Morgunblaðið - 10.04.1988, Blaðsíða 1

peor ttíTQA fir í77Tr>A<TTil/fMTTD mrlA T<TMTTr>frr>w
fltagMiiMMttfr
B
SUNNUDAGUR 10. APRIL 1988
BLAÐ
!
ViÖtal við Onnu
Þorsteinsdóttur,
prestsfrú
í Heydölum
í nœr 40 ár
TEXTI: ELÍN PÁLMADÓTTIR
Þegar nefndir eru Heydalir, vakna gjaman hugartengsl við
sálmaskáldið sr. Einars Sigurðsson, sem var þar prestur um
1600 og minnir enn á sig á hveijum jólum með Maríuvísunum
ljúfu. En Heydalir í Breiðdal vom um aldir með bestu presta-
köllum landsins og þar jafnan stórbú. Á þessum stað hefur
Anna Þorsteinsdóttir verið húsfreyja og prestsfrú í nær 40 ár,
en flutti með manni sínum séra Kristni Hóseassyni til Reykjavík-
ur í fyrra að afloknum löngum starfsferli. Á árunum sem þau
hjón sátu Heydali hafa ekki orðið svo litlar breytingar á búsetu
og lifnaðarháttum í Breiðdal. M.a. hefur risið þar heilt kaup-
tún, Breiðdalsvík, þar sem nánast ekkert var fyrir. Þessar breyt-
ingar hefur húsfreyjan í Heydöium lifað. Hún hefur séð nýja
kirkju reista þar og nýtt prestseturshús og í námunda gmnn-
skóla á Staðarborg, þar sem hún kenndi um árabil. Fyrr hafði
blaðamaður á ferð fyrir austan leitað til hennar um upplýsing-
ar um sveitina og greip svo tækifærið til að ræða við þessa
fróðu konu þegar hún var komin í námunda við okkur hér á
Morgunblaðinu.
Anna Þorsteinsdóttir var
ekki ókunnug í sveitinni
þegar sr. Kristni manni
hennar var veitt Heyd-
alabrauð 1947 og þau
fluttu austur, eftir að hann hafði
þjónað Hrafnseyrarprestakalli í
Amarfirði í eitt ár. Þau eru bæði
fædd og uppalin fyrir austan, sr.
Kristinn fæddur í Höskuldsstaðas-
eli í Breiðdal en hún í Stöðvarfirði.
Guðríður móðir hannar var dóttir
sr. Guttorms Vigfússonar, prófasts
í Stöð í Stöðvarfirði, sem er örstutt
frá Óseyri þar sem foreldrar hennar
bjuggu. Faðir hennar var Þorsteinn
Þorsteinsson Mýrmann, útvegs-
bóndi og borgari þar. I sveitinni
voru þá þijú heimili fyrir botni
fjarðarins. Stöð með tvíbýli og Ós-
eyri, en önnur þijú á suðurbyggð,
Heyklif, Kambar og Hvalnes. Á
þessum bæjum var farkennsla, en
svo vildi til að á þessum 7 heimilum
voru aðeins skólaskyld tvö systkinin
á Óseyri, svo gripið var til þess
ráðs að stytta kennslutímann um
einn mánuð úr tveimur og fá kenn-
ara á heimilinu sjálfu, sem ekki
breytti þá miklu fyrir bömin. Anna
segir mér að samtals hafí hún því
aldrei fengið nema tveggja mánaða
kennslu hjá því opinbera. Það er
fróðlegt að heyra hjá Önnu hvemig
unglingar reyndu að afla sér mennt-
unar við slík skilyrði.
„Krakkamir í þorpinu fengu sex
mánaða skóla og við áttum að taka
próf með þeim. En þangað var
klukkustundar gangur og of langt
á vetmm. Ég man vel þegar við
SJÁ NÆSTU SÍÐU
Heydalir. Þar var byggt nýtt prestseturshús og ný kirkja meðan sr.
Kristinn og Anna voru þar.