Morgunblaðið - 05.01.1994, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 05.01.1994, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. JANÚAR 1994 33 I I I I 1 Minning Viðar Sigurðsson Fæddur 10. mars 1936 Dáinn 11. desember 1993 Sunnudaginn 12. desember síðast- liðinn flutti Sóla systir okkur þau sorgartíðindi að hann Viðar mágur hefði látist að kvöldi hins 11. desem- ber. Maðurinn með ljáinn lætur ekki að sér hæða. Mitt í jólaundirbúningi, allir farnir að tendra jólaljósin til að lýsa upp í skammdeginu og þá slekk- ur hann skærustu ljósin sem skína ástvinum. Hann spyr ekki um hvar eða hvenær. Viðar Sigurðsson var fæddur í Reykjavík 10. mars 1936, sonur Sig- urðar Guðmundssonar og Ólínu Sig- urðardóttur. Hann var kvæntur Sól- björtu Kristjánsdóttur systur okkar og áttu þau lengst af heimili í Hólm- garði 26 í Reykjavík ásamt börnun- um sínum fjórum, þeim Önnu Guð- rúnu, Davíð, Óiafí og Kristbjörgu. Viðar hóf störf fyrir Rafmagns- veitu Reykjavíkur aðeins fímmtán ára gamall og starfaði þar samvisku- ’ samlega í 43 ár. Um margra ára bil starfaði hann sem næturvörður í Glæsibæ og oftar kom þá fyrir en ekki að hann fór beint úr einni vinnu í aðra. Alltaf hafði hann þó tíma fyrir fjölskyldu sína. Hann var ástrík- ur faðir og leit var að manni sem var eins mikill vinur og félagi bama. Viðar bar ekki tilfínningar sínar utan á sér en bömin fundu traust hans og hlýju, þau vildu vera þar sem Viðar var og alltaf hafði hann tíma til að spjalla við þau, þó að ekki væru viðmælendurnir háir í loftinu. Það var alvanalegt alla tíð að smá- fólkið fylgdi Viðari jafnt í vinnu sem annars staðar. Það verður ekki hjá komist að nefna litla skuggann hans undanfar- in 20 ár, hann Ola litla, en allsstaðar þar sem pabbi fór þar var Óli ekki langt undan. Svo var einnig þegar Viðar kvaddi þennan heim en þá voru þeir feðgar staddir niðri á raf- veitu eins og vinnustaðurinn nefndist í daglegu tali hjá fjölskyldunni. Það er mikill styrkur í sorginni að eiga svo sterkar og hlýjar minn- ingar. Við systumar minnumst með þakklæti allra samverustundanna heima í Hólmgarði. Glettninni og bjarta brosinu sem alltaf var til stað- ar hjá mági okkar. Það þýddi ekkert að vera niðurdreginn í návist hans. Hann reyndist einnig raungóður á erfiðri stund þegar lítill fimm ára drengur, sonur Dísu og Árna, fórst í bílslysi og aftur þegar svili hans var skyndilega kvaddur burt af slys- fömm á besta aldri frá konu og ung- um bömum. Þá reyndist Viðar mik- ill styrkur í sorginni. Nú síðustu ár gekk Viðar ekki heill til skógar. Hann gekkst undir mjög erfiða aðgerð fyrir nokkm síðan sem dró mjög úr kröftum hans og heilsu. En hann kvartaði ekki, var þögull að eðlisfari og harður af sér. Við sáum þó að vinur okkar háði harða baráttu til að ná heilsunni aft- ur, fór langar gönguferðir og gerði æfingar til að öðlast sitt fyrra þrek. Við minnumst Viðars helst á skyrt- unni í hvaða veðri sem var, aldrei virtist honum vérða kalt eins og okk- ur hinum, slíkt hraustmenni var hann. Þessi fátæklegu orð eru ekki skrif- uð til að rekja lífshlaup mágs okkar í smáatriðum, við viljum aðeins reyna í orðum að þakka samvemstundirn- ar. Elsku Sóla systir, Davíð, Óli, Kristbjörg, Anna og Helgi, megi góður Guð styrkja ykkur öll í sorg- inni. Minningin um ástríkan eigin- mann, föður og tilvonandi tengdaföð- ur lifír. Við sendum einnig samúðar- kveðjur til Ólínu, móður Viðars, og systra hans. Við minnumst með þakklæti vinar og mágs sem var okkur sem bróðir. Guð blessi minn- ingu hans. Líkt og jarðargróður er mannlíf mörkum skapað þótt mörg sé gleði stundin, er hryggðin ávailt nær, en þótt hún knýji á dyrnar er ekki öllu tapað. Um óteljandi minningar gullnum bjarma slær. (Ingim. Ól., Svanshóli) Helga Kristjánsdóttir og Bryndís Krisljánsdóttir. Þegar maður er barn finnst manni að sumt muni aldrei breytast og að suma þurfi maður aldrei að kveðja. Seinna lærist að á eftir degi kemur nótt, að gleðin og sorgin fylgjast að og að enginn lifir endalaust. En það lærist ekki hversu sárt er að kveðja góðan vin. Þann 11. desember sl. kvaddi Viðar Sigurðsson þennan heim 57 ára gamall. Minningarnar um æskuárin vakna óneitanlega á kveðjustund og langar mig í örfáum orðum að minnast samverustund- anna og þakka Sólu frænku og Við- ari fyrir uppvaxtarárin mín. Hjá þeim átti ég mitt annað heim- ili í æsku. Foreldrar mínir voru bæði útivinnandi og dvaldi ég í gegnum árin lengst af hjá Sólu frænku og Viðari. Mín fyrsta minning úr bernskunni tengist þeim en það var nóttin örlagaríka þegar heimili þeirra að Suðurlandsbraut 66 brann til grunna. Þá var ég aðeins fjögurra ára gömul og var í pössun hjá þeim. Þau misstu þar allt sitt í brunanum. Síðar fluttust þau í Gnoðavoginn og þar áttum við margar gleðistundir saman. Viðar vann þá um tíma í Hafnarbíói og það brást ekki að á hveijum sunnudegi fylgdu honum þijú kríli sem horfðu aftur og aftur á sömu Chaplin-myndimar. ChaplTn hefur alltaf síðar minnt mig á stund- irnar með Viðari, Önnu og Davíð í Hafnarbíói forðum. Anna og Davíð voru systkinin sem ég átti ekki. Seinna kom svo Óli og hann varð strax sólargeislinn í lífi okkar allra. Óli var pabbadrengur. Pabbi var hetjan í lífl hans og besti vinur hans. Hvar sem Viðar fór, var Óli ekki langt undán. Þeir voru óað- skiljanlegir allt fram á kveðjustund. Állar minningar um jólin tengjast Viðari og Sólu frænku því fjölskyld- urnar skiptust á að haida jólaboðiíi. og þar var oft glatt á hjalla. Ungl- ingsárin vom erfiður tími fyrir mig. Leiðir foreldra minna skildu og hef ég lítið haft af föður mínum að segja síðan. Þá urðu ferðir niínar í Hólm- garðinn tíðar og gott að geta rætt vandamálin. Um þetta leyti fæddist yngsta dóttir þerira hjóna Kristbjörg en hún fermdist sl. vor og þá hittist hópurinn allur eftir langan aðskilnað. Já, því miður ferst oft fyrir í dagsins önn að rækta fjölskyldutengslin. En þau fáu skipti sem ég hitti Viðar síðustu árin vora alltaf jafn skemmti- leg. Eg á svo ótal margt að þakka ________ Viðari og Sólu. Elsku Sóla frænka, Anna, Davíð, Óli og Kristbjörg. Guð ■ veri með ykkur og sé ykkur styrkur í sorginni. Við eram þakklát fyrir samverustundimar. Minningin um Viðar lifir. Svanfríður Anna. i I I ÍJ I I ■ j I I + Guðmundur Orri Sig- urðarson — Minning Fæddur 24. maí 1993 Dáinn 15. desember 1993 Elsku litli frændi okkar, hann Guðmundur Orri er látinn. Af ein- hverri ástæðu var hans tími kominn, enda þótt við skiljum ekki tilganginn í því að litli ljósgeislinn okkar hafi verið tekinn frá okkur. Við fengum bara að hafa hann hjá okkur í sex yndislega mánuði, en þessir mánuðir hafa gefíð okkur meira en orð fá lýst, og það getur enginn tekur frá okkur, því að Guðmundur Orri er og verður ávallt með sinn stað í hjörtum okkar og mun því minning hans aldrei gleymast. Alltaf var hann brosandi og hlæj- andi, og hann gat verið tímunum saman í hopprólunni sinni eða á gólfínu að leika sér með leikföngin sín eða bara skoðað heiminn með fallegu, forvitnu augunum sínum. Aldrei brosti hann blíðari en þegar mamma hans eða pabbi vora nálægt og aldrei hló hann innilegar en þeg- ar Helgi Tómas, stóri bróðir hans var að leika við hann. Það var eng- inn sem gat breytt gráti í hlátur hjá honum Guðmundi Orra eins og hann stóri bróðir. Strax frá fæðingu var hann Guð- mundur Orri alveg einstakt barn. Hann var mjög bráðþroska miðað við aldur og dugnaðurinn og kraftur- inn í honum var alveg einstakur. Ég mun aldrei gleyma hvemig hann borðaði matinn sinn, hann hreinlega elskaði að borða. Þegar hann Guð- mundur Orri kom í heimsókn ásamt honum stóra bróður, mömmu og pabba var alltaf glatt á hjalla. Frændum hans var mjög umhugað um að hann hefði nóg af dóti í kring um sig og að honum leiddist ekki. Stundum gekk umhyggjan svo langt að þeir hreinlega slógust um það hver ætti að færa honum hvað. Þetta er bara dæmi um það þvílík áhrif hann Guðmundur Orri hafði á fólk, það hreinlega elskuðu hann allir. Það vildu allir vera sem næst honum. Hann Guðmundur Orri er gimsteinn- inn okkar, jólaljósið okkar sem mun aldrei slokkna á. Guðmundi Orra hefur greinilega verið ætlað stærra hlutverk en okkur hinum. Eitthvað sem er ofar mannlegum skilningi, en þeir sem guðimir elska - deyja ungir er sagt. Engin orð fá'því lýst hve sárt hans er saknað. Því kveðjum við þig nú, elsku litli engillinn okk- ar, þó ekki fyrir fullt og allt því að við munum sjást aftur. Elsku Stella, Siggi og Helgi Tóm- as, megi Guð gefa ykkur styrk á þessum erfiðu tímum og um ókomna framtíð. Við elskum ykkur öll. Illa dreymir drenginn minn: Drottinn, sendu engil þinn vögp hans að vaka hjá, vondum draumum stjaka frá. Láttu hann dreyma líf og yl, ljós og allt, sem gott er til, ást og von og traust og trú, taktu hann strax í fóstur nú. Langa og fagra lífsins braut leiddu hann gepum sæld og þraut. Verði hann bezta bamið þitt, bænheyrðu nú kvakið mitt, svo ég megi sætt og rótt sofa dauðans löngu nótt. (Páll Ólafsson) Ástarkveðja, Sigrún, Hallur, Rúnar og ÓIi. auglýsingar Hörgshlið12 Boðun fagnaðareríndisins. Almenn samkoma i kvöld kl. 20.00. §Hjálpræðis- herinn 2 I kvöld kl. 20: Norrœnn jóla- fagnaður. Séra Ingunn Hagen talar. (Dagskráin fer fram á norsku). Miðilsfundur -áruteikning Miðillinn Colin Kingschott starfar á vegum félagsins frá 6. jan. Hann veröur með einkafundi, áruteikn- ingar, krístalheilun og rafsegulheil- un. Ath.: Einnig framhald kristal- heilunarnámskeiðs 2 og 3. Upplýsingar í sima 811037. Silfurkrossinn. SAMBAND ÍSLENZKRA KRISTNIBOÐSFÉLAGA Háaleitisbraut 68-60 Fyrsta samkoma ársins verður í kvöld kl. 20.30 í Kristniboðssaln- um. Jóhannes Tómasson og Benedikt Arnkelsson sjá um efni og hugleiðingu. Sr. Jóhann S. Hlíðar flytur ávarp. Þú ert llka velkomin(n). REGLA MUSTERLSRIDDARA RMHekla 5.1. - VS - I - FL Hvítasunnukirkjan Fíladelfía Skrefið kl. 18.00 fyrir 10-12 ára krakka. Biblíulestur kl. 20.30. Ræöumaður Hafliöi Kristinsson. Allir hjartanlega velkomnir. FERÐAFÉLAG ® ÍSLANDS MÖRKINNI 6 - SÍMI 682533 Fimmtudagur 6. janúar Þrettándaganga og blysför um álfa- og huldufólks- byggðir f Óskjuhlíð. Þrettándabrenna og flug- eldasýning viö Valsheimilið. Brottför frá Perlunni kl. 20.00. Blysför og fjölskylduganga ( samvinnu við Val. Blys seld frá kl. 19.30. Minni blys kr. 200, og stærri blys ó kr. 300. Gengið um fallega skógarstíga í Öskjuhlíð- inni að þrettándabrennu á Vals- vellinum. Gangan tekur um 30-45 mínútur. Kveikt í bálkest- inum við lok göngu. Álfasöngv- ar. Flugeldasýning Landsbjarg- ar. Veitingar (vöfflur og kakó) í Valsheimilinu. Fjölskyldufólk er sérstaklega hvatt til að mæta í þessa fyrstu göngu á nýbyrj- uðu ári fjölskyldunnar. Feröafélag fslands. Elsku litli frændi minn er dáinn. Það er erfitt að trúa því að hann sé ekki lengur á meðal okkar, þessi fallegi litli drengur sem var rétt að bytja lífið, svo hamingjusamur og yfirvegaður. Það var ætíð svo stutt í bros hjá litla tannálfinum hennar frænku sinnar og hann veitti öllum í kringum sig ómælda hamíngju og gleði. Núna er hann farinn til Guðs'og veit ég að honum líður vel, en sökn- uðurinn er mikill og erfitt er að ímynda sér lífið án hans, en við hugg- um okkur við það að honum var ætlað annað og meira hlutverk á stað sem okkur er æðri. Með trega í hjarta kveð ég litla frænda minn, Guðmund Orra í hinsta sinn. Bið góðan Guð að varðveita hann þar til við öll hittumst á ný. Ég vil þakka fyrir þá stuttu stund sem við fengum öll að njóta hans. Elsku Stella systir, Siggi og Helgi Tómas minn. Megi Guð veita ykkur styrk um ókomnátíð og hjálpa öllum þeim sem eiga um sárt að binda á þessari erfiðu stund. Þín frænka, Sólrún Linda. Nikulás Guðmunds- son — Minning Fæddur 25. september 1910 Dáinn 6. desember 1993 Hver af öðrum til hvíldar rótt halla sér nú og gleyma vöku dagsins um væra nótt vinimir gömlu heima. Þó leið þín sem áður þar liggi hjá er lyngið um hálsa brumar mörg'hönd sem kærast þig kvaddi þá hún kveður þig ekki í sumar. (Þorsteinn Valdimarsson.) Þeim fækkar óðum sem bára hita og þunga dagsins áður fyrr. Núna kveðjum við Nikulás Guðmundsson bónda að Arngerði á Völlum, en hann lést á sjúkrahúsinu á Egilsstöð- um mánudaginn 6. desember eftir erfið veikindi. Hann var sonur Steindóra Steindórsdóttur dg Guð- mundar Þorgrímssonar sem bjuggu í Beinárgerði þegar hann fæddist. Árið 1912 fluttust þau i Tunguhaga og 1921 í Arnkelsgerði, en þessar jarðir eru allar í sömu sveit. 1 Am- kelsgerði var svo heimili Nikulásar til æviloka. Kona hans var Sigrún Guðnadótt- ir frá Stóra-Sandfelli, en þau giftust 24. október 1936. Þau eignuðust sex börn og eru fimm þeirra á lífi. Sig- rún lést hinn 12. apríi 1981. Alla sína starfsævi var hann bóndi, en gegndi líka margvíslegum opin- berum störfum fyrir sveit sína. Þá stundaði hann vörabílaakstur um árabil. Við upphaf búskapar þeirra voru öll vinnubrögð svipuð og verið höfðu um aldir, en eftir því sem árin liðu breyttust og bötnuðu allar að- stæður, vélar voru keyptar, túnin stækkuð og ný hús byggð. Börn þeirra hjóna unnu með þeim við bú- skap eftir að þau komust á legg og frá 1958 var búið félagsbúi. Mikfll skyldleiki var á milli móður minnar, móðurforeldra og þeirra hjóna í Arnkelsgerði og var sá skyld- leiki ræktur þannig að mér fannst eins og um eina fjölskyldu væri að ræða. Gagnkvæmar heimsóknir voru margar og í einni slíkri var ég í fyrsta sinn settur á hestbak, þá fimm áj:a. gamall. Það gerði Nikulás og gaf sér góðan tíma til að teyma mig fram og aftur. Ávallt síðan minnist ég góðvildar hans og hlýju og eftir að við hjónin hófum búskap kom hann oft til okkar. Nú verða þær heim- sóknir ekki fleiri, en frá okkur hjón- unurn berast hlýjar kveðjur til barna, barnabarna og tengdasona Nikulásor og Sigrúnar. Sigrún og Vlgfús.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.