Tíminn - 26.09.1965, Side 11

SUNNUDAGUR 26. september 1965
TÍMINN
n
MORÐIÐ I HOLLINNI
GEORGES SIMENON
sem virðist vera talsverður stór-
lax í sínum bransa. Við síðustu
kosningar gaf hann nokkrar millj
ónir í flokksjóð ...
— Hvað hefur dóttir hans brot
ið af sér?
— Hann á enga dóttur.
— So%ur hans þá?
— Hann á engan son heldur.
Ráðherrann hefur ekki sagt hvern
ig þetta er í pottinn búið. En svo
virðist sem þessi náungi vilji tala
við þig persónulega og þess er
óskað að llt verði gert til að
koma.til móts við hann.
Maigret bærði varirnar svo að
var ekki mikill vandi að geta sér
til hvaða orð hann tautaði fyrir
munni sér.
— Fyrirgefðu gamli. Ég veit
líka þetta er leiðindamál. En
reyndu að leggja þig allan fram.
Við höfum sætt nógum ákúrum
upp á síðkastið.
Maigret staldraði við hjá Jósef
í biðstofunni.
— Þegar þessi Fumal kemur,
vísaðu honum þá beint inn til
mín.
— Þessi hvað?
— Fumal. Hann heitir það.
Nafn sem hann fyrir einhveja
tilviljun minnti hann á eitthvað.
Það minnti hann á eitt-
hvað óskemmtilegt en hann var
nógu áhyggjufullur fyrir þótt ekki
færi hann að grufla nánar út í
það.
— Er Aillevard mættur? spurði
hann í gættinni að herbergi liðs-
foringjans.
— Hann hefur ekki komið í
morgun.
— Veikur?
— Hann hefur ekki hringt.
Janvier var farinn að vinna,
með rautt og þrútið nef og grár
og gugginn að öðru leyti.
Hvernig hafa krakkarnir það?
— Liggur allt í flensunni, hvað
annað!
Fimm mínútum seinna var bar-
ið létt að dyrum og Jósef til-
kynnti:
— Herra Fumal.
Svipurinn bar þess vitni að
hann væri að láta út úr sér heldur
dónalegt orð.
— Setjist, urraði Maigret án
þess að líta á gestinn.
Svo leit hann upp og sá fyrir
sér spikfeitan og stórvaxinn karl-
hlunk sem tókst með naumind-
um að troða sér ofan í hæginda-
stólinn. Fumal starði spumaraug-
um á höfuðsmanninn eins og
hann byggist við ákveðnum við-
brögðum.
— Hvað er yður á höndum?
Mér er sagt að þér vilduð hitta
mig persónulega.
Það voru ekki nema örfáir
regndropar á hatti gestsins, hann
hlaut að hafa komið í bíl.
— Þekkirðu mig ekki?
— Nei.
— Hugsið yður um.
— Hef engan tíma.
— Ferdinand.
— Ferdinand hvaða?
Reynið nýju
Tempo
hlter-i
lígaretturnár
Tempo er með nýrri tegund af filter, sem veitir yður
meiri ánœgju, mildara og betra bragð.
Tempo eru framleiddar úr únrals tóbaki.
Tempo eru framleiddar af stœrstu sígarettu-
framleiðendum Bandaríkjanna.
r *
nyju
Tempo
filter-sígaretturnar
— Feiti Feddi . . . Búmm-
búmm!
Nú rifjaðist allt upp fyrir Mai-
gret og hann hafði haft á réttu að
standa áðan, minningarnar bundn
ar þessu nafni voru heldur ógeð-
felldar. Það var langt um liðiö,
í þorpskólanum í Saint Fiacre, í
bekknum sem fröken Chaigné
kenndi.
í þá daga hafði faðir Maigrets
verið ráðsmaður á búi hertogans
af Saint Fiacre. Ferdinand var
sonur slátrarans í Les Quatre-
Vents, smáþorpi í mílufjarlægð.
í hverjum bekk er alltaf dreng
ur á borð við hann, stærri en hin-
ir og feitari, gæddur einhverskon-
ar óheilbrigðri hreysti.
— Munið þér nú?
— Já.
— Hvernig finnst yður að sjá
mig aftur? Sjálfur vissi ég að þér
urðuð lögga, sá mynd af yður i
blöðunum. Annars þúuðumst við í
eina tíð.
— En ekki lengur, sagði höf-
uðsmaðurinn stuttaralega og
kveikti í pípunni.
— Eins og þér viljið. Hafið þér
lesið bréf ráðherrans?
— Nei.
— Yður hefur verið sagt frá
innihaldinu?
— Já.
— Þegar ég hugsa um það, við
höfum bara komi okkur sæmi-
lega báðir tveir. Hvor á sinn hátt
auðvitað. Pabbi minn var ekki
ráðsmaður hjá hertoga, hann var
ekki nema slátrari í smáþorpi.
Mér var vísað úr gagnfræðaskól
anum í Moulins þegar ég var fjórt
án ára . .
Hann var sannarlega ágengur
og frakkur og það ekki eingöngu
í viðmóti við Maigret. Hann var
sú manngerð sem notaði frekju bg
yfirgangssemi við hvern sem átti
í tilut.
— Hvað sem því líður. Óskar
sagði við mig í dag .. .
Óskar var innanríkisráðherr-
ann.
— ... farðu og finndu Mai-
gret úr því það er náunginn sem
þú vilt hitta og hann gerir allt
sem í hans valdi stendur að þókn-
ÖKUMENN ATHUGIÐ!
Þegar annað
Ijósið bilar .
nægir ekki að skipta
um það eitt!
Þá verða Ijósin
misiöfn!
SKIPTIE UM BÆÐI!
Jöfn lýsing eykur umferð
aröryggið!
Reykjavíkurdeild BFÖ.