Morgunblaðið - 29.05.1988, Page 8

8 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. MAI 1988
Guðrún og Halldór og reiðhestarnir Þráður og Vafi.
Ánægjan yfir lömbunum leyndi sér ekki.
Heimilisfólkið í Hruna og tíkin Embla. Guðrún og Halldór með börnum sínum Bjarka Gunnari og Nönnu
Hlín og bamfóstrunni Lindu Dögg undir ldettunum í Hruna.
* " W±;.- Ávy'' ' ‘
1
fv 1 k-jfcíf;
E '.ir
koma upp nytjaskógi í landi Hruna
því gróður þrífst vel hér. Ég vil
rækta mitt eigið grænmeti og nota
náttúrulegan áburð af því að ég vil
vita hvað ég borða. Fólk er farið
að hugsa meira um þessa hluti. Til
dæmis eru eggin úr haughænunum
hennar Guðrúnar allt öðruvísi en
egg úr eggjabúum. Af þeim er allt
annað bragð.“
Gott að geta gripið í verk
—Hvernig á það saman að sinna
prestsstörfum og stunda búskap?
„Það á mjög vel saman. Maður
sér hlutina í öðru samhengi og allt
verður þetta meiri heild þegar hægt
er að sjá mannin sem hluta af nátt-
úrunni. Það er mikil lífsnautn að
vera prestur á svona stað og hafa
greiðan aðgang að dýrum og nátt-
úrunni. Prestsstarfið felur í sér
vinnu við skrifborð innan dyra og
mannleg samskipti. Mér þykir því
gott að geta gripið í verk. Þetta á
betur við mig en að vera bundinn
inni á skrifstofu, þó það geti verið
ágætt með.“
— Ykkur virðist líka lífið hér?
„Já, okkur þykir gott að vera
hér. Hér í Hrunamannahreppi er
mikil uppsveifla, sem er óvenjulegt
til sveita um þessar mundir. Nú er
meira að segja svo komið að hús-
næðisskortur er á Flúðum. Þar eru
nokkrar verksmiðjur auk gróður-
húsa, verslunar og ferðamanna-
þjónustu. Hér er því nóg að starfa
fyrir íbúa hreppsins sem eru tæp-
lega 600.
Sveitungamir hafa tekið okkur
vel og við höfum kynnst fjölda fólks.
Preststarf í sveit býður upp á mikil
samskipti við fólk, jafnvel meiri en
í bæjum. Karlamir segja reyndar
að við séum farin að hrósa Hmna-
mannahreppi svo mikið að við séum
nærri því verri en Hreppamenn
sjálfir."
Nú er liðið eitt og hálft ár frá
því að þau komu að Hmna. Guðrún
segir breytinguna gífurlega. „Hér
finn ég miklu meira fyrir árstíða-
breytingunum og tek eftir öllum
breytingum í náttúmnni sem ég
gerði ekki þegar við bjuggum í
Reykjavík."
„Hér sjáum við fallegan fjalla-
hring en áður sáum við út í næstu
blokk,“ bætir Halldór við.
Hann heldur áfram: „Við emm
mjög sátt við þessa tilveru. Mynstr-
ið í Reykjavík var orðið mjög þreyt-
andi. Við unnum bæði úti og dagur-
inn byrjaði á því að koma bömunum
fyrir og setjast svo inn á skrifstofu
og sitja þar allan daginn. Þetta var
lítið heillavænlegt fyrir fjölskyldu-
lífið.“
Kom í opinbera heimsókn
í Hreppana með Vigdísi
Eftir að Halldór lauk guðfræði-
prófínu lagði hann stund á háskóla-
nám í fjölmiðlafræði í Bandaríkjun-
um og starfaði um tíma sem blaða-
maður og útvarpsmaður. Hann
sagði að raunar væri fjölmiðlastarf-
ið og prestsstarfíð alls ekki svo ólíkt
eins og margir héldu. Fréttamaður-
inn kemur upplýsingum á fram-
færi, en presturinn boðskap. Hann
sagðist hafa farið út í fjölmiðlanám-
ið einmitt til þess að geta komið
boðskapnum betur til skila.
Sumir urðu undrandi þegar Hail-
dór ákvað að sækja um sveita-
prestakall. Flestir muna eftir Hall-
dóri er hann var forsetaritari um
rúmlega fímm ára skeið. Mynd af
honum komst meðal annars í heims-
pressuna þegar hann tók á móti
Gorbatsjov fyrir hönd forsetans er
hann kom hingað á leiðtogafundinn
í október 1986.
„Ég hafði líka gaman af starfínu
sem forsetaritari," sagði Halldór.
„Við kynntumst mörgum í gegnum
starfíð sem við höldum ennþá sam-
bandi við. Þá eru ferðimar ofarlega
í huga, sérstaklega innanlandsferð-
imar. Utanlandsferðimar voru í
býsna föstum skorðum og gafst
sjaldan tækifæri til að skoða sig
almennilega um. Aftur á móti sá
maður mikið af landinu þegar for-
setinn ferðaðist innanlands. Við
komum einu sinni í opinbera heim-
sókn hingað í sveitina með Vigdísi
forseta. Þá gmnaði okkur auðvitað
ekki að við ættum eftir að eiga
heima hér.“
Ætlaði að verða
sveitaprestur
„En ég hafði alltaf ætlað mér
að fara út í prestskap og hafði
meiri áhuga á að starfa í sveit þar
sem starfíð er fjölbreytilegra að
mínum dómi. í sveitinni er maður
ekki bara „helgitæknir", sem sér
um kirkjulegar athafnir, eins og
einn starfsbróðir minn orðaði það.
Presturinn tekur meiri þátt í störf-
um fólksins og verður eðlilegur hluti
af daglegu lífí þess. Það er útilokað
fyrir presta í stórum prestaköllum
eins og sums staðar í Reykjavík að
kynnast öllum.
Hrunakirkja
Bjarki og Embla á góðri stund.