Morgunblaðið - 02.03.1990, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. MARZ 1990
„LÚtta /rjig [/ittx. e.f þú þarft e. 'mhi/ern.
■íi/na. cc góéum verjanc/cL c*é ha/a/a..''

Ast er ...
... að sýna viðkvæmni.
TM Reg. U.S. Pat Otf —all rights reserved
© 1990 Los Angeles Times Syndicate
Blekkingar varðandi
íslenskan landbúnað
Til Velvakanda.
Flestir munu nú orðnir hundleið-
ir á ýkjum af ágæti íslensks dilka-
kjöts ásamt fleiri staðleysum varð-
andi íslenskan landbúnað. Margir
útlendingar, sem dvalist hafa lang-
dvölum hér á landi, eru furðu lostn-
ir að heyra og sjá menn upptendr-
aða með fjálglegum ásjónum veg-
sama íslenskt dilkakjöt sem hið
besta í heimi, líkt og þegar hálf-
sturlaðir ofstækismenn vitna á
samkundum svæsnustu sértrúar-
söfnuða.
Hér fer landbúnaðarráðherra í
broddi fylkingar. Mætti nefna
margar fullyrðingar hans í þessum
efnum svo sem:
l)Að íslenskt dilkakjöt sé „há-
gæðavara", hið besta í heimi.
Staðreynd er hins vegar sú, að
þetta kjöt er skráð nr. 2, ekki nr.
1, á heimsmarkaði kindakjöts, þ.e.
í London (ástralskt og argentínskt
nr. 3 og 4, enda kindur hafðar til
ullar í þeim löndum). En nýsjá-
lenskt kjöt er skráð nr. 1. Þetta
hlýtur Steingrímur að vita þar sem
hann hefur dvalist á Nýja-Sjálandi.
Meðal þróaðra þjóða er neysla
kindakjöts sáralítil, ekki nema
nokkur prósent af heildarneyslu
allra kjöttegunda. Hér eru Bretar
þó undantekning, enda hafa þeir
lengi flutt inn hræódýrt kjöt frá
Nýja-Sjálandi, því að þar gengur
sauðfé sjálfala (án hormóna). En
sökum fijósemi landsins þarf hver
skepna mörgum sinnum minna
land en á íslandi.
2) Önnur fullyrðing Steingríms:
ef framleiðsla kindakjöts legðist
af á íslandi, þá yrði flutt inn
„hormónakjöt“. Staðreynd er hins
vegar sú að flutt yrði inn kjöt frá
Nýja-Sjálandi, enda best og ódýr-
ast og með öllu laust við hormóna.
Þetta hlýtur Steingrímur einnig að
vita.
3) Steingrímur virðist telja litlu
skipta þótt menn séu skattlagðir,
jafnvel um milljarða, til að halda
úti landbúnaði með núverandi sniði
(þessi útgjöld í ár nema á 8. millj-
arð) þar sem landbúnaður sé svo
mikil uppspretta verðmæta og
atvinnu. En jafnvel hin fáránle-
gustu og óarðbærustu fyrirtæki
skapa reyndar atvinnu, oft því
meiri (um stundar sakir) sem til
þeirra var stofnað af minna viti og
fyrirhyggju.
4) Fjórða blekking. Steingrímur
segir að ríkið hafi tekjur af land-
búnaði (og vill þar með réttlæta
þá milljarða sem það sóar í þágu
hans). En hefur ríkið ekki tekjur
af allri framleiðslu og öllum
rekstri, einnig af þeim sem það
hefur engan kostnað af (en ekki
margra milljarða útgjöld) eins og
t.d. framleiðslu iðnfyrirtækja? Hér
reynir Steingrímur að lauma að
mönnum enn einni lævíslegri
blekkingu í þokkabót.
5) Steingrímur ræddi landbún-
aðarmál í Þjóðarsálinni á rás 2,
hinn 18. janúar. Hann talaði sjálfur
mest allan tímann af miklum móði
sem kominn væri hann á framboðs-
fund. Þeir fáu sem hringdu voru
honum undarlega — jafnvel grun-
samlega — sammála. Hann sagði
m.a. eitthvað á þessa leið: „Ef
landbúnaðarafurðir yrðu fluttar
inn, ylli það atvinnuleysi fjölda
fólks, þar á meðal þúsunda Reyk-
víkinga,“. og virtist sem kenndi
klökkva í rödd hans. Hér til hefur
hann nú sýnt okkur sem byggjum
syðri hluta þessa lands heldur hlá-
lega samúð — fremur vilja íþyngja
okkur með sköttum í þágu annarra.
Steingrímur segir að fjöldi fólks
myndi missa atvinnu sína, ef flutt-
ar yrðu inn landbúnaðarafurðir.
Hér sannast hið fomkveðna að
oft má ljúga með þögninni einni
saman; ef fluttar yrðu inn land-
búnaðarafurðir myndi slíkt skapa
fjölda nýrra starfa við aðflutning,
uppskipun, dreifingu og verslun
með þessar vörur í stað fyrri
starfa sem féllu þá niður. Um
þessa staðreynd steinþegir
Steingrímur vísast gegn betri vit-
und.
Steingrímur flutti okkar hrelldu
þjóðarsál þau gleðitíðindi að brátt,
já, fyrr en varði, myndi útlending-
um loksins lærast að meta besta
kjöt í heimi. Undarlegt hvað t.d.
Bretar eru seinir að þekkja sinn
vitjunartíma. En þar í landi hefur
íslenskt dilkakjöt verið á boðstólum
frá því löngu fyrir stríð.
Sem sagt, útlendingar myndu
brátt vakna upp af sínu langa
sinnuleysi líkt og augu heiðingja
upplukust forðum fyrir fagnaðar-
boðskap Nýja testamentisins eftir
aldalangan svefn í villu og svíma.
Mátti helst skilja á Steingrimi
Sigfússyni að brátt myndu útlend-
ingar bítast sem ólmlegast um
hvern bita af íslensku dilkakjöti
er þeim byðist.
Hundleiður
Víkveiji skrifar
Merkilegt hefur verið að fylgj-
ast með þingi Norðurlanda-
ráðs í Háskólabíói. Það er engum
vafa undirorpið, að ráðið er í nokk-
uri tilvistarkreppu um þessar
mundir. Þegar til samstarfs Norð-
urlandaþjóðanna var stofnað á
sínum tíma biðu mörg mál úr-
lausnar. Aratuga starf á þessum
vettvangi hefur skilað íslandi
ómetanlegum árangri. Æskilegt
er að þetta nána samstarf Norður-
landanna haldi áfram þótt í
breyttri mynd verði.
XXX
Ekkert sjónvarpsefni sameinar
landsmenn eins vel fyrir
framan sjónvarpstækin og leikir
íslenzka handknattleikslandsliðs-
ins. Nú stendur yfir ein slík lota,
Heimsmeistarakeppnin í Tékkó-
slóvakíu. Flestir landsliðsmenn
íslands hafa staðið í eldlínunni í
áratug eða svo og þeir eru því
orðnir nokkurs konar heimilisvinir
íslendinga.
Líklega gera menn sér almennt
ekki grein fyrir því hver hart þess-
ir piltar hafa lagt að sér við æfing-
ar og keppni í gegnum árin. Það
er algengt að þeir æfi 5-6 sinnum
á viku fyrir stórmót eins og það
sem nú stendur yfir. Þeir leik-
menn, sem mesta reynslu hafa,
eru með tæplega 250 landsleiki
að baki. Það þýðir með öðrum
orðum að þeir hafa hlustað á þjóð-
sönginn okkar jafnoft. Hann tekur
nær tvær mínútur í flutningi, svo
þeir hafa hlustað á þjóðsönginn í
einar 7-8 klukkustundir samtals!
Og hver leikur stendur yfir í eina
klukkstund, svo þeir hafa verið í
eldlínunni í 10 sólarhringa sam-
tals.
XXX
Snjórinn hefur gert fæðuleit
smáfuglanna erfiða og þeir
hafa hópazt til byggða. Víkveiji
vill hvetja alla landsmenn til að
vera duglegir að gefa smáfuglun-
um.
xxx
egar skrifað var undir kjara-
samninga á almennum vinnu-
markaði á dögunum var það tákn-
rænt fyrir þátttöku bænda í því
víðtæka samkomulagi sem tekist
hafði að formaður Stéttarsam-
bands bænda sat á milli Einars
Odds og Ásmundar. Bændur tóku /
þarna á sig ákveðna kjaraskerð-
ingu í þeim tilgangi að liðka fyrir
sölu á afurðunum. Það rifjaðist
upp fyrir Víkverja að fyrir þremur
og hálfu ári komu forystumenn
Landssamtaka sauðfjárbænda
fram með hliðstæðar tillögur. Á
aðalfundi Stéttarsambands bænda
sem haldinn var á Hvanneyri í
júní 1986 Iögðu þeir til að það
yrði kannað hvernig ná mætti
verulegri lækkun á kindakjöts-
verði til neytenda, þannig að allir
gæfu eftir af sínu, bændur og
vinnslu- og dreifingaraðilar. Mikið
fjaðrafok varð á fundinum vegna
.tillögu sauðfjárbænda og var
henni stungið undir stól og mátti (
helst ekki sjást. Komið hefur opin-
berlega fram að forystumenn
sauðfjárbænda misstu traust (
margra bænda vegna þessa til-
löguflutnings og voru í tvö ár að
vinna það aftur. Nú er önnur for- (
ysta hjá Stéttarsambandi bænda
og áherslurnar greinilega breytt-
ar. Er það vel. Þetta framtak for-
ystunnar virðist líka njóta víðtæks
stuðnings í bændastéttinni þannig
að hugarfarsbreytingin er þar
líka.