Morgunblaðið - 09.02.1999, Blaðsíða 6

6 B ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
KÖRFUKNATTLEIKUR
Hittir best þegar
maður hugsar ekki
„ÉG VEIT ekki hvernig mér leið þegar boltinn var á leiðinni
ofan í körfuna því það var enginn tími til að hugsa - þetta
var síðasta skotið í leiknum og maður hittir oft best þegar
maður hugsar sem minnst,“ sagði Hermann Hauksson, sem
skoraði þriggja stiga körfu þegar tvær sekúndur voru til
leiksloka og jafnaði svo að framlengja varð leikinn. „En ég
vissi að við myndum vinna leikinn þegar boltinn fór ofan í
körfúna og við sýndum frábæran karakter í Iokin. Eflaust
voru allir búnir að afskrifa okkur eins og Friðrik þjálfari
sagði í Iokin en við vorum ekki búnir að því og erum
meistarar í dag.“
Sigurður Ingimundarsson, þjálfari Keflvíkinga
Dómaramir
guggnuðu
í lokin
Við köstuðum frá okkur sigrin-
um í lokin, við bara hættum að
sækja að körfunni og ævintýraleg
heppni gekk í lið með Njarðvíking-
um þar sem hvert skot þeirra
rataði rétta leið og fráköstin komu í
þeirra hendur,“ sagði Sigurður
Ingimundarson, þjálfari Keflvík-
inga. „í lokin féllum við í þá gryfju
að vera ekki nógu sókndjarfir.“
Töldu þið kannski að sigurínn
væi'i í höfn?
„Já, ef til vill er það hluti skýr-
ingarinnar."
Sigurður var hins vegar afar
ósáttur við dómgæslu Leifs Garð-
arssonar og Kristins Albertssonar
þegar 15 sekúndur voru eftir, stað-
an 88:85, og brotið var á Birgi Erni
Birgissyni, leikmanni Keflavíkur,
er hann var að geysast upp leikvöll-
inn með knöttinn. „Birgir fékk
högg í andlitið og dómararnir sáu
ekki ástæðu til þess að dæma
ásetningsvillu. Síðan þegar út í
framlenginguna var komið var
dæmd ásetningsvilla á okkur fyrir
mun vægara brot. Að mínu mati
var það mjög stór villa hjá dómur-
unum að dæma ekki ásetningsvillu
þegar brotið var á Birgi og í raun-
inni það sem endanlega fór með
leikinn hjá okkur úr því sem komið
var. Það var fáranlegt hjá þeim að
dæma ekki ásetningsvillu, alveg
fáranlegt,“ endurtók Sigurður og
lagði þunga áherslu á orð sín. „Það
sáu það allir aðrir sem voru á leikn-
um að þarna var um ásetningsvillu
að ræða og í raun furðulegt að tveir
reyndustu dómarar okkar skuli
hafa guggnað á því að dæma hana á
þessum tímapunkti."
Sigurður segir að eftir að Falur
Harðarson fór út af með 5 villur,
undir lok fyrri hálfleiks, hafi brodd-
ur farið í sóknarleik sinna manna,
enda Falur leikið vel, einkum í síð-
ari hálfleik. Aðalatriðið er hins veg-
ar það að ég er mjög óánægður
með mitt lið og að það hafi látið
Njarðvíkinga komast inn í leikinn á
lokakaflanum þegar við áttum að
vera með fulla stjóm á leiknum."
Morgunblaðið/Golli
DAMON Johnson, Keflavík, stekkur hátt upp og nær að verja skot Friðriks Stefánssonar, Njarðvik, í
bikarúrslitaleiknum sögulega. Gunnar Einarsson (13) er einnig til varnar, en í baksýn er Njarðvík-
ingurinn Brenton Birmingham.
ÞAÐ urðu ævintýraleg umskipti á síðustu andartökum bikarúr-
slitaleiks Keflavíkur og Njarðvíkur. Þegar 1,20 mínútur voru eft-
ir virtist sem Keflvíkingar hefðu sigurinn í hendi sér, staðan
85:77. Þá snerust vopnin svo sannarlega í höndum þeirra og
Njarðvíkingum gekk allt í hag. Til þess að kóróna allt saman
jafnaði Hermann Hauksson leikinn, 88:88, þegar hálf sekúnda
var eftir. Þannig knúði hann fram framlenginu fyrir baráttuglatt
lið íslandsmeistaranna, sem létu ekki þar við sitja heldur létu
kné fylgja kviði og innsigluðu fimmta bikarmeístaratitil Njarðvík-
inga, lokatölur 102:96.
Keflvíkingar gengu hnípnir af
leikvelli, lái þeim hver sem vill,
enda höfðu þeir spilað illa úr góðri
BMBBm stöðu. Þeir misstu
ívar leikstjórnanda sinn,
Benediktsson Fal Harðarson, af
leikvelli með 5 villur
þegar skammt var
eftir og þar með fór ákveðnin úr
sóknarleiknum, menn gerðust
værukærir og ætluðu að halda
fengnum hlut. I slíkri stöðu á jafn
leikreynt lið og Keflavíkurliðið að
vita betur, ekki hvað síst er þeir
mæta næstu nágrönnum sínum -
þeim má aldrei rétta litla fingurinn.
Einhvern veginn virtist sigurinn
ætla að hafna hjá Keflvíkingum,
þeir höfðu haft forystuna lengst af
síðari hálfleik og héldu Njarðvík-
ingum í greipum sér. Hinum síðar-
nefndu gekk illa að nýta færi sín og
voru skrefinu á eftir. Á lokamínút-
unni féll hins vegar allt þeim meg-
in, tvö þriggja stiga skot rötuðu of-
an í og þrjú vítaköst Teits Örlygs-
sonar. Síðasti möguleiki Keflvík-
inga til þess að innsigla sigurinn
kom 15 sekúndum fyrir leikslok.
Brotið var á Birgi Erni Birgissyni á
miðjum eigin vallarhelmingi, fyrir
leikmann að sjá virtist sem um
ásetningsbrot væri að ræða hjá
leikmanni Njarðvíkur. Dómarar
leiksins, Leifur Garðarsson og
Kristinn Albertsson, töldu svo ekki
vera og KelMkingar fengu aðeins
tvö vítaskot. Ef dómaramir hefðu
talið að um ásetningsbrot væri að
ræða hefðu Keflvíkingar fengið
boltann á nýjan leik, hvernig sem
vítaskotin hefðu farið. Kristjáni
Guðlaugssyni, sem kom inn á sem
varamaður fyrir Birgi sem fékk
blóðnasir, brást bogalistin í báðum
vítaskotunum. Lokakaflinn var æv-
intýri líkastur þar sem Hermann
var hetjan að lokum.
Njarðvíkingar komu sem grenj-
andi ljón til leiks, vörn þeirra var
mjög góð og þeim tókst að loka fyr-
ir skyttur Keflavíkurliðsins sem
gerðu t.d. aðeins tvær þriggja stiga
körfur í fyrri hálfleik. Damon John-
son var fylgt stíft eftir og náði sér
ekki á strik og gerði aðeins 11 stig í
fyrri hlutanum. Honum óx hins
vegar ásmegin í þeim síðari.
Byi-junin var sem köld vatnsgusa
framan í leikmenn Keflavíkur, eftir
rúmlega 5 mínútna leik voru þeir
11:3 undir. Þá tóku þeir leikhlé og
skipulögðu leik sinn upp á nýtt. Það
bar tilætluð áhrif og þeir gerðu 10
stig í röð áður en Njarðvíkingar
náðu að svara fyrir sig. Það sem
eftir lifði fyrri hálfleiks er óhætt að
segja ð liðin hafi skipst á um að
hafa forystuna, hvorugu tókst að
stinga hitt af og frumkvæðið var
heldur Njarðvíkur megin. I hálfleik
voru Njarðvíkingar þremur stigum
yfir, 41:38.
Njarðvíkingar voru sterkari
framan af fyrri hálfleik en náðu
samt aldrei meira en sex stiga for-
ystu, 58:52. Þá fór sóknarleikur
Keflavíkur loks af stað með Fal og
Damon fremsta í flokki. Fimm
þriggja stiga körfur á stuttum kafla
um miðbik hálfleiksins lögðu
granninn að forystunni sem þeir
héldu allt þar til vopnin snérust í
höndum þeirra. Njarðvíkingar virt-
ust engin svör hafa og ekki bætti úr
skák þegar hinn sterld Friðrik
Stefánsson varð að fara af leikvelli
þegar nærri fimm mínútur voru
eftir með fimm villur, eftir heldur
klaufalega fimmtu villu fyrir sókn-
arbrot.
Körfuknattleikurinn er hins veg-
ar margslungin íþrótt og bikarúr-
slitaleikir sem þessi eru skýrasta
dæmið um það. Frábær leikur sem
tók óvænta en skemmtilega stefnu
fyrir hluta áhorfenda með tilheyr-
andi spennu og gleði. Enn einu
sinni var það undirstrikað að ekki
má slaka á fyrr en lokaflautið hefur
heyrst því það er allt hægt í
körfuknattleik.
Falur var lengst af góður hjá
Keflvíkingum og var sú kjölfesta
sem liðið mátti ekki við að missa,
þrátt fyrir að það hafi yfir að ráða
leikreyndum mönnum. Birgir Örn
lék mjög vel, jafnt í vörn sem sókn,
var sívinnandi og ósérhlífinn.
Damon vantaði 'einhvern neista ;
sem hann hefur oft haft í úrslita- I
leikjum, kannski ætluðust menn til
of mikils af honum minnugir úr-
slitaleiksins í Eggjabikarnum fyrr
á tímabilinu.
Eftir á að hyggja má velta því
fyrir sér hvort lið sem hefur leik-
mann eins og Teit Örlygsson innan
sinna vébanda geti tapað úrslitaleik
sem þessum. Nú minnti Teitur enn
einu sinni á þá staðreynd að hann k
er fremstur meðal jafningja hér á |
landi í þessari íþrótt. Hann lék leik-
inn frá upphafi til enda, gríðarlega
einbeittur jafnt í vörn sem sókn, lét
ekki bugast við mótlætið heldur
hertist ef eitthvað var, hvatti félaga
sína áfram, skapaði möguleika fyrir
þá og skoraði ófá stigin.
Brenton Birmingham átti ágæt-
an leik og lét ekki stemmninguna
trufla sig. Þrátt fyrir að um tíma
gengi honum ýmislegt í mót lét t
hann ekki deigan síga og hélt áfram
ótrauður. Friðrik Ragnarsson J
sýndi enn einu sinni hversu mikil-
vægur hann er Njarðvíkurliðinu,
sannur leiðtogi liðsins.