Morgunblaðið - 11.03.1995, Síða 1

fltanrgttnMsifrlfr
MENMNG
LISTIR
PRENTSMIÐJA MORGUNBLADSINS LAUGARDAGUR 11. MARZ 1995 BLAÐjJj
•ftir Laufeyju Helgadóttur
ISLENDINGAR í Parísarborg
eru ver staddir en þeir sem búa
í Lundúnum að því leyti að þeir
geta hvorki stært sig af menning-
arfulltrúa né menningarmiðstöð.
Mörgum þykir þetta miður, þar
sem vitað er að á fáum stöðum
er menningarlíf jafn fjölskrúðugt
og einmitt í París, enda hafa allar
stærstu menningarþjóðir heims
haft vit á því að koma sér þar upp
menningarmiðstöð. Bandaríkja-
menn eru t.d. nýbúnir að opna
stórglæsilega miðstöð í Bercy-
hverfínu, sem er hönnuð af einum
af stjörnu-arkitektum þeirra í dag,
— Frank Gehry. Danir opnuðu „La
Maison du Danmark" við Champs
Elysée-breiðgötuna fyrir íjörutíu
árum, en þeir ætla að halda upp
á afmælið m.a. með því að sýha
málverk og skissur af 11 vegg-
teppum eftir Björn Norgaard, sem
danska þjóðin gaf Margréti drottn-
ingu í tilefni fimmtíu ára afmælis-
ins. Svíar opnuðu menningarmið-
stöð fyrir rúmlega 20 árum í Mýr-
inni á hægri bakkanum og Finnar
opnuðu sína fyrir rúmlega fjórum
árum í Rue des Écoles í Latínu-
hverfínu. Þannig að núna ætti röð-
in að vera komin að Noregi eða
íslandi ...
Eitt af því sem íslenskir lista-
menn og listmiðlarar kvarta sem
mest yfír er hve íslenski markaður-
inn sé takmarkaður og hve nauð-
synlegt það sé að ná til stærri
hóps listunnenda, en þeir vitajafn-
framt að það er ekki auðvelt eða
einfalt mál að koma sér á fram-
færi erlendis. Það er ekki nóg að
hæfileikarnir séu fyrir hendi held-
ur þarf líka traust og góð sambönd
við rétta aðila, sem síðan þarf að
fylgja eftir með þrautseigju og
alúð til að raunverulegur árangur
náist. Það er einmitt hluti af starf-
semi menningarmiðstöðvanna að
ÍSLENSKIR
LISTVIDBURDIR
Í PARÍS
mynda slík sambönd, fylgja þeim
eftir og greiða þannig götur lista-
mannanna í þessum frumskógi,
sem erlendi listaheimurinn oft og
tíðum er. Það er kannski ekki
hægt að krefjast þess að fámenn
þjóð eins og íslendingar opni
menningarmiðstöð í París, en þeir
ættu að minnsta kosti að geta
ráðið þangað menningarfulltrúa.
íslenskum listamönnum sem koma
fram í Frakklandi íjölgar stöðugt
og sem dæmi má nefna nokkra
menningarviðburði sem hafa verið
hér á boðstólum undanfarið.
í janúar lauk sýningu Rögnu
Róbertsdóttur — HEKLA — í nú-
tímalistastöðinni, La Basei, sem
er við borgarjaðarinn í Levallois.
Á sýningunni var aðeins eitt in-
situ-verk, stór dökkur rétthyming-
ur úr hraunmolum og hvíldi á
gólfínu. Það voru hraunmolarnir
sem komu úr Heklugosum sem
réttlættu titilinn - HEKLA - sem
var skrifaður með stóru landakort-
sletri á hvítan vegginn og mynd-
aði í senn andsvar og samstöðu
við rétthyrninginn á gólfínu. Þetta
er eitt af þeim örnefnum sem
Frakkar þekkja best frá íslandi
svo það var vel til fundið að koma
þama með nýja og óvænta sýn á
þetta þekkta fyrirbæri.
Þó að Kees Visser sé fæddur
og uppalinn í Hollandi hefur hann
verið búsettur á íslandi meira eða
minna síðan á áttunda áratugnum
og sýnt reglulega í Nýlistasafninu
og víðar. Listamiðstöðin Credac í
Ivry hélt fyrir stuttu sýningu með
verkum eftir Kees sem hann kallar
The Ivry Colour Line. Verk-
in em unnin á síðastliðnu
ári í Ivry eins og nafnið
bendir til, en þar hefur
Kees dvalið sem gestalista-
maður í boði listamiðstöðv-
arinnar síðan í lok ársins 1993. Á
sýningunni er 21 eintóna verk,
sem er raðað á mjög nákvæman
og næman hátt í tvær línur sem
era í beinni augnlínu áhorfandans,
þegar hann gengur inn í sýningar-
salinn. Verkin era unnin með rým-
ið í huga þannig að tengsl verk-
anna við rýmið era algjör, en um
leið er hvert verk sjálfstæður
myndheimur. Kees Visser hélt fyr-
irlestur í tengslum við sýninguna
sem hann kallaði: Frá Islandi til
Parísar, Ups and downs. Þar fjall-
aði hann á mjög ftjálsan hátt um
sögu og sérkenni Nýlistasafnsins.
Sýningunni lýkur 12. mars.
Sigurður Árni Sigurðsson opn-
aði sýningu á splunkunýjum verk-
um í Galerie Domi Nostrae í Lyon
í janúar, en hann mun opna aðra
í Galerie Aline Vidal í París 22.
apríl næstkomandi. Þar verða
bæði ný málverk og nýtt módel
af garði i svipuðum dúr og
þau sem hann sýndi í Lista-
safninu á Akureyri og
Kjarvalsstöðum síðastliðið
sumar.
Það hlýtur að teljast við-
burður, þegar verk eftir íslenskt
tónskáld er flutt í tónlistarsölum
Ircam sem tilheyra Pompidou-sfn-
inu, en þar var verkið Envoi (Send-
ing), eftir Atla Ingólfsson flutt 23.
og 24. janúar síðastliðinn. Verkið
var pöntun frá Ircam og var flutt
ásamt verkum eftir ítalska tón-
skáldið Stefano Gervasoni og
þýska tónskáldið Hans Werner
Henze. Stjómandi á tónleikunum
var þýski tónlistarstjórinn Markus
Stenz. Envoi, var mjög vel tekið
af áheyrendum, enda verkið af-
skaplega fallegt, kristaltært og
ljóðrænt og hvemig Atli lék sér
með lýsinguna í takt við hljóðfæra-
leikinn hreif marga. Eina athuga-
semdin sem ég heyrði var, að verk-
ið hefði mátt vera lengra, en það
tók aðeins 13 mínútur í flutningi.
Atli vakti fyrst athygli í Frakk-
landi, þegar hann vann fyrstu
verðlaun í Jolivet-samkeppninni
árið 1991. Hann hefur að mestu
verið búsettur á Ítalíu síðastliðin
ár, þar sem hann hefur einnig
stundað nám, nema árið 1992 sótti
hann tíma í Ircam, og hefur nú
Sjá næstu síðu