Morgunblaðið - 22.07.2000, Síða 58

LAUGARDAGUR 22, JÚLÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FOLKI FRETTUM
Hljómsveitin Casino leikur i Sulnasal
Músíkalskir
og sætir
Kisulórur og klassahögnar, takið gleði ykk-
ar á ný, því kokkteiltónlistin hljómar í
kvöld. Jóhanna K. Jóhannesdóttir hringdi í
---------------7------------
Casino-manninn Pál Oskar Hjálmtýsson
sem var að undirbúa ferðina til fortíðar.
SÚ VAR TÍÐ að konur voru hús-
mæður og karlar fyrirvinnur. Þetta
voru tímar vel klæddra kvenna
sem tipluðu um á háum hælum
með grænan augnskugga og sjiff-
onslæðu yfir vel lökkuðu og óað-
finnanlega uppsettu hárinu. Karlar
voru vatnsgreiddir séntilmenn sem
opnuðu dyrnar fyrir dömunum og
'íorguðu reikninginn á veitinga-
stöðum, annað hefði aldrei komið
til greina. Vikan endaði á kokkteil-
boði þar sem prúðbúnir vinir og
nágrannar hittust og nutu dásam-
legra veitinga sem húsfreyjan
galdraði fram úr erminni með fag-
urmálað bros á vör og blik í björt-
um augunum. I bakgrunni hljóm-
uðu ljúfir og léttdjassaðir tónar
Henry Mancini.
Lífið var einfalt, veröldin ljúf.
Stórsveitin Casino lítur hýrum
augum til þessarar dásemdartíðar
sjötta áratugarins þegar heiðurs-
mennimir Herb Alpert og Burt
Bacharach sömdu melódíur sem
kveiktu á hamingjuljósinu og það
var auðvelt að elska.
Allir saman nú
í kvöld gefst tækifæri á að upp-
lifa fortíðina að nýju þegar Cas-
ino-menn koma saman eftir langt
hlé á eina staðnum sem er glæsi-
leik þeirra og fágun samboðinn,
sjálfum Súlnasal á Hótel Sögu.
Brooke Shields trúlofuð
Bónorðið
í blöðin
Á SÍÐASTA ári var leikkonan
Brooke Shields í sárum. Hún og
tennisstjarnan Andre Agassi
skildu en stuttu áður hafði birst
opinskátt viðtal við leikkonuna
þar sem hún sagðist vera yfir sig
ástfangin og að hjónabandið væri
eintóm sæla. Stuttu síðar framdi
'*tsamstarfsfélagi hennar, David
Strickland, sjálfsmorð og Shields
hafði enga öxl að gráta á. Ferill
Agassi hafði verið á niðurleið en
eftir skilnaðinn varð hann öflugri
en nokkru sinni. Hann og tennis-
stjarnan Steffi Graf rugluðu sam-
an reitum í byrjun þessa árs en
Shields sat ein og yfirgefin. Kljót-
lega fór þó að birta til og annað
slagið sást til hennar og Chris
Henchy, eins höfunda sjónvarps-
þáttanna Suddenly Susan sem
Shields lék aðalhlutverkið í. Þætt-
irnir voru flautaðir af á siðasta ári
en þeir báru þó ávöxt því Henchy
og Shields hafa trúlofast.
Þau kynntust á tökustað stuttu
^ftir að Shields og Agassi skildu.
Henchy var búinn að ákveða að
fara með Shields f ferðalag til
Tilboðsbíll
Gpið:
mán.-fös.
ki. 09-13
Dodge Stratus 2.5 SE - árg. 1998
Ekinn 16.000 km - Verð kr. 2.150.000,
Ávallt óaðfinnanlegir, herramennirnir í Casino.
Morgunblaðið/Golli
Þeir Samúel J. Samúelsson yngri,
hljómsveitarstjóri og básúnuleikari,
og Snorri Sigurðarson trompetleik-
ari fægja brassið þar til stirnir af
því á meðan Þorgrímur Jónsson
bassaleikari, Halldór Júlíusson gít-
arleikari, Ingólfur Jóhannesson
hljómborðsleikari og Hjörleifur
Jónsson trommari stilla upp hljóð-
færunum og undirbúa hljóðpruf-
una. Söngstjarnan og snyrtimennið
Páll Óskar Hjálmtýsson þarf ein-
ungis á hljóðnema að halda og því
er honum ekkert ljúfara en að
segja nokkur orð um tónlistina og
tímann sem er honum svo kær.
,jHlir eigum við það sameigin-
legt að okkur þykir svo vænt um
þessa tónlist enda kemur hún öll-
um í gott skap alveg sama hverjar
kringumstæðurnar eru en lang-
bestu aðstæðurnar til að spila hana
eru nú samt í Súlnasalnum."
Þegar hann er spurður hvernig
stendur á þessu finnst ekkert hik á
honum: „Við föllum eins og flís við
rass inn í þetta umhverfi, því allar
innréttingarnar eru svo „sixties"
ennþá, manni flýgur jafnvel í hug
að þær séu friðaðar," segir hann og
skellihlær. „Músíkin sem við erum
að leggja áherslu á er líka frá sama
tíma, þessi þægilega lyftu- og setu-
stofutónlist."
Enginn á bomsum takk!
Áhersla er lögð á snyrtimennsku
innan sveitarinnar og glæsilegan ef
ekki glamúr klæðaburð. Þetta á
líka við um gesti Súlnasalar, þar er
fólki klæddu kúrekabuxum og
strigaskóm snarlega vísað á dyr en
vel klætt og smekklegt fólk boðið
hjartanlega velkomið. Það er líka
ekki hægt að dansa nema á góðum
blankskóm og stúlkur svífa í örm-
um herranna sem væru þær á skýi
í bandaskóm með perlufestina
hennar ömmu vafða settlega um
hálsinn.
Piltarnir prúðu hafa engu gleymt
í léttmúsíkinni þótt langt sé um lið-
ið frá síðustu dansskemmtun og
æfingar fyrir stóra daginn komu
skemmtilega á óvart. „Um leið og
það var talið í fyrsta lagið mundum
við þetta allt saman og smullum í
Casino-gírinn. Keyrslan á sveitinni
er líka ansi mögnuð þegar við kom-
umst í ham, þá er voða lítill munur
á okkur og Utangarðsmönnum,"
segir Páll glaðlega enda ætlar hann
sjálfur á tónleika pönkaranna sem
eru að spila í Höllinni fyrr í kvöld
áður en hann fer í Bacharach-inn
sinn og martíní-stemmninguna á
Hótel Sögu enda „borinn og barn-
fæddur anarkisti".
Dagskráin á Sögu spannar kvik-
mynda- og kokkteiltónlist næstum
týndra tíma og nokkur evróvisjón-
lög fá að fljóta með, t.d. nýjasta
þýska stuðlagið Whadde, hadde,
dude, da og Páll Óskar er búinn að
læra textann! „Við tökum lög sem
passa við þessa hljóðfæraskipan,
hvort sem þau eru gömul eða ný.“
En hvemig tilfinning skyldi það
vera að standa fremst á sviðinu
með heilli stórsveit sem spilar
uppáhaldstónlistina af hjartans
lyst?
„Það er alveg hreint draumur í
dós og mikill heiður að vinna með
þessum strákum, það kemur líka
svo mikil orka frá þeim enda eru
þeir bæði músíkalskir og sætir!“
Reuters
Brooke Shields og Chris Henchy
stungu af til Mexikú þar sem
hann bar upp búnorðið.
Mexíkú og biðja hennar þar en
skartgripasali nokkur í New York
sagði blaðamanni frá áformum
Henchys og Shields las um þau í
blöðunum.
„Þau stungu af um helgina og
hann bað hennar á aðfaranútt
laugardagsins," sagði talsmaður
Shields í vikunni. „Ég kann ekki
alla söguna en hún sagði já.“
Grúa á Leiti sefur aldrei og hafa
nú slúðurþyrstir einstaklingar
einsett sér að komast að því hvort
að eitthvað sé til í því að Agassi og
Graf hafi þegar gifst á laun.
TILBOÐ 1.950.000,-
BILAHUSIÐ
Sævarhöfða 2 - Sími 525 8096
BORGARBÍLASALAN Gron sasvcgi 1 1 - Simi SOU 5300
Sýndarveruleiki
o g sjónvarpið
S JONVARPA
LAUGARDEGI
RÍKISRÁSIN er þessar vikurnar
að birta þætti um brottflutninginn
mikla, þegar íslendingar tóku sig
til og námu lönd í N-Ameríku á síð-
ustu áratugum nítjándu aldar.
Þætti þessa gerðu Jón Hermanns-
son og sonur hans Hermann Jóns-
son og öfluðu til þess víða fanga.
Landnám íslend-
inga í Vesturheimi
varð um margt vitn-
isburður um þol-
gæði og þrek, sem
hörð lífskjör í heimalandinu höfðu
svo að segja lamið inn í fólkið. Flest
kom örsnautt til nýja landsins. Þar
mætti því umhverfi, sem var því al-
gjörlega framandi, en fólkið eins og
fann, að ekki yrði aftur snúið svo
það breytti örvonum sínum í sigra
stóra og smáa. Vestur-íslendingar
voru skamma stund vonbiðlar á er-
lendri strönd. Fyrr en varði voru
þeir orðnir gildir íbúar í stóru og
voldugu landi. Þættir þeirra feðga,
Jóns og Hermanns, hafa fram til
þessa verið að lýsa aðkomunni, þar
sem flest var ónumið fyrir, en þar
sem landgæði voru góð og verk-
tækni jókst hröðum skrefum.
Margt þetta nýkomna fólk hafði
horfið með böm sín og pinkla frá
örreytiskotum, þar sem harðindi
og eldgos höfðu lagst á eitt við að
hrekja það frá föðurlandi sínu. En
sigurganga þess um íslendinga-
byggðir í Ameríku og Kanada er
minnismerki um það sem stundum
er kallað íslendingseðli.
Sjónvarp og kvikmyndir hafa
gjörbreytt viðhorfum almennings
til raunveruleikans þannig, að fólk
er ekki allar stundir
meðvitað um það hve-
nær raunveruleikan-
um sleppir og sýndar-
veruleikinn tekur við.
Dæmi um sýndarveruleika er
hreystileg framkoma og stundum
ögrandi hreyfingar hjá poppurum
á sviði. Þessi stíll gerir stundum
poppara að stjömum og Rambó og
Súpermann í einum og saman
manni, þótt hann sé ekki baggafær
í raunvemleikanum. í kvikmynd-
um eru til fjölmörg dæmi um, að
leikari, sem látinn er leika mikla
hetju, er hetja í augum fólks þótt
hann gráti í einrúmi. Unglingar,
sem alast upp við svona hetjusull í
uppvexti, eiga ekki gott með að
verða ægilegir ásýndum af því til-
efnið fæst ekki nema þeir verði
poppsöngvarar eða leikarar eða
sjónvarpsstjömur. En þeir taka
flestir bílpróf. Þegar þeir em sestir
undir stýri hefst sýndarveraleik-
inn, sem þeir hafa verið aldir upp
við og þeir verða um leið að litlum
Rambóum og Súpermönnum. Tvö
dæmi um sýndarvemleika hafa
nýlega verið á dagskrá í sjónvarpi.
Fyrir hálfum mánuði eða svo
sýndi Bíórásin einskonar heimild-
armynd um John Wayne, eða Jón
Væna, eins og við köllum hann hér.
Jón lék fræga kúreka og var ósigr-
andi. En það sem einkum vakti at-
hygli í þessum þætti var, að Jón
Væni fékk frí frá herþjónustu í
seinna stríði til að leika í stríðs-
myndum. Það gerði hann með slík-
um glæsibrag, að hann var eigin-
lega búinn að vinna heimsstríðið á
undan hinum. Nú var Jón væni
hinn besti maður, en Hollywood sá
um að sýndarvemleikinn í kringum
hann gerði hann að stríðshetju þótt
hann hefði unnið sitt stríð í kvik-
myndavemm. Annar kappi og ekki
ófrægari, Elvis Presley, heimsótti
eitt sinn Nixon forseta til að fá út-
nefningu sem ríkislögreglumaður
gegn eiturlyfjum. Sjálfur neytti
hann eiturlyfja, eins og kvikmynd
um þetta sýnir. En það skipti engu
máli. Sýndarvemleikinn átti að
verka þannig á Nixon, að hann átti
að veita honum starfann.
Indriði G. Þorsteinsson