Morgunblaðið - 18.05.1997, Side 40

40 SUNNUDAGUR 18. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
+
HI.CHARLES..REMEMBER
YESTERDAY WHEN I WENT
TO TOUR H0U5E?
'yr*
I WALKED all the
UUAT OVER THERE
TO A5K VOU IF
M'OU LIKE ME..
Grettir
'HAUoMKHA.Komi
SÆLLl eSSéAppO
ECr K&TTUR;. é<2.
A K&TT-HAHN
EmK verruwö
K-BS ELStTA
KÖTTINNjsJ!^ /VllNA
IVlHt
PO(
homUm J TK og
A ES HATA ÞAE> ÞE6AR.T
^neóPHK. taka sERHLá /
Tommi og Jenni
Ljóska
Smáfólk
HI,CHARLES..REMEMBER
TE5TERDAY UIHEN I WENT
TO TOUR H0U5E?
I UJALKED ALL THE
UUAT OVER THERE
TO A5K TOU IF
TOU LIKE ME..
Hæ, Kalli... manstu í gær Ég gekk alla leiðina Til að gera hvað?
þegar ég fór heim til þín? þangað til að spyrja þig
hvort þér líkaði við mig.
Ég þoli þetta ekki!
\5
BREF
TLL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími569 1100 • Símbréf 569 1329
Sameining
Kjalarness og
Reykjavíkur
Frá Guðmundi Hreinssyni:
NÚ HEFUR það verið gert opin-
bert að Reykvíkingar hafa gert
samning aldarinnar sem er samein-
ing þessara sveitarfélaga, en sá
galli er á gjöf Njarðar að fyrst verð-
ur að kjósa um þessi kostakaup
Reykvíkinga. Sjálfur efast ég stór-
lega um að nokkur maður sem hald-
ið hefur heimilisbókhald skrifi undir
þessa samninga með atkvæði sínu.
Kæru sveitungar, við verðum ein-
faldlega að tína til þá plúsa og
mínusa sem þessi sameining færir
okkur, og að vel athuguðu máli
fáum við þá niðurstöðu sem er rétt.
í fljótu bragði, þegar farið er yfír
dæmið, er útkoman okkur Kjalnes-
ingum ekki hagstæð og vil ég benda
á nokkrar staðreyndir máli mínu til
stuðnings. Skuldir sveitarfélagsins
eru þar væntanlega efst á blaði og
með sameiningu afgreiðum við
þann málaflokk með því að gefast
upp í stað þess að takast á við fjár-
málin og sjá til hvort þessi sjö ára
áætlun sveitarstjórnar á niður-
greiðslu skulda standist ekki. Okkur
liggur ekkert á því. Reykjavíkur-
borg mun áfram banka á útidyrnar
hjá okkur eins og lóðarlaus hús-
byggjandi og má þá taka upp þráð-
inn þar sem frá var horfið ef ekki
tekst að ná endum saman. Það er
eðlilegt að við Kjalnesingar skuld-
um miðað við þá uppbyggingu sem
hefur verið í okkar litla sveitarfé-
lagi og draga margir eflaust í efa
hvort hún hefði þurft að vera svo
ör eins og raun ber vitni, en eftir
stendur stórglæsilegt íþróttamann-
virki, skóli og önnur þjónustuað-
staða sem við á næstu árum þurfum
ekki að ráðast í byggingu á, þetta
þekkjum við öll sem höfum staðið
í byggingaframkvæmdum að fyrstu
árin á eftir eru oft erfíð fjárhags-
lega og þá tökum við á því. Við
Kjalnesingar fáum veg um Álfsnes
yfír í Geldinganes sem syttir leið
okkartil Reykjavíkur, en staðreynd-
in er sú að þessi vegagerð er ekki
á valdi Reykvíkinga heldur í hönd-
um Vegagerðar ríkisins og ákvörð-
unarréttur um þessa veglagningu
því í höndum stjórnvalda. Áætlun-
arferðir milli Reykjavíkur og Kjalar-
ness verða fleiri, í þessu sambandi
má benda á nýlegt viðtal í Morgun-
blaðinu við Sæmund Jónsson, sér-
leyfíshafa í Borgarnesi, þar sem
hann segist sjá fyrir sér mjög aukn-
ar ferðir á milli Borgarness og
Reykjavíkur þegar göngin verði til-
búin og væri það eflaust hans hag-
ur að leyfa okkur Kjalnesingum að
fljóta með í bæinn.
Þegar öllu er á botninn hvolft
verðum við Kjalnesingar í fyrsta
lagi að horfa fram í tímann í stað
þess að gefast upp og selja okkur
eins ódýrt og raun ber vitni. Við
verðum að gera okkur grein fyrir
því sem er að gerast í nágranna-
sveitarfélögum okkar og þá fram-
tíðarmöguleika sem þar er að skap-
ast með gerð jarðganga undir Hval-
fjörðinn og þá stóriðju sem er að
rísa í Skilmannahreppi. Við Kjalnes-
ingar búum yfír þeirri auðlind að
eiga eitt besta byggingarland á ís-
landi með tilliti til staðsetningar svo
ekki sé meira sagt. Seljum okkur
því eins dýrt og við mögulega get-
um, ef við þurfum á annað borð
að selja okkur.
GUÐMUNDUR HREINSSON,
Furugrund, Kjalarnesi.
Gagnrýni eða fúsk?
Frá Rós Ingadóttur:
ÉG VAR viðstödd stórglæsilega
tónleika söngkonunnar Hönnu Dóru
Sturludóttur í Gerðarsafni að kveldi
11. maí. Sjaldan eða aldrei hef ég
heyrt jafnmikla
og fagra rödd
hjá ungri ís-
lenskri söng-
konu. Efnisskrá-
in var mjög
smekklega
samansett og
fallega og vel
unnin. í lokin
ætlaði fagnað-
arlátum áheyr-
enda aldrei að linna. Þeir ætluðu
ekki að sleppa Hönnu Dóru. Hún
söng þijú aukalög, tvö íslensk og
aríuna „Pace, mio Dio“ úr „Pale,
mio dio“ Valdi örlaganna eftir
Verdi. Flutningurinn á þeirri aríu
var hápunktur tónleikanna. Hanna
Dóra fór ákaflega vel með þessa
miklu og erfiðu aríu. Hún söng
hana af tilfinningahita og sannri
innlifun, enda ríkti andakt í salnum
á meðan á flutningi stóð.
Mér brá því heldur í brún þegar
ég las skrif Ragnars Björnssonar
um tónleikana í Morgunblaðinu í
morgun (13.5. ’97). Oft hef ég ver-
ið hissa á skrifum Ragnars, en aldr-
ei eins og nú. Eftir lesturinn hugs-
aði ég með mér: „Bíddu við, vorum
við ekki á sömu tónleikunum?" Ég
hugsaði líka, að þeir sem ekki voru
á tónleikunum en lesa einungis skrif
Ragnars, halda að þarna hafi verið
léleg og óreynd söngkona á ferð.
Sú er aldeilis ekki raunin. Þarna
var mikil söngkona og sannur lista-
maður á ferð. Þetta er ósanngjarn-
asta gagnrýni sem ég hef séð, ef
gagnrýni skyldi kalla. Svona skrif
eru miklu fremur niðurrif og ég
veit ekki hvaða hvatir liggja að
baki þeim.
Það geta ekki talist fagleg vinnu-
brögð að gefa svo alranga mynd
af sönnum listviðburði sem tónleik-
ar Hönnu Dóru voru. Lesendur
Morgunblaðsins eiga heimtingu á
faglegri og sanngjarnri umfjöllun
um söngtónleika í Reykjavík.
Að lokum vil ég þakka Hönnu
Dóru hjartanlega fyrir tónleikana.
RÓS INGADÓTTIR,
stundar söngnám á Italiu.
Rós Ingadóttir