Morgunblaðið - 27.11.1993, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1993
31
Magnea Magnús-
dóttir - Minning
Fædd 4. maí 1899
Dáin 18. nóvember 1993
Mig langar til að minnast með
fáeinum orðum ömmu minnar,
Magneu Magnúsdóttur, sem lést 18.
nóvember sl.
Mér mun alltaf verða minnisstæð-
ur sá tími sem ég dvaldi hjá ömmu
Möggu á Reynimelnum. Hver heim-
sókn þangað var ævintýri. Hvort sem
ég faldi mig í skápnum, lék mér
uppi á lofti eða renndi mér niður
rúllustigann þá var amma alltaf til
staðar og tilbúin að taka þátt í leikn-
um. En vænst þykir mér um minning-
arnar er við sátum saman í eldhúsinu
tvö, töluðum um daginn og veginn
og horfðum út um gluggann á lífíð
á götunni. Hlýja, öryggi og ástúð
einkenna þessar minningar.
I hvert sinn sem ég kom til ömmu
lofaði ég að gefa henni drottningar-
stól úr gulli og átti það að vera falleg-
asti stóll í heimi, enda fannst mér
ekkert minna hæfa ömmu minni.
Síðan hafa árin liðið og oft höfum
við talað saman um gullstólinn. Ég
er sannfærður um að hún sitji nú í
þessum stól á himnum, því enginn
er til þess betur hæf. Sú ást og óeig-
ingimi sem hún sýndi alltaf er að-
dáunarverð. Sama hvað á dundi þá
kvartaði hún aldrei. Hún var ein af
þeim fáu manneskjum sem alltaf
gefa en ætlast aldrei til þess að fá
neitt í staðinn.
Síðasta skipti sem ég sá ömmu
Möggu á lífi var til að kynna hana
fyrir unnustu minni. Ég sé hana ljós-
lifandi fýrir mér er hún kvaddi okkur
með orðum sem eru einkennandi fyr-
ir hana ömmu Möggu: „Verið þið
hamingjusöm."
Andri Sveinsson.
Látin er Magnea Magnúsdóttir 94
ára. Ég ætla mér ekki að reyna að
segja sögu hennar enda var „amma
Magga“ líklega tæplega áttræð þeg-
ar við kynntumst. Mér fannst hún
lítið breytast á þessum 15 árum. Það
hlýtur að vera misminni hjá mér að
hún hafi enn unnið við að ræsta
Landsbankann en þó frnnst mér að
hún hafi keypt sér nýtt teppi á stig-
ann fyrir síðustu aurana sem hún
vann sér inn.
Það er hálf óraunverulegt að
amma Magga var um tvítugt 1918
og að nálgast fímmtugt 1944 en ef
maður vildi ræða gamla tíma var
eins og það væri nú ekki merkilegt.
Amma ólst upp í Hafnarfirði og um
það sagði hún að áður en bílamir
komu mátti maður ganga til Reykja-
víkur nema ef miður gat fengið lán-
aðan hest. Jú, eitt sinn þurfti að taka
úr henni hálskirtlana, hún fékk að
bíða í einn tíma á stofunni, sem var
innfrá í Reykjavík, til að jafna sig,
en svo gekk hún heim. Þannig var
þetta.
Amma Magga var hávaxin og
beinvaxin, svona með sýningar-
stúlkuvaxtarlag. Ég minnist samtals
okkar nýverið. Ég sagði að alveg
væri það merkilegt hvað hún hefði
góða fætur, granna og netta og
væri há til hnésins. Þá svaraði amma:
„Já, ég hafði einn veikleika. Mér
þótti svo gaman að kaupa mér skó.“
Og níræð gekk hún á skóm með
hælum og var ekki sama um útlit
þeirra.
Það að verða mjög gamall hefur
sína ókosti þegar eitthvað fer að bila
og fyrir fólk sem alltaf hefur verið
heilsuhraust er erfitt að sætta sig
við að breyla háttum sínum. Ömmu
fannst sjónin og heyrnin alveg vera
að gefa sig og það var hundleiðinlegt
að hætta að prjóna og geta varla
fylgst með samræðum innan um
margt fólk. Þetta er bara ekkert
skemmtilegt lengur þegar maður fer
svona að bila, sagði hún, og æðarnar
eru eins og leiðslur í gamalli mið-
stöð, stífiaðar af kísil. Fyrst var
höndin köld um tíma og svo fóturinn.
Það er ósanngjarnt að leyfa sér
að vera ósáttur við dauða svona gam-
allar konu, heldur ber að þakka þenn-
an tíma sem við áttum saman.
Amma Magga var á sinn hljóðláta
hátt miðpunktur fjölskyldunnar og
með því að heimsækja hana fylgdist
maður með öllum í ættinni. Það verð-
ur því tóm sem myndast þegar hún
er á brott.
Ég votta soRum hennar, barna-
börnum, barnabamabömum og vin-
konum á Hrafnistu samúð mína.
Björg Sveinsdóttir.
Gunnar Kristjáns
son — Minning
Fæddur 20. júlí 1912
Dáinn 17. nóvember 1993
Það, sem fyrst kemur upp í hug-
ann þegar við minnumst afa, er
óþijótandi áhugi hans á búskapnum
og skógræktinni. Honum var það
mikils virði að við lærðum að meta
náttúruna, hann kenndi okkur margt
um hana og munum við ávallt búa
að því. Hinn 17. júní 1950 gróður-
settu afi og amma fyrstu tijáplönt-
umar sem urðu upphafið að fallegum
skógarreit fyrir ofan bæinn á Dag-
verðareyri. Margar góðar minningar
tengjast skógarferðum með afa og
tókum við meðal annars oft þátt í
því að gróðursetja og grisja skóginn.
Afi og amma héldu áfram því
starfi sem faðir hans hafði byijað
á, að rækta tijágarð við íbúðarhúsið.
Þau lögðu alltaf mikla rækt við að
gera garðinn sem fegurstan og hlutu
viðurkenningu fyrir fagran tijágarð
1975. Þessi garður var ómetanleg
uppspretta og tilvalið umhverfi fýrir
hinar ýmsu uppákomur okkar, t.d.
leiksýningar, tívolí og önnur ævin-
týri.
Minningin um jólin og jólaundir-
búninginn með ömmu og afa er okk-
ur kær. Það var til dæmis árviss við-
burður að fara upp í skógarreit og
velja jólatré fyrir fjölskylduna. Einn-
ig var mikið tilhlökkunarefni að
skera út laufabrauðið og flétta jólak-
örfurnar með afa. í því sem öðm kom
fram vandvirknin og nákvæmnin sem
einkenndi allt sem hann gerði. Á
aðfangadagskvöld las afi jólaguð-
spjallið og þá fyrst fannst okkur jól-
in vera komin. Annar mikilvægur
þáttur í jólahaldinu var að syngja
en afi hafði dálæti á góðri tónlist og
fallegum söng.
Þrátt fyrir mikil veikindi undir lok-
in hélt afi alltaf andlegum styrk og
barðist við að bjarga sér fram á síð-
asta dag. Hann fylgdist vel með öllu
sem fram fór í kringum hann, hvort
sem það varðaði fjölskylduna eða
þjóðlífið.
Eftir stendur minning um hjarta-
hlýjan mann og sterkan persónu-
leika. Hann gaf mikið af sér og við
gátum alltaf leitað til hans.
Elsku afi, með þessu ljóðí viljum
við kveðja þig og þakka þér fyrir
allt sem þú gafst okkur.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt.
Nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin,
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja
og gott er allt sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Barnabörn.
Minning
Jón Olafsson
í dag verður Jón Ólafsson, fyrrver-
andi deildarstjóri hjá Ríkisendur-
skoðun, jarðsunginn frá Lágafells-
kirkju. Á tæpum mánuði hafa starfs-
menn Ríkisendurskoðunar séð á eftir
tveimur fyrrum samstarfsmönnum
sínum því að Halldór V. Sigurðsson,
fv. ríkisendurskoðandi og náinn sam-
starfsmaður Jóns um árabil, lést í lok
október sl.
Jón var fæddur á Krosshóli í
Svarfaðardal hinn 29. nóvember
1917, sonur hjónanna Ólafs T. Sig-
urðsson bónda og Kristjönu Jónsdótt-
ur. Að loknu gagnfræðaprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri 1939
stundaði Jón nám í Verslunarskóla
íslands á árunum 1940 og 1941. Á
árunum 1950 og 1951 lagði hann
síðan stund á nám í rekstrarstjórn
o.fl. bæði í Noregi og Svíþjóð. Jón
kvæntist eftirlifandi konu sinni, frú
Maríu Brynjólfsdóttur, á árinu 1953
og eiga þau saman einn son, Guð-
mund arkitekt, sem býr í Noregi og
starfar þar við góðan orðstír.
Jón var ráðinn aðstoðargjaldkeri
Kaupfélags Eyfirðinga á Akureyri á
árinu 1941 og síðan bókari frá 1944
til 1. ágúst 1952 er hann réðst sem
skrifstofustjóri á skrifstofu sýslu-
manns Eyjafjarðarsýslu og bæjar-
fógetans á Akureyri. Skrifstofustjó-
rastarfinu gegndi Jón til 1. ágúst
1959 en þá var hann skipaður full-
trúi í endurskoðunardeild fjármála-
ráðuneytisins. Hinn 1. júlí 1964 var
hann skipaður deildarstjóri í Ríkis-
endurskoðun og þvi starfi gegndi
hann allt til ársloka 1987 er hann
lét af föstu starfi fyrir aldurs sakir.
Eftir það vann hann að ýmsum sér-
verkefnum fyrir stofnunina til árs-
loka 1990.
Á fyrstu árum sínum í Ríkisendur-
skoðun sinnti Jón almennum endur-
skoðunarstörfum en eftir að hann
varð deildarstjóri var honum falið
eftirlit með innheimtu ríkissjóðs-
tekna svo og umsjón með endurskoð-
un innheimtuembætta. Auk þessa
hafði hann með höndum eftirlit með
sjóðum og stofnunum sem starfa
samkvæmt staðfestum skipulags-
skrám. Um árabil var hann jafnframt
tengiliður Ríkisendurskoðunar við
systurstofnanir á Norðurlöndum.
Jón var traustur og hæfur emb-
ættismaður sem gegndi starfi sínu
af mikilli alúð og samviskusemi.
Hann var einstakt snyrtimenni og á
skrifstofu hans voru allir hlutir í röð
og reglu. Jón var hæglátur maður,
jafnlyndur og glaðsinna sem gott var
að vinna með og leita til ef með
þurfti. Um leið og við, fyrrum sam-
starfsmenn Jóns, kveðjum hann
hinstu kveðju með þökk fyrir
ánægjulegt samstarf á liðnum árum
vottum við frú Maríu, Guðmundi og
öðrum aðstandendum samúð okkar.
Blessuð sé minning Jóns Ólafsson-
ar.
Starfsfólk Ríkisendurskoðunar.
Husky Lock
Loksaumavélin (over lock)
Gerð 360 D
Verðfrá
33.820.- kr.stsr.
VÖLUSTEINNhf
Fuxufen 14, Simi 679505 <■
Umboðsmenn um allt land
HJÁ ANDRÉSI
Skólavörðustíg 22A - sími 18250 - póstkröfuþjónusta.
Stakir jakkar nýkomnir á kr. 11.700.
Jakkaföt frá kr. 5.500 til 14.900.
Vandaður fatnaðurá hóflegu verdi
Blöndunartæki
frá FMM • MORA
Stálvaskur- eitt hólfog Kf,
borð , 80x44 cm Q90
Sviþjóð
Einfaldur stálvaskur m/borði, t/r
80x44 cm IV** _
4.550
Stálvaskur - eitt hólf
Stálvaskur - eitt og hálft
hólf, 64x45 cm
Öll verö enj stgr.verð m/VSK.
Opið mánudaga
til föstudaga 9-18.
Opið iaugardaga 10-16.
FAXAFEN 9
SÍMI 91-677332
Hitastýrð
blöndunar-
tæki f/bað og
sturtu.
Sturtu-
búnaður
kr. 3.250
Hitastýrð blöndunartæki f/sturtu.
Sturtubúnaður kr. 3.250
STÁLVASKAR
Kr.
3.250
Stálvaskur - eitt og hálft hólf
Kr.
8.890