Morgunblaðið - 30.04.1993, Síða 7
6 C
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1993
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1993
C 7
EF vinur þinn er sætur
sem hunang gleyptu
hann ekki í einum bita
ARABÍSKUR MÁLSHÁTTUR
HÓPFERÐIR VEGN/
ÆTTARMÓTA
HÖFUM GÆÐA HÓl’BIFRF.IÐA
p FRA12TIL65 FARÞEGA
LEITIÐ UPPLÝSINGA
HPPFERÐAMIflSTÖÐIH
Bíldshöfða 2a,
sími 685055, Fax 674969
Morgunblaðið/JK
Mynd af Sihanouk fursta/prins á
unga aldri blasir við farþegum
við komuna til Pochentong-flug-
vallar.
flritun fæst
við komu
til Phnom Penh
GESTIR til Kambódíu, hvort
sem þeir eru í viðskiptaerindum
eður ei, geta nú fengið vega-
bréfsáritun við komuna til Poct-
hentong- flugvöll við Phnom
Penh og kostar hún 20 dollara.
Það er langtum þægilegra og
miklu ódýrara en að fá áritun
fyrirfram eins og ýmsar ferða-
skrifstofur auglýsa að þær út-
vegi og kostar sú áritun 60 doll-
ara.
Frá þessu er skýrt í vikuritinu
Far Eastern Economic Review.
Verulegur. straumur ferðamanna
hefur verið til Kambódíu eftir að
vopnahlé var gert milli stríðandi
fylkinga fyrir hálfu öðru ári og
flestir hafa síðan lagt leið sína til
Siem Riep og Angkor-svæðisins.
Vegna vaxandi ókyrrðar í land-
inu og hryðjuverka Rauðu khmer-
anna h%fur dregið úr áhuga ferða-
manna um sinn þó Kambódíumenn
reyni eftir föngum að tryggja ör-
yggi gestanna og fylgjast með að
þeir fari ekki inn á hættusvæði.
Gjaldmiðill Kambódíu, riel, sem
hefur verið 2.800 gagnvart dollar
féll um hundrað prósent en hefur
nú náð stöðugleika í 3.200 riel.
Aftur á móti skyldu gestir hafa í
huga að Bandaríkjadollar er ekki
síður greiðslumiðill í landinu en
riel og hótel og veitingastaðir
vænta þess að útlendingar borgi
með dollurum. ■
duheb
VEGUM I
Niður snarbrött jemensk fjöll meö
þvagfærasjúkan einkabílstjnra
LEIÐIN til Hajja sem er eitt margra fjallaþorpa Jemens sem vagga
utan í bröttum hlíðum eða rísa á ofurháum fjallatindum lá um bugð-
ótta vegi; niður í gróna djúpa dali og svo jafnótt upp snarbrattar
hlíðar Harazfjalla. Ur dölunum séð voru fjallaþorp eins og vörðu-
klasi, breyttust í kastala þegar ofar kom, tóku á sig mynd jemen-
skra íbúðarhúsa þegar brúninni var náð.
Meðan bíllinn hlykkjaðist niður í
dali, upp á fjöllin sagði Ali bílstjóri
sagði mér hjónabandssögu sína eins
og hún lagði sig. Svo tóku við frá-
sagnir um almenna kvenhylli hans,
að vísu virtist eiginkonan ekki
kunna_ gott að meta og er ekki ný
bóla. Ég horfði á hann dálítið hugsi,
fékk ekki í hnén.
Það var rafmagnslaust á gisti-
heimilinu og hópur spánskra túrista
fagnaði því sem ævintýri að sitja
við kertaljós og börða kaldan kjúkl-
ing og drekka volgan gosdrykk.
Meðan við sátum að snæðingi
sagði Ali mér gleðifregnina; hann
ætlaði að sofa í sama herbergi og
ég því spönsku túristarnir höfðu
lagt undir sig hans herbergi. Hon-
um þótti ég hemja gleði mína með
því að svara þessu kostaboði með
einu þurrlegu ,jæja, það var ekkert
annað" og bætti við með píslarvætt-
issvip:_„Ekki viltu að ég sofi í bíln-
um.“ Ég gaf ekkert út á það, afréð
að ræða við hótelpiltana meðan
hann náði í tuðruna mína út í bíl.
Þeir komu af fjöllum; hann átti
löngu pantað svefnpláss með bíl-
stjóra Spánvetjanna.
Ég sagði Ali að mér hefði tekist
að kippa þessu í lag. Hann henti
skjóðunni frá sér: „Ég kann ekki
við svona stjórnsemi. Eg er vanur
að sjá um mína kúnna.“ Hann stóð
þarna í rökkrinu, reygði fram þén-
uga bumbuna, stuttur karl og þrek-
inn, með jambia, jemenska rýting-
inn um sig miðjan, tók höfuðklútinn
af og strauk hárlaust höfuðið í sýni-
legri geðshræringu. „Ég er vön að
sjá um það hvort ég sef ein eða
ekki,“ sagði ég, bauð brosandi góða
nótt, þá kertisstubb í móttökunni
og þreifaði mig upp stiga og inn
ganginn til herbergis míns.
Morguninn eftir lögðum við upp
til Manahka enn ofar í ijöllunum.
Þar getur víða að líta kastala frá
Ottómantímanum, sumir eins og
samvaxnir íjöllunum. Það fór ekki
framhjá mér að ég var ekki í náð-
inni; Ali var staðráðinn í að virða
mig ekki viðlits. Það tjóði ekki að
fást um það, ég bað hann að stoppa
í tíma og ótíma, læddist lofthrædd
fram á brúnir, andaði að mér tæru
fjallalofti og máttugri fegurðinni.
Léttfúll bílstjórinn minn, kvenna-
gullið, argur inni í bíl.
Frá Manakha fikraði ég eftir ein-
stigi utan í hlíðinni 5 km leið til
A1 Hajara, „skýjakljúfabæjar" á
tindi A1 Shibam, sem er 3.000 m
hátt. Þegar ég kæmi til baka skyldi
stefnt niður brattann áleiðis til
Hodeidah á Rauðahafsströndinni.
Nokkru eftir við lögðum af stað
byrjaði Ali að stynja, brátt urðu
stunur að kveinstöfum og enduðu
í háum hljóðum. í fyrstu hélt ég
hann hefði fengið alvarlegan snert
af athyglissýki. En það leið ekki á
löngu uns ég sá að hann var sár-
þjáður, hann ók út í vegarkantinn,
lét fallast örmagna fram á stýrið.
„Ég_ get ekki meira, ég finn svo
til. Ég fór út að pissa áðan og ég
loga að neðan. Ég kemst ekki
lengra, við verðum að stoppa bíl.
Ég verð að komast til læknis."
Nú voru góð ráð dýr, mitt ís-
lenska ökuskírteini varla gilt í Jem-
en og ökutækið ekki árennilegt. En
við vorum of langt frá Manahka
og enn lengri leið fyrir höndum nið-
ur að hafinu. Ég dröslaði honum
æpandi í aftursætið, breiddi yfir
hann teppi, snaraði mér undir stýri
og prófaði gírana. Ali bað Allah
hjálpar þegar rann upp fyrir honum
fyrirætlan mín. „Ég lifi þetta ekki
af. Konur geta ekki keyrt. Við för-
umst. Þú kannt ekkert á jeppann,"
heyrðist úr aftursætinu.
Ég hreytti út úr mér að hann
væri hvort sem er að gefa upp önd-
ina, beygði inn á veginn og lagði
af stað niður snarbratta hlíðina,
alsetta z-beygjum. Bíllinn var laus
í stýri og rásaði til, bremsur virk-
uðu ef rækilega var pumpað. Ég
þorði ekki að líta niður í hyldýpið.
„Hjálp, hjálp, Allah, við deyjum.
Fyrirgefðu mér hugsanir mínar í
gær, ég á ekki skilið að vera hegnt
svona grimmilega,“ tautaði Ali. Ég
vissi ekki hvort hann var að ávarpa
mig eða Allah. Svo var þögn um
stund, kannski hann hafi liðið í
ómegin eftir að mér jókst kjarkur
og herti ferðina.
Nokkru síðar skall á hellirigning,
steyptur vegurinn varð háll sem áll
og þurrkur óstarfhæfar, umferð
vinnuvéla og vörubíla þyngdist. Ég
einbeitti mér að akstrinum og lét
eins og vind um eyru þjóta hljóð
sem bárust á ný undan teppinu. Það
tók langan klukkutíma að keyra
niður, en þá var spýtt í áleiðis til
Hodeidah.
Á þeirri leið eru varðstöðvar með
nokkurra kílómetra millibili ogjem-
enskir hermenn störðu á mig eins
og naut á nývirki; bíðum nú aðeins
við, hvað er að sjá, útlendur kven-
maður við stýrið. Þeim varð svo
bilt við að þeir báðu mig ekki einu
sinni um ökuskírteinið þegar ég
benti á minn þjáða fylgdarsvein.
Ég kvaðst vera á hraðferð með
hann á spítala í Hodeidah og þeir
heilsuðu að hermannasið.
Það var stytt upp þegar ég keyrði
inn í bæinn við Rauðahafsströndina
og meðfram ægissíðunni, loftið eins
og í saunabaði. Stoppaði við apótek
Ali kvennagull. Horft yfir fjöllin.
og bað lyfsalann vísa mér á spítal-
ann. Ali var borinn inn í snatri.
Læknirinn hauð mér að koma í
heimsókn um kvöldið, sagði að Ali
hefði fengið alvarlega þvarfærasýk-
ingu og honum yrði gefin rótsterk
kvalastillandi sprauta. Ég kvaðst
líta við í íyrramálið.
Hótel Bristol rétt við aðaltorgið
var sómahótel og í ofanálag einn
örfárra staða_ í Jemen þar sem seld-
ur var bjór. Ég var ekki sein á mér
að innbyrða einn Heineken eftir
aksturinn með minn þvagfærasjúka
einkabílstjóra.
Síðdegis daginn eftir kom ég við
á spítalanum, Ali hafði lifað af nótt-
ina, leið „eftir atvikum“. Hann hafði
áhyggjur af hjálparlausum kven-
manninum sem stæði upp hjálpar-
laus í Hodeidah. Ég yppti öxlum,
bað lækninn skila kveðju til Alis
með ósk um góðan bata og engar
áhyggjur af mér. Svo dólaði ég mér
áleiðis upp til Sanaa, veifaðist á við
við kunnuglega varðmenn, og söng
við stýrið alla leiðina. ■
Jóhanna Krístjónsdóttir
. . . Og ofan í djúpa dali. Morgunblaðið/JK
Þiiðjungur ísiaelskra kvenna
glímii við ófrjósemisvanda
í ÍSRAELSKA blaðinu Jerusulem
Post segir frá því að í rannsókn
hafi komið fram að nær þriðja
hver kona í Israel eigi i erfiðleik-
um með að verða barnshafandi.
Þar sást einnig að tíunda hver
kona sem hefur áhuga á að verða
barnshafandi er ekki orðin ólétt
innan árs og svo virðist sem al-
gengt sé að það taki ung hjón 2-3
ár áður en tekst að geta barn. Tíu
prósent höfðu misst fóstur einu
sinni en helmingi færri missa fóstur
oftar en 2svar sinnum og 1 af hveij-
um 100 missa fóstur fimm sinnum.
25 jiúsnnd eintitk af Út i heim
NÚ hafa verið prentuð 25 þús-
und eintök af ferðabæklingi
Flugleiða Út í heim ’93 og ann-
að eins af verðbæklingi með
vor- og sumarferðum. Stærstum
hluta upplagsins hefur þegar
verið dreift en sl. ár dugði svip-
að magn fram á haust.
Bæklingnum var fyrst dreift á
ferðakynningu Flugleiða í Kringl-
unni í febrúar en þangað komu
nær 10 þúsund gestir.
í bæklingnum er að finna hag-
nýtar upplýsingar um áfangastaði
Flugleiða í millilandaflugi og verð-
skrá yfir ferðir, hótel og fleira.
Okkar heitir króna,
Hvað heitir þeirra?
Albanía lek
Angóla kvanza
Arúba guilder
Bangladesh taka
Barbados dollar
Botswana pula
Búrma kyat
Cookseyjar NZ-dollar
Dóminíkanska lýðveldið peso
Egyptaland pund
Hong Kong dollar
Iran rial
Jórdanla dínar
Kiribati . AS-dollar
Kórea won
Lesotho maloti
Mali CFA-franki
Miðbaugs-Gínea CFA-franki
Nicaragua cordoba
Óman rial
Rúmenía lei
Sao Tome & Principe dobra
Súdan pund
Súrinam guilder
Taiwan dollar
Tonga pa-anga
h röltinu í Rauöa hverfinu
UPPFULL af fróðleik, rauðvíni og ostum
eftir tveggja tíma kvöldsiglingu um síkin
í Amsterdam, lá beint við að rölta upp í
næturlífshverfið, sem dregið hefur til sín
margan ferðamanninn sem til Hollands
kemur. Upp úr bátnum voru samferða mér
fjórir Ástralir, sem greinilega voru ekki á
því að fara að halla sér enda sögðust þeir
vera í fríi og létu ganga á milli sín hvítvíns-
flösku, sem þeir höfðu Iaumað inn á sig
um borð í síkjabátnum. Með hjálp vega-
kortsins, sem þeir drógu upp úr buxnavas-
anum, römbuðum við að lokum á réttan
stað og þar með skildu leiðir.
Eitt af því sem ferðamönnum er gjarnan bent
á að heimsækja í Amsterdam er svonefnt Rauða
hverfi, en óhætt er að fullyrða að viðhorf Amsterd-
ambúa gagnvart kynlífi kemur flestum gestum
töluvert á óvart. Rétt er að minna á að halda sig
á aðalstrætunum í þessum borgarhluta, innan um
fjölmennið, sérstaklega eftir að dimma tekur, og
gæta vel að veskjum og buddum, því eðlilega lað-
ast alls kyns lýður að þessu hverfi.
Baðaðar bleikum Ijósum
Þær konur, sem sitja í efnislitlum fatnaði úti í
gluggum, baðaðar bleikum ljósum, koma flestar
úr úthverfum og vinna á átta tíma vöktum, nætur
jafnt sem daga. Þar gefur að líta allt frá fínlegum
ungum dísa til búlduleitra kvenna, sem mjög eru
farnar að láta á sjá. Sagt er að vændiskonur
Amsterdamborgar njóti fullra borgaralegra rétt-
inda. Þær hafa sín eigin félagssamtök, sem þær
hafa m.a. beitt til að þrýsta á borgarstjórnina um
réttlátar starfsreglur. Sú starfsemi, sem fram fer
í Rauða hverfinu, er undir eftirliti borgarinnar og
þurfa vændiskonur að vera á skrá og mæta reglu-
lega í læknisskoðun.
Stútungskarlar
Rauða hverfið er umhverfis Qude Kerk kirkjut-
urninn í miðborg Amsterdam, í völundarhúsi lítilla
stíga og stræta meðfram gömlu síkjunum. Auk
blíðra kvenna, er þarna urmull verslana, sem hafa
á boðstólum bláleit myndbönd, tímarit og hin frum-
legustu hjálpartæki ástarlífsins. Kvikmyndir
„bannaðar börnum“ eru sýndar að staðaldri í sér-
stökum kvikmyndahúsum og bekkurinn var þétt
setinn í reykmettuðum salnum á sýningunni sem
ég „óvart“ lét ginnast af, en auglýst var sem „fam-
ily show“. Þó ég hafi svo sem ekki verið eina kon-
an voru flestir gestanna þetta þriðjudagskvöld
frakkaklæddir stútungskarlar, sem létu hafa sig
út í ýmsa leikræna tilburði á sviði sem vart þola
mikla dagsbirtu.
50 gyllinl, 10 mínútur
Greinilegt er að fjöldi fólks heimsækir Rauða
hverfið eingöngu fyrir forvitnis sakir. En sumir
eru þó í öðrum hugleiðingum og eftir að prúttað
hefur verið um verð og samkomulag virðist í sjón-
máli, er dregið fyrir gluggann í snatri á meðan
konan vinnur sitt verk. Hún Reena, fararstjórinn
á síkjabátnum, sagði mér að algengt væri að vænd-
iskonur tækju 50 gyllini fyrir veitta þjónustu sem
er um 1.750 ísl. kr. „En kúnninn fær aldrei meira
Líflegur atvinnurekstur er í kringum kynlíf í
Amsterdam sem sagður er ýta undir ferða-
mannastrauminn.
en tíu mínútur,“ fullyrðir Reena og yppir kæruleys-
islega öxlum. „Hún systir mín býr í grenndinni
og hefur fylgst með hversu lengi í einu er dregið
fyrir glugga. Hún hefur aldrei mælt meira en 10
mínútur í einu.“ ■
Jóhanna lngvarsdóttir
Tíu tiúsund gestir skoöuöu
fslandsbásinn í Búdapest
Mynd frá íslandsbásnum í Búdapest.
István og Agnes Kiss í Reykjavík sl. vetur.
Þar héngu íslenskir
fánar og veggspjöld frá
íslandi, myndbandasýn-
ing var í gangi og dreift
var 30 þús. upplýsinga-
blöðum og 20 þús. póst-
kortum og bæklingum.
Þau hafa einnig auglýst
nokkuð í útvarpi og efndu
til spurningakeppni um
ísland. Sama dag var
klukkustundar íslands-
þáttur í ungverska sjón-
varpinu.
Að sögn þeirra hjóna
var áhugi gesta mikill og
höfðu þau varla undan
að svara fyrirspurnum
ekki síst frá ungu fólki
og námsmönnum sem
vildu fara í einstaklings-
ferðir, fyrirspurnir bárust
um hvernig aðstæður
væru til ráðstefnuhalds,
nemendur í dýralækningum
spurðust fyrir um möguleika á
að fara í hjólaferðir og gista í
bændagistingu og leikbrúðuleik-
hús spurðist fyrir um möguleika á
að koma og sýna undir beru lofti,
ungverskur kór óskaði eftir að
komast í samband við íslenskan
kór og ýmsir Iandfræðingar og
eðlisfræðingar vildu vita um fjalla-
ferðir, svo aðeins sé drepið á
nokkrar þeirra fyrirspurna sem
fram komu.
Aðstandendum sýningarinnar
virtist bera saman um að íslenski
sýningarbásinn hefði vakið mikla
athygli og að minnsta kosti þijár
hópferðir Ungveija eru ákveðnar.
TÍU þúsund gestir
skoðuðu íslandsbás á
stærstu alþjóðlegu
ferðasýningu Ung-
verjalands sem var ný-
lega í Búdapest. Eins
og sagði frá fyrir
skömmu í Ferðablaði
hafa ungversk hjón,
Agnes og István Kiss,
stofnað ferðaskrifstofu
til að beina Ungveijum
til íslands, strax í sum-
ar og leigðu þau sér
sýningarpláss á sýning-
unni.
Vinningshalar í Flfirídakynningu
Afhentir hafa verið vinningar vegna Flórídakynningar Flugleiða
í samvinnu við Úrval/Útsýn og Samvinnuferðir/Landsýn í Borgar-
kringlunni fyrr í vor. Fyrsti vinningur var flug, hótelgisting og
bílaleigubíll í 2 vikur, og 2. og 3. voru flug og bílaleigubill í 2 vikur.
Myndin var tekin þegar Pétur
Ómar Ágústs sölustjóri Flugleiða
afhenti hinum hepp. i vinningana
en þeir voru dregnii út í beinni
útsendingu á Bylgjunni. Þau eru
frá vinstri Ólafur Ragnarsson,
Áslaug Björgvinsdóttir, Þorsteinn
Guðmundsson og Pétur Ómar. ■
ÆVINTÝRAFERÐIR INDLAND/KENYA
Indland; Lagt at stað 17. ágúst í 21. langferðina með „R0SA BUSSARNA"
Ferðaáætlun; Svíþjóð - Þýskaland - Tékkland - Ungverjaland - Rúmenía -
Búlgaría - Grikkland - Tyrkland - Sýrland - Jórdanía - Egyptaland.
(Svíþjóð-Egyptaland ca 2 mán.). l' Egyptalandi velur þú sjálf(ur) hvort þú vilt
aka heim með rútunum (ca. 10 dagar styttri leið) eða fljúga með til
Indlands.
Kenya: 30. okt. leggjum við af stað með þrjá torfæruflutningabíla til Kenýa
gegnum Austur-Evrópu - Grikkland - frá Griklandi förum við gegnum Krít til
Alexandríu í Egyptalandi, og þaðan til Norður - Súdan - Eþíópíu til Kenýa
(ca. 2 mán.).
Ef þú hefur áhuga á spennandi og öðruvísi ferð ,þá hringdu ísíma 90 46 60
34007 eða skrifaðu til PINK CARAVAN, 860 20 Njuranda, Svíþjóð.
r