Morgunblaðið - 17.07.1997, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 17. JÚLÍ1997 45
+ Alma Antons-
dóttir fæddist á
Akureyri 18. april
1926. Hún lést á
Landspítalanum 1.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram í kyrrþey að
hennar eigin ósk.
Þegar að lokakveðju
er komið reikar hugur-
inn til liðins tíma og
þá rifjast upp þær góðu
stundir sem ég átti með
tengdamóður minni,
henni Ölmu. Samband
okkar varð strax gott, gleðilegt og
mér mikilsvert og gefandi í átt að
meiri þroska sem manneskju, eigin-
konu og móður.
Hér á árum áður dvöldum við
alltaf hjá Ölmu ömmu í Einilundin-
um í norðurferðum okkar. Áttum
við þar góðar stundir því þar hittust
allir, böm og barnaböm, enda svo
notalegt að vera í kringum hana.
Kleinurnar hennar, þær bestu sem
ég hef smakkað, kökumar heRnar
allar svo vel gerðar, jólasmákökurn-
ar allar af sömu stærð og báru vott
um nákvæmni og natni. Garðurinn
var alltaf vel hirtur, átti hug hennar
allan yfir sumarið og gat hún helst
ekki slitið sig að heiman frá honum.
Blómin döfnuðu svo vel og öllum
leið vel í návist hennar. Ég hef al-
veg frá fyrstu tíð dáðst að sam-
bandi hennar við börnin sín fimm
og þá sérstaklega því innilega og
góða sambandi sem hún hefur átt
við Finnboga. Mér finnst það lýsa
sér best þegar systur hans fjórar
rifja upp hans yngri ár og þegar
hann var svo ástfanaginn af móður
sinni að hann ætlaði sér að giftast
henni. Hann reyndar giftist mér og
tel ég það mína gæfu að hafa feng-
ið að eyða góðum stundum með
Ölmu en hefði viljað hafa þær fleiri.
Hún var mjög hógvær og hlédræg
og var oftast mjög erfitt að fá hana
til að koma suður eða leggja í ferða-
lög. Lítið var hún fyrir
mannamót, nema
kannski þá hjá sínum
nánustu. Hún kom yfír-
leitt ef einhver veisla
var en hvarf fljótlega
svo lítið bæri á.
Alma dvaldi hjá okk-
ur ein jól í Grindavík,
en alltaf lá henni á að
komast aftur heim.
Einnig áttum við góðar
stundir þegar hún fór
með okkur til Flórída
um jólin 1995. Þær
minningar varðveitum
við öll vel. Henni fannst
ég alltaf vera á þönum og vildi allt-
af gera eitthvert gagn eins og hún
orðaði það. Það varð því fljótt að
samkomulagi okkar þegar hún var
hjá eða með okkur að ég sá um
matinn, hún um uppvaskið og fannst
mér þetta góð skipti og hún varð
sáttari.
í apríl á þessu ári tókst mér að
fá hana með mér til Portúgals þar
sem Finnbogi komst ekki. Við dvöld-
um þar í tíu daga ásamt yngstu
dóttur okkar. Áttum við þar mjög
góðar stundir og náði ég heilmikið
að spjalla við hana um lífíð og tilver-
una. í ferðinni sagði ég henni að
við ættum von á okkar fjórða bami
og hrósaði hún mér strax fyrir dugn-
að. Ég sagði að það mætti vel vera,
en fyrir mér væri hún þá hetja,
hversdagshetja, sjómannsfrú sem
sá alfarið ein um heimilið, ól fimm
börn, varð ekkja ung að árum og
varð þá að fara út að vinna til að
sjá fyrir heimilinu og hafði ekki öll
þau hjálpartæki sem við nútímakon-
ur höfum nú á heimilum okkar. En
bömin og bamabömin og bama-
bamaböm vom henni allt og hún
lifði fyrir fjölskylduna og bar hana
alltaf í brjósti sér hvað sem hún tók
sér fyrir hendur.
Alma mín, faliegu dúkarnir sem
ég á prjónaða eftir þig, barnateppið
svo mjúkt og fallegt og endalausar
minningar sem við eigum um þig
munum við geyma sem fjársjóð í
hjörtum okkar.
Þakka þér, elsku Alma, fyrir allt
og allt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sesselja Pétursdóttur.
Elsku Alma, það er erfítt að horfa
á eftir þér til annarra heima eftir
stutta sjúkdómsbaráttu.
Við þessar aðstæður koma upp í
huga okkar minningar um góðu
stundirnar sem við höfum átt sam-
an, stundir sem við minnumst með
þakklæti.
Það hefur markað stóran þátt í
lífí okkar að koma reglulega heim
til Akureyrar og eiga þar góðar
stundir hjá þér í Einilundinum þar
sem við nutum samverunnar og
gestrisni þinnar.
Akureyrarferðanna var ávallt
beðið með mikilli eftirvæntingu, sér-
staklega af Hörpu og Frey. Söknuð-
urinn og missirinn á eftir að verða
mikill þegar fram líða stundir.
Við erum þakklát fyrir það að
Harpa fékk tækifæri til að dvelja
hjá þér á Akureyri í júní þar sem
hún naut ástar og umhyggju þinnar
og kynntist þér betur sem vinkonu.
Söknuður okkar er mikill en við
vitum að þú hvílir í friði. Við munum
minnast þín og þeirra góðu stunda
sem við áttum saman og þú munt
lifa í hugum okkar um ókomna tíð.
Baldur, Harpa og Freyr.
ALMA
ANTONSDÓTTIR
RAGNHEIÐUR
GESTSDÓTTIR
+ Ragnheiður
Gestsdóttir
fæddist á Hæli í
Gnúpverjahreppi 7.
febrúar 1918. Hún
lést á Borgarspíta-
lanum 26. júní síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Stór a-Núpskir kju
5. júlí.
Öll þurfum við víst
einhvern tímann að
deyja. Það er ein af
örfáum óumflýjanleg-
um staðreyndum þessa
lífs, en alltaf finnst manni samt
jafnerfitt að kveðja. Þegar ég var
lítill datt mér aldrei í
hug að amma og afí
myndu einhvern tím-
ann deyja, þau voru líkt
og klettar sem öldur
tímans ynnu ekki á.
Þjórsárdalurinn skógi
vaxinn, afi úti í garði
að dytta að, amma inni
í eldhúsi að baka, þetta
var og átti alltaf að
vera. En lífið er ekki
ljósmynd heldur lifandi
mynd, sem er alltaf á
hreyfingu og tekur sí-
felldum breytingum.
Ný líf kvikna og þau
gömlu slokkna, þannig er það og
þannig verður það að vera.
Amma dó södd lífdaga. Afí var
dáinn og líf hennar var á miklum
tímapunkti, hún ætlaði að flytjast
úr Þjórsárdalnum sem hún hafði
búið í svo til alla sína ævi. En aldr-
ei kom til þess. Hún yfirgaf aldrei
húsið hennar og afa, garðinn þeirra,
dalinn þeirra. Umhverfíð hefur allt-
af áhrif á okkur og víst er að Þjórs-
árdalurinn hafði áhrif á ömmu. Ein-
hvern veginn rennur skógurinn,
dalurinn, eldhúsið og stofan hennar
ömmu allt saman í minningunni.
Þess vegna eru amma og afi ódauð-
leg. Þau lifa í afkomendum sínum,
í landinu sínu, aldrei mun maður
fara í Þjórsárdalinn án þess að
minnast þeirra.
Það er erfitt að kveðja ömmu
sína, en að kveðja ástvini er eitt
af því sem við verðum að takast á
við í lífinu. Ég minnist ömmu
minnar og kveð hana nú í hinsta
sinn.
Kolbeinn Óttarsson Proppé.
AÐALGEIR
SIGURGEIRSSON
+ Egill Aðalgeir Sigurgeirs-
son fæddist á Bangastöðum
á Tjörnesi 1. október 1920.
Hann lést á Sjúkrahúsi Þingey-
inga á Húsavík 24. júní síðast-
liðinn og fór útför hans fram
frá Húsavíkurkirkju 4. júlí.
Þegar menn leggja í langferð er
venja að kveðja og þannig langar
mig til að kveðja heiðursmanninn
Aðalgeir Sigurgeirsson.
Þegar dóttir mín Martha fór fyrst
til Húsavíkur, þá tæplega 16 ára
gömul til að vera hjá unnusta sínum
og síðar eiginmanni, Sveini Aðal-
geirs verð ég að viðurkenna að mér
leist illa á blikuna. Hún var ung
og Húsavík var næstum til útlanda
að mínum dómi. Að fara á stað þar
sem svo langt væri til ættingja sem
gætu stutt við bakið á henni var
hálfskelfileg tilhugsun.
En þá þekkti ég ekki Aðalgeir
og Beggu og vissi ekki að þau
væru sá besti stuðningur sem hveija
unga stúlku, sem væri að tengjast
nýrri ijölskyldu, gæti nokkurn tíma
dreymt um. Enda kom betur og
betur í ljós eftir því sem á leið að
þau voru ekki bara sem bestu
tengdaforeldrar heldur jafnvel sem
foreldrar og vinir. Tengsl barna,
tengdabarna og barnabama við þau
hjónin eru það sterk að eftirtekt
hlýtur að vekja.
Ég hef dáðst að Aðalgeiri og
Beggu frá því ég kynntist þeim
fyrst, vissulega fyrst og fremst
fyrir góðsemi þeirra við dóttur
mína en ekki síður fyrir framkomu
þeirra gagnvart öllum sem til
þeirra komu. Það virtist alltaf vera
tími til að taka á móti fólki og var
það gert með hlýju og mikilli gest-
risni. Þau hjónin voru mjög sam-
stillt og vöktu öryggistilfinningu
annarra. Daníel litli mun sakna afa
síns mikið, enda var hann svo oft
hjá afa og ömmu og þótti mikið
til afa koma. Guð blessi minningu
Aðalgeirs.
Ég votta Beggu og börnunum
hennar, barnabörnum og tengda-
bömum samúð mína og óska þeim
alls góðs.
Guðbjörg Hermannsdóttir.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBJÖRN HERBERT
GUÐMUNDSSON,
rafvirkjameistari,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 18. júlí kl. 14.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Sjúkrahús Suðurnesja og aðrar
líknarstofnanir.
Róbert Þór Guðbjörnsson, Guðbjörg Irmý Jónsdóttir,
Björn Herbert Guðbjörnsson, Ingunn Ósk Ingvarsdóttir,
Guðmundur Bjarni Guðbjörnsson, Guðveig Sigurðardóttir,
Guðný S. Guðbjörnsdóttir, Gísli Pálsson,
Gunnar Guðbjörnsson,
Hjördís Guðbjörnsdóttir, Karl Grönvold,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn,
ÓLAFUR GUÐFINNSSON,
húsgagnasmíðameistari,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn
15. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Laufey Jónsdóttir.
+
Útför föður míns og fósturföður,
JÖRGENS HOLM,
Hafnargötu 20,
Siglufirði,
fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 19. júlí kl. 14.00.
Kristín Holm, Daníel Baldursson,
+
Bróðir okkar,
HAGBART KNUT EDWALD,
sem lést 12.07, verður jarðsunginn frá Kóþavogskirkju föstudaginn
18.07, kl. 15.00.
Þuríður Edwald,
Erling Edwald,
Jón Ormar Edwald,
Stella Edwald,
Borghild Edwald.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför systur okkar og frænku,
VILBORGAR HELGADÓTTUR
fyrrv. hjúkrunarkonu,
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólk á 3. hæð
sjúkradeildar Hrafnistu fyrir góða umönnun
og elskulegt viðmót. Guð blessi ykkur öll.
Esther Jónsdóttir.
Bryndfs Jónsdóttir, Kristján Kristjánsson,
Þorsteinn Jónsson,
Borgþór Jónsson, Halldóra Guðmundsdóttir,
Sverrir Jónsson, María Jónasdóttir,
systkinabörn og aðrir aðstandendur.
+
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR STEINU ÞORSTEINSDÓTTUR,
Brekkugötu 12,
Hafnarfirði
Árni Sigvaldason, Sigríður Tómasdóttir,
íris Sigvaldadóttir,
Þorsteinn Sigvaldason, Guðleif Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.