Morgunblaðið - 19.02.2000, Page 52

52 LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐÍÐ
MINNINGAR
+ Elínborg Mar-
grét Bjarna-
déttir fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1918. Hún lést á
gjörgæsludeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 5. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fossvogskirkju
15. febrúar.
v Ég átti því láni að
fagna að eiga Ellu fyr-
ir tengdamóður í
u.þ.b. tvo tugi ára.
Betri tengdamóður var ekki hægt að
hugsa sér. Alltaf þegar ég hugsa um
Ellu kemur Njálsgatan upp í hugann.
Þar bjó hún mestan sinn aldur og þar
héldu hún og maður hennar Erik
rausnarlegt heimili. í þann tíma var
miðbærinn Miðbær og þegar átt var
erindi í bæinn, sem var mun oftar en
nú, var stutt að fara í kaffi og meðlæti
á Njálsgötuna. Eldhúsið þar var lítið,
en samt alltaf nóg pláss, veitingar
rausnarlegar, gestrisnin óþrjótandi
og öllum leið vel í návist Ellu. Allar
kökur heimabakaðar og sérstaklega
,þótti eplakakan góð. Minningin um
jólahlaðborðin, með öllum þeim rétt-
um sem þar voru á borðum og ekki
var að tala um minna en tveggja til
þriggja tíma borðhald. Erik sálugi
var hrókur alls fagnaðar og þau bæði
hjónin nutu þess innilega að hafa fjöl-
skylduna í kringum sig. Eftir að Erik
sálugi dó helgaði Ella sig börnum og
barnabörnum. Ömmubömin hrein-
lega dýrkuðu hana, enda sorgin mikil
þegar Ella féll frá.
Eftir nær tveggja áratuga sam-
band við þessa fjölskyldu stendur
iftinningin um Ellu alltaf uppúr.
Kona sem var allt í senn heiðarleg,
skynsöm, einlæg og góð. Eiginleikar
sem eru þvi miður alltof sjaldséðir.
Kona sem gerði tilveruna bjartari.
Blessuð veri minning hennar.
Gunnar Örn
Haraldsson.
Elsku amma mín. Mikið finn ég til í
hjartanu núna. Það er svo sárt að
þurfa að kveðja þig. Þú varst alltaf
svo hress. Það var einhvem veginn
eins og þú myndir alltaf vera héma
hjá okkur, að þú myndir bara ekki
fara. En kannski varstu orðin lúnari
en þú sagðir til um því þú varst alltaf
svo sterk og kvartaðir aldrei.
Það var alltaf svo mikil kímni í þér,
amma mín, að maður gerði sér ekki
grein fyrir því að þú varst orðin göm-
ul kona. Þú varst eins skörp og hægt
er að vera. Ég veit að þú ert stolt af-
því að hafa hugsað um þig fram á síð-
asta dag því að þú sagðir alltaf að þú
vildir ekki verða ósjálfbjarga og enda
á elliheimili. Þú fékkst alveg eins og
þú yildir, amma mín.
Ég á svo margar góðar minningar
elsku amma. Ég á alltaf eftir að muna
hvað við hlógum mikið af sjálfum
okkur þegar við tvær fómm saman í
búðarráp. Við keyptum alltaf meira
en við höfðum ætlað okk-
ur og fannst við vera al-
gjörir prakkarar, og
höfðum mikið gaman af.
Svo tísti bara í okkur
þegar við löbbuðum út úr
verslununum með alla
pokana. Og alltaf hugs-
aðir þú til mín og gafst
mér eitthvað sem þú viss-
ir að mig vantaði í nýja
búið mitt. Mér þótti alltaf
svo vænt um það og var
þér svo þakklát og einnig
þakklát fyrir að eiga
svona yndislega ömmu.
Við gátum talað um
svo margt. Allt sem við röbbuðum
saman um í eldhúsinu heima hjá þér,
borðandi góðu eplakökuna þína sem
þú áttir næstum því alltaf til. Og allt-
af sástu góðu og björtu hliðarnar á
öllu. Þú vissir svo margt og varst allt-
af til í að spjalla um heima og geima.
Þú varst svo opin fyrir öllu og talaðir
við alla sem jafningja.
Ég átti mér alltaf eina ósk sem
varð mér mikilvægari, og sem ég ósk-
aði mér heitar og heitar, eftir því sem
ég sjálf varð eldri. Hún var sú að þú
værir hérna ennþá hjá okkur þegar
ég færi að eignast fjölskyldu og börn.
Eg get ekki útskýrt af hverju þetta
var mér svona mikilvægt, en það var
það og skipti mig miklu máli. Mig
langaði svo til þess að þú gætir haldið
á einu bamabamabarninu í viðbót og
dáðst að því. En ég trúi því að þú
komh’ til með að fylgjast með okkur
öllum, og veit að þú verður hjá mér
þegar að þessu kemur hjá mér. Þú
myndir ekki láta það fara fram hjá
þér að eignast barnabarnabarn og
ekki sjá það til að geta dáðst að því.
Mikið á ég eftir að sakna þín um jól
og páska. Það verður svo tómt að
hafa þig ekki hjá okkur á aðfangadag
og páskadag eins og alltaf. Það var
alltaf svo gaman hjá okkur og mikið
gantast. Ég á eftir að hugsa mikið tO
þín þá og allar góðu minningamar
sem ég á, en það verður erfitt að
sætta sig við að þú verðir ekki með
okkur.
Þú varst alltaf vel til höfð og leist
alltaf vel út. Vildir alltaf vera fín um
hárið og áttir svo fín föt. En þó að þú
hafír hugsað vel um þitt útlit, hugsað-
ir þú alltaf meira um aðra en sjálfa
þig. Það sýnir bara góðmennskuna
og umhyggjuna sem í þér bjó. Þú
varst ekki bara besta og yndislegasta
amma sem ég gat hugsað mér heldur
líka ein af bestu og yndislegustu
persónum sem éghef kynnst.
Elsku amma. Ég var alls ekki til-
búin til að sleppa þér og ég finn svo
mikið til í hjartanu af söknuði til þín.
Ég er svo þakklát fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman. En ég
veit að afi tekur vel á móti þér og
hugsar vel um þig, hann er búinn að
bíða eftir þér svo lengi. Ég kveð þig
nú, elsku amma mín, með þessu ljóði
sem mér finnst vera svo mikið í þín-
um anda. Blessuð sé minning þín.
Vertualltafhressíhuga
hvað sem kann að mæta þér.
nio pmn uuo um nremna njana
hjálp í lífsins vanda og þraut.
Treystu því að þér á herðar
þyngri byrði ei varpað er,
enþúhefuraflaðbera,
orka blundar, næg er þér.
Þerraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
(Höf.óþ.)
Elín Margrét.
Mig langar að kveðja hana ömmu
mína með nokkrum orðum. Orðin
standa samt á sér því að ég er ekki
enn búin að átta mig á því til fulln-
ustu að ég sjái hana aldrei aftur. Það
var ekki fyrr en ég gekk frá leiði
hennar að ég áttaði mig á þeirri sáru
staðreynd að hún væri í raun dáin og
eftir er stórt skarð sem tíminn einn
getur grætt.
Hún var alltaf svo hress að það
hvarflaði ekki að mér að hún myndi
deyja svona fljótt, mér fannst alltaf
að við ættum eftir að hittast í mörg ár
enn.
Afi dó fyrir 22 árum síðan og hefur
hún verið einn allan þann tíma, án efa
hefur henni sjálfsagt leiðst af og til
en aldrei sagði hún neitt. Hún var svo
skemmtileg að alltaf var gaman að
vera hjá henni í heimsókn eða fá hana
í heimsókn, þannig að yfirleitt var
nóg um að vera í kringum hana.
Hún var mikil handavinnukona og
alltaf tilbúin að hjálpa mér þegar ég
var að reyna að sýnast myndarleg en
réð ekki við flókið munsturprjón.
Hún var alltaf bjartsýn, jákvæð, for-
dómalaus gagnvart fólki og skoðun-
um þess og einnig fylgdist hún vel
með öllum framförum og var ekkert
að lifa í gamla tímanum. Vegna þessa
var svo gaman að ræða við hana um
allt milli himins og jarðar. Að fara í
heimsókn til ömmu var meira eins og
að fara í heimsókn til vinkonu heldur
en áttræðrar konu.
Nýlega var hann Erik afi farinn að
leita á hugsanir og drauma hennar og
það er eina huggunin sem ég fæ, að
vita að þau eru saman á ný.
Börn, barnabörn og barnabama-
börn hafa misst mikið, því hún var
sem fastur punktur í tilveru okkar
allra.
En ég veit að þrátt fyrir allt verður
þú viðstödd fermingu bamabarna
þinna í vor og leiðir hann afa þér við
hlið.
Elsku amma mín, ég sakna þín
sárt.
Inga Björk Gunnarsdóttir.
Elínborg var langamma mín. Hún
var mjög góð amma. Hún hjálpaði
mér mikið. Hún var hjálpsöm við alla
sem komu til hennar. Mér finnst
mjög leiðinlegt að hún skyldi deyja.
Ég borðaði síðustu eplakökuna henn-
ar og hún gaf mér vettlinga sem hún
prjónaði.
Kristín Kristmundsddttir.
+ Aðalheiður Guð-
rún Elíasdóttir
var fædd í Haga í
Sandvíkurhreppi 2.
október 1922. Hún
lóst á Vífilsstöðum 8.
febrúar síðastliðinn,
77 ára gömul. For-
eldrar hennar voru
Ágústa Einarsdóttir,
f. 27. ágúst 1893 á
Þorleifsstöðum á
Rangárvöllum, d.
21.ágúst 1971, og El-
ías Ágúst Jóakims-
son, trésmiður, f. á
Selfossi 23.ágúst
1890, d. 23.júlí 1933. Systkini Að-
alheiðar eru Guðrún Aðalheiður,
f. 28. ágúst 1916, d. 7. ágúst
1919, Jóakim Guðjón, rafvirki á
Selfossi, f. 3. júní 1920, og Júlíus
Ágúst, f. 19. september 1925, d.
1. mars 1927.
Hinn 22. febrúar 1941 giftist
Aðalheiður Andrési Hallmundar-
syni, f. 26. ágúst 1915, d. 6 apríl
1994. Þau bjuggu fyrir austan
Qall, á Selfossi og í nágrenni, til
ársins 1960, er þau fluttu suður.
Börn þeirra Aðalheiðar og Andr-
ésar eru átta: 1) Gunnar, f. 9. jan-
úar 1939, kvæntur Guðbjörgu
Þorsteinsdóttur. Hann á fjögur
börn, Þórarin Karl, Ágústu Eir,
Önnu Guðnýju og Gunnar Val. 2)
Ragnar Þór, f. 20. september
1941, kvæntur Lilju Ólafsdóttur
og eiga þau fjögur börn, Þor-
Aðalheiður, tengdamóðir mín, er
látin. Kynni mín af henni hófust þeg-
ar ég var aðeins 17 ára og hafa þau
alla tíð verið farsæl síðan. Hún var
mér alltaf innan handar á fyrstu hjú-
skaparárum okkar Halldórs og bar í
búið ýmislegt það sem hún taldi að
ungu hjónin vanhagaði um, og ber
henni þakkir fyrir þá hugulsemi, en
það sem er þó mest þakkavert og
mun aldrei gleymast er að strax og
umbúðalaust gekk hún ungri dóttur
minni í ömmustað og gerði það svo
vel að aldrei bar nokkurn skugga á.
Þegar hugsað er til baka og rifjuð
eru upp samskipti og samverustund-
ir okkar í gegnum þessi 25 ár eru
mér minnisstæðastar sögurnar sem
hún sagði mér af uppvaxtar- og ung-
dómsárum sínum, sögur af harðræði
og erfiðri lífsbaráttu, lífsbaráttu sem
var saga hennar kynslóðar af hennar
stétt, barátta sem skilaði okkar
kynslóð því góða lífi sem við nú lifum
í dag og teljum svo sjálfsagt og ég
vona að okkur beri gæfa til að varð-
veita og skila til komandi kynslóða.
Kornung kynntist Aðalheiður
samferðamanni sínum fyrii’ lífstíð,
Andrési Hallmundarsyni smiði, og
áttu þau miklu barnaláni að fagna
því börnin urðu átta, sem öll komust
til manns og hafa þeim öllum hlotn-
ast í arf þeir miklu mannkostir sem
foreldrarnir höfðu yfir að búa og
nýtast þeim vel, hverju á sínu sviði.
Barnabörnin eru orðin vel á þriðja
tug og langömmubörnin að minnsta
kosti tuttugu. Aðalheiður fylgdist
vel með uppvexti, gleði, sorgum og
björgu, Ólaf Andra,
Aðalheiði og Lindu
Rós. 3) Ágústa Ingi-
björg, f. 16. septem-
ber 1942, gift Rögn-
valdi Hreini
Haraldssyni og eiga
þau tvö börn,
Brynju Björk og
Rögnvald Óttar. 4)
Guðbjörg, f. 6. nóv-
ember 1944, gift
Gunnari Jónssyni og
eiga þau tvö börn,
Höllu og Árna. 5)
Hallmundur, f. 24.
aprfl 1946, kvæntur
Kristínu Tómasdóttur og eiga
þau tvö börn, Margréti Hrönn og
Andrés Heiðar. 6) Jóakim
Tryggvi, f. 21. janúar 1949,
kvæntur Sigríði Aðalbjörgu
Jónsdóttur og eiga þau fjóra
syni, Andrés Ingva, Auðun Inga,
Birki Hrafn og Víði Örn. 7) Hall-
dór Ingi, f. 22. aprfl 1954, kvænt-
ur Hafdísi Ósk Kolbeinsdóttur og
eiga þau eina dóttur, Önnu Ma-
ríu, og stjúpdóttir Halldórs er
Guðný Þorsteinsdóttir. 8) Haf-
steinn, f. 19. aprfl 1958, kvæntur
Gunnhildi Margréti Vésteins-
dóttur og og eiga þau eina dótt-
ur, Katrínu Ósk og stjúpdóttir
Hafsteins er Iris Auður Arnar-
dóttir.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
sigrum afkomenda sinna og talaði
um þennan stóra hóp sinn með
miklu stolti.
Aðalheiður og Andrés hófu ung
búskap í sveit, en eins og svo margir
fluttu þau síðan á „mölina“ með all-
ann sinn stóra barnahóp, alltaf
fannst mér eins og þau töluðu með
söknuði um sveitina, en seinna á lífs-
leiðinni létu þau svo verða af því að
kaupa gamlan sumarbústað á falleg-
um og gróðursælum stað. Andrés
reisti þar síðan nýtt hús og í nokkur
ár gátu þau notið sveitasælunnar á
þessum friðsæla stað, en þaðan eig-
um við, ég og fjölskylda mín, margar
okkar bestu minningar með Aðal-
heiði og Andrési.
Allir sem Aðalheiði þekktu vita að
hún öðlaðist þá gæfu að vera mikill
listamaður í eðli sínu, það sannaðist
á öllu sem hún tók sér fyrir hendur,
hannyrðir af öllum gerðum voru
hennar aðaláhugamál, og liggja á
heimili hennar og víðar listaverk af
ýmsum toga, allt frá útsaumuðum
kaffidúkum, stórum flosuðum mynd-
um, til „rókókóstóla" svo eitthvað sé
nefnt.
í jólapökkunum til barnabarn-
anna og langömmubarnanna voru,
oftar en ekki útprjónaðar peysur,
húfur og vettlingar sem allir kunnu
vel að meta og þótti „flott“ að fá
mjúkan pakka frá ömmu Öllu.
Mörg undanfarin ár voru Aðal-
heiður og Andrés hjá okkur Halldóri
á aðfangadag jóla. En eftir að And-
rés féll frá þá Aðalheiður ein, en
stuttu fyrir síðustu jól veiktist Aðal-
heiður og treysti sér ekki til að koma
og fannst okkur þvi vanta mikið að
hafa hana ekki hjá okkur. Fimm ára
gamall dóttursonur minn, hann
Friðbert, hefur engum jólum kynnst
hjá okkur án hennar, en þegar hann
kom í sínu fínasta pússi með alla
jólapakkana sína og eftirvæntingu í
andlitinu, spurði hann mig með
ákafa, „Hvar er jóla-amma?“ „lang-
amma er lasin og getur ekki komið
til okkar núna,“ var svarið sem hann
fékk.
En nú er Aðalheiður ekki lengur
lasin, heldur hefur hún „flutt“ á sinn
sælureit og til fundar við Andrés, og
ég veit að þar munu þau njóta
sveitasælunnar áhyggjulaus saman,
ganga saman í grasinu og leiðast
hönd í hönd í sólsldninu.
Elsku Aðalheiður, kærar þakkir
fyrir samfylgdina, og ómetanlega
vináttu til 25 ára.
Þín tengdadóttir,
Hafdís Ósk Kolbeinsdóttir.
t
Hugheilar þakkirtil allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og vináttu við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa, langafa og bróður,
ÞÓRARINS JÓNSSONAR,
Álftamýri 42,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala og
líknardeildar. Einnig til starfsfélaga Borgarbílastöðvarinnar og Guðjóns
Gunnarssonar vinar hans.
Sigríður Magnúsdóttir,
Magnea I. Þórarinsdóttir, Guðmundur B. Guðjónsson,
Soffía D. Þórarinsdóttir, Eggert Þ. Sveinbjörnsson,
Sonja G. Þórarinsdóttir, Pétur Kristinsson,
Gísli G. Þórarinsson, Kristín Helgadóttir,
barnabörn, langafabarn
og systur hins látna.

t
Innilegar þakkir færum við öllum ættingjum og
vinum er sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og vinkonu,
ÁGÚSTU SUMARLIÐADÓTTUR,
Stigahlíð 8,
Reykjavík.
Ríkharður Ingibergsson,
Sveinfríður Sigurðardóttir, Helgi Hálfdánarson,
Sigurlín Jóna Sigurðardóttir, Hjörtur Á. Magnússon,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Guðrún Sigurðardóttir,
Sigurjón Sigurðsson,
Ólafur E. Sigurðsson,
María Alexandersdóttir,
Hallgrímur Þór Hallgrímsson,
Daníel Óskarsson,
Ósk Axelsdóttir,
Vigdís Þorsteinsdóttir,
Jón Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ELINBORG MARGRET
BJARNADÓTTIR
Lát ei sorg né böl þig buga,
baggi margra þyngri er.
Vertu sanngjam, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
AÐALHEIÐUR GUÐ-
RÚN ELÍASDÓTTIR