Alþýðublaðið - 24.06.1959, Blaðsíða 5

‘llIUIIIIIUIIlUlllllIIIIUIIIUIIIIIlllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllIIIIIilUIIIIIIimilllIIIIIIIIIIIIIIIillllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIr
GUNNAiR DAL, ritstjóri Kjördæmablaðsins, sagði í |.
| samtali við blaðL'ð Suðurland 4. apríl frá einkennilegum §
| draumi, sem hann dreymdi, austur á Indlandr. Sjálfur skil |
1 greinir Gunnar fyitrbærið svofelldum orðum: „Hvort =
| þiessi draumur er fóstur ímyndunarafls míns eða raun- |
| veruleg reynsla, veruleiki, sem nær ómögulegt er að 1
| kynnast — hvorki þessa heims né annars — er mér hul- §
| in ráðgáta". En hvað um það: Fyrirburðurinn er sann- |
| arlega athyglisvierður. Frásögn Gunnars Dal í Suður- |
| landi er á þessa leið: 1
„Ég fór að sofa um 12 leytið næstu nótt, og sem ég §
var sofnaður, þótti mér ég vera staddur í astralheim- í
um, o:g var vitund mín öll önnur en ég hafði reynslu |
fyrir. Mér fannst ég iiggja á bekk líkt og ég væri í =
| sjúkrahúsi, og lágu aðrir menn £ kringum mig. Mér leið §
illa. Fannst mér ég þá missa vald yfir líkamanum og =
líða upip í loftið, og féll £ öngvit tun leið. Þegar ég fékk |
meðvitund á ný, var það ekki astralvitund, heldur önn- |
I ur sem ég hafði heldur enga reynslu fyrir. Og ég var =
| ekki lengur í astrallíkamanum heldur í 3. Iíkamanum |
— Ijósvakalíkmanum. Ég var staddur á mótum astral- =
heima og efnisheima og skynjaði óravíddir. En hinn |
mikli stjarnheimur var allur fyrir neðan mig. Ég hafði |
það á tilfinningunni að ákveðinn ljósdepill £ órafjar- 1
| lægð væri sú vetrarþruat, sem halda skyldi til. Þá gerð |
ist það næstj að líkaminn eins og leystist upp £ straum, I
1 líkt og maður gæti' hugsað sér að hljóði væri útvarp- |
að, með ofsahraða, firnavegalehgdir — eins virtist ljós |
vakalíkamanum vera útvaripað frá landamærum astral =
heima til hins fyrirheitna staðar í efnisheimum. Ég |
hafði á tiífinningunni, að á sama hátt og framhaldslíf =
byggist á því, að maðurinn hefur í efnislíkamanum fal- |
inn 1 sér Ijósvakalíkama, sem einn er gerður úr því |
efni, að hægt sé að útvarpa honum til efnisheimsins |
og maðurinn eigi á þann hátt afturkvæmt til jarðar- |
innar. A þessu kynlega ferðalagi virtist mér ég vera |
síraumur. sem þærist með ofsahraða. án þess þó að |
skynja verulega hreyfinu. Ur þessu ástandi komst ég, §
1 þegar ég var. kominn í nánd við jörðina. Ég sá hana §
mjög greinilega, tók sérstaklega eftir halla hennar, 5
| * gufuhvolfinu, og fann gífurlegan kraft, sem frá henni §
streymdi. Ég man það síðast í þessu ástandi þegar ég 1
| var dreginn að jörðinni, að ég reyndi að lenda ekki |
svona norðarlegp, síðan misssi ég meðvitund.
Þegar ég næst rankaðj við mér. hafði ég tvær vit- |
undir, önnur var fósturvitund í móðurkviði, vitund án 1
hugsunar og aðgreiningarkenndar en þó ljós vitnd, líkt §
og vær svefn, þegar maður aðeins veit af sér. Hin vit- |
undin stóð fyrir utan og var miög lík þeirri vitund, sem |
| ég nú hef. Milli þessara tveggia vitunda var samband, f
Qg ég hafði það á tilfinningunni að vitundin fyrir ut- |
| an ætti eftir að sameinast fósturvitundinni, smátt og |
smátt eftir því sem líffærin þroskuðust mundi þcssi |
sameining taka allt uppvaxtarskeið mannsins. Loks f
dreymdi mig að barnið fæddist. grét og ég hrökk upp af f
þessu undarlega ástandi. Klukkan var þá 10 mínútur §
yfir 12. Hvert atriði draumsins var skýrt og eins og |
hrennt inn í vitundina, og ógleymanlegt“. =
Yilja nú ekki draumspakir menn reyna að ráða |
5 þennan draum Gunnars Dal eðá skilgreia 'þann veruleika, §
| sem hann rataði í austur á Indlandi. AlþýðublaS 'ð mun f
| með ánægiu koma ráðningunnj á fra;mfæri.
= c.
5 s.
mimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHimimiiiiiiiiiiiuiiHiiiiiiiÞ ;
Aðeins 2,5 af húndraði eiga
fimm alklæðnaði eða fleiri,
í Sovétríkjunum er einnig
hafin hörð barátta fyrir að
koma á snyrtilegri klæðnaðar-
venjum karlmanna en tíðkast
hefur. — Það er kominn tími
til að rússneskir karlmenn
hætti að klæða sig eins og tíðk-
aðist á tímum Nikulásar keis-
ara, sagði Krústjov nýlega og
úr því gagnrýnin kemur frá svo
háum stað er þess að vænta að
einhverjar breytingar til úr-
bóta verði gerðar í því landi.
Allt bendir til að Rússar muni
í framtíðinni taka klæðnaðar-
venjur vesturlandabúa meir til
fyrirmyndar en verið hefur.
Athuganir í Bandaríkjunum
hafa sannað að Bandaríkja-
menn eiga ekki eins mikið af
fötum nú og fyrir 20—30 árum.
Aftur á móti eiga þeir meira af
alls kyns sp.ortfötum, skyrtum
og þvílíku. Bandarískar konur
eiga einnig færri kjóla en áð-
ur en meira af hentugum sport-
fötum.
VIÐ sögðum frá því í vor, Sjálandi væri kominn til
að 18 ára unglingur frá Nýja- læknisa.ðgerðar í Svíþjóð. Að-
gerðinni er nú lokið með góö-
um árangri.
Warren Cuttance í Christ-
church þjáðist af bólgu i
hjarta og einasta vonin um að
hann héldi lífi var að hinurn
heímsfræga sænska skurð-
lækni, dr. Olivecrona í Stokk-
hólmi, tækist að lækna hann.
En það ér löng Ieið frá Nýja
Sjálandi til Svíþjóðar og for-
eldrar piltsins sáu engin ráð
til þess að koma honum þang~
að. Þá tóku nokkrir menn sig;
til og hófu fjársöfnun og á.
örstuttum tíma safnaðist nóg‘
fé. til að kosta förina hina
3500 kílómetra leið fram og
aftur. Allur heimurinn fylgd-
ist með þessa.ri för og daginn
eftir að Cuttance kom til
Stokkhólms, skar Sliveerona
hann upp, Allt gekk v.el og nú
er pilturinn ferðafær á ný.
Meðfylgjandi mynd er a£
Cuttance og móður hans. .
s m m
(og Parísartízka)
HERRATÍZKAN hefur stað-
ið í stað um langan aldur. Jafn-
vel í háborg tízkunnar, París,
hafa engar stórbreytingar orð-
ið á því sviði síðastliðin 20—30
ár. En nú er allt útlit fyrir að
þetta sé að breytast. Frakkar
hafa komið á fót stofnun, sem
gera á tillögur um nýjan karl-
mannafatnað og lagfæringar á
hinum gamla. Það hefur komið
í Ijós að þriðjungur franskra
karlmanna á aðeins ein föt og
aðeins 30 af hundraði tvenn.
FYRSTA FLOKKS hárbursti
með ekta hárumi er nauðsynlegt
og gott áhald. Regluleg hár-
burstun m.eð slíkum. bursta á
hverj.um degi 'ber fljótt þann
dýrðlega árangur, að Ihárið verð
ur glansmeira Og fegurra. En
slíka bursta verður einnig að
meðhöndla með varfærni, þvi
að þeir eru of dýrir tii þess að
þeir séu eyðilagðir um tíma
fram.
Aldrei skykh ’áta fir.gurr.a
strjúkast við har burstans um
leið og hann er notaður. —
Það eyðileggur og brýtur fram
an af hárbroddunum. Aldrei
skyldi draga greiðu fantalega
gegnum. burstann til að fjar-
I.ægjía,. laus .íhár. Burstinn skal
þveginn úr volgu vatni, se\n. ör-
lítið. borax hefur verið sett í.
Það skemmir hárin séu þau
þvegin úr sterku sápuvatni. —
Það er ekki nauðsynlegt að
stinga öllum burstaiíum niður
í vatnið, -skafti Og umgjörð, —
nægilegt hlýtur að vera að
kaffæra hárin. Sk^lizt í köldu
vatni og leggist síðan til þurrks,
en aldrei skyidi þurrka slíka
bu.rsta á ofnum.
Burstið hárið þangað til það
verður létt og rafmagnað, en
dragið ekki bara burstann
nokkruin sinnum í gegnum það.
Sé hárið óhreint, en ekki er
nægur tími til að þvo það, er
talið gott ráð, að stinga hurst-
anum i hreinan nælonsokk, úða
kölnarvatni á burstann og
bursta síðan hárið frá rótum
og allt í gegn þar til hársvörð-
urinn er orðinn heitur, og blóð-
ið steymir örar,
Ódýri plasthárburstar geta
einnig verið ágætir og hand-
hsegir til að hafa í töskunni, —
Hér fást prýðlegir slikir hurstar
með greiðu sitt hvoru megin.
Slíka busta er auðvelt að
hreinsa.
TANNBURSTANN þarf að.
velja með nákvæmni. í Ingólfs-
apóteki og kannski víðar hafa
fengizt prýðilegir tannburstar
með svíns'hárum, Flestir bleyta
tannburstann áður en þeir seíja
tannkremið á, en það á ekki að
gera. Betra er að burstinn sé
þurr. Bursta skal tennurnar
upp og niður, en ekki frani og
aftur. Það skemmir „glassúr-
inn“ á tönnunum. Ágætt er að
bursta tennurnar öðru hvoru
upp úr natróni. Það gerir þær
hvítari.
BAÐBUR'STINN skai vera
með nælonhárum’. Það niunai’
og miklu hve það er miklu auð-
veldara- að hreinsa baðkariö
með slíkum bursta en með klút
eða svampi.
í PA-RÍS smyrja þær „pancake“ yfir allt andlitið, —
varirnar líka. Varalitur er ekki notaður, en máiað er kring
um augun með sivörtu, bláu, rauðu og grænu, yfirleitt með
öllum regnþogans litumi. Augun eru álitin það mikilvæg-
asta og allt gert til að draga atihyglina að þeim.
I PARÍS ganga þær í lituðum. sokkum í gulbrúnum
lit, .sem kallaður er ,,miokka“. Fyrir tilverknað þessara
sokka sýnast þær sólbrúnar á fótunum, bó sólin hafi ekki
skinið í marga daga.
I PARÍS ganga margar m.eð stórar litríkar sl'æður,
sem þSer binda einfaldlega undir kverk og láta síðan ,,skott
ið“ hanga langt niður á 'bak.
í PARÍS er-u skórnir enn með örmjóum tám og ör-
mjóum 'hælum. Annars er mikið um alveg sléttbotnaða,
létta, þunna skó í ýmsum l.tum með gullnum brydd-
ingum. Eru þeir ekki s.vo ólíkir gömlu sauðskinnsskónum
í sniðinu.
í PARÍS ganga 'þær ótrúlega stuttklæddar. Ef blær-
inn hjálpar sólinni svolítið getur hún auðveldlega náð að
kyssa hnjákollana og sum pilsiii eru svo stutt, að vinds
ins þarf ekki með svo hnjákollarnir sjáist.
Alþýðublaðið — 24. júní 1959 §