Morgunblaðið - 06.08.1992, Qupperneq 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. ÁGÚST 1992
Minning:
Kristín Jónsdóttir
frá Loftsstöðum
Fædd 3. ágúst 1895
Dáin 26. júlí 1992
En hvert er þá vort hlutverk hér á jörð
þann stutta spöl, sem oss er gert að ganga,
uns sláumst við í fylgd með fortíð þeirri
sem hljóð og fálát gekk hjá garði í dag?
Við eigum sjaldnast svar við þeirri spum,
en ef vér höfum unnið heilum huga
og helgað Guði og ættjörð allt vort líf,
mun tíminn leiða tilgang þess í ljós.
Lát oss því hvorki miklast veg né vanda,
en sérhver dagur sé oss náðargjöf.
Og trúum að hvert auðmjúkt ævistarf
sé allri veröld unnið fyrr en lýkur.
(Tómas Guðmundsson)
Sunnudaginn 26. júlí sl. lést á
Hrafnistu í Reykjavík Kristín Jóns-
dóttir frá Loftsstöðum í Gaul-
veijabæ 97 ára að aldri. Hún var
fædd á Eyrarbakka 3. ágúst 1895.
Foreldrar hennar voru Jón Jónsson
bóndi á Vestri-Loftsstöðum og
Ragnhildur Gísladóttir frá Rauða-
bergi í Fljótshverfí í Skaftafells-
sýslu. Systkini Kristínar urðu þrett-
án, sjö þeirra dóu i sæku en sex
lifðu. Elstur var Jón, þá Kristín,
Sigríður, Anna, Jón yngri og Gísli.
Kristín starfaði á heimili foreldra
sinna þar til hún giftist 18. maí
1918 Steingrími Pálssyni, syni Páls
Erlingssonar, sundkennara í
Reylq'avík.
Þau fluttu þetta sama ár á far-
dögum að Eyvindartungu í Laugar-
dal og hófu þar búskap. Steingrím-
ur var alla tíð hneigður til búskapar
og hafði mikið yndi af hestum alla
tíð, og átti góða hesta.
En frostaveturinn og allir þeir
erfíðleikar sem honum fylgdu, svo
sem eldsumbrot, spánska veikin og
kreppa, reyndist þeim sem öðrum
þungur í skauti, svo að 1920 bregða
þau búi og flytja til Reykjavíkur.
Þau bjuggu um hríð hjá Páli föð-
ur Steingríms og Ólöfu Steingríms-
dóttur konu hans þar til þau fluttu
í nýbyggt hús sitt er þau nefndu
Reykhóla við Kleppsveg. Þar hófu
þau búskap á ný, ruddu og ræktuðu
grýttan reit í Laugamesi. Bjuggu
þar með bömum sínum þremur,
Ólöfu, Bjama og Ragnhildi, til árs-
ins 1942, er þau taka að sér for-
stöðu vistheimilisins að Elliðavatni,
sem rekið var á vegum Reykjavíkur-
borgar. Fyrirhyggja, ráðdeild og
öryggi einkenndu öll störf þeirra
hjóna og var rekstur heimilisins til
mikillar fýrirmyndar. Þar störfuðu
þau í 30 ár.
Kristín var há og beinvaxin,
dökkhærð og fyrirmannleg kona,
sterkur persónuleiki, lundhrein,
geðgóð, hógvær og æðmlaus, og
skipti aldrei skapi. Þó var hún
stjórnsöm, einörð og ákveðin án
alls hávaða, og kom vel að sér fólki.
Hún bjó manni sínum og börnum
myndarlegt, gestrisið heimili, þar
sem alltaf var ánægjulegt að koma.
Hún hafði frábært minni, var fróð
og vel lesin, bjó yfír góðri frásagn-
argáfu og frásagnargleði. Gat
hermt eftir fólki og leikið takta
þess og hreyfíngar af innlifun og
gæddi frásögnina tilheyrandi kátínu
og hlátri.
Ævidagur Kristínar var langur,
starfsamur og afkastamikill meðan
heilsulánið og þrekið brast ekki.
Því má enginn gleyma að hin
gengna kynslóð kynntist í fáu ver-
aldlegum munaði eða langskóla-
göngu. Þá voru aðrir lífshættir og
aðrar lífs- og siðaáherslur, sem
sköpuðu því fólki menningu, mann-
kosti, fórnarlund og hæversku,
ásamt heiðarleika og réttlæti.
Þessa lyndiseiginleika unnu
menn og konur sér inn í gegnum
dagleg störf, lífsreynslu og lífsspeki
trúar, og hinnar innblásnu leiðsögn
Biblíunnar.
Þá var allt talið synd, er and-
stætt var Guðs heilaga vilja, og
eilífu réttlæti boðorðanna. Forðast
átti að gera allt andstætt því er þar
var boðað, það var illt, rangt, van-
gert, kærulaust og óguðlegt. Orstír,
framkoma, æra manna og mann-
dómur var þá oft aleigan, sem allt
annað byggðist á.
Hennar kynslóð vissi og skildi
að líf okkar stendur ávallt andspæn-
is dauðanum. Það er sannleikur
djúpur og hár, því að með lífi okk-
ar, hugsun, orðum og athöfnum
erum við sjálf að yrkja okkar eigið
líf og eftirmæli.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA SÓLVEIG GUÐLAUGSDÓTTIR,
Rauðalæk 50,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum miðvikudaginn 5. ágúst.
Guðmundur Vignir Jósefsson,
Guðríður Guðmundsdóttir, Magnús Jóhannesson,
Helga Ingibjörg Guðmundsdóttir, Tryggvi Þórðarson,
Ásta Valgerður Guðmundsdóttir, Guðmundur Már Kristinsson
og barnabörn.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
ANGELO R. FERRENTINO,
lést f sjúkrahúsi f St. Lucie, Fl., þann 22. júní.
Jarðarförin hefur farið fram.
Ingibjörg Ferrentino
og synir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR KRISTINSSON,
áðurtil heimilis
á Unnarbraut 28,
verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju föstudaginn 7. ágúst
kl. 13.30.
Hulda Þorbergsdóttir,
Kristinn Sigurðsson, Lilja Hulda Auðunsdóttir,
Bergþóra Sigurðardóttir, Róbert Róbertsson,
Kristfn Sigurðardóttir Golden, Georg D. Golden,
Jórunn Sigurðardóttir, Eyjólfur Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sagt var að mjög væri að heill-
um, að orðstír hins látni lifði.
Enginn vissi hvenær kallið kæmi,
eða hvar, eða hvenær staðar næmi.
Um Kristínu má segja: „Hún
gekk með sóma sérhvert skrefíð,
samtíðar á vegi förnum.“
Betri arf fær enginn gefíð andað-
ur sínum börnum vinum og sam-
ferðarfólki. Míkas spámaður segir:
„Drottinn heimtar ekki annað af
þér, en að þú gerir rétt, ástundir
kærleika, og gangir fram í lítillæti
fyrir Drottinn þinn.“ Þetta er ekki
flókið en stórkostlega áminning,
sem er þess virði að gleymast ekki.
í mínum muna streyma margar og
ógleymanlegar minningar frá
fímmtíu ára tengdum og kynnum
við þessi sæmdarhjón Kristínu og
Steingrím Pálsson, börn þeirra,
ættingja og vini, sem allar bera
gleði og fegurð lífsins í faðmi sínum.
Þannig birtist hugblær hinna
liðnu daga, sem horfnir eru í dul
sinni út í dimmbláan fjarskann og
aldrei eiga afturkvæmt. í fáum
kveðjuorðum verður ekki allt sagt.
Ég stend í mikilli ógoldinni þakk-
arskuld við þessi hjón og ættmenni
þeirra, sem reynst hafa mér traust-
ir vinir alla tíð. Þetta vel ég þakka
fyrir mína hönd, konu minnar,
barna og bamabarna.
Ég bið Guð að launa þeim í minn
stað og gefa þeim allt það, sem
mætti verða þeim til sem mestrar
blessunar.
Síðust árin hefur Kristín dvalið
á Hrafnistu í Reykjavík og bar ald-
ur sinn þar sannri reisn. Hún var
þakklát og kunni vel að meta alla
þá hjúkmn, hlýju og umhyggju er
hún þar naut. Fyrir hennar hönd
er því góða fólki þar færðar einlæg-
ar þakkir. Þeim verður dauðinn að
lokum líkn, sem lengi eru búnir að
þreyja. Góð kona hefur lokið hlut-
verki sínu, fylgi henni Guðs blessun
náð og friður.
Böm og frændur falla
fram í þakkargjörð
fyrir ástúð alla -
árin þín á jörð;
fyrir andans auðinn,
arf, sem vísar leið,
þegar dapur dauðinn
dagsins endar skeið.
Hvíl, þín braut er búin -
Burt með hryggð og tár!
Launað traust og trúin,
talið sérhvert ár.
Fögrum vinarfundi
friðarsunna skín,
hlý að hinsta blundi
helgast minning þín.
• (Til móður minnar M.M.)
Börnum þeirra hjóna, barnaböm-
um og barnabarnabömum, tengda-
fólki, vinum og öðmm ættingjum,
sendum við okkar einlægustu sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Kristínar
Jónsdóttur.^
Björn Ólafsson
Hulda Ólafsdóttir.
í dag kveðjum við Kristínu Jóns-
dóttur frá Loftsstöðum. Hún var
höfðingi í lund eins og hún átti kyn
til. Foreldrar hennar voru Ragnhild-
ur Gísladóttir frá Rauðabergi í
Fljótshverfi, dóttir Gísla pósts
Magnússonar, og Jón Jónsson óð-
alsbóndi á Vestri-Loftsstöðum. Áð-
ur en faðir hennar tók við búi föður
síns, Jóns hreppsstjóra Jónssonar,
gengdi hann ábyrgðarstöðu við Lef-
oliisverslun á Eyrarbakka. Jafn-
framt því gegndi hann ýmsum opin-
bemm störfum svo sem sóknar-
nefndarstörfum, og sat í sýslu- og
sveitarsjórn. Hann lærði orgelspil
hjá Bjarna Pálssyni og var organ-
isti við Gaulverjarbæjarkirkju. Um
tuttugu ára skeið var hann formað-
ur við Loftsstaðarsand. Hann var
heppinn sjósóknari, aflasæll og far-
sæll formaður, er aldrei hlekktist
á. Langafi hans var Jón ríki Þórðar-
son, hreppsstjóri og bóndi í Vestri-
Móhúsum í Stokkseyrarhverfi. Um
hann segir í íslenskum æviskrám:
„Afburða formaður og sjósóknari.
Hreppstjóri í Stokkseyrarhreppi
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNINA R. KRISTJÁNSDÓTTIR,
Erluhólum 4,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn 7. ágúst kl. 13.30.
Elsa Aðalsteinsdóttir,
Þorsteinn Már Aðalsteinsson, Sigríður S. Rögnvaldsdóttir
og barnabörn.
Ástvinur okkar,
AUÐUNN JÓHANNESSON,
Efri-Hól,
Vestur-Eyjafjöllum,
vistmaður á Sólheimum, Grímsnesi,
andaðist í Landspítalanum 2. ágúst.
Útför hans verður gerð frá Ásólfsskálakirkju föstudaginn 7. ágúst
kl. 14.00.
Systkini, frændfólk og vinir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát
og jarðarför móöur okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞÓRDÍSAR HELGU SIGURJÓNSDÓTTUR
fráJaðri,
til heimilis á Karlsrauðatorgi 9,
Dalvík.
Georg Georgsson,
Jón Georgsson,
Kristfn Georgsdóttir,
Stefán Georgsson,
Ragnar Þóroddsson,
Guðjón Stefánsson,
Hafdfs Alfreðsdóttir,
Anna Jóna Lárusdóttir,
Reidar Óskarsson.
Bryndfs Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
1801-1838 og réð nálega einn öll
um málefni hreppsins. Kom upp
álitlegum sveitarsjóði til styrktar
þurfamönnum. Frábær fésýslumað-
ur og gerðist smám saman einn af
mestu auðmönnum landsins, átti,
er hann féll frá, alls 50 jarðir og
ábýli, er voru samtals að mati nær
600 hundraða."
Á Loftsstöðum var mikið menn-
ingarheimili. Þar var jafnan mann-
margt og efnin góð. Heimiliskenn-
ari kenndi systkinunum sex og
þremur frændsystrum þeirra sem
einnig ólust þar upp. Vinnusemin
var í hávegum höfð samfara sak-
lausum gleðskap, söng og hljóð-
færaslætti. Þetta fjölmenna og
vinnusama umhverfi mótaði Krist-
ínu og þessi glaðværa æska var
heimanmundur sem fylgdi henni
alla tíð. Hún var mikill mannþekkj-
ari og nösk á öll sérkenni í fari
manna, og_ henni var tamt að sjá
kátbroslegu hliðar á mannlífínu.
Hún kunni ótal sögur af eftirminni-
legu fólki, sem heimsótti Loftstaði
meðan hún dvaldi í foreldrahúsum
og hafði á takteinum sérkennileg
tilsvör þess, sem mörg hver urðu
að orðatiltækjum í okkar fyölskyldu.
Hún hafði gaman af að segja þess-
ar sögur en aldrei heyrði ég hana
hallmæla nokkrum manni. Hún var
hafín yfir allt lítilmótlegt í hugsun
og breytni, og líf hennar var mótað
af göfugu eðli og kristinni lífsskoð-
un.
Á manndómsárum Kristínar var
allur matur og fatnaður unninn á
heimilum. Þá var kona því aðeins
kvenkostur, að hún kynni að breyta
mjólk í mat og ull í fat. Kristín
kunni þetta flestum konum betur.
Það lék allt í höndum hennar frá
fyrstu tíð. Strax um fermingu
saumað hún peysuföt sem af báru.
Síðar fór hún til Reykjavíkur að
læra karlamannafatasaum og það-
an í frá saumaði hún hvað sem var
jafnt á karla sem konur. í Reykja-
vík lærði hún einnig matargerð hjá
fröken Elínu á Hótel Skjaldbreið
og allar máltíðir urðu að veislu hjá
henni.
Hún var víkingur til vinnu á yngri
árum og stórhuga í öllum sínum
búskap. Henni óx ekkert í augum.
Hjá henni gat ekkert farið úrskeið-
is því hún sá við öllu sem upp gat
komið. Engin var hún ævintýra-
kona. Hún var of hagsýn til að bjóða
ævintýrum heim og það var líkt og
öll ógæfa sneyddi hjá hennar garði.
Þegar hún nálgaðist áttræðisald-
ur og starfsorkan var farin að dvína
og hún átti orðið erfítt með gang,
sneri hún sér að ættfræði og tók
til við lestur. Aðallega las hún þjóð-
legan fróðleik af ýmsu tagi svo sem
eins og um íslenskar ljósmæður,
landpóstana, eldgos og jarðsögu
íslands. Eins tók hún sig til og lét
draga upp kort af sjóbúðunum við
Loftsstaði þaðan sem forfeður
hennar höfðu verið formenn mann
fram af manni og ratað Loftsstaðar-
sund út á fengsæll fískimið í hvert
sinn, sem ég heimsótti hana hafði
hún frá einhverju athyglisverðu að
segja. Hún var ákaflega fróðleiks-
fús og drífandi þar til kölkunin í
höfðinu fór að segja til sín. Hátt á
annan ártug mátti þessi kvenskör-
ungur lifa án andlegs jarðsam-
bands, og allan þann tíma sýndi
hún geðprýði sem jafnan fyrr og
hafði yfir sér mikla reisn.
Kristín Jónsdóttir var ein af mik-
ilhæfustu konum sinnar samtíðar
enda þótt hennar langa dagsverk
skilji ekki eftir nein glæsileg minn-
ismerki, sem borið geti mannkost-
um hennar, dugnaði, verksviti og
fyrirhyggjusemi vitni um ókomna
tíð. Hún var af þeirri aldamótakyn-
slóð, sem var ákveðin í að skila
betra búi en hún tók við og það
gerði Kristín. Við sem nú yrkjum
landið hefðu betur haldið dyggðum
hennar á loft, því svartar skýrslur
verða ekki til þar sem líkir mann-
kostir ráða ferðinni. í minningunni
ber hún höfuð og herðar yfír allar
konur, sem ég hef kynnst, bæði að
glæsileik og myndarskap en ekki
síst vegna óbifanlegs skapstyrks,
og geðprýði, sem einkenndi allt
hennar far. Hún naut í lifanda lífí
ástsældar og aðdáunar allra, sem
hana þekktu. Blessuð sé minning
hennar. „ ..... ,, .
Ingibjorg Bjornsdottir.