Morgunblaðið - 19.05.1987, Blaðsíða 6

6 B
jHotflumblaftib /IÞRÓTTIR ÞRWJUDAGUR 19. MAÍ 1987
HOLM BERT FRIÐJÓN
Þegi þú!
Þú ræður engu hér!
KEPPNIN í 1. deild karla í knattspyrnu hefst á fimmtudaginn.
Sem fyrr hafa margir lagt hönd á plóginn til að árangur náist. í
hverju horni er skrafað um deiidina, spáð í spiiin. „Sérfræðing-
ar“ stilla upp liðunum og oftar en ekki heyrast raddir, sem skilja
ekkert í uppstillingu þjálfaranna. í tvo áratugi hefur Hólmbert
Friðjónsson verið á milli tannanna á þessum sjálfskipuðu „sér-
fræðingum", en þær raddir hafa þagnað í lok hvers keppnistíma-
bils, því Hólmbert hefur ávallt náð góðum árangri sem þjálfari
— yfirleitt mun betri en bjartsýnustu menn þorðu að vona í upp-
hafi tímabils. Áður en Hólmbert gerðist þjálfari lék hann með
meistaraflokki ÍBK í tíu ár og yngri flokkunum fyrir þann tíma.
Hólmbert ákvað að leggja stígvélin á hilluna í haust og því má
segja að hann sé nú í fyrsta skipti utan vallar í orðsins fyllstu
merkingu.
Síðan Hólmbert gerðist þjálfari
hefur hann markað sín sér-
stöku spor í deildina og erfitt er
að sjá keppnina fyrir án hans þátt-
_■■■■■ töku. Rödd hans
Steinþór hefur yfírgnæft aðr-
Guðbjartsson ar á vellinum,
skrífar dómarar hafa oft
þurft að þagga niður
í honum, leikmenn undir hans stjóm
hafa ekki alltaf verið honum sam-
mála, en Hólmbert hefur hvergi
haggast. En hvers vegna ákvað einn
farsælasti þjálfari 1. deildar að
venda kvæði sínu í kross og hvem-
ig finnst honum breytingin?
Afslappaður
„Við hjónin eigum 20 ára brúð-
kaupsafmæli 3. júní, ég hef þjálfað
meistaraflokkslið undanfarin 20 ár
og vanrækt fjölskylduna á sama
tíma og svo fékk ég aðvörun í fyrra
um að fara að slappa af, en þá
veiktist ég, fyrst og fremst vegna
of mikils álags. Þjálfarastarf á ís-
landi er mjög óheilbrigt og í raun
bijálað. Menn vinna mikið og lengi
fyrir utan þjálfunina og það segir
sig sjálft að fyrr eða síðar hlýtur
eitthvað að láta undan.
Það er rosalega þægilegt að vera
laus og eflaust hefði ég átt að
stoppa mikið fyrr. Þegar vinnu er
lokið fer ég bara heim. Þetta er
gífurlegur munur. Nú fer ég á völl-
inn, horfi afslappaður á úr fjarlægð
og læri eins og ég gerði, er ég
hætti að spila sjálfur. Það er besti
skólinn. Svo ætlum við í sumarfrí
í næsta mánuði, en það hefur fjöl-
skyldan ekki gert saman nema einu
sinni."
Dagmar Maríusdóttir tekur undir
orð eiginmannsins. „Það er svo
mikill draumur að hafa kallinn allt-
af heima og ná sambandi við hann.
Aður var hann alltaf með hugann
við boltann og það var orðið þannig
að ég spurði hann og svaraði sjálf!"
Þegiþúl
Lætin í kringum Hólmbert byrjuðu,
þegar hann hóf að leika í meistara-
flokki, 15 ára gamall. Andstæðing-
amir kærðu, sögðu hann of- ungan,
en ÍBK vann málið. Þá vom settar
reglur um að leikmenn yrðu að
vera orðnir 16 ára til að spila í
meistaraflokki.
Hólmbert endaði ferilinn sem ís-
landsmeistari með ÍBK 1964.
Margir draga þá ályktun að hann
hljóti að hafa verið harður spilari
vegna vasklegrar framgöngu hans
í þjálfuninni, en Hólmbert þvertekur
fýrir það. „Ég var frekar rólegur
og linur, en engu að síður var ég
einu sinni rekinn útaf og það var
fyrir misskilning. Þetta var í leik
KFK og UMFK 1963, hörkuleik
eins og þeir voru alltaf á milli þess-
ara félaga. Við Siggi Alberts vomm
eitthvað að kljást og ég sagði:„Þegi
þú! Þú ræður engu hér.“ I því kom
Grétar Norðfjörð dómari aðvífandi,
hélt að talað væri til sín og rak
mig af velli! Þá vom malarvellirnir
strikaðir með salti og salthaugar
fyrir utan. Áhorfendur hreinlega
trylltust og grýttu Grétar, stráðu
yfir hann salti, hann sleit leiknum
og þurfti að hverfa á braut í lögre-
glufylgd." Hólmbert hlær innilega
þegar hann rifjar þetta atvik upp
og fer ekki á milli mála að ýmislegt
SIGÞÓR SIGURJÓNSSON UM HÓLMBERT:
fV
Það hefuraidrej
varW lognmoila (kringum
Hólmbert og maður sofnaðl
ekkart á bakknum hjá honum.
Ég haf akkl unnlð mað sam-
vtskusamari mannl og þó
ófærAln væri slík að anglnn
kæmlst foróa slnna, var hann
ætið mættur á æflngu. Hann
bafði sfnar skoðanlr og við
vorum ekkl alltaf sammmála,
en hann náðl árangri og það
er það sam sklptir máli.“
annað, mun skemmtilegra, kemur
upp í hugann við tilhugsunina.
Hann réð sem leikmaður og sem
þjálfari var það hann, sem valdið
hafði.
Slys
Hólmbert ætlaði sér aldrei að verða
þjálfari í 1. deild. „Það var slys.
Eg hafði þjálfað yngri fiokka ÍBK
frá því að ég var unglingur og síðar
hjá UMFK, þegar ég var þar fram-
kvæmdastjóri, þannig að ég var
vanur þjálfun, en meistaraflokks-
þjálfunin var slys. Reynir Karlsson
var þjálfari Keflavíkurliðsins 1968
og ég var vallarstjóri í Keflavík.
Stundum vantaði menn á æfingar
og Reynir fékk mig til að vera með
til að fylla upp í. Liðið var gott,
spilaði góðan bolta og átti leikina,
en tapaði jrfirleitt — ekkert gekk
upp. Nú, það er fundað um málið
og ég var á fundinum þar sem ég
var tengdur liðinu og túlkaði mína
skoðun. Hún var sú að leikmenn
spiluðu fyrir sjálfan sig, vildu sýna
hvað þeir voru miklar stjömur, en
léku ekki fyrir liðið. Næsta ár var
einhver uppstokkun og Keflavík
fékk ekki þjálfara. Leikmenn fóru
þá fram á að ég yrði þjálfari og ég
hef verið í þessu síðan."
Undir stjóm Hólmberts varð ÍBK
íslandsmeistari 1969 og hann telur
að það hafi verið jafnsterkasta lið-
ið, sem hann hefur þjálfað. Hann
færði Einar Gunnarsson úr mið-
herjastöðunni og lét hann leika sem
miðvörð, ákvörðun sem olli fjaðra-
foki, en Einar varð einn besti
vamarmaður íslands, fór strax í
landsliðið og lék 20 landsleiki.
Hólmbert hafði sína skoðun, hann
þorði og þegar hann lítur yfir farinn
veg, er hann einna ánægðastur með
þetta framtak.
Taugamar hjá fðlögunum
Hólmbert byijaði og endaði að sinni
þjálfaraferilinn hjá Keflavík, en
þjálfaði einnig Ármann, Njarðvík,
Víði, Fram og KR þess á milli, alls
staðar staðið sig með prýði og ver-
ið vel liðinn. En hvar hefur hann
kunnað best við sig?
„Þetta er erfið spuming." Hólmbert
hugsar sig um, en síðan stendur
ekki á svarinu. „ Mér hefur fallið
best að vinna hjá Fram og KR. Hjá
þessum félögum eru vinnubrögðin
styrkari en hjá öðmm, fæturnir em
stærri og breiðari, starfið kraft-
meira og félögin bifast ekki, hrisst-
ast ekki, þó eitthvað á bjáti.
ótrúlegur fjöldi manna stendur að
baki, en hjá öðmm félögum, sem
ÁSGEIR ELlASSON UM HÓLMBERT:
„Það vargottaðæfa
hjá honum, hann er sanngjam,
vlnnur vel og þægllegur f allri
umgengnl. Það er mlkll efUrsjá
af honumúrdelldlnnl, enóg
vona að hann koml fflefldur
afturtlllelks.
ég þekki til, em meiri sveiflur í
starfinu.“
Dagmar vill hins vegar ekki draga
félögin í dilka. „Ég hef alls staðar
fundið fyrir heilnæmu lofti og mér
þykir vænt um allt og alla hjá öllum
þessum félögum. Þetta hefur verið
ógleymanlegur tími, sem ég hefði
ekki viljað missa af. Húmorinn í
fótboltanum er svo yndislegur. Ég
hef taugar til allra þessara félaga