Morgunblaðið - 07.03.1993, Síða 4

4 B
eer sítam .t huoaqukmus aisAjauuoaoM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MARZ 1993
Vinnan sameinar líklega fleiri hjón og sambýlisfólk FfÖldÍ Ofi SBlITlbvlÍS- átta P°r sem her er við, eiga starfið sameigin-
en marga grunar. Þau eru ófá pörin sem deila ekki * * f 9 J legt. Sum deila einnig vinnustaðnum, önnur kjósa
aðeins hjónasænginni, heldur einnig því starfi sem þau folliS StOTfOT I SÖHIU grftill. að vinna aðskilin. En þegar heim er komið mætast
hafa valið sér. Ef til vill er aukin menntun skýringin, á ... þar starfssystkin sem ætla má að þekki betur það sem
þeim tíma sem kynin eru að draga sig saman sitja þau SUIU CrU keppinautar, önnur makinn er að fást við en sá sem ekki hefur kynnst
á skólabekk, mörg hver að leggja grunninn að ævi- * þeim sérstaka heimi sem hvert og eitt starf er. Stund-
starfi sínu. Þegar út á vinnumarkaðinn er komið taka Sain$taiÍ$niCnn CH ÖO talca um mætast keppninautar, stundum nánir samstarfs-
svo við vinnustaðaástir eða þá tilviljanir, sem leiða _ . . , . . menn eða bara kollegar, þau eiga það að minnsta
saman fólk með sömu áhugamál og lífsskoðanir. Þau paU nnnuna lUCÖ Ser llCini kosti sameiginlegt að taka vinnuna með sér heim.
Morgunblaðið/Sigurgeir
Bjarni og Jóna Hronn. „Þeir eru margir sem telja að samstarf
okkar hjóna muni ekki ganga en við erum á öðru máli.“
Öll eggin
í sömu skál
„VIÐ HÖFUM sett öll okkar egg í sömu skál og höfum margoft
verið vöruð við því. En okkur fellur vel að vinna saman, við höf-
^ um gert það frá því að við kynntumst," segir séra Bjarni Karlsson
wT í Vestmannaeyjum en hann er kvæntur séra Jónu Hrönn Bolladótt-
3J2 ur sem er aðstoðarprestur hans.
j Hann var fyrsti neminn sem
Œ ég hitti þegar ég hóf nám í
CL guðfræðinni. Við urðum þegar
vinir, sátum saman allan námstím-
ann og unnum saman að safnaðar-
starfí Laugameskirkju með náminu.
Fjögur sumur rákum við saman sum-
arbúðir og nú störfum við saman hér
í Eyjum," segir Jóna Hrönn.
Bjami og Jóna Hrönn segja prests-
embættið ekki venjubundið starf því
presturinn sé vígður til þjónustu.
„Gifting er einnig vígsla og vígsla
er ekki starf sem hægt er að sinna
frá kl. 9-5. Á milli þessara vígsla
getur myndast spenna, jákvæð og
neikvæð. Heimili presthjóna er útsett
fyrir heimiklu álagi, kannski ekki
ósvipað og hjá þeim sem reka fyrir-
tæki. Kosturinn er sá að skilningur
er fyrir hendi þó að síminn hringi
að næturlagi auk þess sem mögu-
leiki er á uppbygglegri og faglegri
gagnrýni, sem felst meðal annars í
því að við lesum ræðumar hvort fyr-
ir annað."
Bjami og Jóna Hrönn skipta
ákveðið með sér verkum. Engu að
síður em margir álagspunktamir
hinir sömu. „Það er bæði kostur og
galli. Það skapar okkur samkennd,
en er einnig álag á heimilið, þar sem
við eigum þijú böm. Þau munu sjálf-
sagt eiga öðruvísi minningar um jól,
páska og sunnudaga en önnur böm.“
Prestsstarfínu fylgir mikið álag
og í Þýskalandi er hjónaböndum
presta spáð einna skemmstum líf-
daga allra hjónabanda. „Auðvitað er
mikill vandi að vinna svona náið sam-
an, það útheimtir mikla sjálfsskoðun
og stöðuga sjálfsgagnrýni. Yrði
ógæfa í okkar samskiptum, myndi
það hafa mikil áhrif í söfnuðinum
því líf okkar er samofíð honum. Það
er mikil lífslist að vera í farsælu
hjónabandi. 0g það er einnig þro-
skandi fyrir böm að vera með foreldr-
um við innihaldsríkar aðstæður, svo
sem guðsþjónustur og messukaffí.
Enda em margir prestar af prestum
komnir."
Jóna Hrönn segir að þau hjónin
hafí gefíð sér góðan tíma til að átta
sig á hvemig þeim gengi að vinna
saman. „Við eram á margan hátt
ólík en okkur finnst þetta ganga upp
og að við bætum hvort annað upp.
Þeir eru margir sem telja að sam-
starf okkar hjóna muni ekki ganga
og að það sé því ekki sanngjamt
gagnvart söfnuðinum. En þar höfum
við mætt skilningi, fólk kann til
dæmis vel að meta það að bæði kona
og karl sinni sálgæslu."
„Við reynum mjög meðvitað að
rækta hjónabandið, erum til dæmis
í danstímum og reynum að eiga góð-
ar stundir með bömunum. Því má
ekki gleyma að við erum alls ekki
fyrstu hjónin sem byggjum lífsham-
ingju og lífsafkomu okkar á sam-
starfí og nægir þar að líta til bænda-
samfélagsins," segir Bjami en sjálfur
er hann sonur kennarahjóna sem
stýrðu saman skóla til margra ára.
Jóna Hrönn er ekki aðeins í hlut-
verki prestsins heldur einnig
prestfrúarinnar, þekkir hlutverkin
raunar bæði, þar sem hún er dóttir
Bolla Gústafssonar vígslubiskups.
„Það er kúnst að sameina þessi tvö
hlutverk. Bæði toga þau í mig, ég
verð sjálfsagt langt fram eftir ævinni
að finna hvar jafnvægið á milli þeirra
liggur."
AIBbygglá
sameigfailegnm áhuga
HEIMA hjá byggingarverk-
fræðingunum Ellerti Jóns-
syni og Hildi Ríkharðsdóttur
er starfið talsvert rætt enda
einnig áhugamál þeirra. „Við
tölum líka dálítið um fót-
Q bolta,“ segir Ellert, þótt Hild-
ur taki ekki einlæglega und-
H ir. En verkfræðin skipar
m stóran sess í lffi þeirra
J beggja, ekki síst nú þegar
I þau eru að byggja sér hús,
j sem þau hönnuðu í samein-
flS Íngu
III Ellert og Hildur kynnust þegar
þau voru við nám I byggingar-
verkfræði við Háskóla Islands.
J2 Þau héldu saman í framhalds-
^ nám til Danmerkur en þegar
áH þau snera heim hófu þau hins
■p vegar störf hvort á sinni verk-
Z fræðistofunni. „Við teljum ein-
fj? um of mikið að vinna á saman
W stað, betra er að vera hvort á
sínum vinnustað. Þá hefur mað-
^ ur frá ólíkum hlutum að segja
Jr þegar heim er komið. Auk þess
BO tekur maður vinnuna minna
með sér heim en ella. Allt er gott í
hófí,“ segir Ellert.
„Verkfræði, arkitektúr og hönnun
eru áhugamál okkar og hafa án efa
áhrif á það hvemig við lítum á um-
hverfí okkar. Það er gott að geta
rætt ýmsar hliðar starfsins þar sem
áhugi okkar beinist inn á svipaðar
Morgunblaðið/Þorkell
Ellert og Hildur. Mörg pör í verkfræðingastétt.
brautir. En hvort samband okkar
væri eitthvað öðravísi ef við væram
í sitt hvora faginu, getum við ómögu-
lega sagt til um.“
Þrátt fyrir að Hildur og Ellert
hafí unnið hvort á sinni verkfræði-
stofunni í átta ár hafa þau ekki fund-
ið fyrir neikvæðri samkeppni á milli
vinnustaða. Nú starfar Hildur hins
vegar hjá Rannsóknarstofnun bygg-
ingariðnaðarins. „Talsverður sam-
gangur er á milli verkfræðinga og
mörg pör innan fagsins. Við um-
göngumst verkfræðinga töluvert ut-
an vinnutíma, og það kemur til af
mörgu, ekki síst tilviljunum. Við höf-
um eignast marga góða vini í gegn-
um námið, og stelpumar í sauma-
klúbbnum sem ég var í þegar ég
kynntist Ellerti eru til dæmis mjög
margar giftar verkfræðingum ein-
hverra hluta vegna," segir Hildur.
Og tilviljanimar era fleiri, því á
sama tíma og verkfræðingaparið var
að eignast sitt fyrra bam, kepptu
þau við kokkapar á næstu stofu.
„Þetta var jöfn og spennandi keppni
þar sem allir stóðu uppi sigurvegarar
í Iokin.“
8ama lífsslcoóun
Morgunblaðið/Sverrir
Sigrún «g Póll. Pólitík er ekki eina umræðuefnið á heimili stjómmálamanna.
J Á HEIMILI hjóna sem bæði
Zeru stjórnmálamenn veitir
ekki af því að hafa tvo síma.
■U Mörg kvöld eru báðir sím-
• amir í notkun. Hjónin Sig-
2 rún Magnúsdóttir borgar-
^ fulltrúi Framsóknarflokks
■Ji og Páll Pétursson alþingis-
maður og samflokksmaður
hennar segja að það sé mik-
ils virði að makinn hafi
J skilning á hinu pólitiska
m starfi og álaginu sem fylgi.
f „Ég tel mig ákaflega heppna,
Páll hefur skilning á starfí
^ mínu. Ég veit til þess að það
1“ stendur fólki í stjórnmálavafstri
10 fyrir þrifum ef ekki er nægileg-
ur skilningur heima fyrir, því pólitík-
in er harður húsbóndi," segir Sigrún.
Sigrún og Páll vinna ekki mikið
saman. Þeirra aðal starfsvettvangur
er sitt hvora megin Vonarstrætis en
þar að auki er Páll bóndi í Húna-
vatnssýslu en Sigrún kaupmaður í
Reykjavík. Þegar tími gefst til sinna
þau þessum störfum sínum eins og
unnt er, svo að samverastundimar
geta verið stopular.
Kosti þess að bæði hjón hafi
stjómmál að atvinnu segja Sigrún
og Páll að gott sé að geta ráðfært
sig þann sem maður treystir. „Ég
skipti mér þó ekki af borgarmálefn-
um og Sigrún ekki af þingmálum,
þótt við ræðum ýmislegt um pólitík.
Það er þó rétt að taka fram að stjóm-
mál eru ekki eina umræðuefnið hér
á heimilinu," segir Páll.
- Breytti það einhveiju ef þið
væruð ekki í sama flokki?
„Tvímælalaust, lífsviðhorf fólks
endurspeglast í stjómmálaskoðunum
þess.“