Morgunblaðið - 03.10.1993, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. OKTÓBER 1993
og einbeiti mér
að því að na
heilsunni á ný
Á stöðinni
BENEDIKT Lund og Jóhannes Sturla Guðjónsson framan við lögreglu-
stöðina í Mosfellsbæ þar sem þeir unnu saman mánuðina fyrir ákeyrsl-
una.
Með fjölskyldunni
JÓHANNES Sturla Guðjónsson heima í garði ásamt konu sinni, Önnu Jónsdóttur og börnum þeirra, Ástu og Guðjóni.
segir Jóhannes Sturla
Guójónsson, sem
slasaóist i vióureign
vió eiturlyf jasala
eftir Pétur Gunnarsson
FYRIR rúmum þrettán mánuðum
hlaut ungur lögreglumaður úr
Reykjavík, Jóhannes Sturla Guð-
jónsson, lífshættulega höfuð-
áverka þegar kókaínsmyglari á
flótta undan lögreglu með 1.200
grömm af kókaíni ók á ofsahraða
á lögreglubíl á Veturlandsvegi.
Félagi Jóhannesar, Benedikt
Lund, slasaðist sjálfur í ákeyrsl-
unni en tókst með hjálp aðvífandi
lögreglumanna að draga Jóhann-
es meðvitundarlausan út úr aielda
bílflakinu. Þessa sögu þekkja
sjálfsagt flestir því málið var eitt
helsta fréttaefni hér á landi um
langt skeið og margir líta ef til
vill svo á að því sé lokið þar sem
búið er að fjalla um það og fella
dóm yfir sökudólginum, bæði í
héraðsdómi og Hæstarétti. En
einum kafla þessa máls er ólokið
og það er sagan af erfiðri og
hetjulegri baráttu Jóhannesar
Sturlu við að ná heilsu að nýju.
Jóhannes segir að þeir Benedikt
hefðu átt að vera farnir heim af
vaktinni rétt eftir miðnætti mánu-
dagskvöidið 18. ágúst. Ástæða þess
að þeir töfðust er honum gleymd
eins og annað frá þessum degi en
Jóhannes segir að ef um venjulegt
mánudagskvöld hefði verið að ræða
hefði hann eins og svo oft áður átt
að vera í líkamsræktarstöð að lyfta
lóðum með félaga sínum.
Hvað sem tafði voru þeir Benedikt
og Jóhannes í lögreglustöðinni í
Mosfellsbæ þegar hringt var þangað
frá fjarskiptamiðstöð lögreglunnar
og þeim sagt að fara út á Vestur-
landsveg til að taka þátt í því að
stöðva ofsafenginn flótta grunaðs
fíkniefnasmyglara. Skömmu síðar
varð áreksturinn sem hafði nær kost-
að þá báða lífið.
Jóhannes man ekki eftir sér næstu
mánuðina. Vegna áverkanna, sem
hann hlaut á höfði og í lungum, var
honum fyrst haldið sofandi í öndun-
arvél á gjörgæsludeild Borgarspítal-
ans. Síðan var hann fluttur á al-
menna deild og loks á Grensásdeild.
Meðan mál afbrotamannsins, sem
nær hafði orðið Jóhannesi að bana
var til meðferðar, fyrst hjá lögreglu
og síðan fyrir dómi, var Jóhannes
að stíga fyrstu skrefín á langri leið
sinni í átt að fullri heilsu því það er
markmið hans og enn sem komið er
segist hann aidrei leyfa sér að efast
um að það náist. Á þessum tíma
hefur hann hlotið frábæra umönnun
starfsfólks Borgarspítalans, Grens-
ásdeildar og nú síðast Reykjalundar.
Jóhannes er enn í strangri endur-
hæfíngu, með daglegri iðju-, tal- og
sjúkraþjálfun. Hann býr á Reykja-
lundi virka daga en um helgar er
hann heima hjá fjölskyldu sinni, konu
og börnum.
Heilsa Jóhannesar hefur tekið
miklum framförum síðustu mánuði
og þeir sem hittu hann í vor og aftur
í dag sjá glöggt hve gífurlegum
árangri hann hefur náð. Að baki því
býr einbeittur vilji til að ná því mark-
miði sem Jóhannes hefur enn að leið-
arljósi og það er að hann geti snúið
aftur til starfa í lögreglunni. Hann
er þakklátur félögum sínum og yfir-
mönnum í lögreglunni fyrir góðan
stuðning í veikindum sínum og von-
ast til að um áramót liggi fyrir hvort
hann geti tekið boði yfirmanna lög-
reglunnar um að snúa aftur til starfa
hvenær sem Jiann verður tilbúinn til
þess. „Ég vil ekki fara að vinna aft-
ur fyrr en ég get og finn að ég er
alveg tilbúinn," segir Jóhannes.
Úr lögreglunni í Florida til
Reykjavíkur
Jóhannes, sem varð 31 árs fyrr í
mánuðinum, hafði iært bifvélavirkjun
þegar hann ákvað að fylgja í fótspor
Stefáns bróður síns og gerast lög-
reglumaður. Hann fór óvenjulega
Ieið að því starfí því áður en hann
var ráðinn í Reykjavíkurlögregluna
hafði hann verið í iögregluskóla í
Tallahassee í Florida og er eftir því
sem best er vitað eini íslenski lög-
reglumaðurinn sem ' hefur lokið
grunnþjálfun í bandarískum lög-
regluskóla. Tallahassee, sem er höf-
uðborg Florida-fylkis, er á stærð við
Reykjavík en þótt hún teljist ekki til
stórborga hvað fólksfjölda varðar er
þar við mikil afbrotavandamál að
etja og 7. hver íbúi borgarinnar verð-
ur fórnarlamb glæps á hveiju ári.
Jóhannes segir að lögregluskólinn
hafi verið mjög frábrugðinn lögreglu-
skólanum sem hann fór síðan í gegn-
um hér heima. „Þetta var mjög erf-
itt líkamlega og það var lögð mikil
áhersla á allt sem viðkom byssum,
skotþjálfun og annað sem býr menn
undir að nota byssur. Mesti munur-
inn var sá að í Ameríku eru lögreglu-
menn alltaf með hólkinn á lofti og
tilbúnir til að beita honurn," segir
Jóhannes. Hann segir að slíku hugar-
fari kynnist menn ekki í lögreglu á
Islandi.
Þáttur í náminu var vinna við hlið
lögreglumanna á götum Tallahassee
og þótt Jóhannes vilji ekki gera mik-
ið úr þeirri reynsiu sem hann hafi
öðlast vestra kom hann m.a. að vopn-
uðu ráni og segir að þá eins og allt-
af hafi komið í ljós að lögreglumenn
í Florida séu alltaf viðbúnir því að
reynt sé að drepa þá og það setji
mark á það hvemig lögreglumenn í
Bandaríkjunum nálgast öll viðfangs-
efni sín og öli samskipti þeirra við
fólk utan lögreglunnar. Þeir sem
sýni mótþróa séu yfirbugaðir með
því að munda byssur en ekki með
fortölum eða átökum eins og hér.
Um þessar mundir eru níu ár frá
því að Jóhannes Sturla Guðjónsson
kom frá Bandaríkjunum til að hefja
störf í Reykjavíkurlögreglunni og
hann segir að starfið eigi svo ve! við
sig að hann hafi aldrei nugsað í al-
vöru út í það að gera eitthvað ann-
að. Meðan á endurhæfingunni hefur
staðið hefur hann haldið góðu sam-
bandi við félaga sína í lögreglunni,
ekki síst Benedikt Lund, sem hann
hittir reglulega. Benedikt er nýlega
kominn aftur til starfa á lögreglu-
stöðinni í Mosfellsbæ en hann var
lengi frá vinnu eftir ákeyrsluna og
þurfti m.a. að gangast undir skurð-
aðgerð vegna háls- og bakmeiðsla.
Jóhannes segist sjálfur vonast til að
geta fyrr en síðar farið að vinna við
lögreglustörf aftur ekki síst til að
komast að nýju inn í félagsskapinn
og félagsandann sem ríkir meðal lög-
reglumanna.
Allt sem ég get
í haust byijaði Jóhannes að nýju
í öldungadeild Menntaskólans í
Hamrahlíð þar sem hann átti eftir
18 einingar til stúdentsprófs þegar
ákeyrslan setti strik í reikninginn.
Hann ætlar að byija hægt og rólega
á náminu að nýju og lætur sér nægja
einn spænskuáfanga á haustönninni
því að þótt hann geti nú aftur sótt
sér afþreyingu í lestur vantar mikið
á að hann hafi náð sömu lestrar-
hæfni og áður.
Jóhannes dregur ekki dul á það
að undanfarið ár hafi verið sér gífur-
lega erfitt og þótt hann hafi náð
miklum bata sé enn langt í land að
hann geti sagst vera jafngóður og
áður. „Kannski verður það aldrei og
kannski verður sá sem gerði mér
þetta kominn út úr fangelsi áður en
ég losna undan þessu. En ég ætla
að hugsa um eitthvað jákvæðara og
einbeita mér að því að gera allt sem
ég get til að verða eins góður og ég
get orðið,“ segir Jóhannes Sturla
Guðjónsson.