Morgunblaðið - 23.06.1987, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 1987
NÝTT SÍMANÚMER
Frá 22. júní hefir konsúlatið fengið
nýtt símanúmer
62 30 42
Símatími er milli kl. 11.Oö og 12.00
þriðjudaga og fimmtudaga.
Aðalræðismaður Ítalíu á íslandi,
Ragnar Borg.
STENST
STRÖNGUSTU
KRÖFUR
OG
ENDIST
ÓTRÚLEGA
LENGI
ÞOL er einstök þakmálning, sem ver
þökin betur gegn veðri og vindum.
I nýja litakortinu okkar getur þú valið úr
24 litum. Veldu ÞOLá þakið.
Þol gegn veðri og vindum
Skáksamband íslands
- risiábrauðfótum
eftirÞráin
Guðmundsson
Það mun ekki fjarri sanni, að
skákin sé orðin eins konar þjóðar-
íþrótt íslendinga, svo mikið er
a.m.k. víst, að þjóðin er ákaflega
stolt af skákmeisturum sínum þeg-
ar vel gengur. Á seinustu misserum
hefur oft verið ástæða til að fagna
góðum sigrum, og má þar minnast
hins frábæra árangurs í Dubai,
ágæts árangurs á alþjóðlegum mót-
um, Norðurlandamótum skólaskák-
ar og nú seinast heimsmeistaratitils
Hannesar Hlífars Stefánssonar.
Óhætt er að fullyrða að aldrei höf-
um við átt jafnmarga unga og
upprennandi skákmeistara og nú,
unga pilta, sem þegar eru farnir
að etja kappi við stórmeistara okkar
og munu setja æ meiri svip á
skáklífið á næstu árum, verði þeim
sköpuð skilyrði til að þroskast og
vaxa skáklega.
Ekki mun íslenska skákmenn né
forystumenn skákhreyfingarinnar
skorta verkefni á næsta starfsári
nýkjörinnar stjómar Skáksambands
„Tilgangur þessa pistils
er í raun að benda vel-
unnurum skákarinnar á
þennan vanda og leita
ráða, ef einhver snill-
ingur í þeirra hópi
lumaði á „patent-
lausn“.“
ings fremur en að veita hann.
Skáksamband íslands er því á
krossgötum, risinn með brauð-
fæturna rís ekki öllu lengur
undir eigin þyngd.
Vegna einstaks velvilja fólks um
land allt, jafnt einstaklinga sem
forsvarsmanna fyrirtækja og sveit-
arfélaga, hefur tekist að halda
„risanum" gangandi til þessa, en
með ört vaxandi verkefnum nægir
stuðningur betlistafsins ekki einn
sér — með öðrum orðum: Skáksam-
band íslands þarfnast fastra
tekjustofna til að byggja starf
sitt á. Það verður m.a. að vera
Þá er reyndar ekki sjálfgefíð, að
opinberir aðilar eigi að halda skák-
hreyfíngunni uppi. Hugnanlegra
væri að fá með fulltingi þeirra að-
stöðu til sjálfstæðrar tekjuöflunar
og á ég þá ekki við eitt happdrætt-
ið enn, af þeim er þegar yfrið nóg.
Fyrr í þessum pistli minntist ég
á ótrúlega velvild einstaklinga og
forráðamanna fyrirtækja, smárra
sem stórra, og vil ég nota tækifær-
ið til að þakka þeim stuðninginn
fyrr og síðar. Það er víst, að enn
um sinn þarf skákhreyfíngin á
stuðningi þeirra að halda. Ein er
sú hugmynd, sem skáksambands-
menn hafa verið að gæla við, en
sú er amerísk. Þar er til sjóður, sem
heitir American Chess Fund, skák-
sjóður, sem fyrirtæki og einstakl-
ingar ijármagna. Sjóðurinn hefur
sjálfstæða stjóm. Úr honum er veitt
fé til vissra verkefna skákhreyfíng-
arinnar, þegar um er sótt. Væri
ekki hægt að stofna „íslenska
skáksjóðinn" með árlegu framlagi
t.d. bankanna og annarra fyrir-
tækja og einstaklinga, sem vildu
efla íslenskt skáklíf?
Íslenska ólympiuliðið í skák eftir heimkomuna frá Dubai í boði menntamálaráðherra. Greinarhöfundur
lengst til hægri.
íslands. Verkefnin eru æði mörg
og stór — Skákþing Norðurlanda
nú í sumar, Landsliðskeppni ís-
landsþingsins á Akureyri í haust,
Átta landa keppnin, Evrópumeist-
aramót landsliða í desember á
Mallorca, en það er ný keppni, sem
haldin verður það ár sem ekki er
Ólympíumót, 13. Reykjavíkurskák-
mótið, Millisvæðamót í Ungveija-
landi í júlí, þar sem Jóhann
Hjartarson teflir, heims- og Evrópu-
meistaramót ungmenna, Lands-
keppni við Færeyinga, unglinga-
landskeppni við Collins-hópinn,
Norðurlandamót skólaskákar,
deildakeppnin auk allra þeirra móta
sem SÍ hefur milligöngu um að
senda keppendur á og styrkir.
Þetta er allt mjög ánægjulegt og
ber mikilli grósku vitni — hitt er
aftur á fárra vitorði, að Skák-
samband íslands, sem eru að vísu
virt samtök, og qjóta velvilja, er
risi á brauðfótum, sem sívaxandi
kröfur eru gerðar til, en fastir
tekjustofnar eru nær engir til
að spila úr. Þetta er mikið áhyggju-
efni þeirra sem eldurinn brennur
á, og veldur því m.a. að æ erfiðara
reynist að fá menn til forystu í
skákhreyfíngunni, enda um að ræða
ólaunuð og oft vanþakklát störf í
öllum tómstundum, sem gefast frá
brauðstritinu.
Taflfélögin, sem mynda Skák-
samband Islands, eru fá og með
einni eða tveim undantekningum
smá og fíárvana og þarfnast stuðn-
hægt að ráða framkvæmdastjóra í
fullt starf til að sinna þeim mörgu
verkefnum sem til falla.
Tilgangur þessa pistils er í raun
að benda velunnurum skákarinnar
á þennan vanda og leita ráða, ef
einhver snillingur í þeirra hópi lum-
aði á „patentlausn".
Því er ekki að leyna, að ýmislegt
hefur borið á góma í þessu sam-
bandi. Séu t.d. bomar saman hinar
föstu tekjur íþróttahreyfíngarinnar
og tekjur SÍ hrökkva menn illilega
við, og er íþróttahreyfíngin þó sjálf-
sagt ekki ofsæl af sínu. Getraunir
og Lottó hafa engu skilað skák-
hreyfíngunni, skák var ekki talin
til íþrótta er SÍ sótti um aðild að
getraununum endur fyrir löngu og
Lottóið sigldi illu heilli úr höfn án
aðildar Skáksambandsins, en t.d. 3
milljónir á ári eða örfá prósent af
hagnaði Lottósins, gerðu hér gæfu-
muninn. Lögin um Lottóið verða
væntanlega ekki endurskoðuð,
eða hvað?
Á fjárlögum er hlutur SÍ rýr
miðað við fyrmefnda hreyfingu (kr.
450.000, en það em einu föstu tekj-
ur SÍ), og þó skal framlag opinberra
aðila ekki vanþakkað. Forráðamenn
ríkis og borgar hafa ætíð brugðist
vel við óskum um sérstakar fjárveit-
ingar, þegar mikið hefur legið við,
og laun stórmeistara okkar eru öf-
undarefni í skákheiminum, en það
fé rennur ekki til rekstrar Skáksam-
bandsins og er ekki umræðuefni
þessa pistils.
Mál er að linni — og þó! Ein
hugmynd að fjáröflun er svo aðlað-
andi, að hún verður að komast á
prent. Hvemig væri að Visa- og/eða
Euro-korthafar stofnuðu Skák-
menntasjóð með 5 eða 10 kr.
framlagi á mánuði (60—120 kr. á
ári), sem yrði stimplað við hveija
mánaðarlegu útskrift? Stjóm sjóðs-
ins yrði í höndum korthafa. Að
sjálfsögðu er hér ekki verið að segja
téðum korthöfum fyrir verkum og
væntanlega em ýmis formsatriði,
sem þyrfti að huga vel að, en hug-
myndinni er hér með komið á
framfæri, ef einhveijir, sem áhrif
hafa á þessu sviði, vildu athuga
málið.
Að lokum má geta auðveldustu
leiðarinnar til hjálpar „risanum á
brauðfótum", en sú er að setja hann
í megmn og létta þunganum af
ganglimunum, hætta umsvifum og
þátttöku í alþjóðlegu skáksam-
starfí. Hefur það annars nokkurt
gildi að vera í hópi virtustu skák-
þjóða heims — er skákin ekki bara
fáfengilegur leikur, stenst íþrótt
hugans nokkum samanburð við t.d.
íþróttir handa og fóta?
Sé „megrunarleiðin" sú sem fara
skal, vora skrif þessi óþörf og sjálf-
sagt að biðja forláts á framhleypn-
inni.
Höfundur er forseti Skáksam-
bands íslands.