Alþýðublaðið - 27.06.1959, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 27.06.1959, Blaðsíða 4
r I Verðbólgustöðvunin og kjör- dæmamálið verða þau mál, sem aðallega verður kosið um í þessum kosningum. — Ekki þarf að fjölyrða um það, hver höfuðnauðsyn það er fyrir launþega örorku- og ellilíf- eyrisþegna, sparifjáreigendur og allt heilbrigt fjármálalíf í landinu að verðbólgan sé stöðvuð. Það er staðreynd sem enginn ágreiningur er um. — Þá stöðvun hefur Al- þýðuflokkurinn nú fram- kvæmt. Stefna Alþýðuflokksins í kjördæmamálinu hefur verið kunn um áratugi. — Hann markaðj hana nokkru nánar á flokksþingi sínu í nóvem- ber síðastliðinn miðað við nú- verandi aðstæður og hélt síð- an áfram forystunni í því máli eins og hann hefur alltaf haft. Alþýðubandalagið og Fram sókn hafa að undanförnu rót- að upp moldviðri blekkinga um forystu flokksins í þessu máli og keppzt um alls konar hótfyndni — um dauðateygj- ur Alþýðuflokksins og óvíst framhaldslíf og jafnvel geng- ið svo langt í Þjóðviljanum, sem er nú vanur að slá öll met, að fullyrða að flokkurinn komi engum manni að, — hann sé dauður á sama hátt og andatrúarmenn deyja, — hann sé bara ekki búinn að átta sig á því. Ef sú mynd, sem þessir flokkar draga upp af Alþýðu- flokknum er sönn og rétt, verður dýrð þeirra sjálfra ekki mikil þegar athugaður er viðskilnaður þeirra í vinstri- stjórninni, þegar Alþýðuflokk urinn varð að taka við öllu í öngþveiti og bjarga alvarleg- ustu vandamálum þjóðarinn- ar í örugga höfn og efna þar með vanefndir vinstristjórn- arinnar. — Hermann Jónas- son lýstj því yfir að geigvæn- leg verðbólga væri skollin á og ekki unnt að tryggja rekst- ur vertíðarflotans, — hann gafst upp. — Hannibal lýsti verðbólgunni í nóvember- hefti Vinnunnar meðan hann var enn notaður í Alþýðu- bandalaginu til þess að breiða yfir nafn og númer kommún- ista og sagði m. a.: „Nú er flestum orðið ljóst að þetta er leiðin til glötunar. Þessa braut má ekki renna á enda. Hún liggur fram af hengiflugi.“ — Eftir þessar yfirlýsingar hlupu þessir herrar á brott frá um- bjóðendum sínum, — íslenzku þjóðinni — á brún hengiflugs ins með 25 þingmenn að baki sér. Þessir herrar og flokkar þeirra voru efniviðurinn í þá stjórnarandstöðu, sem síðan hefur beitt niðurrifsöflum sín- um gegn úrræðum Alþýðu- f lokksst j órnarinnar. Það er lítil virðing fyrir raunsæi hinnar íslenzku þjóð- ar, að ætlast til þess að hún taki Alþýðuflokkinn af í þessum kosningum en efli þessa flokka. Þjóðin veit það öll að hinir fáu þingmenn Al- þýðuflokksins hafa dugað henni betur en hinir mörgu framsóknar-kommar. — Mál- efnin ráða stundum meiru en þingmannafjöldinn. — Úr- ræðin lágu Ijóst fyrir eftir að flokksþing Alþýðuflokksins Þáð hefur þegar svikið málstað verka- lýðsins í þéttbýlinu við meðferð málsins á Alþingi, sagði Sigurður Ingimundar- son, form. BSRB í úfvarpsumræðunum 4. 5. Sigurður Ingimundarson og minnihlutastjórnin sigraði á málefnagrundvelli. — Al- þýðuflokkurinn bjargaði al- varlegustu vanefndum vinstri stjórnarinnar 1. að koma á samningum við sjómenn og útvegsmenn um rekstur vertíðarflotans og tókst það þrátt fyrir á- róður og skemmdarstarf- semi kommúnista 2. að stöðva verðbólguna 3. að afgreiða hallalaus fjár- lög — með sparnaði — án nýrra skatta að tryggja endurnýjun tog araflotans að afgreiða kjördæmamál- ið og leggja málefnin síð- an undir dóm þjóðarinnar. Að vísu varð að neyða þessa flokka á víxl til stuðnings við þessi nauðsynjamál — þessi vanefndu loforð vinstristjórn- arinnar. En furðulegri verður kenn- ing þessara flokka um örlög Alþýðuflokksins og réttlætis- kennd þeirra gagnvart frum- stæðustu mannréttindum í lýð ræðisþjóðfélagi, — jöfnum óg almennum kosningarétti —, þegar þess er gætt, að við al- þingiskosningarnar 1953, sem eru síðustu kosningarnar, sem sýna hreint flokksfylgi, voru bæði Alþýðuflokkurinn og kommúnistar með á 13. þús. atkvæði og Framsókn með rúm sextán þúsund. — Nú er óskhyggja þeirra byggð á því að Alþýðuflokkurinn fái eng- an þingmann kjörinn vegna þess að fylgi hans er óheppi- lega dreift um landið, — en þeir — álíka stórir flokkar, haldi sínum 25 og fái til við- bótar bróðurpartinn af núver- andi 8 þingmönnum Alþýðu- flokksins og þar með hreinan meirihluta. Þessari óskhyggju skaut fyrst upp hjá Hermanni Jón- assyni í útvarpsumræðum um kjördæmamálið í góðsagnar- kenndri spá um úrslit kosn- inganna. — Og væri rétt að Framsóknarflokkurinn gerði grein fyrir því hvaða stjórn- málaflokki er ætlað að snúa við blaðinu í kjördæmamálinu eftir kosningar. — Er nokkuð samband milli þess og leyni- makks Hermanns og Finn- boga Rúts. — Er nokkuð sam- band milli þess og tregðu Al- þýðubandalagsins til fylgis við málið á alþingi, — þegar þeir settu hvert skilyrðið öðru fáránlegra fyrir fylgi sínu við málið. — Þá eru menn þess einnig minnugir hver áhrif A1 þýðubandalagsmenn höfðu á endanlega mótun kjördæma- frumvarpsins eftir að þeir léðu máls á fylgi sínu við það. — Þeir réðu úrslitum um það að við Reykjavík var aðeins bætt fjórum þingmönnum, þar sem Alþýðuflokkurinn lagði til sex. — Þeir réðu úr- slitum um það að þingmenn Gullbr. og Kjósarsýslu og Hafnarfjarðar verða fimm en ekki sex, — að þingmenn N orðausiurlandsk j ördæmis- ins verða 6 en ekki 7, — að þingmenn Suðurlandskjör- dæmis verði 6 en ekki 7. — í þessum síðasttöldu kjör- dæmum er þó allt að því tvö- falt fleiri kjósendur en í þeim kjördæmum, sem ætlað- ir eru 5 þingmenn. — Þetta gerir það að verkum að leið- réttingin sem næst með kj[ör- dæmabreytingunni verður minni en hún var 1942. — Al- þýðubandalagið á eftir að svara fyrir þetta í öllum þess- um kjördæmum og á eftir að gjalda þess í kosningunum. Dulspá Herrnanns og hegð- un kommúnista í kjördæma- málinu verður nú ljósarf með hverjum degi sem líður. — Hannibal er ákaflyndur mað- ur og hefur í hita kosninga- baráttunnar úti um lands- byggðina haldið verr á leynd- armálinu en skyldi. — Nú síðast um helgina fullyrti hann á Húsavík að Alþýðu- flokkurinn fengj engan mann kjörinn og gaf í skyn að Al- þýðubandalagið og Framsókn mynduðu stjórn eftir kosning- ar. — Karl Kristjánsson, fram bjóðandi Framsóknarflokks- ins, undirstrikaði á sama fundi að í rauninni bæri lítið á milli hans og Hannibals í þjóðmálum. Finnbogi Rútur, aðalstjóm- málaspekúlant Alþýðubanda- lagsins fór mörgum orðum um það hér í útvarpinu í gær, hvernig hann með spádóms- gáfu sinni hefði sagt fyrir um þróun mála eftir síðustu kosn ingar og fullyrti síðan að Sjálfstæðisflokkurinn og Framsókn myndu nú eftir kosningar keppast um að mynda stjórn með Alþýðu- bandalaginu, en hann gat þess ekki hvoru tilboðinu þeir myndu taka. Þurfa menn nú lengur vitn- anna við. —• Alþýðubanda- lagið heldur opnu í báðar átt- ir í kjördæmamálinu. — Það lætur sem að ágreiningur sé um það innan flokksins. Ef Alþýðuflokkurinn með 12—15 þúsund kjósendur fær engan mann kjörinn og að- stæður myndast fyrir Alþýðu- bandalagið til þess að svíkja í kjördæmamálinu, — verður stefna Valdimarssona látin verða ofan á í flokknum, mynduð stjórn með Fram- sókn og siglf undir fána Al- Framhald á 6. síðu. ngur á að nást i efna verður almenningur að sfna sanngirni og hólsemi í krölu Sagði Katrín Smári í úívarps- sJ. Ég hef að vísu ekki komið mikið nærri stjórnmálum um dagana, en hins vegar hef ég alla tíð hallast að hugsjón jafnaðarstefnunnar, fundizt hún vera sú stefna eða lífs- skoðun, sem kristinni mann- eskju væri mest sæmandi að fylgja. Ég man að ég hreifst af þessum orðum í mannkynssög unni úr frönsku stjórnarbylt- ingunni: „Frelsi, jafnrétti og bræðralag, og veit ég ekki önn ur betri sem einkunnarorð jafna&arstefnunnar. Ekki sýndarjafnrétti, yfirskins- frelsi eða hræsnisbandalag, heldur frelsi til þroskunar persónuleikans, jafnrétti sam- kvæmt hæfileikum á pólitísku og efnahagslegu sviði, og það bræðralag, sem í eðli sínu er mannúð og tillitssemi. Að jafnréttishugsjónin á sér sterk ítök í hugum hinna beztu manna meðal þjóða heims, sýnir mannréttinda- skrá Sameinuðu þjóðanna, þar sem slegið er á þessa sömu strengi, að alhr menn, konur sem karlar, skuli hafa jafnan rétf til menntunar og at- vinnu, ásamt sömu launum fyrir sömu vinnu. Því miður á það enn langt í land, að þessi sjálfsögðu mannréttindi nái alls staðar fram að ganga, svo skammt er mannkynið enn á veg kom- ið, — draumurinn um það verður að nægja í bili. En meðan svo er, þá er það raun- veruleg skylda þeirra sem skara fram úr öðrum að gáf- um, og öðru atgerfi eða lífsað- stöðu, að stuðla að því, hver á sínum stað, að þeirra verr Katrín Smárj settu meðbræður verði ekki undir í lífsbaráttunni, heldur njóti viðunandi lífskjara eft- ir því sem í þeirra valdi stendur á hverjum tíma. Á þessu landi voru eru nú mikil átök á stjórnmálasvið- inu, eins og svo oft áður, og ætti okkur sízt að undra, þó stórþjóðirnar eigist illt við, þegar svo fámenn þjóð sem við erum, berjumst svo heift- arlega á vettvangi orðsfns. Má þó ætla að hinir ýmsu stjórnmálaflokkar vilji ekki þjóð sinni illt, þvert á móti, þótt þeir vilji fara sitthvora leið að settu marki. Enginn gerir svo öllum Iíki og ekki guð í himnaríki, segir gamalt orðtæki, og er þess þá heldur ekki að vænta, að neinn einn stjórnmálaflokkur sé fær um að leysa allan vanda svo, að engum líki mið- ur. Skoðanir manna á hinum ýmsu vandamálum eru svo skiptar, og hefur mér virzt, að íslendingar láti sérstaklega illa að stjórn, þó að þeir hafi svo að hinu leytinu ýmsa kosti sem þjóð, umfram aðrar. Aðalatriðið er, að eining geti ríkt og samhugur, þegar mikinn vanda ber að höndum, eins -og t. d. nú í dýrtíðarmál- unum. Svæsnar ádeilur hver á annan og æsiskrif, veikja jafnvel góðan málstað. Sérstaklega nú, þegar lífs- kjörum okkar er ógnað af er- lendum yfirgangi, sem virð- ist vera lítil takmörk sett, er okkur meiri nauðsyn en Framhald á 6. síðu. 4 27. júní 1959 — Alþýðublaðið

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.