Morgunblaðið - 17.09.1985, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR17. SEPTEMBER1985
Minning:
Lilja Jónsdóttir
Fædd 24. júní 1904
Dáin 2. september 1985
Það var mér mikil harmafregn
þegar mér barst fréttin af andláti
frænku minnar og barnfóstru,
Lilju Jónsdóttur. Eg svíf á vit
minninga um einstaka sómakonu
sem átti sína sérstæðu sögu sem
verður aðeins að litlu leyti rakin
hér. Lilja Jónsdóttir fæddist 24.
júní 1904 á Stokkseyri. Hún ólst
upp við góðan kost hjá foreldrum
móðurföður míns, þeim Guðjóni
Björnssyni og Steinunni Þor-
steinsdóttur á Eyjólfsstöðum við
Lindargötu í Reykjavík. Því miður
kann ég þá sögu lítt að rekja.
Seinna fluttist hún til móður-
foreldra minna, Guðmundar Guð-
jónssonar og Önnu Maríu Gísla-
dóttur. Hún unir hag sínum þar
svo vel að hún dvelst þar jafnan
síðan, lengst af í Lönguhlíð 25 í
Reykjavík.
Lilja fæddist í upphafi heima-
stjórnar og um það leyti sem
tæknin er að marka sín fyrstu erf-
iðu spor á íslandi með komu
fyrstu bifreiðarinnar 20. júní 1904.
Það var ef til vill kaldhæðni örlag-
anna að Lilja átti þess lítinn kost
að ferðast um dagana vegna þrá-
látrar bílveiki sem gerði það að
verkum að hún naut nánast engr-
ar ferðar út fyrir Elliðaár.
Þá tæknibyltingu sem fylgdi í
kjölfarið umbar hún og lét lítt
raska lífi sínu enda taldi hún hana
hvorki náðargjöf né heimsendi. En
hver er Lilja Jónsdóttir í minn-
ingu minni?
Hún tók þátt í sorg og sút, gleði
og gæfu hvers einasta einstaklings
- sem var svo gæfuríkur að um-
gangast hana. Hún var skrafhreif-
in og spurði alla tíðinda sem létu
svo lítið að kasta á hana kveðju.
Hún spurði um líðan allra sem
hún þekkti og lét sér annt um alla
einstaklinga sem tengdust hverri
manneskju, hvort sem um var að
ræða vini þeirra eða ættingja.
Hugur hennar var ætíð með
hverjum og einum í sinni stóru
fjölskyldu vina og ættingja hvert
sem þeir fóru og hún hafði vitund
um.
Hún var afar barnelsk og
barngóð og ekkert barnaafmæli
gat án hennar verið. Jafnan var
hún komin þar fyrst og fór síðust
þegar allt var orðið slétt og fellt
eftir hamagang dagsins. Þar undi
hún hag sínum vel við að stjana
við börnin og fylgjast með leik
þeirra.
Hún var ætíð boðin og búin að
rétta öllum hjálparhönd en óskaði
sér næstum aldrei nokkurs fyrir
sjálfs sín hönd.
Lilja átti drjúgan þátt í að ala
upp og mannbæta 3 kynslóðir með
barnfóstrustarfi sínu í þágu
frændfjölskyldu sinnar.
Skylt er mér að geta í minningu
barnfóstru minnar að í 16 ára
uppvexti, þar sem hvorki sætt né
súrt skildi í gáskafullum sprellum
æskunnar, hef ég án efa uppskorið
margvíslegt til þessarar stundar í
ýmsum skilningi af samskiptum
mínurn viö hana.
Lilja sankaði ekki að sér ver-
aldlegum auði, aðeins myndum og
minningum og frábað sér næstum
allt heimsins glingur. Hún hafði
einstaka kímnigáfu, sérkennilega
skemmtilegan orðaforða og fyndin
tilsvör sem gladdi hvern sem á
hlýddi.
Hún álasaði ekki fólki fyrir
breytni þess og breyskleika en réð
þó yfir ýmsum hollráðum og yfir-
bótum.
f mínum huga verða dyggðir
fagnaðarboðskaparins vart betur
samofnar í breytni og einlægni
hjartkærrar barnfóstru minnar.
Þessi ómeðvitaði sjálfselskulausi
hreinleiki hugarfarsins, hollusta,
ástundun og mannkærleikur er í
mínum huga manneskjunni eftir-
breytnivert.
Þrátt fyrir takmarkaða neyslu
af svokölluðum lífsgæðum hér á
jörð uppskar hún án efa með allri
sinni umhyggju fyrir öðrum mikla
gleði og hamingju.
Hún tengdi stóra fjölskyldu sína
og vini sterkum tryggðarböndum
með mikilli umhyggju enda upp-
skar hún eins og hún til sáði í
Kveðjuorð:
Helga Jónsdóttir
frá Kópareykjum
Fædd 5. janúar 1892
Dáin 27. marz 1985
Það leitar svo á mig að minnast
góðrar vinkonu minnar, Helgu
Jónsdóttur frá Kópareykjum.
Þessi góða kona dó í hárri elli,
93 ára gömul, þann 27. mars síð-
astliðinn. Hún var jörðuð laugar-
daginn fyrir páska, en þá var ég
erlendis, og reikaði hugur minn
heim í dalinn okkar, Reykholts-
dalinn, þennan fallega dal.
Líf þessarar elskulegu konu er
svo samtvinnað lífi minnar fjöl-
skyldu. Hún var vinkona ömmu
minnar, hún var vinkona móður
minnar og hún var vinkona mín.
Hún vermdi á mér hendurnar þeg-
ar ég var bam og sat og spilaði við
okkur börnin. Þá þekktist ekkert
kynslóðabil. Hún var félagi okkar
barnanna, sagði okkur sögur.
Marga ferðina fór ég upp að Kópa-
reykjum. Amma var vön að segja
að ég hefði Kópasótt. Börnin
hennar voru leiksystkini mín. Hún
eignaðist 4 börn. Tvær dætur
missti hún, báðar í blóma lífsins.
Margrét dó 26 ára gömul. Hún var
ógift. Sigríður dó 33 ára gömul.
Hún var gift og lét eftir sig 7 börn.
Það voru þung spor fyrir þessa
hógværu og æðrulausu konu að
fylgja þessum dætrum sínum til
grafar. Eftir lifa Þuríður Fanney
og Eyjólfur. Þuríður er búsett í
Kópavogi og Eyjólfur býr á Kópa-
reykjum.
Hún dvaldi síðustu árin I skjóli
Helgu Guðráðsdóttur, tengdadótt-
ur sinnar, og Eyjólfs sonar síns og
ekki má gleyma að þakka Helgu
tengdadóttur hennar, sem reynd-
ist henni eins og bezta dóttir alla
tíð.
Sigurjón Jónsson hét eiginmað-
ur Helgu en hann dó 1972. Elsku-
legur og góður maður. Alltaf gam-
ansamur og svolítið stríðinn. Það
Legsteinar
Ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiöjan
Helluhrauni 14 sími 54034
222 Hafnarfjöröur.
L
Þórarinn Flygen-
ring - Kveðjuorð
%
stöðugum heimsóknum ættingja
og vina sem gladdi hana hjartan-
lega hverju sinni.
Siðustu árin eftir að amma lést
bjó hún ein í Lönguhlíðinni og hélt
minningu móðurforeldra minna á
lofti.
En síðustu 3 mánuðina þurfti
hún meiriháttar aðstoð sem flestir
aldraðir þurfa fyrr eða síðar og
dvaldi á sjúkradeild Elli- og
hjúkrunarheimilisins Grundar.
Lilja var oftast heilsugóð allt sitt
líf og nutu aðrir þess ríkulega í
veikindum sínum.
Eg kvaddi hana áður en ég hélt
erlendis rétt rúmri viku áður en
hún lést. Hún var þá rólfær og
spurði margs um aðra en gerði lít-
ið úr heilsubresti sínum. Eg óttað-
ist þó, að við sæjumst ekki framar,
þó ekki ætti ég von á að það bæri
að með jafn skjótum hætti og
raun bar vitni. Ég veit þó að hún
hefur ratað þrönga veginn og
kemst án efa á leiðarenda. Stóra
myndin hennar yfir rúmgaflinum,
Síðasta kvöldmáltíðin, var án efa
rík í huga hennar og sækir hún
ætíð á hugann þegar ég hugsa til
hennar með miklum söknuði.
Lilja var ein af þeim manneskj-
um sem var alltaf á sínum örugga
stað og enginn trúir að geti dáið.
Blessuð sé minning Lilju Jóns-
dóttur og hafi hún þökk fyrir sam-
veruna.
Gunnar Sigurdsson
Fæddur 25. september 1932
Dáinn 3. september 1985
í annað sinn á skömmum tíma
höfum við félagarnir í Lions-
klúbbnum Fjölni mátt sjá á bak
góðum félaga og vini. I júni féll
Jónas Guðmundsson frá og nú
tæpum þremur mánuðum seinna
Þórarinn Flygenring. Báðir tveir
féllu þeir frá í blóma lífsins.
Mín fyrstu kynni af Þórarni
voru fyrir um það bil 15 árum,
þegar ég hafði það hlutverk að
ráða fólk á skip Eimskipafélags-
ins, en Þórarinn var þá veitinga-
stjóri á Hótel Loftleiðum. Leitaði
ég oft til Þórarins þegar mig vant-
aði matreiðslu- eða framreiðslu-
menn til afléysinga á Gullfoss.
Alltaf tók Þórarinn mér vel og í
flestum tilvikum gat hann hjálpað
mér, þó fyrirvari væri oft lítill.
Leiðir okkar lágu aftur saman í
Lionsklúbbnum Fjölni, en þar
störfuðu þeir báðir bræðurnir
Þórarinn og Ólafur. Þórarinn
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum i
klúbbnum og leysti þau öll vel af
hendi.
Við Þórarinn og Þórhallur, þá-
verandi formaður, áttum mjög
ánægjulegt samstarf þegar við
vorum saman í stjórn klúbbsins
fyrir fjórum árum. í lok starfsárs-
ins fórum við ásamt eiginkonum
okkar á Lionsþingið í Borgarnesi.
Áttum við margar skemmtilegar
stundir í þeirri ferð.
Það sem einkenndi Þórarin var
hjálpsemi og glaðværð.
Bræðurnir Þórarinn og ólafur
voru í þeim fasta kjarna klúbbs-
ins, sem alltaf var reiðubúinn til
starfa þegar á þurfti að halda.
Með þessum fátæklegu línum
vildi ég fyrir hönd okkar félag-
anna í Lionsklúbbnum Fjölni
flytja Sigríði og börnunum, Olafi
og nánustu ættingjum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Minningin um góðan félaga og
vin lifir.
Jón H. Magnússon
Viðskiptahalli Bandaríkjanna:
300 frumvörp
um ýmis inn-
flutningshöft
var ekki hátt til lofts né vítt til
veggja hjá þessu fólki, en þar réð
hjartahlýjan ríkjum.
Eg minnist Helgu, þegar hún
birtist á stigapallinum hjá ömmu
minni og alltaf var hún jafn mikill
aufúsugestur. Hún miðlaði okkur
af vizku sinni og kenndi okkur
bænir og vers.
Eg mun ávallt minnast hennar
þegar ég heyri góðs manns getið.
Blessuð sé minning hennar.
Hulda Björnsdóttir, Grindavík.
Þegar Bandaríkjaþing kom
saman á dögunum eftir sumar-
leyfin, var búið að leggja rúmlega
300 frumvörp fyrir þingið, sem
munu valda margskonar höftum á
innflutningi, verði þau samþykkt,
annaðhvort með beinu banni eða
með þvi að hækka tolla, sem
myndu gera innfluttu vöruna
ósamkeppnisfæra við ameríska
framleiðslu.
Helstu frumvörpin og þau sem
mesta athygli vekja eru þessi:
Frumvarp sem gerir ráð fyrir
aukatollum á allar vörur frá þeim
þjóðum sem sýna hagstæðan
viðskiptajöfnuð i utanrikisverslun
sinni við Bandarfkin. Frumvarpið
gerir ráð fyrir, að viðkomandi
þjóðum verði veitt tækifæri til að
jafna hallann, áður en lögin koma
til framkvæmda. Höfundur frum-
varpsins eru Dan Rostenkowski
fulltrúadeildarþingmaður, demo-
krati frá Illinois og Lloyd M.
Bentesen, demokiati frá Texas.
Þessu frumvarpi er greinilega
stefnt að þjóðum eins og Japan,
Brasilíu, Taiwan, Suður-Kóreu og
Hong Kong. í frumvarpi sem borið
er fram af John C. Danford repú-
blikana, öldungardeildarþing-
manni frá Missouri, myndi gera
forsetanum skylt að setja höft á
innflutning frá Japan ef þeir
þrjóskast við að opna opna mark-
aði sína fyrir auknum innflutningi
frá Bandaríkjunum. Þetta frum-
varp hefir þegar verið samþykkt I
nefnd með 12 atkvæðum gegn 4.
Búist er við að Reagan forseti
myndi nota neitunarvald sitt til að
hindra að þetta verði að lögum, en
talið er að nægjanlegt atkvæða-
magn sé í öldungadeildinni til að
gera neitunarvaldið óvirkt.
Til að hindra skó-
innflutnings-
ákvörðun forsetans
Tveir þingmenn frá Maine-fylki
bera fram frumvarp sem myndi
takmarka skóinnflutning til
Bandaríkjanna úr 77 prósent af
markaðsþörfinni í 55 prósent.
Reagan forseti hefir þegar neitað
að samþykkja lög sem hefðu heft
takmörkun á skóinnflutningi.
Frumvarpið gerir ráð fyrir að
höftin komi til framkvæmda þeg-
ar í stað, en verði endurskoðuðu að
tveim árum liðnum.
Álnavara þyrn-
ir í augum
Tveir þingmenn, annar demo-
krati og hinn repúblikani, frá Suð-
urríkjunum Georgiu og Carolínu,
vilja gera reglur um innflutning á
vefnaðarvörum og álnavörum yf-
irleitt, strangari en nú er. Inn-
flutningur á vefnaðarvörum er
þyrnir í augum vefnaðarvöru-
framleiðenda og verkafólks, sem
hefir misst atvinnu sína svo tug-
þúsundum skiptir vegna innflutn-
ings. Frumvarpið gerir ráð fyrir
að innflytjendur fengju ekki að
auka kvóta sinn nema um 1 pró-
sent árlega. Kanada og Evrópu-
þjóðirnar yrðu undanskilin frá
þessum ákvæðum.
fvar Guðmundsson
Innilegustu þakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar,
tengdafööur og afa,
HERLUFPOULSEN,
Hraunbrún 40,
Hafnarfiröi.
María Poulaen,
börn, tengdabörn og barnabörn.
J