Morgunblaðið - 20.01.1984, Side 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. JANÚAR 1984
mmim
yTSkfGLpcvbu þe.ttcx. Ocf gólpteppinu Og faerán
homum cí hveinum GjisKi- *
ásf er...
z iu
... umhyggja og góðvild.
TM Raa U.S. Pat. 0n.-)« rigtits raswvad
e 1981 Los Angatas Times Syndicata
>C ) \x
fi "X >
(' u rv r >
11»
r-v
Reykir þú eða ekki?
Fæst hér ekkert annað en kol-
munni?
HÖGNI HREKKVÍSI
„Ég hef verið fastagestur á sundstöðum borgarinnar í mörg ár. Ég fullyrði að þeir séu einhverjar ódýrustu og bestu
heilsuræktarstöðvar sem við eigum — eins konar athvarf og útivistarsvæði í miðri stórborginni, sem öll fjölskyldan
getur leitað til árið um kring. Þarna fæst hvfld og hressing fyrir sál og líkama.“
En ef menn ætla nú einn-
ig að koma hávaðatækjum
fyrir á þessum stöðum
— ja, hvert eigum við þá að leita?
Jórunn Halla skrifar:
„Gleðilegt nýár, Velvakandi
góður, og þakka þér fyrir allt gott
á liðnu ári. Mig langar til að
leggja orð í belg í umræðum nýja
ársins.
Laugardaginn 7. janúar skrifar
maður nokkur í dálkana þína um
sundstaðina í Reykjavík. Hann fett-
ir fingur út í reglur, sem þar séu
viðhafðar, og vill koma á breyting-
um. Ræðir hann málin í léttum
dúr, en öllu gamni fylgir nokkur
alvara. Langar mig nú til að fjalla
lítillega um síðasta atriðið í bréfi
hans, en þar leggur hann til að
tónlist verði spiluð á sundstöðum
borgarinnar, fyrir gesti og starfs-
fólk.
Eitt af mestu vandamálum nú-
tímans er hávaði. Hann veldur
streitu, hjartveiki og fleiri kvillum
eins og alkunnugt er. Ófáir eru
þeir sem búa við skerta heyrn
vegna hávaða á vinnustað.
Margt er gert til að sigrast á
þessu mikla vandamáli. Sumir
nota eyrnaskjól þar sem vélagnýr
er mikill. Framleiðendur reyna að
smíða tæki sem valda minni há-
vaða en gömlu vélarnar. Kunnugt
er um hávaðavarnir á flugvöllum,
og bílarnir eru miklu hljóðlátari
en áður var. Vinnuveitendur eyða
stórfé til endurbóta á þessu sviði.
Og þannig mætti lengi telja.
En margt er skrítið í kýrhausn-
um. Á sama tíma og hávaðavarnir
eru efldar á öllum sviðum, eykst
hávaði af „mannavöldum". Á
vinnustöðum, í verslunum, í al-
menningsvögnum, og jafnvel á
götum úti, hvergi eru menn óhult-
ir fyrir þessum „tilbúna" hávaða.
Meira að segja er hávaðinn svo
mikill á sumum heimilum að
nábúarnir kveinka sér.
Ég starfa á fjölmennum vinnu-
stað. Húsnæðinu er skipt í nokkra
sali. I nær öllum sölunum glymur
meira og minna í hljómtækjum
frá morgni til kvölds. Sums staðar
eru fleiri en einn hátalari. Þegar
margar vinnuvélar eru í gangi
samtímis heyrist töluvert í þeim
eins og skiljanlegt er. En þá geta
starfsmennirnir sér lítið fyrir og
hækka bara músíkina ennþá meir.
I einum salnum er stundum spilað
af kassettum, í þeim næsta heyrist
kannski í gömlu rásinni, og í hin-
um þriðja er nýja rásin vinsælust,
og stundum er opið á milli sal-
anna! Engum dettur í hug að
spyrja hvort hávaðinn kunni að
trufla einhvern við vinnuna.
í starfi mínu þarf ég oft að leysa
af hendi nákvæmnisverk sem
krefjast mikillar einbeitingar.
Fólk getur rétt ímyndað sér
hvernig það gengur við ofan-
greindar aðstæður. Ef fundið er að
þessum ósóma er glápt á mann
stórum augum.
Þegar vinnudegi lýkur hlakka
ég til að komast í kyrrðina. En
jafnvel á heimleiðinni gellur sami
glymjandinn í eyrum á sumum
götunum þar sem kaupmenn hafa
fest hátalara utan á verslanir sín-
ar. Ég flýti mér fram hjá slíkum
stöðum. En ég þarf að kaupa mat í
kjörbúðinni. Éinnig þar er hið
sama upp á teningnum, skerandi
hljóð jafnt utanhúss sem innan.
Bent hefur verið á þann kost
sem kjörbúðir hafi fram yfir
gömlu verslanirnar, að þar geti
fólk gengið um í rólegheitum og
skoðað vörurnar og valið eftir
smekk. En í hávaða sem þessum
flýtir maður sér og kemur sér
burt.
Ég hef verið fastagestur á
sundstöðum borgarinnar í mörg
ár. Ég fullyrði að þeir séu ein-
hverjar ódýrustu og bestu heilsu-
ræktarstöðvar sem við eigum, eins
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Ég held að þetta hvorutveggja sé gott.
Rétt væri: ... að þetta hvorttveggja sé gott.
Hins vegar væri rétt: Ég hef trú á hvorutveggja.
konar athvarf og útivistarsvæði í
miðri stórborginni, sem öll fjöl-
skyldan getur leitað til, árið um
kring. Þarna fæst hvíld og hress-
ing fyrir sál og líkama.
En ef menn ætla nú einnig að
koma hávaðatækjum fyrir á þess-
um stöðum, ja, hvert eigum við þá
að leita? Það skiptir ekki máli
hvort talað er um „róandi músík"
eða eitthvað annað, því að reynsl-
an sýnir að þeir sem heimta há-
vaða fá sitt fram að lokum.
Tónlist er yndisleg og hefur góð
áhrif þar sem hún á við. En hún
snýst í ranghverfu sína ef henni er
þröngvað upp í fólk í tíma og
ótfma.
Ég skora því á alla sem ráða yfir
sundstöðum Reykjavíkur að vernda
okkur fyrir þessari plágu, svo að
sundstaöirnir megi áfram vera þeir
eftirsóknarverðu sælureitir sem
borgarbúar, ungir og gamlir, geti
notið í ríkum mæli.
Með kveðju og þakklæti."
Þessir hringdu . . .
Svargrá misturs-
slæða yfir öllum
sundunum
6350-7148 hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: — Eg leit út um
norðurglugga hjá mér núna áðan
(þriðjudagsmorgun) og ætlaði að
líta á fagra fjallasýn, því að það er
stillt og gott veður. Það glampaði
fallega á Skarðsheiðina, en
svargrá mistursslæða grúfði yfir
öllum sundum. Hvaðan kemur
hún? Er þetta mengun af ein-
hverjp tagi?
Í