Alþýðublaðið - 30.04.1959, Blaðsíða 11

Flugvéiarnar:
Flugfélag' íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Gullfaxi er væntan
leg til Reykjavíkur kl. 17.35
í dag frá Kaupmannahöfn og
Glasgow. Flug.vélin fer til
Glasgow og Kaupmannahafn
ar kl. 8 í fyrramálið. Innan-
landsflug: í dag er áætlað að
fljúga til Akureyrar, Bíldu-
dals, Egilsstaða, ísafjarðar,
Kópaskers, Patreksfjarðar og
Vestmannaeyja. Á morgun er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar, Fagurhólsmýrar, Hólma-
víkur, Homafjarðar, ísafjarð
ar, Kirkjubæjarklausturs,
Vestmannaeyja og Þórshafn-
ar.
Loftleiðh'.
Leiguflugvél Loftleiða er
væntanleg frá Iíamborg,
Kaupmannahöfn og Osló kl.
19.30 í dag. Hún heldur áleið-
is til New York kl. 21.
Skípgws
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík í ■
kvöld austur um land til Ak-
ureyrar. Esja er í Reykjavík.
Herðubreið er á Austfjörðum
á norðurleið. Skjaldbreið er á |
Vestfjörðum á suðurleið, Þyr |
ill er á leið frá Reykjavík til
Frederikstad.
Skipadeild SÍS.
Hvassafelí er væntanlegt til
Fáskrúðsfjarðar í dag. Arn-
arfell er í Reykjavík. Jökul-
fell fer í dag frá Rotterdam
áleiðis til Austfjarðhahafna.
Dísarfell er væntaniegt til
Rotterdam á morgun. Litla-
fell er í olíuílutningum í
Faxaflóa. Helgafell er í Ant-
werpen. Hamrafell fór 17. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum.
Éimskip.
Dettifoss fer frá Kaup-
mannahöfn í dag til Reykja-
víkur. Fjallfoss fer frá Ant- i
werpen í dag til Rotterdam
og Reykjavíkur. Goðafoss fór
frá Grundarfirði í gærkvöldi
til Keflavíkur, Akraness og
Hafnarfjarðar. Gullfoss er í
Kaupmannahöfn. Lagarfoss
fór frá New York 23/4 til
Reykjávíkur. Reykjafoss fór
frá Hull í gæ rtil Reykjavík-
ur. Selfoss korn til Kaup-
mannahafnar í gærmorgun,
fer þaðan til Riga. Tröllafoss
kom til Reykjavíkur 23/4 frá
Leith. Tungufoss iór frá
Gautaborg 28/4 til Rostoek,
Gdynia og Kaupm.hafnar.
& Félagslíl
Ferðafélag íslands fer tvær
skemmtiferðir um r.æstk.
helgi, sunnudag. Önnur ferðin
er út að Reykjanesvita, hin
ferðin gönguferð á Koili og
Trölladyngju,
Lagt af stað í báðar fyrð-
irnar kl. 9 á sunnudagsmorg
uninn frá Austurvelli. Far-
miðar seldir við bílana.
og
SlæKur.
Þorsleinsbúð
Sreorrabraut 61 og
Keílavík.
Hann gekk að hestinum og
lagði aðra hendina á makka
hans, en þegar hann leit upp
sá hann tvö tindrandi augu
gegnum grímuna. Hann opn-
aði munninn til að veina, en
Senor Zorro kom í veg fyrir
það í tíma.
„Ekki hljóða, annars drep
ég yður“, sagði hann._ „Ég
ætla að hegna yður. í gær
dæmduð þér mann, sem var
saklaus. Og það sem meira
er, þér vissuð að hann var
saklaus og að málaferlin voru
skrípaleikur einn. Þér skipuð-
uð að hann fengi ákveðinn
fjölda svipuhögga. Þér fáið
sömu borgun“.
„Dirfist þér —“
„Þegið!“ skipaði stigamað,-
urinn. „Þér þarna við dyrn-
ar — komið hingað“.
Þeir komu nær, flestir
þeirra héldu að hér væri ca-
ballero, sem greiddi með gulli
fyrir greiðann. Þeir sáu ekki
grímuna og byssuna fyrir
myrkrinu. fvrr en þeir voru
komnir að hesti hans og þá
var of seint að hörfa.
„Við ættum að hegna dóm-
aranum“. sagði Senor Zorro.
„Fimm vkkar takið hann og
reyrið hann við stólpann á
miðju toreinu. Sá fyrsti, sem
ekki hlýðir, fær að launum
skot úr bvssu minni og með
sverði mími borga ég hinum.
Flýtíð ykkur“.
Dómarinn veinaði.
„Hlæjið hátt, svo vein hans
heyrist ekki“. sagði stigamað-
urinn og mennirnir hlógu
eins hátt opt beir gátu, en
hláturinn hliómaði undarlega.
Þeir tóku nm hendur dóm-
arans og drógu hann að
staurnum og bundu hann með
ólum.
„Raðið vkkur upp“, sagði
Senor Zorro. ..Þið takið svip-
una ov hver ykkar slær hann
fimm höes. Ég horfi á og ef
þið slá’ð laust hegni ég ykk-
ur. Bvrjið!“
Hann h°nti svipunni frá
sér og refsingin hófst. Senor
Zorro þurft.i ekki að finna að
neinu. bm mennirnir voru
hræddir o« slóöu fast.
„Þér Kka kráareigandi“,
sagði Senor Zorro.
„Hann setur míg í fangelsi
fyrir þetta“, sagði kráareig-
' andinn.
..Viljið hér heldur vera
settur í Kkkistu, senor?“
spurði stigamaðurinn.
Það kom í liós að kráareig-
andinn kauc heldur fangels-
ið. Hann tók unra svipuna og
sló fastar on hinir.
Dómarinn h«kk í böndun-
úm. hafði orðið meðr
■ vitundarlaus við fimmtánda
höggið. meíra af ótta en sárs-
auka.
..Levsiít manninn", skipaði
stivarnaðurinn.
T'mir mervn hlupu fl'am til
að hlvðnas* honum.
..Berift bprin heim“. sagði
Senor Zorro ..Og segið folki
virkisins að bannig hegni
Senor Zorro h°im, sem kúga
hina undiroknðu og hjálpar-
lausu hoiro s°m dæma ranga
diíma off sfola í nafni lagarma.
FaHð leiðnr vkkar“.
Dómrínn var borinn stynj-
anfli á hro+t hann var húinn
að fá meðvitnnd. Senor Zor>ra
snéri sér að kráareigandan-
um.
..Nii förnm við að kránni“,
saoði hann. . hór farið inn ög
sækið mén Vv-iis af víni og
standið víð h»st minn meðan
ég drelfk h-ð Það er óbarft
fyrir miff nð segja yður frá
því. se-m kemnr fyrir ef þér
revnið að svíkfa mig“.
En kráareioandinn var jafn
hræddur við dómarann og
hann var við Senor Zorro.
Hann gekjí til krárinnar við
hliðina á hesti stigamannsins
og flýtti sér inn til að sækja
vínið. En hann tilkynnti
komu hans.
„Senor Zorro er fyrir ut-
an“, hvíslaði hann a'ð þeim,
sem sátu nærri. „Hann lét
hýða dómarann. Hann sendi
mig eftir vínkrús“.
Þá gekk hann að víntunn-
unni og náði rólega í vínið.
Það varð uppþot í kránni.
Þar voru um það bil sex ca-
balleros, menn, sem fylgdu
landsstjóranum. Þeir drógu
sverð sín úr slíðrum og lædd-
ust til dyra og einn þeirra,
sem átti byssu og hafði hana
á sér, tók hana upp og að-
29
éftir
Johnsfon McCulley
gætti, hvort hún væri hlaðin
og elti þá.
Senor Zorro sem sat á hesti
sínum í dálítilli fjarlægð frá
kránni, sá allt í einu hóp
manna, sem réðust að honum,
hann sá ljósið leiftra á fjölda
sverða, heyrði byssuskot og
fann bað þjóta við höfuð sér.
Kráareigandinn stóð í krá-
ardyrunum og bað að stiga-
maðurinn yrði handtekinn,
hann myndi þá fá laun fyrir
og dómarinn myndi ekki
hegna honum fyrir að hafa
hýtt hann.
Senor Zorro lét hest sinn
rísa á framfæturnar og
keyrði hann sporum. Hestur-
inn stökk fram í miðia bvög-
una og sundraði cahallerun-
um. Þetta var það, spm Senor
Zorro vildi. Hann hafði dreg-
ið sverð sitt úr slíðrum og
skylmidist eins og óður og
stjórnaði hesti sínum svo að
hann tvístraði andstæðingun-
um svo aðeins einn gæti náð
til hans í einu. Loftið var
fullt af veinum og skrækjum
og menn komu út úr húsun-
um til að gá hvað væri að.
Senor Zorro vissi að sumir
þeirra báru byssur og þó
hann hræddist ekki sverðin
skildi hann, að maður gat
skotið á hann úr fiarlægð.
Hann knúði hest sinn fram
og áður en feiti kráareigand-
inn. skildi hvað var að ske,
var Senor Zorro við hKð hans
og hélt um hendi hans. Hest-
urinn þaut áfram os feiti krá-
areigandinn dróst með, vein-
afidi á náð og kallandi á hjálp
í sömu andránni. Senor Zorro
reið með hann að staurnum.
„Réttið mér svipuna11, skip-
aði hann.
Kráareigandinn hlýddi og
bað dýrðlingana að vernda
sig. Og þá sleppti Senor
Zorro honum og vafði svip-
unni um feitt mitti hans og
þegar kráareigandinn reyndi
að komast undan sló hann
hann aftur og aftur. Hann yf-
irgaf hann einu sinni til að
tvístra þeim, sem voru með
sverg og svo kom hann aft-
ur og mundaði svipuna.
„Þér svikuð mig!“ æpti
hann. „Þjófahundurinn! Þér
létuð þá ráðast á mig. Ég skal
strýkja húðina af yður —“
„Miskunn", veinaði kráar-
eigandinn og féll til jarðar.
Senor Zorro sló til hans aft
ur, svo snéri hann hesfi sín-
um og þaut að þeim andstæð-
ingnum, sem næstur var.
Annað byssuskot þaut fram
hjá höfði hans og annar and-
stæðingur kom með brugðið
sverð. Senor Zorro stakk í
gegnum öxlina á manninum
og keyrði hestinn sporum.
Hann reið að stólpanum og
lét hestinn staðnæmast og
snéri sér við.
„Þið eruð ekki nægilega
margir, senores!“ kallaði
hann.
Hann tók ofan hattinn og
hneigði sig hæðnislega, svo
þaut hann brott.
24.
ÞAÐ var upranám í borg-
inni. Mennirnir í virkinu
höfðu vaknað við óp feita
kráareigandans. Þeir komu
hlaupandi með bióna. sem
héldu á blysum sér við hlið.
Konur litu út um gluggana.
Innfæddu mennirnir stóðu
grafkyrrir og skulfu, því
reynsla þeirra var. að inn-
fæddu mennirnir liðu ef upp-
þot varð.
Þar voru margir skaraheitir
ungir caballeroar og bað var
langt síðan eitthvað hafði
skeð í Reine de Los Angeles.
Þeir þyrptust inra í krána og'
hlustuðu á kveinstafi kráar-
eigandans og sumir fóru heim
til dómarans og sáu sár hans
og heyrðu hann sesja móðg-
aðan að þetta væri móðgun
við lögin og hví við hans há-
tign landsstjórann.
Ramon karateinn kom frá
virkinu og þegar hann heyrði
hvað skeð hafði. bölvaði hann
hátt og lensi og sendi eina
heilbrigða hermaraninn eftir
Pala-vegi til að ná í Gonxales
liðsforingja og hermenn hans
og segja beim að koma og elta
Senor Zorro. hv{ nú væru
þeir á rangri leið.
En ungu caballeroarnir sáu
tækifæri til að skewmta sér
og beir báðu levfic til að elta
stigamanninn og það leyfi var
auðsótt.
Þrjátíu þeirra settust á bak,
litu eftir vopnum sínum og
lögðu af stað með það fyrir
augum að skiptast í þrjá hópa
með tíu mönnum í hverjum,
þegar þeir kæmu á vegamót.
Borgarbúar hrónuðu húrra,
þeg'ar þeir lögðu af stað og
þeir þeys+u upp hæðina og að
San Gabriel vevinum. þeir
höfðu hátt o« glöddust yfir
því að tunglsliós var, svo þeir
gátu séð mótstöðumanninn,
þegar þeir nálguðust hann.
Þeir skiratu sér og tíu fóru
til San Gabriel, tíu fóru að
búgarði bróður Felipe og tíu
fóru eftir veginum, sem lá að
búgarði ríku manna þeirra
tíma.
Don Diego Vega hafði riðið
eftir þessum vegi skömmu áð-
ur og Bernado hafði elt hann
á múlasnanum. Don Diego
reið hægt og myrkrið var
löngu skoEið á. þegar hann
kom að stígnum, sem 'iá að
búgarði föður hans.
Don Alejandro Vega, höfuð
ættarinnar, sat einn við borð
og leifarnar af kvöldmatnum
voru fyrir framan hann, þeg-
ar hann hevrðí riddara nálg-
ast. Þiónn hlión til dyra og
Don Diego kom inn með
Bernado á hælunum.
„Ó. Diego, sonur minn!‘*
kallaði hinn aldni don og
breiddi ú+ fangið.
Þegar hann hafði faðmað
Don Diego settist hann við
borðið og fékk sér vín að
drekka. Siðan snéri hann sér
að Don Aleiandro.
„Þetta var erfitt ferðalag**,
sagði hann.
„Og því kemur þú. sonur
minn?“
„Ég mátti til með að koma",
sagði Don Diego. „Það er ekki
hægt að vera í virkinu. Það
er hvergi neitt að finna nema
ofbeldi og hlóðs.úthellingar.
Þessi bannsetti Senor Zor—‘‘
„Ha! Hvað um hann?“
„Segið ekki ha! við ifiig
herra og faðir. Það hafa allir
sagt ha! við míg { marga daga.
Þetta eru öróat.ímar“.
„Þessi Senor Zorro kom til
Pulido húgarðsins og hræddi
alla. Ég fór til húgarðs míns
í viðskirataerindum og þaðan:
að heimsækía bróður Felipe
og hélt að har værj hægt að
fá frið. Og hver skvldi koma
þangað nema stóri liðsforing-
inn og hermenn hans að elta
Senor Zorro“.
„Náðu heir honum?“
„Ekkí held év bað. herra og
faðir. Ég ffV’ aft.ur til virkis-
ins og hvqð h°ldurðu að þar
hafi skeð? Þeir komn með
bróður FeKrae og ásökuðu
hann um a@ hafa leikið á kaup
a!i»iiiiuiiiiiiininiiiiuiiiiiiii»iiiiiiiiiiiimiiiiiiiniiiiiniHi»iiiii»iimniiiiMniiniiu«u!*miiiMinmii*»mMM»»»itiiiiB

— GuS, hann er svo dásamlegur, eu
écr skil bara aldrei svona sinfóníur,
4
Alþýðuhlaðið — 30. apríl 1959