Alþýðublaðið - 30.04.1959, Blaðsíða 6

Hneyksíunarhellan, sem var gerð burt-
ræk úr Monte Carlo, telur gimsteina
orsök ógæfu sinnar.
fundinum og hvessti augun
á stjórnarmeðlimina og
skammaði þá eins og hunda.
Sir Bernhard varð að segja
af sér eftir þennan sögu-
lega fund.
í kjölfar þessa atburðar
fylgdi fjöldinn allur a£
dramatáskum viðburðum á
veitingahúsu m og nætur-
klúbbum, bæði í London
og á meginlandinu. Ein-
hverju sinni hafði Lady
Docker orðið svo móðguð í
fínu samkvæmi, að hún stóð
upp og skrækti, þangað til
allir gestirnir hypjuðu sig
sketfdir á brott. Öðru sinni
jós hún peningum yfir höf-
uðið á veitingaþjóni, af því
að hann vogaði sér að efast
henni og fann hana loks á
dýrum næturklúbb. Þar sat
hún og sagði vinum sínum
frá sjónvarpsævintýrinu:
— Auðvitað gafst ég upp
á þessum blábjánum, sagði
hún og tók upp handritið
að dagskránni og las upp úr
því:
„Spurning:: — Hvað haf-
ið þér nú hugsað yður að
finna upp á, fyrst þér getið
ekki spilað lengur í Monte
Carlo?
Svar: — Ég er að hugsa
um að byrja að „tippa“ í
fótboltaveðmálum. Ég er
búin að finna upp nýtt kerfi,
sem er óbrigðult."
Lady Döcker gnísti tönn-
um og hreytti út úr sér:
iðnaðinum, og í trúlofunar-
hringnum, sem hann gaf
henni, var voldugur smar-
agðsteinn, — á stærð við
dúfuegg. Skömmu eftir trú-
lofunina lézt móðir Noru,
— og fleiri óhöpp áttu eftir
að fylgja í kjölfarið, eftir
því, sem gimsteinunum fjölg
aði. Þau giftu sig og Sir
Bernhard gaf Noru gim-
steina í tugatali. Nótt eina
skömmu eftir giftinguna var
brotizt inn í hús þeirra og
stolið þaðan silfurtaui og
öðru verðmæti fyrir meira
en milljón krónur. En það
sem var athyglisverðast við
innhrotið: Þjófarnir snertu
ekki á smarögðunum, þótt
þeir lægju við nefið á þeim!
Var gerð burtræk
úr Monte Carlo.
Nassta alvarlega óhappiS
gerðist ári síðar. Þekktir
menn í stjórn Daimler-bíla-
verksmiðjanna, en Sir Bern
hard var forstjóri þeirra, —
stóðu upp á fundi og gagn-
rýndu harðlega, að stórum
summum risnu fyrirtækis-
ins væri árlega eytt í konu
forstjórans. Lady Docker
var sjálf viðstödd á fundin-
um, þegar mál þetta var
rætt, og hún stóð upp á
um, að þau hjónin væru rík-
ustu einstaklingarnir -í ver-
öldinni. Smámunir eins og
að henda glösum í allar áttir
teljast ekki til táðinda. Og
þá er ótalið mesta hneyksl-
ið, sem frægt er orðið run
heim allan. Lady Docker
reif í tætlur í augsýn f jölda
manna fána Monacobúa, og
fyrir tiltækið var hún gerð
burtræk úr ríkinu. Þegar
hún frétti þetta, kvaðst hún
ekki ætla sér að heimsækja
framar þetta „viðbjóðslega
dvergríki“, sem lifði á pen-
ingasvindli, — að minnsta
kostí ekki nema Rainer
fursti bæði sig hátíðlega af-
sökunar!
Sjónvarps-
ævintýrið.
Af lýsingunni hér að
framan má nokkuð marka,
hvers konar manneskja er
á ferðinni, þar sem Lady
Docker er. En hvað sem um
hana má segja, þá er eitt
víst: Hneykslissögur af
henni hafa verið kærkomið
lesefni í heimspressunni. —
Menn hafa gaman af henni.
henni.
Eitt sinn ætlaði brezka
sjónvarpið að fá hana til
þess að koma fram. Þegar
æfing á dagskránni hafði
staðið yfir í hálftíma, rauk
frúin á dyr bálreið og
hreytti út úr sér skömmun-
um á leiðinni. Dagskrár-
stjórinn vildi ekki sætta sig
við þetta og fór að leita að
Hér er sýnishom af gimsteinum Lady Ðocker. Hún
telur alla ógæfu sína stafa af þeim. Á efri myndinni
sést Lady Docker ásamt eiginmnani og ungum leikara.
EQídÍiIý
HlN nafntogaða hneykslun-
arhella, Norah Docker, hef-
ur komizt að þeirri niður-
stöðu, að hún sé óhamingju-
samasta og mest umtalaða
kona í öllu Englandi. Hún
segir, að yfirleitt óski menn
ekki eftir nærveru sinni og
séu þar að auki sýknt og
heilagt að baktala sig. Þetta
mun vera rétt hjá frúnni, og
menn þykjast hafa ærna
ástæðu til hátternis síns.
Hún hefur lesið um Hope-
demantinn og alla þá ógæfu,
sem hann hefur valdið eig-
endum sínum', — og eftir
þann lestur er hún ekki í
neinum vafa um, að smar-
agðarnir sínir iséu hinir
mestu gallagripir. í fjölda
ára hefur hún. elskað sína
grænu eðalsteina, og safn
hennar er lágt metið á hálfa
þriðju milljónj króna.
Þjófarnir snerta ekki
gimsteinana.
Áður en hún fékk áhuga
á gimsteinum, gekk allt vel.
Á síaum yngri árum, þegar
hun hugsaði hvorki um titla
eða peninga, vann hún á bar
í Birmingham og var virtur
meðlimur í þjóðfélaginu. —
Hún var sérstaklega slyng
að leika kúluspil og varð
oftar en einu sinni hlutskörp
ust 1 keppni í þessu göfuga
spili. Þegar hún þar að auki
var allra laglegasta hnáta,
kom engum á óvart þegar
hún giftist einn góðan veð-
urdag flugríkum kaupsýslu-
manni, — og ekki heldur
þegar hún giftist nokkrum
árum síðar öðrum, sem átti
enn þá meári peninga.
Þegar hún giftist í seinna
skiptið, heiðursmanninum
Sir Bernhard Docker, komu
gimsteinarnir fyrst til sög-
unnar í Mfi hennar. Sir
Bernhard var einn af þekkt-
ustu nöfnunum í brezka bíla
■— Þeir sömdu sjálfir
bæði spurningarnar og svör
in og með þessu ætluðu þeir
sér auðsjáanlega að koma
þeirri hugmynd inn hjá
fólki, að ég hefði eingöngu
farið til Monte Carlo til þess
að spila.
Stjórnandi sjónvarpsþátt-
arins segir hins vegar:
— í fyrstu virtist bæði
hún og Sir Bernhard hæst-
ánægð með að koma fram í
sjónvarpi, en skyndilega
hélt hún, að verið væri að
spila með sig og heim-taði,
að við hefðum við sig viðtal
blaðalaust. En það er ekki
gott að vita, hverju hún get-
ur fundið upp á og hvað
henni dettur í hug að segja
undirbúningslaust, — svo
að við urðum að hætta við
allt saman. Auk þess fannst
frúnni bartarnir á mér svo
hroðalega Ijótir, að hún
heimtaði, að ég rakaði þá
af mér, ef ég „vildi“ koma
fram með henni í sjónvarp-
inu.
JL- Þegar Sir Bernhard
fékk sér frí.
Sir Bernhard elskar og
dáir sína Nóru, og enda þótt
skeltfingarsvipur komi á
andlitið á honum, þegar hún
er í sínum versta ham, —
þá skal hann alltaf vera
fyrsti maður til að verja
hegðun hennar og tiltæki.
í fyrra gerðist skemmti-
legt atvik. Sir Bernhard fór
einn út og lét frúna ekki
vita af því. Um kvöldið
hringdi Lady Docker til
allra blaðanna í Fleet Street
og tjáðí þeim grátklökk, að
hann Bernhard vær
að yfirgefa sig. Hvc
gætu ekki hjálpað sé:
mennirnir voru að
sögðu ekkert nemí
aumkunin, en dagir
gerðu þeir hana að
í slúðufsdálkum sínu
reyndist ekki erfitt a
Sir Bernhard og um
af blaðaljósmynduru:
aði Nóra sér í faðu
Það má bæta því við,
lét hann lýsa því yfi
urvist blaðamannan
hann skyldi aldrei
yfirgefa sína elskule
inkonu!
Ætlar að selja
gimsteinana.
Lady Doeker vi!
vera í kastljósunun
hún er vissulega el
um það. En margi
bent á, að hegðun
þyrfti engan veginn
svona mögnuð til ]
hún vekti athygli. H
blaðamatur hvort ei
En hvers vegna gen|
svona langt? Senh:
skýringin er sú, ai
eigi mesta sök á þv:
maður hennar var nc
forstjóri bruggstöðn
hjá honum lærði h
meta dropann.
Lady Docker er
með tilveruna, eins
segir, og telur sig
hamingjusömustu k(
öllu Englandi. Og all
gimsteinunum að ke
Hún hefur nú ákv»
selja þá alla — til
reyna að verða hai
söm.
KROSSGÁTA NI
Lárétt: 2 hestu
viksorð, 8 horaði
litinn, 12 meða
15 árstíðin, 16 óg
fangamark, 18 ]
Lóðrétt: 1 mar
3 tímatal, 4 e
kl.ukka, 7 forna
seta á Norðurlönc
athugul, 11 fyrir
12 fisktegund, 14
heimili.
Lausn á krossgátu nr. 70:
Lárétt: 2 Sigyn, 6 al, 8 all,
9 Rói, 12 Rassmus, 15
losna, 16 Lár, 17 a>k, 18
rámir.
Lóðrétt: 1 harri,
Gláms, 5 ýl, 7 lóai:
lam, 11 Osaka, 13
Una, 16 LÁ.
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
PHILIP og Grace halda
áfram unz þau koma á nokk
urs konar pall. Þá verða
þau að stanza, því að af hon-
um er enginn vegur, heldur
margra metra. fall niður á
jörð. Aftur geta þau ekki
snúið, því útsendarar ébót-
ans eru rétt á Iiælu:
Nú virðist sem öll £
lokuð. En skyndileí
ur Frans á fleygiferi
ari skringilegu þyri
£ 30. apríl 1959 — Alþýðublaðið