Morgunblaðið - 07.03.1984, Side 22

62
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 1984
_______________________________________________________________• 'M3 Unlv.rnl <■„„ t.ndlcl.
„Mér"þykii< Lciit! W\jcxb meim. sagt?!"
Hvetur skólinn ekki nem-
endur sína til dáða lengur?
Og svo segja þeir að hermennskan
herði okkur?
Með
morgunkaffinu
„Ágæti Velvakandi.
Mig langar að mega leggja fáein
orð í belg í umræðu sem fram fer
um sérkennslu í skólum. Þá vil ég
fyrst taka fram að mér þykir óvit-
urlegt að tala um afburðagreind
börn þegar átt er við þau börn sem
eiga auðvelt með bóknám, því er
það ekki svo, sem betur fer, að
langflest eru börnin okkar greind
og jafnvel afburða greind, en bara
á misjöfnum sviðum. Hér virðist
ennþá vera miðað við að allir eigi
að vera góðir í bóknámi, en þeir
sem ekki eru afburða á bókina eru
ekki taldir með. En eins og við
vitum getur einn nemandi sem er
lélegur í bóknámi verið afburða
(greindur) í einhverju öðru, t.d. í
smíðum, bílaviðgerðum, hjúkrun
sjúkra eða einhverju verklegu
námi. Hann/hún getur haft af-
burða hæfileika til tónlistarnáms,
afburða hæfileika í skák eða haft
afburða leikhæfileika og svo
mætti lengi telja.
Af þessari ástæðu tel ég nauð-
synlegt að skólinn geti dregið
fram og hlúð að þeim hæfileikum
og eiginleikum sem fyrir hendi eru
hjá hverjum og einum, en rembist
ekki við að draga sem flesta í
ákveðinn markaðan dilk eða bás
sem allir skulu sitja í, hvað sem
hæfileikum eða löngun líður.
Með því að taka upp svokallaða
Til Velvakanda.
Þrjár átján ára skrifa:
„Mikið hefur verið rætt og ritað
um stöðu rokksins að undanförnu.
Við komumst ekki hjá þvi að
reka augun í greinina frá Flosa f
Morgunblaðinu um daginn, þar
sem hann fullyrðir að allt sé mor-
andi í þungarokksunnendum
o.s.frv. Því miður höfum við þrjár,
sem stöndum að þessu bréfi, ekki
orðið varar við allan þennan
fjölda af fólki og okkur finnst líka
að lítið sé gert úr rokkinu og að-
dáendum þess hvar sem er á land-
inu. Lítið sem ekkert hefur verið
sýnt í sjónvarpi af þessari góðu
tónlist (þó að deilt sé um gæðin),
smá viðleitni var sýnd á rás 2 um
daginn þegar þremur þáttum var
útvarpað en það varð heldur ekki
meira úr því. Við skorum eindreg-
ið á Andrés sem sá um rokkþátt-
inn að halda áfram því að þetta
voru mjög góðir þættir. Og einnig
skorum við á sjónvarpið að fá
þungarokksþáttinn sem sýndur
var í norska sjónvarpinu þann 3.
mars.
blandaða bekki á sínum tíma var
talað um að afnema tossastimpil-
inn, því enginn mátti líða fyrir
það að geta illa lært á bók. Það
sem gerðist hins vegar var það að
nú líða þeir fyrir sem geta vel lært
á bók, nú eru það þeir sem eru
stimplaðir. Þeir hafa ekki fengið
næg verkefni og þeim er strítt af
hinum. Það er ekki eftirsóknar-
vert að geta eða vilja læra í skól-
anum.
Það getur ekki verið eðlilegt að
nemendur geti farið algjörlega
ólesnir í svokölluð samræmd próf
en samt fengið 9 eða 10 í einkunn
og er ég þá alls ekki að tala um
nein afburða greind börn heldur
bara börn sem eiga gott með að
læra. Þetta er óheilbrigt og sýnir
best að þessir nemendur hafa ekki
fengið nægjanleg verkefni, þeir
hafa ekki fengið að reyna á sig og
venjast vinnu í skóla. Þegar þeir
svo koma í framhaldsskóla eða
Háskólann þar sem meiri kröfur
eru gerðar fer allt í vandræði og
hæfileikarnir sem fyrir hendi voru
eru ekki nýttir vegna leiða og
jafnvel minnimáttarkenndar.
Og gleymum ekki þeim sem eiga
erfiðara með bóknámið. Eru
skólayfirvöld virkilega svo blind
að þau haldi að hægt sé að fela
vangetu þeirra fyrir öðrum? Auð-
vitað vita allir í bekknum hverjir
Við vorum mjög ánægðar yfir
að sjá bréf ísólfs í Velvakanda
þann 4. mars (sem nú er komið
upp á vegg), það var bréf sem
innihélt sannleikann, t.d. um
plötusnúðana á skemmtistöðun-
um. Við höfum lítið stundað
skemmtistaðina nema þá einna
helst Klúbbinn, og höfum þá tekið
eftir því að það eru kannski ekki
nema í mesta lagi ein eða tvær
þungarokksplötur sem leynast
þar og engum dettur í hug að spila
þær, ■>
í bréfi ísólfs segir hann Flosa
að láta sjá sig i félagsskap rokk-
aranna og við höfum leitt hugann
að því hvar þessi félagsskapur er
því að við erum orðnar leiðar á því
að sitja alltaf þrjár heima og
hlusta á þessa góðu tónlist (við
verðum aldrei leiðar á tónlist-
inni), og við mundum gjarnan
vilja blanda okkur í þennan fé-
lagsskap því að þungarokkararnir
(að okkar áliti) verða að standa
saman og rísa gegn nýbylgjugeng-
inu.
Með von um svar frá ísólfi, og
rokkarar: standið saman."
það eru sem eiga erfitt með bók-
námið. Ef það eru ekki prófin sem
sýna það (annars má helst enginn
vita hvað hver fær í einkunn) þá
er það frammistaðan í tímum sem
kemur upp um strákinn Tuma og
svo er það áhugaleysið og kæru-
leysið sem aftur smitar út frá sér
og dregur aðra niður. Þetta getur
gengið svo langt að þessir nem-
endur móta eða ákveða ákveðinn
anda (móral) í bekknum gegn
námsgetu og hæfileika til bók-
náms. Oft eru þetta vonsviknir
einstaklingar sem finna vanmátt
sinn á þessum sviðum og reyna að
brynja sig með hörku og jafnvel
ósvífni. En ef þeim væri sinnt með
því að gefa þeim verkefni sem
væru við þeirra hæfi og hefðu ekk-
ert síður gildi fyrir þá sem ein-
staklinga og þjóðfélagið í heild
gætu þeir byggt upp sjálfsöryggi
og vellíðan.
Mín reynsla af blönduðum
bekkjum er dapurleg, a.m.k. eins
og þeir hafa komið út í reynd. Ef
til vill hefur hugmyndin verið góð
eða ætlunin verið vel meint, en
skólinn hefur áreiðanlega ekki
verið í stakk búinn að tileinka sér
hana. Mín reynsla er ekki dapur-
leg vegna þess að börnin mín séu
afburða greind heldur eru þau
ósköp venjuleg börn, góð í sumum
greinum og lélegri í öðrum, en þau
voru reiðubúin að leggja eitthvað
á sig og standa sig í skólanum.
Þau báru virðingu fyrir skólanum
og kennurunum, en í staðinn
fengu þau á sig stimpil sem hefur
kvalið þau svipað og verið hefði
um tossastimpil í gamla daga. Þau
eru kölluð englabörn, kennara-
sleikjur og þar fram eftir götun-
um. Meira að segja hef ég staðið
þau að því að svara ekki spurning-
um á prófum sem þau vissu svör
við af ótta við að verða fyrir að-
kasti fyrir að standa sig of vel. Er
þetta nú eðlilegt? Þegar ég talaði
um þetta við kennarann svaraði
hann því til að þau væru bara
svona viðkvæm fyrir þessu? En
mér er spurn: Eiga þau ekki sama
rétt á uppörvun og aðstoð og hin
sem hér áður fyrr voru svo við-
kvæm fyrir tossastimplinum?
Ég ætla ekki að hafa þetta
lengra, en ég get ekki að því gert
að mér finnst að stefnan hafi farið
í öfuga átt í skólunum. Ég gæti
sagt miklu meira af illri reynslu
af blönduðum bekkjum, en læt hér
staðar numið. Þeir eiga e.t.v. rétt
á sér i annarri mynd, t.d. ef hægt
væri að koma á meira vali strax í
grunnskólanum, þannig að hver og
einn gæti þá fengið verkefni eftir
hæfileikum og áhuga, sem við höf-
um ekki efni á að eyðileggja eða
vannýta.
HÖGNI HREKKVÍSI
Nýbylgjugengið aðeins
peð miðað við rokkið
Vonsvikin móðir.“