Morgunblaðið - 30.06.2000, Síða 8

8 C FÖSTUDAGUR 30. JÚNÍ 2000
ER KRISTNIKOM Á ÍSLAND
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTNILÖGTEKIN
Á ALÞINGI
Morgunblaöiö/RAX
ÖXARÁRFOSS Á ÞINGVÖLLUM.
* *
Ur Islendingabók. Hún er elsta sagnarit í íslenskri
sögu, rituð um 1130 af Ara fróða Þorgilssyni.
Hún fjallar um sögu Islands frá upphafí
til um 1120.
Olafur konungur Tryggvason,
Ólafssonar, Haraldssonar hins
hárfagra, kom kristni í Noreg og
á ísland. Hann sendi hingað til
lands prest þann, er hét Þangbrandur og
hér kenndi mönnum kristni og skírði þá
alla, er við trú tóku. En Hallur á Síðu Þor-
steinsson lét skírast snemmhendis og
Hjalti Skeggjason úr Þjórsárdali og Gissur
hinn hvíti Teitsson, Ketilbjarnarsonar, frá
Mosfelli, og margir höfðingjar aðrir; en
þeir voru þó fleiri, er í gegn mæltu og neit-
uðu. En þá er hann hafði hér verið einn
vetur eða tvo, þá fór hann á braut og hafði
vegið hér tvo menn eða þrjá, þá er hann
höfðu nítt. En hann sagði konunginum Ól-
afi, er hann kom austur, allt það, er hér
hafði yfir hann gengið, og lét örvænt, að
hér myndi kristni enn takast. En hann varð
við það reiður mjög og ætlaði að láta meiða
eða drepa okkar landa fyrir, þá er þar voru
austur. En það sumar hið sama komu utan
Morgunblaöið/RAX
..ÞEIR GISSUR FÓRU, UNS ÞEIR KOMU í STAÐ ÞANN í HJÁ ÖLFOSSVATNI, ER KALLAÐUR ER VELLAN-
KATLA, OG GJÖRÐU ORÐ ÞAÐAN TIL ÞINGS."
HEIÐNAR VÆTTIR
GERA FARDAGA
Úr Piðranda þætti og Þórhalls.
Talinn ritaður snemma á 13.
öld.
Það var einn tíma að Þvottá, þá er Þórhallur
spámaður var þar að heimboði með Halli. Hall-
ur lá í hvílugólfi og Þórhallur í annarri rekkju,
en gluggi var á hvílugólfinu. Og einn morgun,
er þeir vöktu báðir, þá brosti Þórhallur.
Hallur mælti: „Hví brosir þú nú?“ Þórhallur
svarar: „Að því brosi ég, að margur hóll opnast
og hvert kvikindi býr sinn bagga, bæði smá og
stór, og gera fardaga.“
...HVERT KVIKINDI BÝR SINN BAGGA,...“ TEIKNING EFTIR PALLE BRENGH0I.
ÁIN NIÐ í ÞRÁNDHEIMI.
KJARTAN OG BOLLI
TAKA SKÍRN
Úr Heimskringlu, eftir
Snorra Sturluson. Hún er
eitt stærsta rit á íslenska
tungu að fornu og hefur að
geyma sögur Noregskonunga
frá elstu tímum til 1177.
Þá kom Mikjálsmessa. Lét konungur þá halda
mjög, lét syngja messu hátíðlega. Islendingar
gengu til og hlýddu söng fögrum og klukkna-
hljóði. En er þeir komu til skipa sinna, sagði
hver þeirra hvernig líkað hafði aðferð krist-
inna manna. Kjartan lét vel yfir, en flestir
aðrir löstuðu. En það er sem mælt er, að mörg
eru konungs eyru. Var konungi þetta sagt.
Þá gerði hann þegar um daginn mann eftir
Kjartani og bað hann koma til sín. Kjartan
gekk til konungs með nokkra menn. Fagnaði
konungur honum vel. Kjartan var allra manna
mestur og fríðastur og vel orði farinn. En er
þeir konungur höfðu fáum orðum við skipst,
þá bauð konungur Kjartani að taka við
kristni. Kjartan segir að hann vill þvi eigi
neita, ef hann skal þá hafa vináttu konungs.
Konungur heitir honum vináttu sinni fullkom-
inni og semja þeir konungur þetta sáttmál
milli sín.
Annan dag eftir var Kjartan skírður og
Bolli Þorleiksson frændi hans og allt föru-
neyti þeirra. Var Kjartan og Bolli í boði kon-
ungs meðan þeir voru í hvítavoðum og var
konungur allkær til þeirra.