Alþýðublaðið - 28.05.1959, Blaðsíða 6

Þrír æftliðir
á einu ári
•— GUÐ, MÖLUR! æpa eig-
inkonurnar upp yfir sig og
forða sér skjálfandi af
hræðslu, meðan eiginmað-
urinn hleypur fram og aftur
um stofuna til þess að reyna
að drepa þetta litla, saklausa
vængjaða dýr, sem flýgur
makindalega og hverfur, —
kannski í fínu hægindastól-
ana eða gæruskinnið! En
það er ekki víst, að hjónun-
um sé ljóst, að þessi litla
fluga hefur þegar verpt eggj
um sínum og það er gagns-
laust að drepa hana.
Mölurinn sækir mest í ull
og sérstaklega varasamt er
jaðarfóður undir gólftepp-
um. Þar verpir hann eggj
um, sem innan skamms tíma
verða að lifrum .Mölurinn
hefur aldrei hvíldartíma. —
Kvendýrið verpir á að gizka
100 eggjum í einu og þrír
ættliðir geta fæðzt á einu
ári! Dimmir, heitir og kyrr-
látir staðir eru hættulegast-
ir gagnvart mölnum.
Nú á dögum er hægðar-
leikur að verjast möl. Áður
fyrr voru ýmis skotturáð
notuð, eins og til dæmis að
strá pipar í öll skúmaskot,
— en nú eru fáanlegar sér-
stakar tegundir af DDT, —
sem eyða möl á örskammri
stundu.
Það ríður sem sagt á að
þvo og hreinsa, banka, ryk-
suga og bóna til þess að
koma í veg fyrir mölinn. Ef
kvendýr fær tækifæri til
þess að lifa í friði í eitt ár,
þá eta afkomendur þess upp
7 kíló af ull! Hver lirfa
þarfnast 70 milligramma af
ull til þess að geta dafnað.
☆
Síúdeníarnir
og veifinga"
maðurinn
STÚDENTAR í Nancy
höfðu valið sér eitt af vin-
sælustu veitingahúsum borg
arinnar til þess að koma sam
an á, fá sér eitt glas og taka
lagið. Veitingamaðurinn
kunni ekki að meta þessa
sönggleði og var hræddur
um að öðrum gestum leidd-
ist hún, svo að aðsóknin hjá
sér myndi ef til vill minnka.
HUGRÖKK EKKJA
EINS og flesta rekur minni til, var brezki lækn-
irinn Dr. Adams ákærður fyrir fjöldamorð á ríkum
ekkjum árið 1957. Ekkert gat sannast á hann í rétt-
arhöldunum, en líkindin voru svo sterk, að hann
var sviptur réttindum sem læknir. Þessi mynd var
tekin nýlega ar Dr. Adams á Madeira, þar sem hann
er að dansa við unga, brezka ekkju, Iris Annie Mills
að nafni. Þau skrifuðu sig inn í gestabók hótelsins
sem herra og frú Adams, án þess að gefa nokkra
skýringu á því Menn undrast kjark þessarar ekkju,
sem er sögð flugrík, — og óttast að Dr. Adams muni
halda áfram uppteknum hætti.
Hann vildi ekki hætta á
neitt í þeim efnum og bann-
aði stúdentunum stranglega
að syngja á veitingahúsinu.
Þeir hreyfðu ekki mótmæl-
um, en stóðu upp sem einn
maður og gengu út.
Næsta kvöld mættu þeir
allir og voru nú mörgum
sinhum fjölmennari en þeir
höfðu áður verið. Þeir sett-
ust allir við borð á veitinga
húsinu og'pöntuðu hver um
sig eitt glas af mjólk og
sátu yfir því allt kvöldið.
Veitingamaðurinn náði ekki
„Mér heyrist, cið fundar- j
menn séu þreyttiru! ' \
20 BISKUPAR og 150
háklerkár voru saman
komnir á fundi í Canter-
bury í London og málið,
sem ræða skyldi var það,
að prestur nokkur hafði
neitað að skíra barn. —
Doktor Fisher flutti
skýrslu um málið og
stóð hún yfir í liðlega 3
klukkustundir. Hann tal
aði fjálgum orðum um
hin hryggilegu embættis-
glöp prestlingsins, um
skírnarinnar og svo fram
vegis og svo íramvegis.
Áhuga og undirtektir
fundarmanna má nokkuð
marka af meðfylgjandi
myndum. Og Dr. Fisher
sjálfur fór ekki varhluta
af deyfð hinna geistlegu
manna. Eftir þriggja
tíma tölu (sennilega hef-
ur hún átt að verða miklu
lengri!) sagði hann: —
„Mér heyrist, að háæru-
verðugir fundarmenn
upp í nefið á sér fyrir reiði
og hringdi á lögregluna og
skipaði að stúdentunum yrði
fleygt á dyr. En það reynd-
ist ekki unnt, því að þeir
höfðu ekki haft í frammi
hinn minnsta hávaða. Þeir
höfðu aðeins fengið sér glas
af mjólk og spjallað yfir
því um kvöldið. Það var ekk
ert ólöglegt við það.
Málinu lyktaði þannig, að
veitingamaðurinn gekkst
inn á, að stúdentarnir fengju
að syngja eins og þeir vildu
☆
HÚSNÆÐISLEYSI er
mikið í París um þessar
mundir, eins og sjá má af
eftirfarandi sögu, sem fram
kom í kabarett á veitinga-
húsi á Montmartre:
Maður nokkur lá í Signu
og hrópaði á hjálp. Vegfar-
andi kom hlaupandi, dró
upp blað og blýant og
spurði:
— Hvað heitið þér?
— Dypont. En hvers
vegna í ósköpunum spyrjið
þér að því? Bjargið þér mér!
Hjálp! Ég er að drukkna!
— Og heimilisfangið?
— En kæri maður! Bjarg-
ið mér! Ég bý á Rue de Vaug
irard nr. 6. Hjálp!
Maðurinn í landi tók til
fótanl.a með öndina í háls-
inum og linnti ekki látum
fyrr en hann fann Rue de
Vaugirard nr. 6. Hann náði
tali af húseigandanum:
— Ég tek hérmeð á leigu
herbergi herra Duponts.
— Það er leigt.
— Það er ómögulegt! —
Hann er ekki einu sinni
drukknaður enn þá.
— Hvað er þetta, maður.
Herbergið var leigt þeim,
sem fleygði honum út í, auð-
vitað.
Þannig gengur lífið fyrir
sig í París um þessar mund-
ir, — að minnsta kosti á
kabarettunum í Montmar-
tre!
geimferðar;
AR verða ævintýx;
hverjum degi sém
lega sögðum við
inum honum Ada
segist hafa komið
ins og fullyrðir. e
að ífoúar frá Vei
ábyrgðarmiklum
hér á jörðinni.
Nú hefur 29 i
frú í Birmingharr
Appleton, lýst þ\
hún muni fæða fy
barnið. „Auðvita
urinn minn faðir
segir hún, „en þa
heyra kynþætti, :
settur á plánetun
Það hefur maður
usi sagt mér. H
sótti mig fyrir nol
Kona þessi er
lending og þau
dætur fyrir, tv
fjögurra ára. í þ
verður það dreg
hefur maðúrinn j
einnig sagt henni.
ur alls heimsótt
sinnum, — alltaf
urinn hennar
heima!
í tvö fyrstu sl
hann sveipaður
þokuskýi og klæc
grá ferðaföt úr ;
féllu þf/t aS líka:
höfðinu hafði h£
hjálm, ekki ólíka
sem gullfiskar er
í hin skiptin v
klæddur nákvæn
og jarðarbúar, í :
um ljósgráum fi
tweedbuxum.
í þessum heimsi
ur maðurinn frá '
ið langtímum, og
við frúna um allt
ins og jarðar: trúi
mál, hvernig uni
geimnum, kynþi
málið og fleira. I
urn í september !
inn til hennar eft
barið lauslega að
tók kurteislega
sagði henni, að hú
TYNDI
GIMSTEINNINN
FRANS snýr við og hon-
um er mikið niðri fyrir. —
„Þessi herra Koster“ segir
hann við ungfrú Pasman. —
„Mig er farið að gruna ýmis
legt um hann. Munið þér eft
ir tilkynningu lögreglunnar
í gærkvöldi og þessi dular-
fullu mors frá lystibátnum
núna . . .“ „Us
ungfrúin inn í,
hann að koma“.
gengur framhjá
gefur sig hins v<
0 28. maí 1959 — Alþýðublaðið