Morgunblaðið - 17.12.2000, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ
4 38 SUNNUDAGUR17. DESEMBER 2000
MINNINGAR
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
HALLDÓRA GUÐBRANDSDÓTTIR,
Brúarlandi,
Mýrum,
sem lést á Dvalarheimili aldraðra, Borgarnesi,
fimmtudaginn 7. desember, verður jarðsungin
frá Borgarneskirkju mánudaginn 18. desember
klukkan 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hinnar látnu, er góðfúslega bent á Dvalarheimili aldraðra í
Borgarnesi eða Hjartavernd.
Helga Brynjúlfsdóttir, Borge Jónsson,
Ólöf Brynjúifsdóttir, Páll Sigurbergsson,
Ragnheiður H. Brynjúlfsdóttir, Haukur Arinbjarnarson,
Halldór Brynjúlfsson, Ásta Sigurðardóttir,
Brynjóifur Brynjúlfsson, Fanney Einarsdóttir,
Guðbrandur Brynjúlfsson, Snjólaug Guðmundsdóttir,
Guðmundur Þ. Brynjúlfsson, Ásdís Baidvinsdóttir
og fjölskyldur.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
og langamma,
JÚLÍANA VIGGÓSDÓTTIR,
Þangbakka 8,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 14. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristín Andrésdóttir, Valdimar Haraldsson,
Árelía Þ. Andrésdóttir, Leífur Rósinbergsson,
Lára Halla Andrésdóttir, Sæmundur I. Þórðarson,
Viggó Andrésson, Sigríður Björk Þórisdóttir,
Andrés Jón Andrésson,
Finnur Andrésson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Okkar ástkæri,
ÆVAR GUÐMUNDSSON
lögmaður,
Malarási 9,
Reykjavík,
er látinn.
Guðrún Jóhannesdóttir,
Eva Margrét Ævarsdóttir, Kolbeinn Árnason,
Jóhannes Ragnar Ævarsson,
Ingólfur Vignir Ævarsson, Sólrún Ársælsdóttir,
Guðmundur Freyr Ævarsson, Emil Freyr Guðmundsson.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
REGÍNA BENEDIKTA THORODDSEN,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 6. desember.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki gjörgæsludeildar Land-
spítalans við Hringbraut.
Smári Karlsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við fráfall og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
LOGA EINARSSONAR
fyrrv. hæstaréttardómara,
Miðleiti 7,
Reykjavík.
Oddný Gísladóttir,
Ýr Logadóttir,
Hrund Logadóttir,
Sigríður Logadóttir, Hilmar Vilhjálmsson
og barnabörn.
JÓNÍNA
RAGNHEIÐUR
GISS URARDÓTTIR
+ Jónína Ragnheið-
ur Gissurardóttir
fæddist að Hvoli í Ölf-
usi 12. júní 1913. Hún
lést á sjúkradeild
Hrafnistu í Hafnar-
firði 5. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Gissur
Gottskálksson, bóndi
og sjómaður á Hvoli,
og Jórunn Gislína
Snorradóttir, hús-
freyja. Systkini henn-
ar voru Svanhildur, f.
18.6. 1901, d. 1984,
húsmóðir í Reykja-
vík; Gottskálk, f. 4.7.1902, d. 1964,
bóndi á Hvoli; Kristín, f. 6.4. 1904,
d. 1981, bjó og starfaði í Reykjavík;
Salvör, f. 25.5. 1905, d. 1937, hús-
freyja í Reykjavík; Guðrún, f. 21.1.
1915, d. 1999, húsfreyja í Reykja-
vík og Guðmundur Snorri, f. 19.7.
1918, d. 2000, byggingameistari í
Reykjavík.
Jóm'na giftist Jóni Benjamín
Einarssyni, skipstjóra, f. 13.3.
1913, hinn 29.5. 1941. Foreldrar
hans voru Einar Jónsson, sjómað-
ur og Guðríður Sigurðardóttir í
Flatey á Breiðafirði. Jón Iést árið
1969.
Böm Jónínu Ragnheiðar og
Jóns Benjamíns eru: 1) Hrefna,
starfsmaður hjá Reykjavíkurborg,
f. 8.2. 1942, gift Ríkharði Áma-
syni, símsmíðameist-
ara, f. 1939. Þau eiga
þtjá syni, a) Jón
Ragnar, f. 1965,
kvæntur Katrínu Jó-
hannsdóttur, b) Áma
Inga, f. 1969, og c)
Sævar Þór, f. 1971, í
sambúð með Lám
Jónsdóttur. Barna-
böm Hrefnu og Rík-
harðs em sex. 2) Ein-
ar, lögfræðingur, f.
29.9. 1944, kvæntur
Valgerði M. Karls-
dóttur, f. 1949,
bankastarfsmanni,
þau eigatvö börn. a) Karl, f. 1975, í
sambúð með Önnu Maríu Bjarna-
dóttur og b) Jónínu Ragnheiði, f.
1980. Áður var Einar kvæntur Hlm
Aðalsteinsdóttur, f. 1946. Þau eiga
einn son Jón Benjamín, f. 1969.
Jónína ólst upp á Hvoli, fluttist
1930 til Reykjavíkur og bjó þar síð-
an þar til hún fluttist á Hrafnistu í
Hafnarfirði árið 1993. Hún vann
við verslunarstörf þar til hún gifti
sig. Eftir það helgaði hún sig böm-
um og heimili. Hún tók talsverðan
þátt í félagsmálum var m.a. ein af
stofnendum kvenfélagsins Öldunn-
ar.
Útför Jóm'nu Ragnheiðar verður
gerð frá Áskirkju mánudaginn 18.
desember og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
Hestvagn þokast eftir slóðinni til
Eyrarbakka úr Ölfusinu á góðviðris-
degi. Þar er á ferð Gissur bóndi á
Hvoli, á vagninum sitja tvær yngstu
dæturnar á ullarpokunum, smátelp-
ur, þær Guðrún og Jónína. Þetta er
fyrsta ferð þeirra út í veröldina og allt
sem þær sjá vekur forvitni og undr-
un. A Eyrarbakka fá þær sætabrauð
og súkkulaði hjá kaupmanninum og
pabbi þeirra segir glettinn á svip að
þær verði að klára kökuskammtinn
annars verði kaupmaðurinn fjúkandi
reiður. Heyskapur á engjum í sumri
og sól þar sem margt fólk keppist við
að ná heyinu saman og Jónína, langt
innan við fermingu, fer fyrir hey-
bandslestinni heim að Hvoli. Skóla-
ganga Hvolskrakkanna að Sandhóli
sem var ærin vegalengd og vaða
þurfti ána á leiðinni sem gat verið
kulsamt enda gúmmístígvél ekki
komin til sögunnar. Fyrsta ferðin til
Reykjavíkur þá 12 ára á hestbaki í
fylgd föður síns, sem rak þangað slát-
urfé og gist var á Árbæ sem þá var
langt fyrir innan bæinn.
Þetta eru örfá minningabrot Jón-
ínu tengdamóður minnar frá æskuár-
unum í sveitinni.
Þar sem gott fólk býr þar er gott að
vera. Jónína ólst upp í stórum syst-
kinahópi við gott atlæti. Gissur faðh-
hennar sótti sjóróðra ásamt búskapn-
um, einkum til Þorlákshafnar þar
sem hann var formaður á áraskipum
margar vertíðir. Oft var safnast sam-
an við orgelið og spilað og sungið en
Gissur var um árabil organisti í Kot-
strandarkirkju. Húsmóðirin, Jórunn,
var hæglát hlý kona, fróðleiksfús og
hafði yndi af lestri bóka en til þess
gafst lítill tími á annasömu heimili.
Leiðin að heiman lá til Reykjavíkur
1930 þegar Jónína var 17 ára. Fyrstu
árin vann hún hjá mági sínum Guð-
mundi R. Magnússyni bakarameist-
ara, manni Svanhildar. Þar var fram-
leitt sælgæti ásamt besta ijómaís
bæjarins fyrr og síðar, að sögn kunn-
ugra. Seinna vann Jónína við af-
greiðslustörf í sælgætisbúð á Hótel
Heklu sem stóð í hjarta bæjarins við
Lækjartorg. Þá héldu þær systur,
Kristín, Guðrún og Jónína, saman
heimili. Jafnframt vinnu stundaði
Jónína nám í kvöldskóla og einn vet-
ur sótti hún kennslu hjá Þórbergi
Þórðarsyni rithöfundi í esperantó
sem þá átti að verða nokkurs konar
alheimstungumál. Ung að árum lærði
hún eins og hin systkinin að leika á
orgel og um tíma lagði hún stund á
fiðlunám. Frá þessum árum átti Jón-
ína góðar minningar og frá ferðalög-
um hér innanlands í sumarleyfum
með vinkonum sínum.
A þessum árum kynntist Jónína
verðandi manni sínum, Jóni Benja-
mín Einarssyni, sem hafði nýlokið
námi í stýrimannaskólanum en áður
aflað sér vélstjóraréttinda. Þau giftu
sig 1941 og bömin fæddust, Hrefna
1942 og Einar 1944. Jón stundaði sjó-
mennsku alla tíð á togurum og fiski-
skipum og var skipstjóri árum sam-
an, seinast hjá Hafrannsóknastofnun
á fyrsta sérsmíðaða íslenska hafrann-
sóknaskipinu, Árna Friðrikssyni.
Nærri má geta að hlutverk sjó-
mannskonunnar hefur oft verið erfitt
á fyrstu búskaparárunum, skip oft
vanbúin og miklar hættur fylgdu sigl-
ingum til Englands á stríðsámnum.
Um tveggja ára skeið á ámnum
1955-1957 bjó fjölskyldan í Istanbúl í
Tyrklandi þar sem Jón vann á vegum
Sameinuðu þjóðanna sem leiðbein-
andi við fiskveiðar. Oft þurfti Jón að
dvelja að heiman við störf sín, einkum
við Svartahaf, og þá reyndi á húsmóð-
urina, en á þessum tíma vom miklar
róstur í landinu, uppþot og hemaðar-
ástand í Istanbúl og útlendingar ekki
óhultfr. Þama kynntist fjölskyldan
nýjum háttum og siðum en þau ferð-
uðust mikið um landið og var gaman
að heyra sögur frá þessum tíma.
Hjónaband Jónínu og Jóns var afar
farsælt. Þau bjuggu fyrst á Hring-
braut 109 en eftir Tyrklandsárin á
Laugateigi 6. Bæði vora glaðlynd og
félagslynd og áttu stóran hóp ætt-
ingja og góðra vina sem mikið sam-
band var við en það var á meðan mað-
ur var manns gaman og fyrir daga
sjónvarpsins.
Það var mikið áfall þegai- Jón lést
við störf sín á hafi úti árið 1969, að-
eins 56 ára gamall, en hann var virtur
og vinsæll skipstjóri og öllum harm-
dauði er til þekktu enda öðlingsmað-
ur á alla lund.
Eftir lát eiginmanns síns bjó Jón-
ína áfram í íbúð þeirra, en fyrir tæp-
um átta árum fluttist hún að Hrafn-
istu í Hafnarfirði þar sem hún lést
hinn 5. desember sl.
Langri ævi er lokið. Það er löng
leið frá æskudögunum í Ölfusinu þeg-
ar lífið snerist um að hafa í sig og á, á
sama hátt og forfeðumir langt aftur í
aldir, og fram á tækniöld nútímans.
Þrátt fyrir áföll í lífinu átti Jónína
góða ævi. Hún naut fram til þess síð-
asta góðrar sjónar og heyrnar og
undi sér löngum við lestur bóka. Hún
hafði til að bera umhyggju og hjarta-
hlýju sem ávann henni ást, traust og
vináttu samferðamanna. En fyrst og
fremst nutu bömin hennar og síðar
bamabömin óskiptrar ástar hennar
og umhyggju. Jónína var glaðvær og
glæsileg kona, bar sig ávallt eins og
drottning og hélt reisn sinni til hins
síðasta. Hún hafði lag á að gera gott
úr öllum hlutum og sjá bjartari hliðar
tilverannar. Mjög kært var milli
systkinanna, einkum milli systranna
Svanhildar, Guðrúnar og Kristínar,
en Salvör lést langt um aldur fram.
Jónína er síðust af systkinunum frá
Hvoli til að kveðja.
Að leiðarlokum vil ég þakka Jónínu
allar velgjörðir við mig og bömin
mín, betri tengdamóður og ömmu er
ekki hægt að hugsa sér. Við munum
sakna hennar um ókomin ár en minn-
ingin um hana verður ekki frá okkur
tekin. Við huggum okkur við að hún á
góða heimvon enda trú hennar á
Guðs ríki og endurfundi ástvina stað-
föst. Hver veit nema hún sitji núna
ásamt systram sínum á hestvagnin-
um hjá Gissuri á Hvoli á hlykkjóttum
slóða á leið til óþekkts áfangastaðar?
Valgerður M. Karlsdóttir.
Amma mín, Jónína Ragnheiður
Gissurardóttir, er farin yfir móðuna
miklu eftir 87 ára líf á þessari jörð og
ég er viss um að hún kveður okkur
sátt við allt.
Hún var mjög stórbrotin kona og
yndisleg persóna, hin fullkomna
amma. Hún var þessi gamla góða
þjóðlega amma sem sagði sögur,
kenndi mér sögu þjóðarinnar, kenndi
mér bænir og ljóð, gaf ungum dreng
heilræði til nota á lífsins hálu braut.
Oft gleymdust heilræðin og ég hlaut
slæmar byltur, en þau vora samt til
staðar og rifjuðust upp svo ég náði
fótfestu á ný. Hún var hvorttveggja í
senn, sveitakona alin upp í Ölfusi á
fyrri hluta aldarinnar og heimskona
sem ferðaðist víða, þessar tvær per-
sónur rannu saman í eina heild og
mótuðu heilsteypta manneskju sem
hafði það dýpsta og næmasta innsæi
sem éghef kynnst.
Þegar ég var yngri áttum við sam-
an margar yndislegar stundir á
Laugateignum þar sem hún sagði
mér svo margt frá sjálfri sér og
gamla tímanum. Þar var líka alltaf
svo mikil kyrrð og friður, ég heyrði
tifið í pijónunum hennar og gömlu
góðu „Gufuna" í eldhúsinu, ég fékk
mjólk að drekka og borðaði kleinur.
Ef drenginn vantaði eitthvað var ekki
talið eftir sér að útvega það, sama
hvað það kostaði og var þá ekki alltaf
spurt að nytsemi þrátt fyrir með-
fædda nýtni en fyrir allt þetta virði ég
hana og þakka Guði fyrir að hafa
fengið öll þessi ár með henni.
Að lokum vil ég biðja algóðan Guð
um að blessa okkur öll sem eftir lifum
og veita okkur styrk í sorginni. Ég er
viss um að himnafaðirinn hefur tekið
barni sínu opnum örmum og gefið
henni stað hjá sér, nú dvelur hún hjá
hjartkærum eiginmanni og systkin-
um sem öll era farin yfir móðuna
miklu.
Hvíl í friði, amma mín, og Guð
blessi þig.
Jón Ríkharðsson.
Mig langar til þess að minnast
ömmu minnar Jónínu Ragnheiðar
Gissurardóttur í örfáum orðum. Hún
amma mín var allt það besta sem
hægt var að hugsa sér í einni ömmu,
hún sagði mér sögur á meðan ég sat í
kjöltu hennar. Hún fór með okkur
bræðurna í búðina, í bæinn og heim
til Stínu frænku, þar fengum við kók
sem ekki mátti vera í flösku heldur í
glasi. Ég, litli strákurinn, var nú ekki
allt of hrifinn af því en fékk engu um
það ráðið nema í örfáum tilfellum, en
þangað var samt alltaf jafn gaman að
koma. Við héldum okkar jól hjá henni
þar til ég varð unglingur, hún var allt-
af boðin og búin að taka við mér, bæði
þegar ég vildi koma eða var settur í
pössun hjá henni, enda fann ég fyrir
miklu öryggi hjá henni. Já, hún
amma vildi allt fyrir mig gera enda
hugsa ég um hana með miklum hlý-
hug. Ég vil þakka þér fyrir allt elsku
amma mín._
Árni Ingi Ríkharðsson.
• Fleiri miimingiirgreinar um Jón-
ínu Ragnheiði Gissurardóttur bíða
birtingar og munu birtast íblaðinu
næstu daga.