Morgunblaðið - 03.01.1999, Síða 22

- 22 B SUNNUDAGUR 3. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST

X

*
Léttklassísk lyftutónlist
Menningarheimar
inœtast
ÞEGAR menningarheimar mætast verða oft til skemmtilega gruggug-
ir straumar af tónlistarstefnum og hugmyndum. Undanfarnar vikur
hefur mikið verið látið með ungan tónlistarmann, Clifford Gilberto,
sem fer á kostum í samkrulli á ólíkum stefnum og straumum á nýrri
skífu sinni.
CLIFFORD Gilberto á
kostaríkanskan fóður og
þýska móður en er fæddur í Indi-
ana í Bandaríkj-
unum. Er hann
var níu ára gam-
all fluttist fjöl-
skyldan til
Þýskalands og
þar bjó hann
næstu sjö árin að
hann fór vestur
um haf að ljúka
námi. Eftir að skólagöngu lauk
kejrpti hann sér bíldruslu og fór á
henni um Bandaríkin endilöng á
hálfu ári, en fluttist síðan aftur
heim til Þýskalands til að læra
iðnhönnun. Þegar á reyndi
hugnaðist honum það ekki og
sneri sér að geimskipasmíði og
þrívíddarvinnslu fyrir þýskt kvik-
myndafyrirtæki og framfleytir
sér þannig í dag.
Gilberto sýndi snemma áhuga
á tónlist, lék á píanó og heillaðist
af Monk og Mingus. Hann lærði á
píanóið klassíska tónlist og
starfaði síðar með ýmsum sveit-
um, lék ýmist djass eða industri-
al-tónlist uns hann langaði til að
spreyta sig á eigin spýtur. Næstu
árin tók hann upp mikið af tónlist
og það var ekki fyrr en vinkona
hans píndi hann til að senda spólu
til Ninja Tunes að hjólin fóru að
snúast.
Á vegum Ninja Tunes hefur
Gilberto sent frá sér stöku lag
undir nafninu The Clifford Gil-
bei'to Rhythm Combination og
síðan fyrstu breiðskífuna, I Was
Young and I Needed the Money í
síðasta mánuði. Sú hefur fengið
frábærar viðtökur fyrir fjölbreyti-
legan bræðinginn af djass, drum
‘n bass, bigbeat og þar fram eftir
götunum. Það eina sem Gilberto
segist hafa í heiðri er að gera ekki
sama hlutinn tvisvar og það má
glöggt heyra á skífunni sem minn-
ir á köflum frekar á safnskífu
ólíkra listamanna en höfundar-
verk eins manns. Skífa sem verð-
ur ofarlega í hugum manna við
áramótauppgj ör.
Eftir Árna Matthíasson
Fjölbreyttur Clifford Gilberto.
Furðufugl Steven Jones sem kallar sig Babybird.
Vinnualkinn
Steven Jones
Margir muna eftir laginu You’re
Gorgeous sem varð gríðarlega
vinsælt fyrir tveimur árum. Fyrir
því lagi var skrifuð hljómsveitin
Babybird, sem er í raun vinnu-
alki að nafni Steven Jones.
Steven Jones segir að frá
barnæsku hafi tónlist átt hug
hans allan, en leiklistin hefur líka
haft sitt að segja því hann gekk
til liðs við fjölsnærðan leiklistar-
hóp á sinum yngri árum.
Meðfram starfi í hópnum
áskotnaðist honum fjögurra rása
upptökutæki og þá tók tónlistin
við; leiklistin sett upp í hillu og á
næstu árum samdi hann og tók
upp 400 lög ólíkrar gerðar, allt
frá froðupoppi í framúrstefnu-
lega steypu. Þrátt fyrir lagasafn-
ið mikla gekk hvorki né rak hjá
honum að komast á samning ut-
an að hann gerði höfundarréttar-
samning við Chrysalis og nýtti
fyrirframgreiðsluna í að gefa út
fjórar breiðskífur í takmörkuðu
upplagi. Með hverri piötu fylgdi
póstkort sem kaupandinn var
hvattur að senda inn og velja
bestu lög plötunnar.
Plöturnar fjórar vöktu það
mikla athygli að Jones bauðst
samningur, sem kallaði á full-
skipaða hljómsveit og þannig
varð fimmta platan til, Ugly
Beautiful, með endurgerðum lög-
um af plötunum Qórum sem á
undan komu valin af kaupendum
þeirra. Af plötunni sló í gegn lag-
ið áðurnefnda og skyndilega var
Jones orðinn poppstjarna.
Jones segir að hljómsveitar-
vinnan hafi breytt tónlistarhug-
leiðingum sínum mjög og reynd-
ar má heyra það á sjöttu
breiðskífunni, Dying Happy, sem
kom út á síðasta ári. Fyrir stuttu
kom svo enn út breiðskífa frá
Babybird, There’s Something
Going On, þar sem hann er við
sama heygarðshornið í Ijölbreyti-
legum vangaveltum hvort sem er
í síbreytilegu tónmáli eða í létt-
súrrealískum textum.
EINU
SINNI
VAR
MEÐ mest seldu plötum hér á
landi er platan Einu sinni var,
sem kom út fyrir ellefu árum.
Á henni var að finna íslenskar
þjóðvísur í rokkbúningi og
seldist hún meira en dæmi
voru um.
Gunnar Þórðarson og Björg-
vin Halldórsson tóku plötuna
saman, völdu lögin og sömdu
obba þeirra, en heildarútsetn-
ingar eru þeirra og Tómasar
Tómassonar. Þeir félagar unnu
plötuna að miklu leyti ytra og
fengu þá til liðs við sig mæta
menn eins og Mel Collins, sem
lék með King Crimson um
tíma, og B.J. Cole, sem leikur
nú með Verve. Björgvin syng-
m- flest laganna, en einnig er
skrifaður fyrir söng Helgi
Halldórsson.
Einu sinni var kom út árið
1977 og seldist gríðarlega vel.
Hún hefur verið ófáanleg all-
lengi, en kom út á disk fyrir
stuttu á vegum Skífunnar.
EKKI ERU allir sem að
danstónlist koma bólugrafnir
forritarar eða bflskúrsheng-
ilmænur; það færist í vöxt að
sígilt menntaðir tónlistarmenn
spreyti sig á danstónlistinni, ekki
síst eftir því sem henni svipar
meira til léttklassíkrar tónlistar
og jafnvel bíótónlistar. Dæmi um
það er strengjakvintettinn Oranj
Symphonette sem sendi ft-á sér
nýja skífu fyrir skemmstu, upp fuli
af sérkénnilegum útsetningum og
frumlegum.
Liðsmenn Oranj Symphonette eru þeir
Matt Brubeck, sonur Daves, Joe Gore,
Ralph Carney, Pat Campbell og Rob
Burger. Allir eiga þeir langan afrekalista
og leika á flem hljóðfæri en tölu verður á
komuð, til að mynda Camey, sem leikur á
hefðbundið, bassa- og slide-klarínett, alt-,
tenór- og bassasaxófón, básúnu, trompet,
pat ralph
Hæfileikamenn Liðsmenn Oranj Syphoniette bregða á leik.
penníflautu, munnhörpu, kín-
verska munnhörpu og svo má
telja. Fyrir vikið þurfa þeir
félagar ekki að kalla á aðstoðai--
menn sama hversu flóknar út-
setningarnar eru eða hlaðnar
hljóðfærum.
Þeir félagai', sem hafa reyndar
flestir unnið eitthvað með Waits,
hittust þegar þeir voru ráðnir til
að leika inn á band tónlistina sem
Tom Waits samdi fyrir kvikmynd-
ina Night on Earth. Svo vel fór á
með þeim í upptökunum að þeir vikiu vinna
meira saman og gerðu, tóku upp eftirminni-
lega plötu með lyftutónlist eftir Henry
Mancini. Þeiná skífu var vel tekið og því
ekki úr vegi að þeir félagar gerðu aðra, að
þessu sinni með tónlist úr nokkuð annarri
átt, lögum eftir Duke Ellington, Burt
Bacharach og John Barry svo dæmi séu
tekin, í þein-a eigin útsetningum.