Morgunblaðið - 20.09.1987, Blaðsíða 1

JltaQgttiilPffiMfe
PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS SUNNUDAGUR 20. SEPTEMBER 1987
Gmla rnm krn
Bundinn er sá sem
barnsins gætir segir
einhversstaðar. Nú
brennur þessi
staðreynd af öllum
sínum þunga á
mörgu fólki. Það
hefur lengi verið
erfitt að koma
bömumfyrirí
gæslu meðan
foreidrar þeirra eða
aðrir forráðamenn
hafa stundað vinnu
utan heimilis en
sjaldan hefur
ástandið þó verið
uggvænlegra en í
dag. Hér áður töldu
menn það allra
meina bót að byggja
barnaheimili. Töldu
víst að þegar
barnaheimili væru
komin yrði ailt í
himnalagi eða
allténd myndi það
ástand nálgast. En
svo einfalt er þetta
ekki.
Mál málanna
fyrir ungl
fólk í dag
Ljósm:t>orkell/Morgunblaðið
Ný barnaheimili hafa verið
byggð en þá bregður svo við
að ekki fæst nægilega margt
starfsfólk til að starfa á þeim
svo mönnum hefur verið
nauðugur einn kostur að loka
ýmsum deildum
bamaheimilanna vegna skorts
Á sama tíma er líka erfítt að
dagvistun í heimahúsum og
jafnframt er alltaf að verða fágætara að ömmur,
afar og aðrir ættingjar séu heimavinnandi og geti
hlaupið undir bagga með ungum flöldskyldum á
þann veg að gæta bama. Á sama tíma er það
flestra manna mál að fjöldskyldur komist illa af
á starfsmönnum.
koma bömum í
án þess að báðir foreldrar vinni úti og þaðan af
síður geti einstæðir foreldrar verið heima hjá
bömum sínum. Mikið hefur líka að undanförnu
verið skrifað um mishöndlun barna af ýmsu tagi
og kynferðisafbrotamál gagnvart bömum hafa
verið í brennidepli. Slík mál ýta undir tortryggni
fólks gagnvart ókunnugum og valda því að fólki
er ver við en áður að láta böm sín í hendur
ókunnugs fólks hvort sem er í dagvistun eða
sólarhringsvistun.
Sé til lengri tíma litið er ljóst að ekki er útlit
fyrir að konumar fari inn á heimilin aftur, jafnvel
þó þær gjarnan vildu. Sú staðreynd blasir við að
æ færri fæðast en gömlu fólki fjölgar. Þessarar
þróunar er fyrir nokkm farið að gæta, af þessu
leiðir að æ færra ungt fólk kemur starfa nú og á
næstu ámm, færri verða á barneignaraldri og fólk
eignast jafnframt færri böm en áður var. Það er
því ekki annað að sjá en full þörf verði fyrir allar
vinnandi hendur eigi að takast að sinna
framleiðslustörfum og verðmætasköpun jafnframt
því að hlynna að gömlu fólki og bömum. Sé alls
þessa gætt er augljóst að ungar konur geta tæpast
leyft sér á næstu ámm og áratugum að sitja heima
við bamagæslu, þær verða að leggja sitt af mörkum
til að dæmið gangi upp eins og sagt er.
Sjá bls. 6-7b.