Alþýðublaðið - 21.04.1959, Blaðsíða 6

FYRRVERANDI ætt-
flokkshöfðingi og vændis-
kona nokkur þóttust vera
kóngur og drottning frum,-
skógaþjóðflokks og ferðuð-
ust sem slík um Jövu og
létu taka á móti sér sem
þjóðhöí'ðingjum. Er upp
komst um tiltæki þeirra,
voru þau leidd fyrir rétt og
dæmd í níu og sex mánaða
fangelsi.
En þau voru látin strax
laus eftir að dómurinn
hafði verið kveðinn upp,
því að þau höfðu þegar set-
ið inn lengri tíma en þetta.
Fyrirtæki þeirra heppnað-
ist í rauninni stórkostlega
vel. Þau ferðuðust um í tvo
mánuði á Jövu óg fengu
hvarvetna höfðinglegar mót
tökur, þar eð þau þóttust
vera kóngur og drottning
Anakdalam-ættflokksins á
Suður-Súmötru. Og rikis-
sjóður Jövu borgaði brús-
ann. Skötuhjúunum voru
veittar opinberar móttökur
í hverri borg, og þau fengu
áheyrn hjá Soekarno for-
seta.
En í borg nokkurri á
Austur-Java tók draumur-
inn enda. Borgaryfirvöldin
gerðu þá uppgötvun í miðj-
um hátíðahöldum, sem
haldin voru „hinum kon-
unglegu gestum“ til heiðurs,
að þau bæru sig ekki að
eins og slíku fólki sæmdi.
Rannsókn var látin fara
fram í málinu og karli og
kerlu varpað í fangelsi, en
þar skyldu þau bíða dóms.
Bæði báðust þau vægðar
og sögðust „aldrei skyldu
gera þetta aftur“. Idrus, en
svo hét svikahrappurinn,
sagðist eiga konu, börn og
foreldra til að sjá fyrir.
Lagskona hans, Markonah,
sagði, að hún hefði „heim-
þrá“ og hana langaði heim
til mömmu. „Ég iðrast þessa
tiltækis innilega," sagði
hún, „og ég skal aldrei gera
þetta aftur.“
Á meðan á hinni stuttu
stjórnartíð stóð, lýsti Idrus
því yfir, að han-n ætti 18
konur. Hann sagði einnig
svo frá, að hann gæti hald-
ið sér ungum og hraustum
með því að drekka blóð úr
villidýrum og borða hrátt
kjöt. Hann sagði enn frem-
ur, að hann ætti höllu, sem
væri í ógnarstórum stein-
helli, sem lýstur væri upp
af músaaugum, sem lýsti af
eins og maurildum. í þessari
höllu væru smurðir líkamir
40 Þjóðverja og allmargar
Japana.
í réttinum sagði dómar-
inn, að fullyrðingar þessar
hefðu aðeins verið til þess
að fullvissa yfirvöldin um
að þau væru kóngafólk, án
þess að þær hefðu við nokk
uð að styðjast. Og hjúin
fengu svo léttan dóm af því,
að þau hefðu játað glæp
sinn hreinskilnislega.
Eftir að dómurinn hafði
verið kveðinn upp, fóru þau
hvort sína leið — í leit að
nýjum ævintýrum.

EINU SINNI á ári hverju
fara íbúarnir í smábænum
Alcoy á suðaustur Spáni í
föt forfeðra sinna. Hinn 23.
apríl, á degi heilags Georgs,
eru þar leiknir atburðir,
sem gerðust í bænum á 13.
Öld. Þá ráku kristnir menn
Mára frá Alcoy. Nú leika
íbúarnir atburð þennan og
klæðast sumir búningum
Spónverja, en aðrir fara í
föt Máranna. Síðan er bar-
izt með mikilli skothríð á
hinn stóra, máriska kast-
ala. Loks kemur ungur
drengur fram á brún kast-
alans í gervi heilags Ge-
orgs, sem sagan segir að
hafi hjálpað hinum kristnu
til að reka kúgarana á
brott. Daginn eftir snúa í-
búarnir sér aftur að veru-
leikanum og halda áfram að
framleiða landbúnaðarvélar
og sígarettupappír.
tmimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiuiiiimiimmii
Hagfræðin og
guðsríki
•LIÐSFORINGI í hjálp-
ræðisher í New York fann
nýlega 4500 dollara, sem
voru saumaðir inn í fóðrið
á öxlum einkennisbúnings
hans. Liðsforinginn tók
eftir því einn morgun, þeg-
ar hann var að klæða sig,
að önnur öxlin á jakkanum
var heldur þykkari en hin.
Hann hugsaði sem svo, að
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiinimiiiiiiiiiuiiiniimiir
bannsettir skreðararnir
hefðu eitthvað ruglazt í rím
inu, en spretti samt fóðrinu
úr af forvitni.
Jakki þessi hafði gengið
mann frá manni (þeir eru
ekki alveg öruggir um guðs
ríki, þótt þeir frelsist einu
sinni, blessaðir!) — og var
nú farið til hinna ,,föllnu“
liðsforingja. Enginn kann-
aðist við peningana, fyrr en
fjörgamall ólánsræfill, sem
sagði:
— Það hlýtur að hafa
verið hann Smith. Hann
„frelsaðist“ svo afskaplega
og lánaði manni aldrei eyri.
Hann „féll“ ekki, heldur dó
drottni sínum.
„ÉG ætla að gifta mig
einu sinni ennþá, en svo
verður það ekki oftar,“ seg-
ir Affrin prins, sem. ér 75
ára og býr á Malaya. Þetta
er trúleg yfirlýsing, þegar
þess er gætt, að prinsinn
hefur verið giftur 69 sinn-
um, áður og hefur þar með
slegið allar Hollywood-
stjörnur rækilega út. Hann
er búinn að gleyma hvað
þær hétu og sömuleiðis
man hann ekki lengur hvað
hann á mörg börn og barna
börn. Enda þótt prinsinum,
sé heimilt að eiga fjórar
konur í einu, er hann talinn
heimsmethafi í giftingum.
☆ ☆ ☆
r’
ÞAÐ vakti feikilegt um.tal, þegar Roberto Rossellini,
eiginmaður Ingrid Bergman, stjórnaði kvikmyndinni um
Indland og Indverja og sagt var, að hann ihefði stofnað
til nánari ikunningsskapar við aðalleikkonuna, Sonali
das Gupta, en giftumi manni sæmdi. Allir vita hvernig
það fór. Hann skildi við Ingrid sína, þegar hann kom
aftur til ftalíui, og nú er hún (hamingjusamilega gift landa
sínum Lars Smidt. Hvað Sonali viðkemur er það að
segja, að hún fluttist til Parísar, þar sem hún fæddi
dóttur í lok ársins 1957. Faðerni var þá ekki gefið upp,
en litla krílið hlaut nafnið Paloa-Rafaela.
Hvað er
barn!
ENSKT blað hvatti les-
endur sína fyrir skömrnu til
að senda svör við spurning-
unni: Hvað er barn? Ótrú-
Iega margir sendu skilgrein
ingu á þessu merkilega fyr-
irbæri.
Einn svaraði: Barn er
töfravættur, sem breyt-
ir húsi í heimili.
Annar sagði: Barn er
uppfinning gerð í þeim
tilgangi að halda fólki vak-
andi á næturnar.
Og sá þriðji: Barn er
fyrirbæri, sem gerir
heimilið hamingjusælla, ást
ina eridingarbetri, eykur á
þolinmæðina, styttir næt-
urnar, lengir dagana og
gerir tómstundirnar yndis-
legri.
En sá, sem fékk fyrstu
verðlaun, skrifaði: Barn
er lítill guð, sem á að kenna
okkur hið guðdómlega inn-
tak kærleikans.
feðra, Kringum ár
hafði meðalaldur
manna hækkað upp
en þó var lengi tal:
ár væru „mannsald
1500 hnfði meðah
hækkað aðeins um
fyrir 90 árum gat
reiknað með að v
ára, en stúlka að fi
þar til hún næði
bil 38 ára aldri. Nú
LETIA
vn
CARTER H. . A
er húðlatur, — og
þess vegna datt 1
hug að finna upj
palla, sem auc
verkamönnum st;
stórbyggingar. Me
sem vinna að l
skýjakljúfa og :
verða að hafa sérs
ingu og ganga und
þjálfun. Þeir V'
vinna í gífurlegri
alls kyns störfum,.
farið hafa ýmis h
Hvað verðum
við görrsu!
MEÐALALDUR fólks er
stöðugt að hækka og það
mest á síðustu árum. Ýmsir
hafa velt mikið vöngum yf-
ir þessari staðreynd, en eng
inn veit þó fyllilega orsök-
ina, og enginn veit, hvað
mennirnir .geta orðið gaml-
ir.
iSagt er, að kringum árið
hundrað hafi meðalaldur
Germana verið 21 ár, en
„þeir sváfu á bjarnarskinn-
um og fyrst tóku þeir sér
eitt glas, en síðan mörg
fleiri“, segir Rómverjinn
Tacitus frá heimsókn sinni
til okkar villimannlegu for-
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
FRANS snýr sér að pró-
fessornum. „Þér sögðuð áð-
an, að geislar frá þessari
eldbyssu gætu eyðilagt allt.
Það gildir þó ekki, ef um
væri að ræða ísjökulinn,
sem hvelfist yfir dalnum.
Hann hlýtur að vera alltof
þykkur.“ Hinn lærði mað-
ur réttir úr sér: „Mér er
ekkert ómögulegt, herrar
mánir. Auðvitað get ég
brætt jökulinn með tæki
mínu. En hver fær
slíkt?“ Bob skil
Frans er að fara,
vill gera sína vís
koma þessu í krin
vitað myndi engi
það,“ segir hann. ,
- * 21. apríl 1959 — Alþýðublaðið