna tjáning
og innlifun, er Jón lauk sögunni
með því að ávarpa Guð: „En heil-
agi faðir, veiztu þá ekki hvernig
hjólhestur lítur út?“
En Jón átti eftir marga ferðina
SJÁ NÆSTU SÍÐU
NOXYDE
gúmmíteygjanleg
samfelld húð
fyrir málmþök.
• Er vatnsheld.
• Inniheldur cinkromat og hindrar
ryömyndun.
• Ódýr lausn fyrir vandamálaþök.
LAUSN ER ENDIST ÓTRÚLEGA
S. Sigurðsson hf.
Hafnarfirði, símar 50538 og 54535.
FLYMOGLE-S
Fljúgandi furðuhlutur eða hvað?
1. Flymo GLE-S er lauflétt loftpúðasláttuvél búin 1400w rafmótor
(fæst einnig með bensínmótor).
2. Flymo GLE-S slær í allar áttir undir þinni stjóm, jafnt hávaxið
gras sem lágvaxið, blautt eða þurrt.
3. Flymo GLE-S slær kanta og toppa milh garðhelinanna eins og
ekkert sé og smýgur undir runna og tré án þess að skilja eftir
sig sár.
4. Flymo GLE-S er jafn auðveld i garðinum eins og ryksuga innan
dyra því hún er með rafmagnstengingu sem hægt er að fram-
lengja.
5. Flymo GLE-S er öflugasta rafmagnssláttuvélin á markaðnum.
6. Flymo GLE-S tekur sama og ekkert pláss í geymslunni því þú
leggur handfangið alveg saman.
7. Flymo GLE-S hefur marga fleiri kosti. Líttu inn á næsta útsölu-
stað og kynntu þér þá.
FLYMO - Er það nokkur spurning?
B.B.BYGGINGAVÖRUR HE
SUÐURLANDSBRAUT 4. SlMI 33331.