Morgunblaðið - 08.03.1987, Blaðsíða 8

8 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. MARZ 1987
Þetta tekur nú enda eins og œtíð ... Ef stóri
Dani sýnir ekki stóíska ró, þá er vart að
búast við góðu, enda jafnvægið þar á bæ
fullkomið.
Eigandi hans er þekktur
breskur „poppari“, Chris
Amoo, einn af
frumkvöðlunum að stofnun
hljómsveitarinnar „The Real
Thing“. Samtals voru 15
þúsund hundar á sýningunni
af um eitt hundrað
tegundum. Meðal gesta var
íslenski hundaeigandinn og
ljósmyndarinn Ragnar
Sigurjónsson. Hann hefur
starfað við Hlýðniskólann á
Bala, Álftanesi, og á sjálfur
hund af Labrador-kyni.
Ragnar lánaði okkur
nokkrar af myndurn síniun
af sýningunni til birtingar.
Ragnar sagði, að á sýning-
unni hefði, auk hefðbund-
innar keppni um falle-
gustu og bestu hundana,
farið fram keppni í alls konar þraut-
um; hindrunarstökki o.fl. Þá hefðu
vinnuhundar sýnt listir sínar við að
finna og sækja hluti, svo sem rétt-
an“ klút af mörgum eins útlítandi.
Hafði hundunum aldrei brugðist
bogalistin, hversu svo sem reynt
var að rugla þá. í upphafí sýningar-
innar sýndu breskir lögregluhundar
vinnubrögð sin og sagði Ragnar að
það hefði verið stórkostlegt á að
horfa, og lítið eftirsóknarvert að
lenda í klóm og kjöftum þessara
þrautþjálfuðu varða laganna, en
þeir voru allir af Scheffer-kyni.
Aðspurður sagði Ragnar, að
hann hefði enga íslenska hunda séð
á Crufts, en vitað er að þeir eru til
í Englandi. Aftur á móti hefðu nor-
skir hundar, mjög líkir þeim
íslensku, verið þar. Sýningin stóð
yfír í fjóra daga og kvað Ragnar
nóg hafa verið að gera allan tímann.
Sér hefði fundist erfiðast að vera
einn á sýningunni og hafa engan
að tala við. Það hefði orðið til þess
að fólk leit hann homaugum, þegar
hann var farinn að dást að hundun-
um og kunnáttu þeirra í eintali við
sjálfan sig á íslensku. Eitt af því
sem Ragnar sagði eftirtektarvert á
svo stórri sýningu var, að sam-
Eigendur hófu furðulegustu tilfærslur, þegar
ljósmyndarar munduðu vélar sínar. Kannski ekki furða
þó sá fjórfætti láti tunguna lafa.
Með 15 þúsund eintökum af besta
vini mannsins á Crufts í London
komulagið milli hundanna virtist
einstaklega gott. Hann kvaðst aldr-
ei hafa orðið var við slagsmál, eini
óróinn hefði verið daginn sem Terri-
er-hundamir mættu á svæðið, en
þeir virtust nokkuð verr skapi fam-
ir en aðrir hundar.
Ragnar starfar við Hlýðniskólann
á Bala á Álftanesi, en hann er rek-
inn á vegum Hundaræktarfélags
íslands. Hann sagði aðspurður, að
íslenskir hundaeigendur væru eins
og vögguböm miðað við hundaeig-
enduma á Crufts. Hér væri því
margt ólært, en hann sagðist hafa
trú á því að hérlendis ættu eftir að
verða margar og góðar sýningar,
enda íslenskir hundaeigendur mjög
áhugasamir. Um þrjátíu hreinrækt-
aðar hundategundir eru nú taldar
hér á landi, en með hreinræktun
er átt við að forfeður hunds séu
sömu tegundar og það nokkuð langt
aftur í ættir. Orðið „bastarður" er
úr hundaríkinu. Það er kallaður
Gómaður með klóm
og kjafti. Líklega er
lífvænlegra að
komast ekki í kast
við þessa veðri laga
og réttar í
Bretaveldi.
bastarður, þegar hundategundir
hafa ruglað saman reitum í af-
kvæmi, ef svo má að orði komast.
Við forvitnuðumst svolítið um
Hlýðniskólann hjá Ragnari. Hverj-
um er þar kennt og hvað. Hann
Líklega er
hann af
refaættum
einhvers
staðar
lengst aftur
í, enda
virtist hann
greinilega
hafa
áhyggjur af
einhverju.
Ragnar ásamt hundi sínum, honum Kobba. Fullu
nafni heitir hann Jakob Frímann Magnússon, já, í
höfuðið á þeim eina sanna Stuðmanni.
Þegar maður er einn af 15 þúsund
og kannski minnstur, er gott að vita
af „mömmu" á réttum stað.
Ofsalega er gott að fá sér lúr og láta sig
dreyma um ferð út í óvissuna. St.
Bernharðshundar eru þekktari fyrir að vera
með víntunnu i bandi um hálsínn en
tuskusmekk. — Kannski að hann fari bara hjá
sér og þykist sofa.
Á EINNI stærstu
hundasýningingfu sem
haldin hefur verið, í Earls
Court í London um miðjan
febrúar sl., var hundur af
Afghan-kyni, Ch. Viscount
Grant, „Gable“, kosinn besti
hundur sýningarinnar.