Morgunblaðið - 11.05.1997, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 11. MAÍ 1997
MINNING
MORGUNBLAÐIÐ
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýndan vinarhug og
samúð vegna andláts og útfarar,
SÓLBORGAR SIGURÐARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
sjúkradeild Hrafnistu í Hafnarfirði.
Sigurður Hallgrímsson,
Pétur Hallgrímsson,
Gunnar Hallgrímsson,
Una Hallgrímsdóttir,
Hrönn Jóhannesdóttir,
Steinunn Magnúson,
Jóngeir E. Sigurðsson,
Svandís Salómonsdóttir,
Þórir Sigurjónsson,
Baldur Sigurgeirsson,
Haukur Jónsson,
Una Árnadóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
barnabarnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR JÓHANNESSON
fyrrum bóndi á Efri-Svertingsstöðum
í Miðfirði,
verður jarðsunginn frá Áskirkju í Reykjavík
mánudaginn 12. maí 1997 kl.10.30.
Ólöf Pétursdóttir,
Pétur Guðmundsson, Sonja Nikulásdóttir,
Jóhanna Guðmundsdóttir Sigurður Ingóifsson,
Þórdís Guðmundsdóttir,
Inga Guðmundsdóttir, Magnús Kristinsson,
Guðlaugur Guðmundsson Kolbrún Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRG EGILSDÓTTIR,
sem andaðist sunnudaginn 4. maí sl., verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
13. maí kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent
á Foreldrasamtök fatlaðra, Laugarnesapóteki,
sfmi 553 8331.
Hildur Sigurðardóttir,
Jóhanna Halldóra Sigurðardóttir, Jón Zimsen,
Agla Þórunn Sigurðardóttir, Matthías Sigurpálsson,
Þóra Jónsdóttir
og önnur barnabörn.
t
Elskuleg frænka okkar,
ELÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
kaupkona frá Stóra Hofi,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 13. maí kl.13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Hauksdóttir,
Þuríður Hauksdóttir.
t
Ástkær móðir okkar,
LILJA SVERRISDÓTTIR,
Bleiksárhlíð 49,
Eskifirði,
verður jarðsungin frá Eskifjarðarkirkju mánudaginn 12. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Anna Þorvarðardóttir,
Ásta Þorvarðardóttir,
Sjöfn Þorvarðardóttir.
t
öllum þeim sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
STEINDÓRS STEINDÓRSSONAR
frá Hlöðum,
sendum við þakkir.
Guðrún og Gunnar Steindórsson,
Steindór, Sigbjörn, Kristfn, Gunnar og fjölskyldur.
HAFSTEINN
JÓNSSON
+ Hafsteinn Jóns-
son var fæddur
í Vík í Mýrdal 23.
mars 1931. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 13. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Þorgerður
Þorgilsdóttir, f. 30.
apríl 1900, og Jón
Jónsson silfursmið-
ur, f. 6. ágúst 1889.
Systkini Hafsteins
eru: 1) Sigrún, f. 19.
ágúst 1921, kennari
og listakona í
Stokkhólmi, var fyrst gift Sig-
urjóni Sigurðssyni fyrrv. kaup-
manni og eiga þau þrjú börn,
síðan gift Ragnari Emilssyni
arkitekt (látinn) og átti með
honum tvö börn, en er nú gift
Thorsten Folin fyrrv. ofursta.
2) Þorgrímur, f. 25. apríl 1924,
málmsteypumeistari og for-
stjóri í Reykjavík,
kvæntur Guðnýju
Margréti Árnadótt-
ur og eiga þau fjög-
ur börn. 3) Guð-
ríður Bryndís, f. 27.
desember 1936,
gift Jóni Björnssyni
rithöfundi og eiga
þau fjögur börn.
Hafsteinn ólst
upp í Vík í Mýrdal
til sjö ára aldurs en
þá flutti hann með
foreldrum sínum til
Reykjavíkur. Hann
starfaði í nokkur
ár í Ofnasmiðjunni og síðan hjá
Stálumbúðum, en eftir það hjá
Kassagerð Reykjavíkur, sem
hann starfaði hjá í þijátíu ár.
Hafsteinn var ókvæntur og
barniaus.
Útför Hafsteins fór fram í
kyrrþey frá Laugarneskirkju
18. apríl.
Mig langar til að minnast Haf-
steins bróður míns, því með honum
er horfinn góður maður og sannur
vinur, sem skilur eftir sig mikið tóm.
Samt er það huggun harmi gegn að
eiga þá trú að vita hann nú lausan
við þær þrautir og sorgir, sem voru
honum þyngri byrði en nokkur getur
gert sér grein fyrir, og geta séð
hann fyrir sér grannan og glaðlegan
eins og ég mundi hann sem ungan
mann. Hann veiktist af heilahimnu-
bólgu þegar hann var fímm ára gam-
all og slapp furðu vel frá því áfalli
miðað við svo marga aðra sem veikt-
ust af þeim sjúkdómi á þeim tíma.
En ferðum móður okkar fjölgaði með
hann til lækna. Hann hafði verið
tápmikill og hraustur drengur og
gefnir óvenju margir góðir eiginleik-
ar í vöggugjöf.
Hafsteinn var í góðum bekk í
barnaskóla og stundaði nám sitt af
samviskusemi. Hann var í sveit á
sumrin og eftir að barnaskóla lauk
fór hann að vinna fyrir sér í frysti-
húsum af og til, einnig á verkstæði
föður síns við málmsteypu. Hann var
ósérhlífínn og vann oft vandasöm
störf sem kröfðust næmi, eins og
logsuða og málmsteypa. Handlagni
hans kom e.t.v. best í Ijós við út-
skurð sem hann lærði lítilsháttar í
Iðnskólanum, en því miður var sá
eiginleiki ekki ræktaður sem skyldi.
Hann var fróður og býsna minnugur
á löngu liðna atburði og gat oft
greint frá þeim af mikilli ná-
kvæmni. Einnig hafði hann yndi af
sígildri tónlist, en tók gjarnan þjóð-
leg einsöngslög og dægurlög með
fallegum textum fram yfír sinfóníur.
Enginn söng sig þó betur inn í hug
hans og hjarta en Elvis Presley,
Ett hann mæti hetjutenór okkar
endinga mikils.
íþróttir skipuðu stóran sess í lífí
hans og mátti helst ekki missa af
neinum leik, hvorki í sjónvarpi né á
Laugardalsvellinum. Hann hafði sem
ungur maður stundað fímleika hjá
Armanni og minntist þess tímabils
og félaganna þar með mikilli ánægju.
Síðustu árin fóru afleiðingar mik-
illa tóbaksreykinga að gera vart við
sig ásamt kæfísvefni er lögðust sem
þungt farg yfír hann og ýktu þær
meinsemdir sem fyrir voru. Með of-
urmannlegu þreki miðað við lík-
amlegt ástand lét hann slæmt
heilsufar samt ekki aftra sér frá því
að taka þátt í fjölskyldufagnaði, fara
á íþróttaleiki og á kaffihús, helst
með góðum vini, þegar tækifæri
bauðst. Hafsteinn sem virtist vera
einfari var í rauninni mikil félags-
vera. Það var honum ánægja og
upplyfting að vera innan um fólk.
Hann gaf oft verið æði ákveðinn og
vildi ekki mikla röskun á umhverfi
sínu og venjum. Þeir staðir sem
hann átti kærar minningar um, sér-
staklega frá æskuárum, voru á viss-
an hátt hans helgidómar. Þrátt fyrir
stundum hijúft yfírborð, einkum síð-
ustu árin, var hann mikil tilfínninga-
vera og mannþekkjari. Undir bærð-
ist blítt barnshjarta, sem þráði bros
og vingjamlegt viðmót. Hann hafði
reynt af raun svörun við fleiri þrep-
um tónstiga hins mannlega sam-
skiptasviðs en almennt gerist. Því
var hann stundum mælikvarði minn
á manngildi manna.
Helsjúkur duldi hann þjáningar
sínar eftir fremsta megni, því á
sjúkrahúsi vildi hann ekki vera og
taldi enga lækningu betri en að
synda og fara í gönguferðir. Hann
virtist taka veikindum sínum sem
tímabundnu ástandi. Frá páskum
urðu ferðimar tíðari til sjúkrastofn-
ana. Hann féllst á að fara á Vífíls-
staði til „hressingar", en dvaldi þar
aðeins í viku; heimþráin var það
sterk að ekki fékkst við neitt ráðið.
Enginn staður var honum kærari en
heimilið, þar sem minningar fjörutíu
ára töluðu til hans til hvert andar-
tak. Hann fékk ósk sína uppfyllta,
fór heim og lést þar rúmum sólar-
hring síðar. Eftir situr mikil sorg í
hjarta okkar, sem nánust vorum
honum, vegna fráfalls hans og einn-
ig þess að horfa hjálparvana uppá
hvemig líf hans þróaðist síðustu
árin og geta engu breytt.
Að síðustu vil ég senda þeim, sem
sýndu Hafsteini hlýju og skilning,
innilegar þakkir og góðar kveðjur,
ekki síst lækni hans, Margréti Ge-
orgsdóttur, fyrir allt sem hún gerði
fyrir hann og brást alltaf fljótt og
vel við, þegar hann þurfti á hjálp
að halda. Við Jón þökkum Hafsteini
fyrir ánægjulegar samverustundir
og biðjum honum Guðs blessunar á
eilífðarbraut.
Bryndís Jónsdóttir.
KOLBEINN
INGÓLFSSON
+ Kolbeinn Ingólfsson fædd-
ist í Reykjavík 20. júlí 1935.
Hann lést á Landspítalanum 23.
apríl síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Bústaðakirkju 2.
maí.
Kolbeinn í Vesturröst er látinn
og var það mikið reiðarslag, þótt
vitað væri um nokkum tíma hvert
stefndi. Við Kolbeinn áttum stutt
og gott samstarf á sviði laxveiði-
mála og þakka ég honum og Ing-
ólfi syni hans þær stundir. Það
þarf ekki ávallt einhveija áratuga
vináttu til þess að menn skilji hver
annan og hvað í mönnum býr. Kol-
beinn var hreinskiptinn maður og
einlægur og unni sínu vinnuum-
hverfi og aðstæðum vel og er mik-
GLÆSILEG KAFFIHLAÐBOkÐ
-íTi—'j-t V , X '
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG-GÓP ÞJQNUSTA
: UPPLÝSINGAR-Í SÍMUM
562 7575 & 5050 925
. f' \ - * , .
HOTEL LOFTLFiQIR
ICCLAHOAIV HOTE
TEINAR
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
r
Islensk framleiðsla
Sendunt
myndalista
MOSAIK
Hamamhöfði 4 - Revkjavik
sími: 587 1960 - fax: 587 1986
ill heiður að hafa fengið að kynnast
honum og starfa með honum.
Brynjudalsá var okkar sameiginlegi
vettvangur og áttum við í ýmsu
vegna þeirrar ár. Kolbeinn þekkti
Brynjudalsá áratugum áður en ég
og mínir félagar komu til sögunnar
og hafði hann mikla ánægju af að
fylgjast með uppbyggingarstarfinu
þar. Síðastliðið haust var útbúinn
verklegur hylur rétt neðan við veiði-
húsið og gaf hann strax vel, enda
skortur á hyljum á svæðinu á milli
Bárðarfoss og Efrifoss. Ákveðið
hefur verið að í nýju veiðikorti sem
gefíð verður út um Brynjudalsá
verður hylur þessi nefndur Kolbeinn
um aldur og ævi til minningar um
þennan heiðursmann. Með þessum
fátæklegu orðum vil ég votta ég
Ingólfi, öllum öðrum ættingjum og
aðstandendum Kolbeins mína inni-
legustu samúð á sorgardegi.
F.h. Brynjudalsármanna í Kjós,
Friðrik Ásmundsson
Brekkan.
Ég man þig best í stígvélum með stöng
við straumsins nið var listarinnar notið.
Hylurinn var lyp, er línan söng
og lenti þar sem skuggi féll á brotið.
Við óðum straumvötn, lygnur, læki og for
■'ins og frummaðurinn réði.
fóru veiðigleði og vor,
æskumannsins gleði.
Þó okkur skilji himinn, höf og lönd
og heimurinn oft sýni ýmsa hrekki.
Og þó að leið til baka virðist vönd
þá vináttunnar böndin slitna ekki.
Ef við mætumst bak við himnahlið
og hér þarf ekki að eyða mörgum orðum.
Við stöndum saman veiðiána við,
þar vaka fiskar, sem við drógum forðum.
(Höf. Guðný Jónsd.)
Geir og Guðný.