Morgunblaðið - 06.08.1999, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 1999 41V
ÞORSTEINN
GUÐLA UGSSON
+ Þorsteinn Guð-
laugsson fædd-
ist í Vík í Mýrdai 24.
ágúst 1933. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur að
morgni föstudags-
ins 30. júlí síðastiið-
ins. Foreldrar hans
voru Guðlaugur
Gunnar Jónsson, f.
1894, d. 1984, og
Guðlaug Matthildur
Jakobsdóttir, f.
1892, d. 1938. Þor-
steinn fluttist til
Reykjavíkur 1961
og bjó þar til dauðadags. Systk-
ini hans voru Jakob, f. 1917, d.
1992; Valgerður, f. 1918; Jón, f.
1919; Anton, f. 1920, d. 1993;
Guðrún, f. 1922, d. 1999; Guð-
finna, f. 1923, d. 1998; Sólveig,
f. 1924; Guðlaug Sigurlaug, f.
1926; Einar, f. 1927, d. 1996;
Guðbjörg, f. 1929; Ester, f.
1931; Erna, f. 1932; Svavar, f.
1936; Guðlaug Matt-
hildur, f. 1938. Þor-
steinn kvæntist 16.
desember _ 1956
Ingibjörgu Ágúst-
dóttur, f. 25 febrúar
1933 og eignuðust
þau þrjú börn. 1)
Steinunn Ágústa, f.
1956, maki hennar
er Grétar Kjartans-
son. Börn þeirra
eru Ingibjörg
Ágústa, Erla og
Kjartan Fannar.
Ingibjörg á einn
son, Breka. 2) Jak-
ob, f. 1957, maki hans er Birna
Magnúsdóttir. Börn þeirra eru
Diana María og Harpa Lind. 3)
Berglind, f. 1970, maki hennar
er Hallur Eiríksson. Börn
þeirra eru Þorsteinn og Stein-
unn Sara.
_ títför Þorsteins fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku pabbi, þótt það sé mjög
sárt að þú sért farinn frá okkur veit
ég að þér líður vel núna. Börnin mín
voru svo lánsöm að kynnast góðvild
þinni, það voru ófáar ferðimar sem
þú sóttir þau í skólann og leikskól-
ann og leyfðir þeim að vera með
þér. Síðustu árunum eyddir þú í að
mæla rafsegulsvið og skildir þú eftir
þig mikla visku í þeim málum. Þú
máttir ekki heyra á það minnst að
þú værir mjög veikur, þegar ég kom
inn á Kambsveg eða talaði við þig í
síma þá sagðir þú oftast ég hef það
fínt, þetta er allt að koma, þótt þú
værir mjög veikur. Á ég margar
dýrmætar minningar um þig, elsku
pabbi minn, sem erfitt er að koma á
blað á þessari stundu.
Guð blessi þig og varðveiti.
Þín dóttir,
Berglind.
Elsku afi minn, með þessum fáu
orðum ætla ég að kveðja þig og
þakka þér fyrir allar samverustund-
imar okkar. Við áttum margar góð-
ar stundir saman á Kambsveginum
og einnig hafði ég mikla ánægju af
að vera með þér í sumarbústaðnum
á Böðmóðsstöðum. Mörg sumrin
fórum við í veiðiferðir saman og
veiddir þú oftast mest. Minnisstæð-
ust er þó ferðin sem við fórum aust-
ur í Vík í Mýrdal, þar sem við fórum
að tína steina í kubba sem þú notað-
ir til að taka rafsvið, sem var þitt
hjartans mál og hjálpaðir þú mörg-
um með því.
Þakka þér innilega fyrir allt.
Þinn ástkæri dóttursonur,
Þorsteinn.
Þegar ég sest niður og minnist
tengdaföður míns Þorsteins Guð-
laugssonar koma margar góðar
minningar upp í hugann. Steini, eins
og hann var alltaf kallaður, var ein-
stakur maður, ekki gallalaus frekar
en aðrir en mörgum góðum kostum
gæddur eins og t.d. léttri lund og
góðu skapi.
Minnisstæðust er mér ferðin sem
ég fór með honum austur í sveitina
til hennar ömmu í Gröf þegar ég var
smápolli. Þá var Steini bflstjóri hjá
SS og það gleymist seint þegar
hann var að fara yfir gömlu
Hólmsárbrúna. Mér fannst enginn
geta leikið það eftir honum því oft
þurfti að bakka og möndla til flutn-
ingabflinn. Og þegar hann missti
bflstjórakaskeytið í ána tók ég and-
köf. Þá hló hann bara og gerði grín
að öllu saman. Mér varð oft hugsað
til þessarar ferðar og talaði oft um
hana við hana móður mína. Nú get-
ur hún sagt honum frá því þegar
þau hittast á þessum tímamótum og
ég veit að hún mun taka vel á móti
honum því þau voru gamlir vinir
síðan hann var í sveit í Hlíð.
Síðan lágu leiðir okkar saman aft-
ur þegar ég kynntist dóttur hans og
það hefur mér alltaf fundist
skemmtileg tilviljun. Steini var ein-
staklega bamgóður maður og man
ég þegar þau Ingibjörg og hann
voru að passa dóttur okkar Ingi-
björgu, hvað hann reyndi með öllum
ráðum að vinna hug og hjarta fyrsta
bamabamsins síns sem ekki vildi
þýðast alla.
Þá er komið að þeim kafla þegar
hann bað okkur hjónin að stofna
Pottbrauð ásamt Jakobi syni hans.
Þar áttum við margar góðar stundir
saman og einnig erfiðar en alltaf
var hann jafn bjartsýnn og hafði
ávallt lausnir á öllum vandamálum
sem upp komu. Driftin og kraftur-
inn var svo mikill að mér varð oft á
orði: „Hvaðan fær hann allan þenn-
an kraft?“
Síðan dreif hann okkur í að fara
að byggja sumarhús á lóð sem við
Steina keyptum þegar við bjuggum
á Laugarvatni. Þar áttum við og
bömin okkar margar góðar og
skemmtilegar samverustundir með
honum við smíðar, gróðursetningu
og margt fleira og gátum við vart
beðið á milli helga að komast þang-
að.
Síðust en ekki síst er minningin
um það þegar hann fór að mæla raf-
svið með prjónum. Þá hélt ég að
hann væri alveg orðinn bandvitlaus.
En viti menn, hann bjargaði heilsu
minni því ég var alla daga að farast
úr ofnæmi sem læknar kölluðu þrá-
látt kvef en var óþol við rafsviði og
símasviði ásamt FM-bylgjum og
höfum margoft pælt í þessum mál-
um sem áttu hug hans allan fram á
síðasta dag.
Eflaust gæti ég setið í allan dag
og skrifað um það sem við gerðum
og töluðum um þvi hann var ekki
bara tengdapabbi heldur einnig
góður vinur og mun ég geyma
minninguna um hann í hjarta mínu.
Eg kveð þennan einstaka mann,
Steina Guðlaugs, og bið Guð að
blessa minningu hans.
Grétar Kjartansson.
Segja má að lífinu megi líkja við
leikrit. Hvert og eitt okkar fæðist
inn í sitt eijgið leikrit með ólíkum
persónum. I upphafi er manni út-
hlutað ákveðnum persónum en með
aldrinum fer maður sjálfur að velja
sér persónur og spinna sitt lífsleik-
rit. Þorsteinn Guðlaugsson er ein af
þeim persónum sem ég fékk við
fæðingu úthlutað í mitt lífsleikrit
þar sem hann var kvæntur Ingi-
björgu frænku minni og einn af
bestu vinum hans pabba. Steini
byrjaði líka strax að setja sig inn í
hlutverkið og varð fljótt góður vinur
enda sérstaklega barngóður. Enda
var það svo þegar mér bárust þær
sorglegu fréttir að hann Steini væri
dáinn að ég fylltist tómleikatilfinn-
ingu og söknuði, líkt og ég væri að
horfa á leikrit eftir skáldsögu þar
sem einni uppáhaldspersónunni hef-
ur vépð kippt út úr handritinu til
styttingar.
Steini var mikill heimilisvinur á
mínu æskuheimili á Hlíðarvegi 3 á
Hvolsvelli og aufúsugestur enda
kom hann oft við þegar hann átti
leið um. Var þá margt skrafað og
gjaman boðið upp á kjötsúpu. Ekki
var kjötsúpan ofarlega á mínum
vinsældalista en nærvera Steina og
hans létta lund vógu kjötsúpuna
upp og gott betur svo að ég lét mér
það vel líka að sitja yfir kjötsúpunni
með körlunum. Margt fleira var
brallað með Steina Guðlaugs. Marg-
ar af mínum skemmtilegri
æskuminningum tengjast þeim
mörgu Botnlangalónsferðum þar
sem ég pjakkurinn fékk að fljóta
með pabba og Steina. I þessum
ferðum var Steini fremstur meðal
jafningja og hélt uppi fjöri jafnt hjá
bömum sem fullorðnum og sinnti
veiðiskap jafnt sem eldamennsku.
Upplifði ég mig jafnan sem mildl-
vægan ferðafélaga og aflakló í þess-
um ferðum þótt ekki væri ég hár í
loftinu. Alltaf var jafn gaman í
Botnlangalóni og aldrei leiddist
neinum þar sem Steini var.
Eftir að okkar fóstu Botnlanga-
lónsferðir lögðust af höfum við feðg-
ar þvælst á aðrar slóðir til fjalla,
bæði saman á bfl eða hvor á sínum
við annan farþega. Oft hefur far-
þegasætið hjá pabba verið frátekið
fyrir Steina og hann verið látinn
vita af fyrirhuguðum ferðum enda
betri ferðafélagi vandfundinn. AUtaf
var það ánægjuefni þegar Steini
birtist með góða skapið efst í far-
angrinum ásamt fjallaferðabindi.
Þykir okkur feðgum nú skarð fyrir
skfldi og vandfyllt í farþegasætið.
Víst er að Steina og fjallaferðabind-
isins mun verða sárt saknað í fjalla-
ferðum í framtíðinni.
Eitt af einkennum Steina var hve
úrræðagóður hann var. Útsjónar-
semi var honum í blóð borin og nýtt-
ist honum oft og margar sögur
heyrðust af ferðum hans sem bfl-
stjóra og tvísýnum aðstæðum. Alitaf
rataði Steini rétta leið og bjargaði
sér út úr ótrúlegustu vandræðum.
Oftar en ekki nýtti hann sér þó þessa
einstöku útsjónarsemi öðrum en
sjálíúm sér til framdráttar. Hann
var ávallt boðinn og búinn að rétta
öðrum hjálparhönd og varði í það
miklum tíma. Var t.a.m. aðdáunar-
vert hve hjálplegur hann var tengda-
foreldrum sínum, afa og ömmu á
Kambsveginum, í gegnum árin. Ef
eitthvað bjátaði á, hvort heldur það
var hjá afa og ömmu eða öðrum, var
Steini kallaður til. Virtist hann jafn-
an hafa ráð undir rifi hverju.
Langan tíma mun taka að venjast
þeirri staðreynd sem nú er orðin.
Efst í huga er þakklæti okkar fjöl-
skyldnanna á Hlíðarvegi 3 og Urð-
arbakka 10 fyrir vináttu og hlýju
liðinna ára sem hefðu átt að verða
miklu fleiri. Ingibjörgu frænku
minni, börnum þeirra, bamaböm-
um og bamabamabami vottum við
okkar samúð og biðjum góðan Guð
um að styrkja þau því að þeirra er
missirinn mestur.
Aðalsteinn Ingvason.
Eyði og tómt er í afgrunns hyl,
þótt allt þangað dragi hinni rammi taumur.
Að ósi þar falla öll uppsprettu skil,
- en alltaf er dauðinn jafn snauður og
naumur.
Hver ævi og saga, hvert aldabil
fer eina samleið sem hrapandi straumur.
- Eilífðin sjálf, hún er alein til.
Vor eigin tími er villa og draumur.
Þessar ljóðlínur eru úr Einræð-
um Starkaðar Einars Benedikts-
sonar. Hér em þær í rauninni slitn-
ar úr samhengi með því að birta
þessar ljóðlínur einar og sér. En
ljóðið allt sem slíkt er einhver stór-
brotnasta lýsing hugsunar manns
með mikla lífsreynslu.
Það má eflaust túlka þessar ljóð-
línur á ýmsa vegu. Efahyggjumanni
eins og mér gæti hætt til að túlka
þetta þannig, að Guð sé ekki til og
ekkert líf eftir dauðann. Það er þó
ekki skoðun hins lífsreynda skálds,
ef Einræður Starkaðar eru skoðað-
ar í heild.
Þorsteinn Guðlaugsson, vinur
minn, er horfinn úr þessu jarðlífi,
algjörlega ótímabært. Hann varð að
lúta í lægra haldi fyrir krabbameini
eins og svo margir aðrir.
Þorsteinn hafði aðra og meiri trú,
a.m.k. var hann ekki í vafa um að líf
væri eftir dauðann. Stundum fannst
mér, að hann væri í nánu sambandi
við lífið hinum megin eða líf í
annarri vídd, eins og líklega er rétt-
ara að orða það. Hæfileikar hans að
skynja eða leita svara með prjónum
voru furðulegir og stundum óskilj-
anlegir. Þetta eru samt þekktar
staðreyndir og hafa prjónar verið
notaðir í þúsundir ára til þess að
leita að vatni og málmum og öllu
mögulegu öðru og jafnvel fá svör
við ýmsum spumingum. Um þessa
einkennilegu hluti hafa verið skrif-
aðar margar bækur á ýmsum
tungumálum („dowsing" á ensku).
Svo óvenjulegir voru hæfileikar
Þorsteins að skynja rafgeislunar-
svið, að hann þurfti ekki að fara á
staðinn til þess að finna hvemig raf-
geislunin var á ákveðnum stað langt
í burtu. Það er þó á vissan hátt unnt
að skflja rafgeislun frá efni í nálægð
þess. En það hlýtur að koma annað
til þegar um órafjarlægðir er að
ræða. Maður hlýtur því að velta fyr-
ir sér, hvort M-svið þekkingarinnar
sé til og öllum aðgengilegt, sem
vflja og tfl þess hafa þjálfað sig, eða
höfum við aðgang að þekkingunni í
gegnum þá sem famir em inn á aðr-
ar víddir? Þannig held ég að Þor-
steinn hafi skilið þetta.
Þorsteinn lagði sig svo mikið
fram við að finna lausn á þessum
skelfilegu vandræðum svo margra,
sem eiga við rafgeislunaróþol að
stríða. Hann lagði svo hart að sér og
gekk því allt of nærri sinni eigin
orku.
Hér eiga vel við brot úr ljóði Þor-
steins Erlingssonar, „Ef æskan vill
rjetta þjer örvandi hönd“:
Ef byggir þú, vinur, og vogar þjer hátt,
og villt að það skuli ekki hrapa:
þá legðu þar dýrustu eign, sera þú átt,
og alt, sem þú hefur að tapa.
Og stansaðu aldrei, þó stefnan sje vönd
og stórraenni heimskan þig segi;
Fyrir fjómm árum mynduðum
við þrír, Bergur Öm Eyjólfs, sem
lézt í árslok 1996, einnig úr krabba-
meini, Þorsteinn og ég, vinnuhóp, til
þess að rannsaka óþol vegna raf-
sviðs, rafsegul- og rafgeislunar-
sviðs. En Þorsteinn hafði um tíma
fengist við að mæla rafgeislunarsvið
og aðstoða fólk, sem þjáðist vegna
slíkrar mengunar, sem er vaxandi
vandamál um allan heim og ekki sízt
á Islandi.
Saman gerðum við þrír margar
furðulegar uppgötvanir. Okkur varð
fljótlega ljóst að við vomm komnir
út fyrir hinn þekkta ramma eðlis-
fræðinnar, þó ekki lengra en það, að
margir vísindamenn hafa rannsakað
áhrif rafmagns á lifandi vemr og
fundið órækar sannanir fyrir
heiisutjóni, sem þær valda mönnum
og dýmm. Þessum vísindamönnum
hefur hins vegar orðið lítið ágengt í
baráttunni við yfirvöld, þar sem
rannsóknirnar em oftast kostaðar
af stómm iðnaðarfyrirtækjum, raf-
orkuframleiðendum og raforku-
dreifingaraðilum. Rökrétt er þó sú
hugsun, að tæknin okkar sé enn á
frumstigi. Flugið er ekki orðið 100
ára og tölvan aðeins rúmlega 50 ára.
Það er því auðvelt að halda því
fram, að margar mikilvægar tækni-
uppgötvanir eigi eftir að koma í ljós
á næstu ámm, t.d. ný tegund orku,
og þráðlaus orkuflutningur. Þaí**
sem er þó mikflvægast í þessu, að
líkamir manna og lifandi vera
stjómast meira og minna af marg-
víslegum rafboðum. Öll utanaðkom-
andi rafsvið hljóta því að hafa áhrif
á allar lifandi verur.
Eftir lát Bergs Amars skfldi leið-
ir okkar Þorsteins á þann hátt, að
hann hélt ótrauður áfram að reyna
að laga rafgeislunarsvið á heimilum
og í fyrirtækjum, en ég fór alfarið í
það að þreifa á þeim lögmálum, sem
valda mestu um rafsviðsóþolið og
smíða tilraunatæki. Við hittumst—
reglulega og bámm saman bækur*
okkar. Allt bar þetta að sama
bmnni, að til er annað rafmagn eða
nánar tiltekið önnur tegund af
hleðslum, sem fyrst og fremst hafa
áhrif á líkami manna og lifandi vera.
Það sem okkur sárnaði mest var,
að fjarskiptafyrirtækin skuli leyfa
sér að setja upp allan þennan skóg
af hátíðniloftnetum eins og farsíma-
loftnetum á íbúðarháhýsi, sjúkra-
hús, elliheimili, hjúkmnarheimili og
önnur stórhýsi. Rafgeislunarsviðið
fer inn í jámabindingu þessara húsa
og veldur ómældri vanlíðan og
heflsutjóni íbúanna. Um þetta hefur
verið skrifaður mikill fjöldi vísinda-
greina. Umhverfisvemdaraðilar og*»
stjómvöld hafa ekki gefið þessu
neinn gaum, þó er þetta sú mengun,
sem er með þeim hættulegustu og
veldur sennilega mestu heilsutjóni.
Svo miklir fjármunir em í húfi fyrir
vissa aðila og þá virðist heilsa
manna engu máli skipta.
Ég set þetta hér fram, því þetta
var Þorsteini með réttu slíkt hjart-
ans mál og hann lagði svo mikið á
sig til þess að koma þessu á fram-
færi, en talaði því miður fyrir dauf-
um eyram ráðamanna, sem halda
því fram, að rafmagn og fylgisvið''
þess hafi engin áhrif á heilsu
manna.
Þessi félagsskapur okkar þriggja
var svo frjór og kom svo ótrúlegu í
verk. Við Þorsteinn vomm eins og
vængbrotnir fuglar þegar við misst-
um Berg Öm, en við gáfumst ekki
upp. Áfram var haldið með rann-
sóknimar á sviðum utan hinnar
hefðbundnu eðlisfræði og alltaf
færðumst við nær markmiðum okk-
ar. Við hittumst eins og áður segir
reglulega til þess að ræða niður-
stöður og ótrúlegan árangur Þor-
steins í fjölda tflfella og af því vom
dregnar ályktanir, sem vörðuðu
leiðina til þeirrar tilgátu, að til er
annað rafmagn og segulsvið jarðar^
er ekki eins og sýnist.
Horfinn er af sjónarsviðinu góður
maður, góður vinur og félagi. Ég
sakna Þorsteins sárt og svo munu
fjölskylda hans og vinir gera.
Ég hlýt að halda því fram, að
Bergur Öm og Þorsteinn muni
halda áfram að vinna að þessum
sérstöku málum hinum megin frá.
Það liggur þegar fyrir fjöldi atriða,
sem styður þá fullyrðingu.
Kæri vinur, ég þakka þér sam-
fylgdina og bið allar góðar vættir að
standa með þér og fjölskyldu þinni.
Kári Einarsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, fósturföður, sonar,
fóstursonar og bróður,
GUNNARS ELDARS KARLSSONAR,
Auðbrekku 2,
Kópavogi,
Ragna Jóhannesdóttir,
Matthfas Þór Gunnarsson, Karl Eldar Gunnarsson,
Jóhannes Örn Gunnarsson, Ágúst Fannar Gunnarsson,
Kristensa Valdís Gunnarsdóttir,
Reynir Ástþórsson,
Þórunn Gunnarsdóttir,
Hallfrfður Matthíasdóttir,
Bima Matthíasdóttir,
Kolfinna Matthíasdóttir,
Þórir Erlendsson,
Matthías Björnsson,
Vilborg Matthiasdóttir,
Steingerður Matthíasdóttir,
Soffía Matthfasdóttir.