Morgunblaðið - 19.05.1987, Blaðsíða 7

/ÍÞRÓTTIR þrsxjudagur 19. maí 1987
B 7
S S O N
og finn til, þegar þeim gengur illa.
Helst vildi ég hafa þetta eins og í
fegurðasamkeppni — hvað svo sem
segja má um þær— þar sem engin
fellur. En það er ekki hægt í fót-
bolta, því miður."
Hólmbert sá þrjá úrslitaleiki á
dögunum, þar sem KR, Keflavík
og Fram töpuðu. „Ég átti ægilega
erfitt með mig, var oft alveg að því
kominn að kalla á „mína“ menn,
gera ekki þetta heldur hitt. Svo
bara allt í einu áttaði ég mig á því
að ég var venjulegur áhorfandi uppi
í stúku. Það er allt öðruvísi að vera
uppi á pöllum, en taugarnar eru svo
sannarlega hjá félögunum."
Undir þessi orð geta allir, sem
með honum hafa starfað, tekið und-
ir. Þegar Hólmbert tók við KR-
liðinu var fyrsti æfingaleikurinn við
Fram, þar sem hann hafði verið
áður í þtjú ár. KR-ingarnir voru
mun ákveðnari, Hólmbert gleymdi
sér og öskraði: „Hvað er að ykkur
Hólmbert
Friðjónsson
fæddist 11. mars 1941.
Hann er kvæntur Dagmar
Maríusdóttur og eiga þau
þijú börn. Hólmbert er einn
reyndasti knattspymuþjálf-
ari á íslandi og hefur náð
góðum árangri með öll lið,
sem hann hefur þjálfað.
Helstu titlar: íslandsmeist-
ari sem leikmaður með ÍBK
1964 og sem þjálfari 1969,
bikarmeistari með Fram
1979 og 1980. Hólmbert
hefur nú Iagt skóna á hill-
una eftir 20 ára farsælt
þjálfarastarf í meistara-
flokki.
vera í sama klassa og aðrar þjóðir,
verður knattspyrnan að fá meira
fjármagn. Félögin verða að sýna
klæmar til að fá sinn skerf af
kökunni.
Erlend félagslið leita eftir hráefni
úti um allan heim, en það getum
við ekki og erum ekki samkeppnis-
færir, fyrr en hálfatvinnumennska
verður viðurkennd. Hráefni á ís-
landi er takmarkað og það besta
er keypt úr landi. Ef ekki, þá safn-
ast það fyrir hjá best reknu félögun-
um innanlands og ef fer sem horfír,
verða fá lið allsráðandi hér á landi
innan fárra ára.“
Ekki nógu fínn þjálfari
Hólmbert hefur verið eftirsóttur
þjálfari og í gegnum árin hefur
nafn hans stundum verið nefnt í
sambandi við landsliðið. Fyrir
nokkrum árum sagði hann að eins
og málum var þá háttað væri staða
landsliðsþjálfara ekki eftirsóknar-
EYJÓLFUR BERGÞÓRSSON UM HÓLMBERT:
„Hólmbertgerir
aidrei uppámilli mannaog
er samkvsMnur sjélfum aér.
Hann er aamviskusamur,
áhugasamur, harður en elsku-
legur og það er eitthvað, sem
gerir það að verkum, að öllum
likar vel við hann.“
í fríi og löngunin í dag er ekki
sterk, en maður á aldrei að segja
aldrei."
Af nóguaðtaka
Mikið ijör hefur fylgt Hólmberti og
leikmenn hans sem aðrir hafa
gleymt puðinu og stritinu vegna
skemmtilegu atvikanna. Ekki er
hægt að tíunda allar sögumar, en
í faðmi fjölskyldunnar
Hólmbert hefur að eigin sögn vanrækt
flölskylduna alla tíð, en nú verður
breyting á. Þau sjá fram á meiri sam-
veru og ætla í fn' saman í sumar. Á
myndinni til vinstri eru frá vinstri
Ásgerður María 15 ára, Maríus Garð-
ar 7 ára, Dagmar, Hólmbert og Friðjón
Öm 17 ára.
Hólmbert hefur gefið knattspymunni
mikið og Dagmar hefur ekki látið sitt
eftir liggja. Félögin kunna að meta
það starf og á myndinni fyrir ofan em
hjónin við gripi, sem ÍBK, Fram og
KR hafa geflð þeim, gripi sem tengja
þau föstum böndum við liðin.
verð fyrir metnaðarfullan þjálfara.
Hefur Hólmbert áhuga á að taka
við landsliðinu eða er hann alveg
hættur að hugsa um þjálfun?
„Mér hefur alltaf fundist vera mik-
ið skrum í kringum KSI og ég kem
aldrei til með að þjálfa landsliðið,
því ég er ekki nógu fínn þjálfari til
þess í augum KSÍ-manna. Hvort
ég eigi eftir að þjálfa félagslið aftur
— ég get ekki og vil ekki svara
þessu. Það er svo þægilegt að vera
GUÐNI KJARTANSSON UM HÓLMBERT:
„Dugnaðurinn
og viljlnn er einstakur. Hann
var haröur viö okkur, hafAI
slnar skoðanlr, stóö viö þaar
og náM árangri. Ég held aö
Hólmbert hafi ekki sagt sltt
síöasta orð og eigl eftiraö
komaafturi 1.deild.u
Morgunblaöið/Þorkell
hvaða atvik er honum efst í huga?
„I flestum sögunum er ég svarti
sauðurinn, sá sem gerir allar vit-
leysurnar. Sumar eru orðnar ansi
breyttar og ég vil nota tækifærið
og leiðrétta Gústa vin minn, en
hann sagði í viðtali að ég hefði
gleymt dúfum í skottinu á bílnum
í viku. Staðreyndin er sú að morgun
einn þurfti ég að fara með nokkrar
dúfur bæjarleið og setti þær í skott-
ið. Það var eitthvað mikið að gera
þennan dag og það er rétt, ég
gleymdi dúfunum. En ég þurfti að
setja drasl í skottið seinna um dag-
inn og þá sá ég hveiju ég hafði
gleymt."
Dúfnaræktin hefur verið helsta
áhugamál Hólmberts fyrir utan
boltann, dúfumar hafa gefið honum
mikið, en nýlega kom í ljós að hann
hefur ofnæmi fyrir þeim og verður
því að láta þær fara. Þetta er greini-
lega viðkvæmt mál og við förum
ekki meira út í þá sálma.
Hólmbert hlær hins vegar dátt,
þegar minnst er á bílamál. Ifyrir
nokkrum árum átti hann gamlan,
riðgulan amerískan bíl, sem skar
sig úr og auðvelt var að fínna, en
það er erfiðara með nýja bílinn.
Oftar en ekki hefur hann sópað
snjó af sínum, ekið í vinnuna, skot-
ist inn, út aftur og byijað að sópa
af næsta bíl. „Þeir eru svo helvíti
líkir, þessir bflar. En þetta er sak-
laust. Verra var það, þegar ég festi
bíllykilinn minn í öðrum bfl og allt
stóð fast. Ég var svekktur eftir inn-
anhúss leik, gekk að næsta bíl og
startaði. Eitthvað tók hann við sér,
en gekk ekki og sem ég bölsótast
verður mér litið til hliðar og sé
appelsínubörk. Þá vissi ég að þetta
var ekki minn bíll, því ég borða
ekki appelsínur!"
Framarar, reynið að drattast úr
sporunum, við verðum að vinna
þennan leik!“
íþróttahreyfingin svelt
Hólmbert sættir sig ekki við meðal-
mennskuna, en segir að til að ná
lengra á alþjóðlegum vettvangi,
verði aukið fjármagn að koma til
félaganna og leikmannanna.
„Keppnistímabilið er allt of stutt
og því þurfum við að leika marga
leiki á fáum dögum. Það raskar
allri þjálfun og uppbyggingu, þetta
er bull. Veðurs vegna þurfum við
hugsanlega að fá yfirbyggða velli,
skýli, þar sem hægt væri að draga
þakið frá. Ríkið sveltir íþróttahreyf-
inguna, menningargildið er van-
metið. Á sama tíma er hlaðið undir
leikara, rithöfunda, listamenn,
skákmenn — þetta eru atvinnu-
menn. Forystumenn félaganna eru
ekki nógu kröfuharðir gagnvart
ríkisvaldinu, en ef við ætlum að