Morgunblaðið - 23.02.1992, Blaðsíða 26

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. FEBRÚAR 1992
26
Stangveiðifélag Selfoss:
Veiðihorfur taldar með
besta móti næsta sumar
Selfossi.
GERA má ráð fyrir að laxa-
gengd í Hvítá verði með allra
besta móti nú í sumar og veiði-
horfur því góðar fyrir stang-
veiðimenn. Þetta kom meðal
annars fram í máli Magnúsar
Jóhannssonar fiskifræðings hjá
Suðurlandsdeild Veiðimála-
stofnunar á aðalfundi Stang-
veiðifélags Selfoss 10. febrúar.
Þessi ályktun er dregin af
seiðamælingum og ástandi sjáv-
ar.
Seiðamælingarnar sýndu að
mikið mikið var af seiðum á leið
til sjávar sem gert er ráð fyrir
að skili sér sem ársgamall fiskur
í sumar. Veiðihorfur eru því með
besta móti á Hvítársvæðinu á
komandi sumri, ekki síður vegna
þess að netaveiði hefur minnkað
til muna.
Stangveiðifélag Selfoss mun nú
í vor standa að gönguseiðaslepp-
ingum í samráði við Veiðimáia-
stofnun og landeigendur. Tillaga
þessa efnis var samþykkt á aðal-
fundinum. Tilraun verður gerð í
vor með að sleppa gönguseiðum
á.svonefndu Efstasvæði ofan við
Selfoss.
Sig. Jóns.
/ ^ Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Frá aðalfundi Stangveiðifélags Selfoss.
Afmæliskveðja:
Magnea Magnúsdóttir
Magnea er fædd á Höfða í
Reykjavík 23. febrúar 1912 og
verður því áttræð í dag. Hún missti
foreldra sína þegar hún var aðeins
sextán ára gömul. Sigrún hálfsystir
hennar, sem var mörgum árum
'"eldri, var þegar gift og komin með
eigin fjölskyldu. Magna varð því
ung að standa á eigin fótum. Hún
vann um tíma á Kleppi þar sem hún
kynntist dönskum hjúkrunarkonum
sem vildu fá hana með sér til Dan-
merkur til að iæra hjúkrun. Magnea
var alvarlega að hugsa um það en
innanhússmál á Kleppi komu í veg
fyrir það. Eftir það vann hún í versl-
un árum saman, lengst af í Feldin-
um. Árið 1947 tók líf hennar nýja
og óvænta stefnu þegar hún sá
auglýsingu í Morgunblaðinu: ís-
lensk hjón búsett í New York voru
að leita að bamfóstru. Magnea
hafði aldrei farið ti! útlanda en lang-
aði mjög til að skoða sig um í heim-
inum. Einkum langaði hana til að
fara til Bandaríkjanna því hún hafði
lesið töluvert um land og þjóð. Hún
sá engan annan möguleika en að
fara sem vinnukona. Það varð úr
að hjónin réðu hana, borguðu farið
aðra leiðina og framtíðin var ráðin.
Magnea hafði aldrei verið vjnnu-
kona áður og því voru það mikil
viðbrigði að þrífa annarra manna
skít og þurfa að vinna eins langan
vinnudag og raun bar vitni, frá sjö
á morgnana til klukkan tíu á kvöld-
in. Á heimilinu voru þrjú smábörn
og því nóg að gera. Kaupið var lágt,
en það bjargaðist alltaf því það
varð að bjargast. Magnea kynntist
-fljótlega öðrum íslenskum vinnu-
konum í nágrenninu sem varð til
þess að iækna hana af mestu heim-
þránni. Þær hittust stundum með
bömin og reyndu að koma þvi þann-
ig fyrir að þær ættu frí á sama tíma.
Frídagarnir hófust eftir hádegi einn
virkan dag í viku (og annan hvem
sunnudagseftirmiðdag) þá héldu
stúikurnar glaðbeittar inn á Man-
hattan, kíktu í búðir, fóm stundum
í bíó og ef þær áttu stefnumót var
jafnvel farið út að borða og dansa
um kvöldið. í ákveðnum nætur-
klúbbi á 86. stræti mátti alltaf eiga
v-on á því að hitta íslendinga.
Nokkrir íslenskir námsmenn vom
þá í New York, allt piltar því stúlk-
umar voru allar vinnukonur — það
var þeirra leið til útlanda. Um nótt-
ina tóku stúlkurnar lestina heim og
vora mættar til vinnu klukkan sjö
morguninn eftir. Reyndar þurftu
stúlkurnar að eyða dtjúgum tíma í
að leita að brjóstahöldum og öðmm
nauðþurftum fyrir vini, kunningja
og jafnvel bláókunnugt fólk heima
á Fróni.
Upphaflega ætlaði Magnea að-
eins að vera í eitt ár í Bandaríkjun-
um en henni líkaði vel og langaði
til að vera lengur og vinna við eitt-
hvað annað. Hún var því annað ár
í vistinni til að fá „græna kortið".
Síðan kom hún heim til íslands,
1949, til að ganga frá pappírunum.
Hér dvaldi hún rúma tvo mánuði
og þrátt fyrir að vinir og sumir
vandamenn reyndu að fá hana til
að vera um kyrrt hélt hún út á ný.
Systir hennar, sem var nýorðin
ekkja, skildi svo vel að hana lang-
aði til að sjá sig um í heiminum
og hvatti hana til fararinnar. Þegar
Magnea kom til baka til New York
leigði hún herbergi hjá Guðrúnu
Kemp og fékk vinnu í verslun.
Henni líkaði vinnan vel en kaupið
var svo lágt að hún hafði engin tök
á að ferðast eins og hún þráði. Því
afréð hún að ráða sig á ný sem
barnfóstm, nú til auðugra amer-
ískra hjóna. Þar fékk hún sama
kaup fyrir eina viku og hún hafði
fengið fyrir heilan mánuð í fyrri
vistinni. Hjónin höfðu matreiðslu-
mann, stofustúlku og ræstingakonu
svo Magnea þurfti einvörðungu að
sjá um börnin. Þau sendu hana í
ökuskóla og hún hafði bíl til um-
ráða til að skutla bömunum og
nota fyrir sig þegar hún átti frí.
Fjölskyldan hafði vetursetu á
Flórída og ferðaðist víða um Banda-
ríkin. Eftir eitt og hálft ár yfirgaf
Magnea íjölskylduna því að hún gat
ekki hugsað sér að vera fjarri ís-
lenskum vinum sínum annan vetur.
Magnea fékk vinnu hjá Refson fjöl-
skyldunni sem átti og rak Revlon
snyrtivömfyrirtækið. Þar vann
Magnea í þijú til ijögur ár sem
barnfóstra og tókst góð vinátta með
henni og fjölskyldunni. Hún heim-
sækir alltaf frú Refson vikulega
bæði til að spjalla og til að koma
reglu á pappírana hennar. Magnea
bjó um tíma hjá fjölskyldunni en
sagðist svo vilja búa útaf fyrir sig
og var það auðsótt mál. Þótt vinnu-
tími hennar styttist auk þess sem
hún var ekki lengur í fæði, hús-
næði og þjónustu lækkaði kaupið
ekki, síður en svo. Magnea flutti
héim til íslands en hafði svo mikla
heimþrá til Manhattan að hún undi
sér engan veginn og flutti út aftur
eftir tveggja ára dvöl í Reykjavík.
Um leið og frú Refson frétti að hún
væri komin til baka hafði hún sam-
band við hana og það varð úr að
Magnea vann hjá þeim í tvö ár
enn. Hún fór á námskeið í verslun-
arskóla og fór síðan að vinna hjá
tryggingarfélagi og var þar í nítján
ár. I fyrstu leigði hún með löndu
sinni en árið 1957 sagði Kristín
Þórðardóttir Kemmler, sem hún
kynntist strax fyrsta árið, henni að
það væri laus íbúð í húsinu hjá
þeim hjónum. Magnea fékk íbúðina
svo þær vinkonurnar hafa verið
nágrannar síðan.
Það em rúm fjögur ár síðan ég
hitti Magneu fyrst og þó svo að
hartnær háif öld skilji okkur að í
aldri hefur það aldrei háð vináttu
okkar. Magnea er einstaklega já-
kvæð og skemmtileg manneskja,
umburðarlynd og víðsýn. Gestrisni
hennar er eínstök eins og allir sem
hafa heimsótt hana í „járnbrautar-
íbúðina" á 86. stræti geta borið
vitni um. Þar hef ég átt margar
góðar stundir með þeim Kristínu,
borðað góðan mat, hlegið mér tií
óbóta og fengið nudd en Kristín er
lærð nuddkona og vinnur við það.
Magnea hefur nú dvalist hér í rúma
þrjá mánuði en heldur heim til
Manhattan von bráðar. Hún sagði
mér að veðrið hér ætti alls ekki við
hana, myrkrið og umhleypingarnir.
Og enn eru viðbrigði að koma frá
New York til íslands. í fyrstu seg-
ist Magnea hafa viljað hafa allt í
Bandaríkjunum eins og heima og
hefur alltaf haldið góðum tengslum
við vini og vandamenn hér heima
og kemur oft til íslands. Hún talar
lýtalausa íslensku og líður engum
að segja styggðaryrði um móður-
málið. Hún elskar Bandaríkin og
er stolt af því að vera bandarískur
ríkisborgari en hjartað tilheyrir ís-
landi. Ég sendi henni mínar bestu
kveðjur í tilefni dagsins og óska
henni alls hins besta í framtíðinni.
Ragnhildur Vigfúsdóttir.

TOYOTA
Tukn um ga;Íí
. . .
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Bæjaryfirvöld Kópavogs hafa heimilað íþróttafélaginu Breiðablik
að setja upp auglýsingaskilti við Hafnarfjarðarveg í fjáröflunarskyni.
Kópavogur:
Iþróttafélag aflar
fjár með veltiskilti
VIÐ íþróttasvæði Breiðabliks í Kópavogsdal hefur verið sett upp,
veltiskilti með auglýsingum við Hafnarfjarðarveg. Skiltið er í eigu
íþróttafélagsins og sett upp í fjáröflunarskyni. Að sögn Sigurðar
Geirdal bæjarstjóra, höfðu umferðarnefnd, umhverfisnefnd, skipu-
lagsnefnd og loks bæjarráð og bæjarstjórn fjallað um hvort leyfa
ætti að setja skiltið upp, áður en heimild til þess var veitt.
Sigurður sagði, að reglur um
auglýsingaskilti í Kópavogi væru
mjög strangar. Allar umsóknir um
uppsetningu þeirra væru ræddar
innan nefnda bæjarins áður en
bæjarstjórn heimilaði uppsetnigu
þeirra. Nefndi hann sem dæmi að
fyrirtæki við Nýbýlaveg hefðu ósk-
að eftir heimild til að setja upp
auglýsingar við umferðareyju á
Nýbýlavegi en það hefði enn ekki
fengist samþykkt. „Við höfum verið
afskaplega varkárir," sagði hann.
Breiðablik fékk heimild til að setja
þetta skilti upp og var umsókn
þeirra lengi til umræðu í nefndun-
um.“
Leyfið er veitt á þeirri forsendu
að um fjáröflun íþróttafélagsins
væri að ræða. „Það er ekki mikið
um að sótt sé um leyfi til að setja
upp svona skilti og ég sé ekki fyrir
mér neinn aðila sem mun sækja um
slík á næstunni,“ sagði Sigurður.
„Það væri helst í tengslum við
íþróttahúsið sem slíkt gæti komið
upp.“
ÁRNAÐ HEILLA
Ljósmynd/Ljósmyndarinn - Jóhannes Long
HJÓNABAND. Þetta eru brúð-
hjónin Margrét Jónsdóttir og Gian-
carlo Mellana. Þau voru gefin sam-
an í hjónaband í Fella- og Hóla-
kirkju 4. janúar sl. Prestur var séra
Guðmundur Karl Ágústsson. Heim-
iii þeirra er í Genova, Italíu.
Ljósmynd: Ljósmyndarinn-Jóhannos Long.
Hjónaband. Gefin voru saman í
Hallgrímskirkju 25. febrúar sl.
Kristinn Helgason og Eva Mjöll
Ingólfsdóttir. Prestur var sr. Karl
Sigurbjörnsson. Þau eru búsett í
Nairobi.
Ljósmynd/Ljósmyndarinn - Jóhannes Long
HJÓNABAND. Þetta em brúð-
hjónin Elísabet Valdimarsdóttir og
Olafur Guðmundsson. Þau voru
gefin saman í Bessastaðakirkju 4.
janúar sl. Prestur var séra Valgeir
Astráðsson. Heimili þeirra er í
Skaftahlíð 10, Reykjavík.
Ljósmynd: Ljósmyndarinn-Jóhannes Long.
Hjónaband. Gefin voru saman í
Bústaðakirkju 1. febrúar sl. Guð-
mundur Jónsson og Bryndís Jóns-
dóttir. Prestur var sr. Ólafur Skúla-
son. Heimili þeirra er á Hringbraut
37.